ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1813 วันตกปลาในฤดูหนาว

“จะห่อหยวนเซียวเองเหรอ?” เมื่อเห็นของที่ฉินสือโอวแบกเข้ามาพี่สาวของฉินสือโอวก็ถามด้วยรอยยิ้ม

ฉินสือโอวพยักหน้า และหลังจากนั้นก็พูดว่า “พวกพี่ไปนอนสักงีบก่อนเถอะ บินมาตลอดทาง บินมาเกือบจะครึ่งโลก ไม่เหนื่อยเหรอ?”

เสี่ยวฮุยที่กำลังเล่นกับพาวลิสและคนอื่นๆ หันกลับมาและพูดว่า “ไม่เหนื่อยครับ เตียงบนเครื่องบินใหญ่มากและนอนสบายมาก เหมือนกับที่บ้านเลย แต่ก็ไม่สามารถวิ่งไปรอบๆ ได้”

ฉินสือโอวถามพี่สาวของฉินสือโอวว่าบินมาครั้งนี้มีเตียงด้วย? พี่สาวของฉินสือโอวพยักหน้า และพูดว่ามันเป็นตั๋วเครื่องบินที่แกจองเองแกไม่รู้เหรอ? เขาไม่รู้จริงๆ ตั๋วเครื่องบินเป็นของที่พนักงานเอ็กซ์เพรสช่วยจองให้ และดูเหมือนว่าตั๋วที่จองจะเป็นห้องวีไอพี

แบบนี้คนจึงเยอะขึ้น ทำงานเร็วขึ้น แต่ก็ลำบากมาก

ถั่วลิสงที่เขาซื้อมาเป็นถั่วลิสงดิบ ต้องคั่วก่อน เรื่องนี้ง่ายมาก เขาขอให้พาวลิสที่เป็นคนเอาจริงเอาจังมาทำงานนี้ ขั้นแรกคือเททรายละเอียดแห้งลงในหม้อ จุดไฟผัดทรายละเอียดให้ร้อน ใส่ถั่วลิสงติดเปลือกลงไปในหม้อและเริ่มผัด พลิกไปมาครู่หนึ่งก็สามารถคั่วได้

ภายในฟาร์มปลามีเครื่องบด หลังจากคั่วถั่วลิสงจนสุกก็จะปอกเปลือกออกและใส่ลงไปบด วัตถุดิบอื่นเช่นงาดำก็ทำเหมือนกัน หลังจากใส่ลงไปก็จะออกมาเป็นผงถั่วลิสงกับผงงาอย่างรวดเร็ว

สิ่งที่ค่อนข้างลำบากคือแป้งของหยวนเซียว แป้งข้าวเหนียวต้องเติมน้ำในปริมาณที่เหมาะสมจึงจะใช้ได้  ฉินสือโอวไม่เคยทำมาก่อน ผลคือเติมน้ำหลายครั้งไม่น้อยไปก็มากไป สุดท้ายแม่ของฉินสือโอวก็ต้องมาทำ หลังจากเติมน้ำในปริมาณที่เหมาะสมก็เริ่มผสมกัน และแบ่งออกเป็นหลายๆ ชิ้นพี่สาวของฉินสือโอวกับพี่เขยและคนอื่นๆ เริ่มม้วนแป้ง

เชอร์ลี่ย์ก็อยากไปม้วนแป้งเหมือนกัน แต่ฉินสือโอวขอให้เธอพามิเชล ไวส์และเสี่ยวฮุยไปเตรียมไส้ ไส้ของหยวนเซียวมีหลายอย่างมาก ถั่วลิสงกับงาเตรียมเสร็จแล้ว และยังสามารถใช้ไส้ผลไม้ได้อีกด้วย ที่ฟาร์มปลามีสตรอว์เบอร์รี แพร์และแอปเปิล ผลไม้พวกนี้ก็สามารถใช้ทำเป็นไส้ของหยวนเซียวได้ทั้งหมด

นอกจากนี้เขายังตั้งใจว่าจะห่อไส้ช็อกโกแลตด้วยส่วนหนึ่ง ตอนอยู่ที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเขาซื้อช็อกโกแลตมาเยอะมาก หลังจากทำให้ร้อนก็ผสมกับเนย และใส่แป้งข้าวเหนียวลงไปนิดหน่อย รอจนมันแห้งและห่อเข้าไปก็ได้แล้ว

ดังนั้น หลังจากที่ใส่ลงไปในหม้อเนยกับช็อกโกแลตจะละลาย แต่ถ้าผสมกับแป้งข้าวเหนียว ความเหลวของพวกมันจะไม่เข้มข้นมาก พอแป้งหยวนเซียวสุกก็สามารถกินได้เลย

ส่วนผงถั่วลิสงกับผงงาก็ผสมกับน้ำตาลทรายขาว ตอนที่ผสมฉินสือโอวก็เติมเมเปิลไซรัปกับเนยลงไปด้วย ตามจริงควรจะเติมน้ำมันหมู แต่คนแคนาดาไม่กินน้ำมันหมู ในซูเปอร์มาร์เก็ตจึงไม่มีน้ำมันหมูขาย แต่ก็ใช้เนยแทนได้ไม่ส่งผลต่อรสชาติแน่นอน

ทั้งครอบครัวห่อทังหยวนกันอย่างมีความสุข บางคนม้วนแป้งบางคนผสมไส้บางคนห่อเป็นลูกกลมๆ ภายในเวลา 1 ถึง 2 ชั่วโมง ทังหยวนลูกเล็กลูกใหญ่กองโตก็ห่อเสร็จ

คนในบ้านทำกินกันเอง จึงไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอก ดังนั้นที่ห่อออกมาจะสวยหรือน่าเกลียดก็ไม่สำคัญ สามารถกินได้ก็พอ

เถียนกวายุ่งตามไปด้วย บนหัวเล็กๆ ของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็ก เธอก็ไม่รู้ว่าอะไรเหมือนกันแต่ก็จะทำนิดหน่อย วินนี่ทำได้แค่ไล่เช็ดเหงื่อให้เธอเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงไม่เต็มใจ เธอดันมือของวินนี่ออกและพูดอย่างไม่พอใจ “เถียนกวาเป็นเด็กโต ไม่จำเป็นต้องเช็ดเหงื่อให้!”

เธอใช้มือเล็กๆ เช็ดเหงื่อที่อยู่บนใบหน้าด้วยตัวเอง แต่มือของเธอมีแต่แป้ง และเธอก็เช็ดอย่างรวดเร็วจนหน้าขาววอก

อาหารเย็นก็เป็นทังหยวน ฉินสือโอวแบ่งออกเป็นชุดๆ หลังจากที่หม้อแรกยกลงจากเตาเขาก็ให้พ่อแม่และพี่สาวกินก่อน พ่อของฉินสือโอวตักทังหยวน 4 ลูกมาไว้ในชาม เขาเดินไปที่ประตูแล้วหันไปทางทิศใต้กับทิศตะวันออกและโค้งคำนับ เขาถอนหายใจ “มากราบไหว้พระเจ้ากับพวกปู่ของแกก่อน โดยเฉพาะปู่รอง เราต้องขอบคุณเขา ถ้าเขาไม่ได้ทิ้งที่ดินของครอบครัวผืนใหญ่ขนาดนี้ไว้ให้แก ตอนนี้แกก็คงยังดิ้นรนทำงานอยู่ที่บ้านเกิด”

หลังจากกราบไหว้บรรพบุรุษฟ้าดินเสร็จ เขาก็สามารถกินได้ในที่สุด ฉินสือโอวชิมทังหยวน ซึ่งเป็นทังหยวนไส้ถั่วลิสงกับงา และเพราะใช้เมเปิ้ลไซรัป มันจึงทั้งหวานทั้งหอม แต่แป้งข้าวเหนียวไม่นุ่มพอ กินแล้วรู้สึกแข็งนิดหน่อยในปาก นี่ถือว่ามีจุดบกพร่องนิดเดียว

โชคดีที่พวกเด็กๆ กินกันอย่างมีความสุข เถียนกวากินอย่างเอร็ดอร่อยเป็นพิเศษ คาดว่าเธอคงรู้สึกว่าทังหยวนพวกนี้ก็มีผลงานของเธอเหมือนกัน อาหารที่ทำออกมาด้วยตัวเองอร่อยที่สุดเสมอ

หลังจากกินอิ่มดื่มพอแล้ว ทั้งครอบครัวก็กลับมาดูทีวีและคุยเล่นกันในห้องรับแขก ฉินสือโอวคุยเรื่องธุรกิจร้านอาหารในประเทศกับสถานการณ์การเพาะพันธุ์ในอ่างเก็บน้ำกับพี่สาวและพี่เขย เหมือนกับที่เขาคาดการณ์ไว้ การเจริญเติบโตของปลากับกุ้งที่อยู่ในอ่างเก็บน้ำดีมาก คุณภาพเนื้อก็ยอดเยี่ยมมาก และแน่นอนว่าธุรกิจร้านอาหารก็เติบโตขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

สถานที่ตั้งแตกต่างกัน สิ่งที่เห็นก็แตกต่างกัน ปกติพี่สาวของฉินสือโอวกับพี่เขยจะให้ความสนใจเศรษฐกิจในประเทศและเศรษฐกิจระหว่างประเทศ ตอนที่คุยกันพวกเขาเสนอฉินสือโอวว่าเขาสามารถโอนธุรกิจส่วนหนึ่งของฟาร์มปลาไปที่ประเทศจีนได้

“ตอนนี้เศรษฐกิจระหว่างประเทศค่อนข้างซบเซา แกสามารถเข้าไปที่ประเทศจีนเพื่อแบ่งเบาแรงกดดันได้ สถานการณ์ทางเศรษฐกิจในประเทศจีนก็ไม่ค่อยดีเหมือนกัน แต่ก็คงจะดีกว่าแคนาดา ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้คนธรรมดาเขามีเงินแล้ว และใส่ใจความปลอดภัยของอาหารเป็นพิเศษ แกก็เอาปลาน้ำลึกของที่นี่กลับไปขายที่ประเทศจีนมันต้องมีตลาดขนาดใหญ่สนใจแน่นอน เริ่มจากปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ กวางโจวและเชินเจิ้น ฉันรู้สึกว่ามันจะคุ้มค่า” พี่สาวของฉินสือโอวดื่มชาและพูด

ฉินสือโอวพยักหน้า “โอเค หลังจากที่พวกพี่กลับไปก็จดทะเบียนบริษัท ทำการค้าสัตว์น้ำระหว่างประเทศ พันธมิตรการประมงของพวกเราก็มีแผนเปิดตลาดที่เอเชียตะวันออกเหมือนกัน ถึงเวลานั้นผมจะมอบสิทธิ์การจัดการในประเทศให้พวกพี่ พวกพี่ก็หาเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารที่มืออาชีพหน่อย ธุรกิจนี้น่าทำมากทีเดียว”

การเปลี่ยนแปลงอย่างมาก พี่สาวของฉินสือโอวกับพี่เขยเข้าใจจุดนี้ดี พวกเขารู้สึกตื่นเต้น และเริ่มพิจารณาว่าหลังจากกลับไปจะขยายธุรกิจอย่างไร ถ้าพวกเขาร่วมมือกับพันธมิตรการประมงได้สำเร็จ ความมั่งคั่งและสถานะของพวกเขาก็จะพุ่งสูงขึ้น ซึ่งแตกต่างอย่างมากจากการเป็นเจ้าของร้านอาหารในตอนนี้!

หลังจากพักผ่อน 2 วัน พี่สาวของฉินสือโอวกับพี่เขยก็ไปเดินเล่นที่นครเซนต์จอห์น แคนาดาในฤดูหนาวไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวที่เหมาะสม แต่ไปเพลิดเพลินกับหิมะที่เทือกเขาร็อกกีก็ไม่เลว ทว่าที่นั่นอยู่ไกลมากเกินไป และวินนี่ตั้งครรภ์อยู่ฉินสือโอวจึงไปไม่ได้ เพราะไม่มีใครไปกับพวกเขาและยังกังวลว่าจะเกิดเรื่องอีก ความคิดนี้จึงถูกยกเลิกไป

ฉินสือโอวเห็นพวกเขาอยากออกไปเที่ยว จึงหาโปรแกรมให้พวกเขา ซึ่งก็คือออกทะเลไปตกปลาในฤดูหนาว

การตกปลาในฤดูหนาวไม่ใช่การตกปลาธรรมดาๆ แต่ต้องรออยู่ในทะเล 2 ถึง 3 วัน พี่สาวของฉินสือโอวกับพี่เขยไม่สนใจเรื่องนี้ และบอกว่ามาทุกครั้งก็ตกปลาไม่มีความรู้สึกใหม่ๆ อยากเปลี่ยนกิจกรรม

ฉินสือโอวอธิบายว่า “ไม่เหมือนกัน ครั้งนี้ไม่ใช่แค่การตกปลา แต่ยังมีวิวทะเลฤดูหนาวที่เหอชั่งค้างคืนในทะเลอีกด้วย เอาเป็นว่าฟังผมนะ ผมจะพาพวกพี่ไปรู้จักกับทะเลที่ไม่เคยเห็น”

ในความคิดของคนส่วนใหญ่ ทะเลในฤดูหนาวลมทะเลจะแรง คลื่นทะเลก็กระหึ่ม อันที่จริงไม่เป็นอย่างนั้นเลย ถ้าทะเลในฤดูหนาวมีลมพัดอาจจะเกิดพายุได้ง่ายจริง แต่ถ้าในสถานการณ์ที่ไม่มีลม จะกลายเป็นเงียบสงบเป็นพิเศษ ราวกับทะเลสาบ ไม่มีคลื่น กว้างไกลสุดสายตา และมีความซาบซึ้งเป็นพิเศษ

ฉินสือโอวพาพ่อกับแม่ไปด้วย พ่อของฉินสือโอวถามอย่างเป็นกังวล “บนเรือสามารถอยู่กันได้เยอะขนาดนี้เลยเหรอ?”

คนเยอะมากจริงๆ เกือบทั้งครอบครัวออกไปเที่ยว ยกเว้นวินนี่ที่ตั้งครรภ์อยู่ในวิลล่า ไวส์กลับไปรวมตัวกับพ่อแม่ของเขาที่ชิคาโก้ คนอื่นๆ รวมทั้งพาวลิสกับเชอร์ลี่ย์ก็รอออกไปเที่ยว

ฉินสือโอวยิ้มและพูดว่าไม่มีปัญหาแน่นอน เขาเริ่มขยับเรือแฟร์เวล และลากเกาะล่องแก่งที่อยู่ข้างหลังไปด้วย บนเกาะมีกระท่อมทรงไข่ ในกระท่อมพี่สาวของฉินสือโอว พี่เขยและเสี่ยวฮุยสามารถนอนได้ คนอื่นๆ ก็นอนบนเรือแฟร์เวลไม่มีปัญหาแน่นอน

……………………