ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1814 ดวงดาวแขวนอยู่บนขอบฟ้า

เรือแฟร์เวลลากเกาะล่องแก่งแล่นไปในทะเล นี่คืออากาศดี แสงแดดส่องไปทั่วฟ้า ลมทะเลพัดเบาๆ อุณหภูมิข้างนอกแม้ว่าจะยังต่ำมาก แต่เพราะไม่มีลมทะเล คนที่อยู่ด้านนอกจึงไม่รู้สึกหนาวเลย

เถียนกวาพาพี่น้องเฟอเรทวิ่งไปรอบๆ บนดาดฟ้าเรือ เฟอเรทพี่ชายกับเฟอเรทน้องสาวร้องไห้ใบหน้าของพวกมันเหมือนกับลูกบอลขนไม่กล้าขยับเขยื้อน พวกมันจะหดตัว ทุกครั้งตอนที่ถูกเถียนกวาพามาข้างๆ เรือและมองลงไป พวกมันจะรู้สึกกลัวจนต้องปิดตาทั้งสองข้าง

เฟอเรทน้องสาวอาจจะเรียนกับนากทะเล ตอนที่รู้สึกกลัวมันจะหดหัวลงและยื่นอุ้งเท้าออกไปข้างหน้า มันสามารถใช้อุ้งเท้าปิดตาของมันเองได้

พ่อแม่ของฉินสือโอวเห็นฉากนี้แล้วหัวเราออกมาเสียงดัง พี่สาวของฉินสือโอวยื่นมือไปลูบหัวเล็กๆ ที่มีขนปุยของเฟอเรทน้องสาวและหัวเราะ “โห เจ้าตัวน้อยที่แกเลี้ยงตัวนี้ฉลาดจริงๆ มันเป็นอะไร? กลัวหรืออาย?”

ฉินสือโอวพูดว่า “พี่ช่วยผมดูเถียนกวาหน่อยได้ไหม อย่าให้เธอโยนเฟอเรททั้งสองตัวลงไปในทะเล เจ้าตัวน้อยสองตัวนี้เป็นตัวโปรดของวินนี่ ถ้าเถียนกวาโยนลงไป คาดว่ากลับไปวินนี่ก็อาจจะโยนเด็กหญิงตัวน้อยลงไปในทะเลเหมือนกัน”

เรือแฟร์เวลเคลื่อนไปข้างหน้า มันแล่นออกมาแล้ว 2 ชั่วโมงกว่า เกาะแฟร์เวลรู้สึกว่าจะอยู่ไกลสุดขอบฟ้าจนมองเห็นไม่ชัดแล้ว ฉินสือโอวจึงหาสถานที่ที่เหมาะสมทอดสมอจอดเรือ เขาเก็บข้าวของและไปตกปลาบนเกาะล่องแก่ง

พี่สาวของฉินสือโอวกับคนอื่นๆ ก็อยากไปเกาะล่องแก่งเหมือนกัน เขาส่ายหน้า “ตกปลาบนนี้ไม่ได้ ถ้าเกิดจับได้ปลาตัวใหญ่มันไม่มั่นคงแล้วก็ออกแรงยาก พวกพี่อยู่บนเรือดีแล้ว ผมจะจับปลาไหลทะเลที่นี่หน่อย ตอนกลางคืนผมจะทำข้าวหน้าปลาไหลให้พวกพี่กิน”

สายพันธุ์ในฟาร์มปลาอุดมสมบูรณ์มาก แทบจะไม่มีปลาที่ใกล้จะสูญพันธุ์ เมื่อก่อนปลาไหลอเมริกันถูกจับไปไม่เท่าไหร่ หลายปีมานี้ฉินสือโอวทำการคุ้มครองห้ามจับปลามาโดยตลอด ผลของการคุ้มครองก็ดีมาก

เขาปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไป และมองหาปลาไหลอเมริกันที่วางไข่แล้ว ปลาไหลประเภทนี้สามารถวางไข่ได้ 5 ล้านฟองในหนึ่งครั้ง หลังจากที่วางไข่ปลาไหลตัวเมียจะตาย ดังนั้นจึงสามารถจับมากินได้ แน่นอนว่ารสชาติของมันจะแย่กว่าตอนก่อนวางไข่นิดหน่อย แต่รากฐานที่นั่น นี่คือขุมทรัพย์ทางทะเลอันดับต้นๆ ที่เกิดขึ้นในมหาสมุทรแอตแลนติก รสชาติเยี่ยมมาก

ปลาไหลอเมริกันชอบอาศัยอยู่ในน้ำที่ค่อนข้างตื้นและไกลจากฝั่ง แต่ก็สามารถเจอร่องรอยของพวกมันที่น้ำลึก 2 ร้อยเมตรได้ ถึงแม้ว่าน่านน้ำที่ฉินสือโอวทอดสมอจะดูเหมือนอยู่ห่างไกลจากแผ่นดินอย่างเกาะแฟร์เวลกับนครเซนต์จอห์นมาก แต่อันที่จริงมันคือทะเลที่สูง ความลึกแค่ 4 สิบกว่าเมตรเท่านั้น และที่นี่ก็มีปลาไหลอเมริกันอาศัยอยู่เยอะ

หลังจากที่ฉินสือโอวปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไป ในไม่ช้าเขาก็เห็นปลาไหลอเมริกันยาวเมตรกว่าสองสามตัวว่ายอยู่ในน้ำอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ปลาพวกนี้มีขนาดเท่าข้อมือเด็กเล็ก คาดว่าหนัก 5 กิโลกรัม และเป็นปลาไหลอเมริกันที่โตเต็มที่แล้ว

ปลาไหลอเมริกันที่สามารถโตได้ตัวใหญ่ขนาดนี้โดยพื้นฐานแล้วจะเป็นตัวผู้ ปกติการจับปลาในทะเล เราจะจับแค่ตัวผู้ ส่วนตัวเมียจะทิ้งไว้เพื่อสืบพันธุ์ แต่ปลาไหลอเมริกันเป็นข้อยกเว้น สามารถจับปลาตัวเมียได้ เพราะหลังจากที่วางไข่ช่วงระยะหนึ่งปลาตัวเมียจะตาย แต่ปลาตัวผู้จะต้องอยู่เพื่อสืบพันธุ์

ฉินสือโอวค้นหาอยู่พักหนึ่ง เขาก็เจอปลาไหลตัวยาวครึ่งเมตรกว่า ปลาตัวนี้ว่ายติดชั้นทรายที่ก้นทะเลอย่างอิดโรย ปากของมันค่อยๆ เปิดและปิดเพื่อหาอาหาร ดูอ่อนเพลีย นี่ก็คือปลาตัวเมียหลังจากที่วางไข่

เขาใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนควบคุมปลาตัวนี้และพาขึ้นมา ส่วนจิตสำนึกแห่งโพไซดอนอื่นก็ให้ค้นหาต่อ เขาโยนกระบอกไม้ไผ่ลงไป และหาปลาตัวเมียที่วางไข่แล้วและส่งพวกมันเข้าไปในกระบอกไม้ไผ่

หลังจากที่เสี่ยวฮุยเห็นก็เดินเข้ามาถามด้วยความประหลาดใจ “น้าครับ น้าใช้กระบอกไม้ไผ่พวกนี้ทำอะไรเหรอ?”

ฉินสือโอวถูมือ “นายเดาสิ”

เสี่ยวฮุยคิดแล้วคิดอีก “ผมเดาไม่ออก ผมรู้แค่กระบอกไม้ไผ่นี้สามารถทำข้าวได้ แต่ใส่ลงไปในน้ำทำไมผมก็ไม่รู้ ผมไม่เคยเรียน”

“นี่ใช้สำหรับจับปลา” เชอร์ลี่ย์อธิบายให้เขาฟัง “ฉินจะใช้จับปลาไหลหรือปลากระดูกอ่อน และมันก็สามารถใช้สำหรับจับปลาลิ้นหมาขนาดเล็กได้อีกด้วย แต่ปลาลิ้นหมาน้อยมากที่จะมาที่ผิวน้ำ ดังนั้นฉันเดาว่ามาจับปลาไหล พวกมันก็เหมือนงูตัวเล็ก ชอบมุดเข้าไปในรูแบบนี้”

เสี่ยงฮุยมองเชอร์ลี่ย์ด้วยหางตา และฟังเธออธิบายอย่างเคลิบเคลิ้ม ตอนที่รู้สึกว่าเธอกำลังมองเขา เขาก็รีบหันกลับ และแสร้งทำเป็นรู้ “นั่นฉันเข้าใจ ตอนอยู่ที่บ้านฉันก็เคยใช้จับปลาไหลเหมือนกัน แต่ปลาไหลอเมริกันใช่ปลาไหลเหรอ? ปลาไหลก็คือปลาไหลนาไม่ใช่เหรอครับน้า?”

ฉินสือโอวหัวเราะหึๆ “ไม่ใช่ ปลาไหลกับปลาไหลนาก็ไม่เหมือนกัน”

“พวกมันแตกต่างกันอย่างไร?”

ปลาไหลเป็นเสือผู้หญิง แต่ปลาไหลนาเป็นพวกบ้ากาม หลานรู้ถึงความแตกต่างระหว่างเสือผู้หญิงกับพวกบ้ากามไหม?” ฉินสือโอวหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์และถาม เขาตั้งใจจะแกล้งหลานชายตัวน้อยที่ไร้เดียงสาคนนี้

แม้ว่าเสี่ยงฮุยจะยังเด็กแต่เขาก็ไม่ได้โง่ เมื่อเขาได้ยินว่าน้าของเขาหมายถึงอะไร เขาก็วิ่งหนีไปอย่างเขินอาย

เชอร์ลี่ย์ก็รู้เหมือนกัน แต่เธอชินแล้ว กลับกันเมื่อไหร่ที่มีเพศตรงข้ามอยู่ เธอจะเป็นจุดสนใจเสมอ ตั้งแต่เด็กอายุ 5 ขวบจนถึงผู้ใหญ่อายุ 50 เรียบหมด

ทะเลในฤดูหนาวช่วงที่ไม่มีลมทะเลนั้นมีเสน่ห์มากจริงๆ เธอมีความงดงามของผู้หญิงตามธรรมชาติ ภายในทะเลที่กว้างใหญ่ไม่มีคลื่นแม้แต่น้อย เงียบสงบราวกับกระจกบานหนึ่ง เพราะฤดูหนาวมลพิษเบาบางและความแรงคลื่นของกระแสน้ำในทะเลก็น้อย น้ำทะเลจึงใสเป็นพิเศษ แสงแดดยามบ่ายส่องลงบนผิวน้ำ สีฟ้ากับสีเหลืองส้มที่ผสมกันนั้น สวยงามจนทำให้ใจสั่น

เมื่อยืนอยู่บนเรือและปล่อยสายตามองออกไปในระยะไกล ฉินสือโอวรู้สึกว่าก้นบึ้งของหัวใจเขาค่อยๆ สงบลง เมื่อมองไปข้างหน้ามันคือสีฟ้าบริสุทธิ์ มองไปข้างหลังมันก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน ไม่ว่าจะทิศทางไหน ล้วนไม่ปนเปื้อนฝุ่นโดยสมบูรณ์

ตอนบ่าย พระอาทิตย์ค่อยๆ เอียงไปทางทิศตะวันตก พ่อของฉินสือโอว แม่ของฉินสือโอวกับพี่สาวของฉินสือโอว พี่เขยและคนอื่นๆ ไม่ได้ตกปลาตัวใหญ่เลย แต่ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาไม่เจอปลาตัวใหญ่ ต้องรู้ก่อนว่าทรัพยากรที่ฟาร์มปลานั้นอุดมสมบูรณ์มาก ฉินสือโอวไม่รู้ว่าปลาที่ฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ช่วงที่สูงที่สุดมีเท่าไหร่ แต่เขารู้สึกว่าไม่เยอะเท่าฟาร์มปลาของเขาในตอนนี้แน่นอน

ฟาร์มปลามีฝูงปลาขนาดใหญ่เท่าไหร่ เขาก็ไม่รู้ บริเวณน้ำตื้นมีฝูงปลาแฮร์ริ่งกับฝูงปลาซาบะ บริเวณน้ำลึกมีฝูงปลาทูน่า ด้านนอกมีปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่มีมูลค่าหมื่นดอลลาร์ ซึ่งภายในฟาร์มปลาก็มีอยู่แล้วหลายหมื่นตัว แน่นอนว่า ปลาทูน่าครีบน้ำเงินพวกนี้ส่วนใหญ่จะเป็นลูกปลา และฝูงปลาก็ประสบความสำเร็จในการเพิ่มจำนวน

ในน้ำทะเลชั้นกลางมีปลาค็อดและปลาทะเลตัวแบนทุกสายพันธุ์อยู่มากที่สุด และยังมีปลาจาน ปลาเเซลมอนแปซิฟิกและปลาสายพันธุ์อื่นอีกด้วย ส่วนที่ก้นทะเลก็มีปูราชินี ปูดันเจเนสส์ ล็อบสเตอร์ ปลิงทะเลและอื่นๆ อยู่นับไม่ถ้วน ทรัพยากรการประมงนั้นอุดมสมบูรณ์มาก!

พวกเขาเจอปลาตัวใหญ่ แต่ทักษะไม่ถึง ปลาตัวใหญ่พวกนี้ถ้าไม่สลัดเบ็ดหลุดก็สายเบ็ดขาด แรงของพ่อของฉินสือโอวกับแม่ของฉินสือโอวก็ไม่มากพอจะรับมือกับปลาตัวใหญ่เหมือนกัน ตอนแรกฉินสือโอวคิดจะไปช่วย แต่พวกเขาไม่ยอม

หลังจากออกมาตกปลา พวกเขาไม่ได้ต้องจับเยอะ เพราะพวกเขาแค่อยากสัมผัสความรู้สึกที่อยู่ในกระบวนการนี้ ถ้าฉินสือโอวไปช่วย พวกเขาก็จะไม่ได้รับความรู้สึกแบบนี้

ฤดูหนาวช่วงกลางวันจะสั้น ในไม่ช้าพระอาทิตย์ก็จะตกลงไปใต้ระดับน้ำทะเล และดวงดาวมากมายก็จะปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

แสงจันทร์ที่เย็นยะเยือกโปรยปรายลงมา ผิวน้ำทะเลส่องประกายระยิบระยับมากขึ้นเรื่อยๆ กลางคืนไม่มีลม ผิวน้ำทะเลที่เงียบสงัดราวกับกระจก มีแค่ปลาตัวใหญ่ที่กระโดดขึ้นมาเหนือผิวน้ำและส่งเสียงร้องบ้างเล็กน้อยเป็นครั้งคราว

เมื่อเผชิญหน้ากับฉากแบบนี้ ภายในใจของฉินสือโอวก็อดไม่ได้ที่จะปรากฏบทกวีขึ้นมาสองบท

ดวงดาวแขวนอยู่บนขอบฟ้าและที่ราบกว้าง แสงจันทร์ไหลไปพร้อมกับคลื่นและแม่น้ำ

เจ้าไหลไปทุกที่เหมือนกับอะไร เหมือนกับนกนางนวลที่โดดเดี่ยวตัวหนึ่งภายในโลก

…………………………