ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1837 หว่านแหท่ามกลางคลื่นทะเล

พอเห็นฉินสือโอวอุ้มฉงต้าไว้เพื่อเกาตัวให้มัน เจ้าตัวเล็กตัวอื่นๆ ก็ไม่พอใจอีก พากันแข่งแย่งกันไปอยู่ข้างหน้าฉินสือโอว

พื้นที่รอบตัวคนคนหนึ่งก็มีแค่อยู่แค่นั้น แถมฉงต้ายังยึดพื้นที่ด้านหน้าตรงไปทั้งหมดอีก ดังนั้นหู่จือกับเป้าจือจึงเบียดเข้าไปทางด้านข้างดึงกางเกงของฉินสือโอวไว้เพื่อยืนขึ้น แล้วเอาหัวมุดเข้าไปใต้หว่างแขนของเขา แมวป่ากับพี่น้องเฟอเรทลุกลี้ลุกลน แต่พวกมันก็สามารถเบียดเข้าไปได้แค่ด้านหลังของเขาเท่านั้น เมื่อเป็นแบบนี้หลัวปอที่ลงมือช้าจึงไม่มีที่สำหรับมัน

หมาป่านิสัยนักเลง แม้ว่าปกติหลัวปอจะถูกวินนี่สอนจนมีนิสัยเรียบร้อย แต่ในเวลานี้ถ้าให้แย่งกันขึ้นมามันเองก็ไม่ออมมือให้ ไม่มีพื้นที่งั้นก็สร้างเองแล้วกัน จึงใช้หัวเบียดเข้าไปข้างๆ ฉงต้า จนเบียดเข้าไปได้สำเร็จ

แต่หมีสีน้ำตาลนักเลงกว่า ที่ตรงนี้เป็นที่ที่ฉงต้าเก็บไว้ให้ภรรยาที่รักโลลินะ จะยอมให้หมาป่าขาวตัวหนึ่งมาแย่งไปได้เหรอ? ดังนั้นจึงไม่ลังเล ฝ่ามือใหญ่ของมันสะบัดออกไป ตบไปทีหนึ่งจนหมาป่าขาวนอนหงายไปกับพื้น!

หลัวปอไม่ยอมรามือ แย่งฉงต้าไม่ไหวก็จริงแต่ฉันจะแย่งเฟอเรทกับแมวป่าอย่างพวกนายไม่ได้เลยเหรอ? ที่ด้านหลังแม้จะแย่ไปหน่อย แต่ก็ดีกว่าไม่มีที่หรือเปล่า? ดังนั้นมันเลยอ้อมไปด้านหลังชนราชาซิมบ้ากับพี่น้องเฟอเรทออกไป แล้วก็ทิ้งตัวลงตรงขาของฉินสือโอว

ทางฝั่งจงต้าจวิ้นมองจนอึ้งไปแล้ว ถามว่า “เฮ้ย นี่คือทำอะไรกันเนี่ย?”

เหมาเหว่ยหลงถอนหายใจทีหนึ่งแล้วพูดว่า “ไม่เคยเห็นการแย่งความรักของสนมในพระราชวังของสมัยก่อนเหรอ? นี่ไง ก็แบบนี้นี่แหละ วันนี้แกโชคดีจริงๆ ถือว่าได้เปิดโลกกว้างแล้ว”

ฉินสือโอวหัวเราะขื่นๆ ออกมา เขาจึงจำใจต้องโยนขวดเหล้าทิ้งแล้วกลับไปที่ท้ายเรือ เพื่อสั่งการให้เหล่าชาวประมงทำงานแทน

เจ้าพวกตัวเล็กพวกนี้อยู่ที่ฟาร์มปลากันนานแล้ว จึงพอได้พัฒนาทักษะการสังเกตขึ้นมาบ้าง การที่พวกมันออดอ้อนเล่นกันนั้นมีการดูสถานการณ์ด้วย ต้องให้ฉินสือโอวว่างก่อนพวกมันถึงจะทำแบบนี้ พอยุ่งขึ้นมาแล้ว พวกมันก็จะไปรออยู่อีกฝั่งอย่างสงบเสงี่ยม

ฉินสือโอวกวักมือเรียกให้เหมาเหว่ยหลงกับจงต้าจวิ้นมาหา ตะโกนว่า “ให้ตายสิ พวกนายสองคนยืนถือแก้วกาแฟอยู่นี่หมายความว่าอย่างไร? ฉันเรียกพวกนายมาเพื่อทำงานนะ ไม่ใช่ให้มาเที่ยว ให้ตายสิ ยังจะมีท่าทีแบบคนชั้นสูงชาวอังกฤษอีกแหนะ วางแก้วลงแล้วมาทำงานก่อนได้ไหม?”

ปีหนึ่งสี่ฤดูของมหาสมุทรแอตแลนติก ลมที่แรงที่สุดมักจะมาในช่วงฤดูร้อนและหนาวสองฤดู ซึ่งเป็นช่วงที่มีมรสุมพายุฝนและพายุหิมะนั่นเอง จุดเด่นของลมแรงในสองฤดูนี้ก็คือตอนที่ลมเริ่มพัดมาจะรุนแรงมาก มีความรู้สึกเหมือนกับฟ้าดินจะสลาย แต่ไม่ว่าจะมรสุมพายุฝนหรือพายุหิมะก็ล้วนอยู่ไม่นาน ไม่กี่วันหลังจากลมพายุผ่านพ้นไป บนทะเลก็จะเปลี่ยนเป็นคลื่นลมสงบอีกครั้ง

ส่วนฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงจะไม่เหมือนกัน โดยเฉพาะฤดูใบไม้ผลิ เนื่องด้วยกระแสน้ำมหาสมุทรเป็นเหตุ ทำให้ในฤดูนี้มีลมแทบจะทุกวัน แถมกระแสลมยังไม่เล็กอีกด้วย ในช่วงนี้นี่แหละที่ตัวเรือจะส่ายได้อย่างรุนแรงมาก

การทำงานในสภาพที่เรือเอนไปมานั้น ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดก็คือความปลอดภัย หนึ่งคือเหล่าชาวประมงจะยืนไม่มั่น สามารถกระแทกโดนของที่ชนโดนได้ง่าย อีกเรื่องก็คือของที่วางไว้ก็ไม่มั่นคง ของที่บรรทุกอยู่บนเรือถ้าไม่ใช่อุปกรณ์จำพวกม้วนอวนจับปลา ก็เป็นของแหลมคมจำพวกฉมวกแทงปลา ซึ่งถ้าโดนคนแล้วล้วนเป็นอันตรายได้ทั้งนั้น

นอกจานี้ ยังมีปัญหาอีกเรื่องหนึ่งซึ่งก็คือการผลาญพลังงาน การจะยืนให้มั่นบนเรือที่เอนไปมานั้นจำต้องใช้พลังงานอย่างมาก ยิ่งถ้าจะให้ยืนให้มั่นเพื่อทำงานด้วยแล้ว พลังงานที่ผลาญไปก็จะยิ่งมาก การจับปูและกุ้งมังกรของอะแลสกาในช่วงฤดูหนาว ที่ว่าอันตรายก็เพราะเหตุผลในด้านนี้ด้วย

ฉินสือโอวปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไปตามหาฝูงปลาทูน่าครีบน้ำเงิน อยู่บนทะเลเขาสามารถปลดปล่อยพลังนี้ได้อย่างเสรี ชาวประมงบนเรือปริ้นเซสเมล่อนล้วนเป็นคนของเขาทั้งหมด คนพวกนี้นึกว่าเขามีเคล็ดลับวิเศษที่สามารถค้นหาปลาทูน่าได้ ส่วนชาวประมงบนเรือหาปลาลำอื่นก็คิดเพียงว่าเขาหาปลาได้ผ่านเครื่องโซนาตรวจหาปลาหรือไม่ก็จากแผนที่ที่รวบรวมข้อมูลทรัพยากรปลาที่ปกติบันทึกไว้ ไม่มีใครมาสงสัยเขาในเรื่องนี้

ปลาทูน่าครีบน้ำเงินชอบอยู่รวมกันเป็นฝูง แต่ว่าก็เหมือนกับปลาขนาดใหญ่พันธุ์อื่นๆ พอพวกมันมีปริมาณมากเกินไปแล้วก็จะแยกย้ายกันไป เพราะว่าปลาพวกนี้จะทำการว่ายไปมาตลอดวันเพื่อให้กระแสน้ำเข้าไปในเหงือกปลาแล้วเกิดเป็นออกซิเจนขึ้นมา การทำแบบนี้ทำให้ต้องใช้พลังงานมากเป็นพิเศษ จึงต้องทำการกินอาหารตลอดเวลาเพื่อเติมพลัง

เมื่อเป็นแบบนี้ เมื่อฝูงปลาเผ่าเดียวกันมีมากแล้ว อาหารที่หาได้ก็จะไม่พอกิน เลี้ยงปลามากขนาดนี้ไม่ไหว พวกมันจึงจำเป็นต้องแยกกันอยู่ อีกอย่างก็คือขนาดเล็กใหญ่ของปลาไม่เท่ากัน ความเร็วไม่เท่ากัน ความอดทนไม่เท่ากัน ก็ต้องแยกตัวด้วยเหมือนกัน ไม่ใช่คนทางเดียวกันไม่เข้าประตูเดียวกัน

เมื่อเป็นแบบนี้ ปลาใหญ่จึงรวมกลุ่มกับปลาใหญ่ ส่วนปลาเล็กก็อยู่ด้วยกันกับปลาเล็ก ฝูงปลาทูน่าครีบน้ำเงินของฟาร์มปลาได้มีถึงหลายสิบฝูงที่มีจำนวนหลักร้อยตัว แน่นอนว่ามีฝูงปลาเล็กเป็นหลัก เมื่อก่อนมีจำนวนมากกว่านี้ มีถึงหลักพันตัวเลย แต่ในระหว่างที่เติบโตอยู่ปลาเล็กพวกนั้นถูกปลาใหญ่ตัวอื่นๆ กิน พวกที่หลงเหลืออยู่นี้จึงเป็นพวกที่ฝ่าฝันอุปสรรคจนรอดชีวิตมาทั้งนั้น

ฉินสือโอวหลบเลี่ยงฝูงปลาเล็กพวกนี้ ในตอนนี้มีฝูงปลาใหญ่อยู่สิบสองตัว ฝูงปลาที่ใหญ่ที่สุดมีปลาทูน่าครีบน้ำเงินอยู่ถึงหนึ่งร้อยยี่สิบกว่าตัว ปลาพวกนี้ล้วนเป็นปลาที่ปกติเขาล่อมาจากอ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์และชายหาดน้ำตื้นจอร์จ พอไม่มีอะไรทำนอกจากจะไปตามหาสมบัติใต้ท้องทะเลแล้ว สิ่งที่เขาชอบทำก็คือทำการล่อสัตว์ทะเลจำพวกปลากุ้งปูที่ล้ำค่ามาที่ฟาร์มปลานั่นเอง

ที่จะเก็บเกี่ยวกันก็คือฝูงปลาตัวใหญ่ที่จำนวนกว่าหนึ่งร้อยยี่สิบตัว จิตสำนึกแห่งโพไซดอนไม่สามารถควบคุมปลาตัวใหญ่ที่ค่อนข้างฉลาดให้เข้ามาในแหเองได้ เพราะการทำแบบนั้นจะทำให้พลังโพไซดอนของเขาปลดปล่อยออกไปค่อนข้างเร็ว แถมยังจะทำให้ร่างกายรู้สึกไม่ค่อยสบายได้ด้วย

แต่เขามีวิธีจัดการ อย่างเช่นรอบๆฝูงปลาตัวใหญ่มีฝูงวาฬหัวทุยอยู่พอดี แถมหัวหน้าฝูงวาฬหัวทุยนั้นก็คือวาฬหัวทุยที่ได้รับการทำฝึกฝนให้ช่วยเหลือคนนั่นเอง ฉินสือโอวควบคุมปลาวาฬเหล่านี้ ให้ทำการล้อมปลาทูน่าครีบน้ำเงินจากทั่วทุกแปดทิศ เพื่อไล่พวกมันขึ้นมาทางผิวน้ำ

สิ่งที่ต้องทำในตอนนี้ก็คือวางอวนจับปลาไว้ ฉินสือโอวทำการเลือกตำแหน่งด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วทำท่าให้หว่านแหกับชาร์ค ชาร์คตะโกนว่า “หว่านแห สยายปีกอินทรี! เพื่อนฝูงทั้งหลาย เตรียมทำงาน!”

เหล่าชาวประมงไม่สามารถทำงานบนเรือที่เอนไปมาได้ดีนัก ดังนั้นอุปกรณ์ใหม่ตัวหนึ่งจึงได้ถูกนำออกมาใช้ เรือหาปลาทั่วไปล้วนมีกัน นั่นก็คือปีกอินทรี คนที่เคยเห็นเรือหาปลามาก่อนจะสังเกตได้ ว่าตรงจุดกึ่งกลางของเรือหาปลาสมัยนี้จะมีแขนกลขนาดใหญ่สองอันยื่นออกมา ตรงส่วนท้ายของแขนกลเป็นของที่เหมือนกับปั้นจั่นอยู่สองอัน

นี่ก็คือปีกอินทรี หลังจากเดินเครื่องแล้วจะทำให้ดูเหมือนปีกอินทรีสยายออกมา แต่ว่าปีกของอินทรีมีไว้เพื่อโบยบิน แต่ปีกอินทรีเหล็กของเรือหาปลานั้นกางออกเพื่อทำให้ตัวเรือมั่นคง ด้านล่างของปั้นจั่นได้ยึดกับแขนกลที่ตั้งตระหง่านไว้ ส่วนแขนกลที่ตั้งฉากลงไปกับพื้นนั้นก็เป็นวัสดุเหล็กที่เหมือนกับปีกของเครื่องบิน ก่อนหน้านี้เหล็กพวกนี้จะถูกพับเก็บไว้ ทำให้มองดูแล้วไม่กินพื้นที่ แต่เมื่อเปิดออกเท่านั้น ก็จะกลายเป็นแผ่นเหล็กที่มีพื้นที่กว้างใหญ่แผ่นหนึ่งทันที

แผ่นเหล็กที่กางออกจะไปสัมผัสกับผิวน้ำทะเล เพิ่มพื้นที่ในการสัมผัสกับผิวน้ำทะเลของเรือหาปลา มันไม่ได้ยื่นออกไปบนผิวน้ำทะเล แต่จะจมลงไปในทะเลนิดหน่อย ทำให้สามารถเพิ่มความมั่นคงของเรือหาปลาได้

ปีกอินทรีสองเครื่องค่อยๆ กางออกช้าๆ ตามด้วยความมั่นคงของเรือหาปลาที่ค่อยๆ มากขึ้น การเอนไปมาของเรือก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ

เจ้าพวกตัวเล็กที่ขี้กลัวทั้งหลายตาเป็นประกายขึ้นมา หลัวปอ ราชาซิมบ้าและพี่น้องเฟอเรทที่ซุกตัวอยู่ด้วยกันได้ค่อยๆ ยืนขึ้นมา พวกมันลองเดินไปมาสักพัก พอเห็นว่าเรือหาปลานิ่งแล้วก็ดีใจขึ้นมาในทันที และก็เริ่มเล่นหยอกล้อกันขึ้นมา

เหล่าชาวประมงมาที่ท้ายเรือพร้อมอาวุธครบมือ ชาร์คกับซีมอนสเตอร์ทำการสั่งการจากทั้งสองฝั่งของท้ายเรือ อวนจับปลาแต่ละอันได้ถูกหว่านลงไปในน้ำทะเล

…………………………