ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1845 ควรสอบใบขับขี่แล้ว

เสร็จสิ้นการจับปลาทูน่าครีบน้ำเงินครั้งที่หนึ่งของปีใหม่ ช่วงนี้ฉินสือโอวก็ไม่มีเรื่องอะไรให้สนใจแล้ว ชาร์ค ซีมอนสเตอร์และบูลจะช่วยเขาดูแลฟาร์มปลาเอง ส่วนเรื่องของธุรกิจร้านอาหารต้าฉิน ก็มีนีลเซ็นและเบิร์ดดูแล เขาจึงว่างขึ้นมาอีกครั้ง

บัตเลอร์เชิญเขาไปเข้าร่วมงานประมูลปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่โตเกียว ให้เขาไปเป็นสักขีพยานภาพที่อาหารทะเลแบนด์ต้าฉินยืดครองตลาดผลิตภัณฑ์ทางทะเลระดับไฮเอนด์ของญี่ปุ่นด้วยกัน แต่ว่าฉินสือโอวไม่สนใจ เขาจะอยู่กับภรรยาและลูกที่บ้าน

หลังจากฉินสือโอวกลับมาถึงฟาร์มปลา หารือธุรกิจปลาแห้งกับจงต้าจวิ้นก่อน เขาให้จงต้าจวิ้นยืมเงินหนึ่งล้านหยวนเป็นเงินลงทุนเริ่มแรก ไม่เก็บดอกเบี้ย ถือว่าเป็นการช่วยเหลือเพื่อนร่วมชั้นเก่าในการสร้างธุรกิจ จงต้าจวิ้นนำเงินทุนส่วนนี้กลับไปเช่าหน้าร้านในประเทศ ปลาแห้งจะขนส่งไปทางทะเลในภายหลัง ฉินสือโอวได้ติดต่อบริษัทโลจิสติกส์เซนต์จอห์นไว้แล้ว ปลาแห้งล็อตแรกห้าสิบตันกำลังจะขึ้นเรือบรรทุกสินค้า

หลังจากที่เหมาเหว่ยหลงอยู่ที่ฟาร์มปลาหลายวันก็กลับไปยังฟาร์มของเขา ฤดูใบไม้ผลิมาถึง สรรพสิ่งฟื้นคืน ได้เวลาทองในการทำฟาร์มเกษตรอีกครั้ง เขาไม่มีเวลาเล่นแล้ว

หลังส่งพี่น้องทั้งสองคนไป ฉินสือโอวพาพวกหู่เป้าฉงหลัวแมวป่าไปบ้านใหม่ที่นครเซนต์จอห์น ไปเยี่ยมวินนี่และลูก

วินนี่ย้ายเข้ามาแล้ว และยังฟื้นฟูได้ดีมาก ตอนที่ฉินสือโอวไปหา เธอกำลังอ่านหนังสืออยู่บนพื้นหญ้าหน้าประตู รถเข็นเด็กมีที่บังแดดอยู่ข้างๆ เถียนกวาและตั๋วตั่วคลานอยู่สองข้างรถเข็นเด็ก ยื่นนิ้วหยอกล้อเสี่ยวซีกวาที่อยู่ข้างใน

พอเห็นฉินสือโอว เถียนกวาร้องออกมาอย่างตื่นเต้น อ้าแขนพุ่งขึ้นมาพร้อมตะโกนว่า “ปะป๊าๆ ทำไมปะป๊าไม่มาหาเถียนกวาหลายวันเลย? ครั้งนี้ปะป๊ามาหาเถียนกวาใช่หรือเปล่าคะ?”

ฉินสือโอวยิ้มบอก “ใช่จ้ะ ปะป๊ามาหาเถียนกวาแน่นอนอยู่แล้ว เถียนกวาคิดถึงปะป๊าไหมคะ?”

ยัยตัวเล็กส่ายหัว บอกอย่างซื่อตรงว่า “ไม่คิดถึง หนูและตั๋วตั่วยังมีน้องชายเป็นเพื่อนเล่น ไม่คิดถึงปะป๊าเลยสักนิด”

ฉินสือโอวโกรธมากหลังได้ยิน พูดอย่างโมโหว่า “ไม่คิดถึงปะป๊าหนูยังจะวิ่งมาอย่างตื่นเต้นแบบนี้ทำไมกัน?”

เถียนกวาพูดอย่างมั่นอกมั่นใจว่า “หนูก็แค่เช็กว่าปะป๊ามาหาหนูหรือว่ามาดูน้องชายก็เท่านั้น มีแขกมาที่บ้านเยอะมาก แต่พวกเขาต่างก็มาดูน้องชาย ปะป๊าดีที่สุดเลย ไม่ลืมมาหาเถียนกวา”

วินนี่ยื่นมือไปรั้งเธอมาอยู่ข้างๆ อย่างอ่อนโยน บีบแก้มอ้วนของยัยตัวเล็กแล้วพูดว่า “เถียนกวาเด็กดี คุณอาคุณป้าล้อเถียนกวาเล่น พวกเขามาหาเถียนกวากับซีกวาด้วยกันนะคะ”

เถียนกวาฉลาดเจ้าเล่ห์มาก ตอนนี้หลอกยากแล้ว เธอพูดอย่างโมโหว่า “ไม่ใช่ พวกเขามาหาซีกวา คุณอาวิล คุณลุงแฮมเล็ต แล้วก็คนอีกมากมาย พวกเขามาหาซีกวา ไม่ได้มาหาเถียนกวา”

ฉินสือโอวถาม “หนูรู้ได้ยังไง? ความจริงแล้วพวกเขามาหาเถียนกวานั่นแหละ”

ยัยตัวเล็กมองเขาอย่างสงสัยแล้วพูดว่า “ถ้ามาหาเถียนกวา ทำไมไม่เอาของขวัญมาให้เถียนกวา แต่เอาของขวัญมาให้แต่ซีกวาล่ะคะ?”

 ในยามคับขันฉินสือโอวก็คิดหาวิธีการดีๆ ออกมาได้อย่างฉับพลัน “เพราะว่าเถียนกวาเป็นเด็กโตแล้ว เด็กโตไม่ต้องการของขวัญ”

ยัยตัวเล็กจ้องมองต่อเขาอย่างสงสัย แล้วพูดว่า “แต่แม่บอกว่า พวกท่านจะให้ของขวัญหนึ่งที่ดีมากกับพี่พาวลิส พี่พาวลิสไม่ใช่เด็กโตเหรอ?”

ฉินสือโอวยอมแพ้แล้ว ยัยตัวเล็กเติบโตได้เร็วมาก ฉลาดขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหนกันนะ? เขามีลางสังหรณ์ อีกหน่อยคงหลอกยัยตัวเล็กไม่ได้แล้ว เขาที่เป็นพ่อต้องลำบากแล้ว

เขาและวินนี่ได้เตรียมของขวัญไว้ให้กับพาวลิสจริง ของขวัญชิ้นนี้ก็คือใบขับขี่

เออร์บักเคยไปตรวจสอบข้อมูลของเด็กทั้งสี่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พอถึงสิ้นเดือนเมษายน พาวลิสก็อายุครบสิบหกบริบูรณ์แล้ว ในแคนาดานี่เป็นช่วงอายุที่สำคัญมาก พอถึงอายุนี้โดยพื้นฐานก็ถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว สามารถทำอะไรได้มากมาย อย่างเช่นดื่มเหล้าหรือสอบใบขับขี่

ฉินสือโอวยื่นสมัครให้กับพาวลิสแล้ว ช่วงท้ายของการตั้งครรภ์วินนี่ไม่มีอะไรทำ จึงช่วยสอนความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับจราจรให้กับเด็กทั้งสี่บ่อยๆ เพื่อให้พวกเขาไปสอบใบขับขี่ได้สะดวก พาวลิสเป็นคนแรกที่ต้องสอบ

พวกเด็กๆ เปิดเทอมกันแล้ว ฉินสือโอวนัดสอบในวันเสาร์อาทิตย์ให้กับพาวลิส ตอนที่เขาสอบใบขับขี่เคยเสียเปรียบ เคยถูกโรงเรียนสอนขับรถเถื่อนหลอก ตอนนี้พาวลิสสอบใบขับขี่ไม่ต้องสมัครกับโรงเรียนสอนขับรถ ภาคทฤษฎีเขาได้เตรียมพร้อมดีแล้วผ่านการสอนของวินนี่ ส่วนภาคการปฏิบัติ? พาวลิสตั้งใจจะพัฒนาไปทางนักแข่งรถฟอร์มูล่าวันมืออาชีพจริงๆ ตอนนี้เขาขับรถได้นิ่งและคล่องกว่าฉินสือโอวอีก!

ยังมีอีกหนึ่งเหตุผลที่ฉินสือโอวซื้อบ้านหลังนี้ นั่นก็คือใกล้โรงเรียนมัธยมที่พวกเด็กๆ เข้าเรียน พวกเขาและชาร์ค เชอร์ลี่ย์ คราเคนน้อย ไวส์สามารถพักที่นี่ด้วยกันได้ไม่ต้องอยู่หอพักโรงเรียน อีกหน่อยแม้ว่าวินนี่และลูกกลับฟาร์มปลาไป บ้านหลังนี้ก็จะไม่ว่าง

เย็นวันศุกร์ โรงเรียนเลิกเรียนเร็ว แม้ว่าจะถึงมัธยมแล้ว ชั่วโมงเรียนของนักเรียนในแคนาดาก็ยังคงสบายมาก หลักๆ แล้วพวกนักเรียนจะเข้าร่วมกิจกรรมนอกห้องเรียนและกีฬาประเภทต่างๆ

มิเชลและกอร์ดอนอยู่ที่โรงเรียนไม่ได้กลับมา มิเชลเป็นแกนหลักของทีมบาสเกตบอลโรงเรียน การแข่งขันบาสเกตบอลระดับมัธยมของนิวฟันด์แลนด์กำลังจะเริ่มขึ้น มิเชลจึงจำเป็นต้องอยู่ที่โรงเรียนเพื่อฝึกซ้อมเตรียมตัวสำหรับการแข่งขันนี้ กอร์ดอนก็เป็นหนึ่งในสมาชิกทีมบาสเกตบอล นอกจากนี้เขายังเป็นตัวหลักของทีมอเมริกันฟุตบอล เขาสัมผัสกีฬานี้เพียงแค่หนึ่งปี ก็ปกครองโรงเรียนทั้งหมดในนครเซนต์จอห์นได้แล้ว ถูกขนานนามว่าเป็นอัจฉริยะอเมริกันฟุตบอล

พาวลิส เชอร์ลี่ย์ ไวส์วิ่งลงมาจากรถประจำทาง พวกชาร์คหัวเราะไล่ตามอยู่ด้านหลัง พวกเด็กๆ หันหลังให้กับแสงอาทิตย์ยามเย็นที่อบอุ่น สะบัดกระเป๋าและแขนเล่นกัน พลังของวัยรุ่นนั้น ทำให้ผู้คนต่างหันไปมอง

ฉินสือโอวเตรียมเตาย่างที่จะใช้สำหรับคืนนี้ไว้หน้าประตู พาวลิสเข้ามาช่วย พร้อมกับอธิบายว่า “ที่จริงพวกเราสามารถกลับมาได้เร็วกว่านี้ แต่ว่ารถโรงเรียนเกิดปัญหาขึ้น และรถประจำทางก็ไม่ตรงเวลา ดังนั้นเลยเสียเวลาไปหน่อย”

พาวลิสเป็นพี่ใหญ่ที่ค่อนข้างมีความรับผิดชอบ เขามีความคิดรอบคอบ พิจารณาเรื่องครบทุกด้าน ไม่ว่าจะในโรงเรียนหรือว่าในชีวิต ก็ดูแลน้องชายน้องสาวได้ครบถ้วน เป็นตัวเชื่อมสำคัญในการเชื่อมโยงของครอบครัวและพวกเด็กๆ

ฉินสือโอววางเตาย่างลง บอกกับเขาว่า “ไม่เป็นไร พาวลิส อีกเดี๋ยวพวกนายก็จะไม่ช้าหน่อยแล้ว อีกหน่อยพวกนายไปเรียนไม่ต้องขึ้นรถโรงเรียน และไม่ต้องขึ้นรถประจำทางแล้ว…”

“พระเจ้า!” พาวลิสตะโกนดีใจออกมา ฉลาดอย่างเขา แน่นอนว่าเขาเข้าใจความหมายของฉินสือโอวอยู่แล้ว เขาจะสอบใบขับขี่แล้ว หลังสอบใบขับขี่ได้ก็สามารถขับรถไปเรียนเองได้แล้ว

ที่จะสอบใบขับขี่พร้อมกันยังมีเสี่ยวชาร์ค ปีนี้เขาเองก็อายุครบสิบหกปี แบบนี้รถเอสยูวีสองคันพอดี สามารถรองรับพวกเด็กๆ ได้

ฉินสือโอวเรียกเสี่ยวชาร์คมาหา แล้วบอกว่า “คืนนี้กินให้อร่อย พรุ่งนี้เช้าฉันจะพาพวกนายไปสอบใบขับขี่ เป็นยังไงบ้างพวกหนุ่มน้อย ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”

เสี่ยวชาร์คไม่ใช่พาวลิสที่สงบนิ่ง พอได้ยินว่าจะได้ใบขับขี่แล้ว เขาก็ร้องตะโกนอย่างดีใจว่า “อย่างเจ๋ง แน่นอนว่าไม่มีปัญหาๆ จะต้องไม่มีปัญหา! ผมรอวันนี้มานานมากแล้ว ในที่สุดก็สอบใบขับขี่ได้แล้ว!”

…………………………………