ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1867 เพรียงหัวหอมหลอดไฟ

เรือลูกปลาถูกส่งไปยังฟาร์มปลาแห่งที่สามทีละลำๆ สิ่งแรกที่ส่งไปคือเรือปลาตะเพียนสีขาวเงิน ปลาชนิดนี้มีชื่อเรียกหลายชื่อ เช่นปลาอีคุด หรือปลาเพิร์ช ฟาร์มปลาต้าฉินก็มีปลาชนิดนี้เช่นกัน แต่มีเพียงปลาเพิร์ชธรรมดา ไม่ใช่ปลาตะเพียนสีขาวเงิน

ปลาตะเพียนสีขาวเงินมักพบในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ล็อตที่ฉินสือโอวได้รับก็เป็นปลาทะเลที่เลี้ยงในบ้านซึ่งสามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือและเติบโตได้เร็วมากเป็นปลาเศรษฐกิจที่ยอดเยี่ยม

ชื่อของปลาเพิร์ชก็คือมาจากปลาเพิร์ชที่อยู่ในทะเล ความจริงแล้วมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับกับปลาเพิร์ชน้ำจืด ชื่อทางวิทยาศาสตร์คือปลาอีคุด คล้ายกับปลามะได ถือเป็นปลาที่มีคุณภาพเนื้อเป็นอันดับย่อยของปลาทะเลกระดูกแข็งในอันดับปลากะพง

ปลาเพิร์ชสีขาวเงินเป็นปลาทองทะเลที่มีรสชาติอร่อยที่สุดชนิดหนึ่ง เป็นที่นิยมมากในเอเชียตะวันออก เช่น ญี่ปุ่น สิงคโปร์และเกาหลีใต้ซึ่งได้รับการยกย่องจากชาวญี่ปุ่นว่าเป็นปลาสดที่ดีที่สุดในหมู่ปลาทะเล

เนื้อของปลาชนิดนี้เป็นสีขาวอ่อนๆ ก้างค่อนข้างเยอะ ดังนั้นคนยุโรปและอเมริกันจึงไม่ค่อยชอบกิน แต่รสชาติของปลาเพิร์ชสีขาวเงินอร่อยและสด และยังเหมาะกับการทำอาหารหลากหลายวิธี อย่างเช่น ตุ๋นน้ำแดง นึ่ง ย่างเกลือ ทอด หรือทำเป็นซาซิมิ เป็นต้น

ฉินสือโอวคอยกำกับเรือในการปล่อยลูกปลาลงทะเล ปลาเพิร์ชสีขาวเงินเป็นปลาทะเลน้ำตื้น ชอบอยู่กันเป็นกลุ่มๆ แต่ก็จะไม่ได้รวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่มาก แต่รวมกันเป็นกลุ่มเล็กๆ ลอยอยู่บริเวณผิวน้ำ ง่ายต่อการจับขึ้นมา

เมื่อปล่อยลูกปลาลงไป ชาร์คยกคิ้วส่งสัญญาณทางสายตาให้ฉินสือโอว เขาจึงมองไปตามสายตาที่ชาร์คมองไป และเห็นคนยืนอยู่บนชายหาดในระยะไกลออกไป ถึงแม้จะเห็นหน้าตาของคนนี้ไม่ชัดเจน แต่เขาก็รู้ว่าคนนี้คือชาลส์ซึ่งอยู่ที่ฟาร์มปลามาตลอดไม่ได้กลับไป

ฉินสือโอวยื่นมือจะเอากล้องส่องทางไกลมาส่องชาลส์ให้ละเอียดสักหน่อย เขามีสีหน้าเย็นชา ปากคาบซิการ์ที่ยังไม่จุดอยู่ในปากของเขา ฉินสือโอวนายใหญ่ที่เฝ้าดูอยู่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “แม่ง ไอ้ผู้ชายคนนี้ดู ‘ก๊อดฟาเธอร์’ มากเกินไปแล้วมั้ง นี่หมายความว่าอย่างไร? จะให้ไกอามากดจุดตายฉันเหรอไง?”

ชาวประมงคนอื่นๆ ก็ไม่สนใจ เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับฟาร์มปลาใกล้เคียง แต่เจ้าของฟาร์มปลาเป็นบุคคลที่มีค่าตัว พวกเขาจะไม่ใช้วิธีที่รุนแรงเกินไปในการจัดการซึ่งกันและกัน เพราะพวกเขาไม่ต้องการละเมิดกฎหมายและถูกลงโทษ เพราะจะได้ไม่คุ้มเสีย

หลังจากส่งลูกปลาแต่ละชนิดเข้ามาในฟาร์มปลาแล้ว ฝูงปลาค็อด ปลาแฮร์ริ่งและปลาซาบะตัวใหญ่จากฟาร์มปลาต้าฉินมาถึงที่นี่แล้ว นอกจากนี้แล้วยังมีฝูงปลาเเซลมอนแปซิฟิก นี่คือกำลังหลักที่ฉินสือโอวเอามาที่ฟาร์มปลาแห่งที่สาม เนื่องจากปลาแซลมอนแปซิฟิกต้องอพยพไปยังแม่น้ำเพื่อผสมพันธุ์ ดังนั้นสำหรับพวกมันแล้วฟาร์มปลาแห่งที่สามที่มีแม่น้ำเซนต์แคเทอรีนส์ถึงเป็นแหล่งที่เหมาะกับการอยู่อาศัยมากกว่า

ฉินสือโอวปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไปหลายสายเพื่อดูสถานการณ์ของฝูงปลา ในเวลานี้ใต้ทะเล ฝูงปลาทะเลน้อยใหญ่มาเป็นฝูงๆ เข้ามาอย่างมากมาย…

เขาไม่รู้แน่ชัดว่าเขาระดมฝูงปลามาเท่าไร อย่างไรก็ตามตอนที่เขาออกเดินทางเมื่อสองสามวันก่อน จิตสำนึกแห่งโพไซดอนได้ตรวจสอบฟาร์มปลาทั้งหมดรอบหนึ่งแล้ว เมื่อเจอปลาเเซลมอนแปซิฟิกก็ส่งคำสั่งให้มันอพยพย้ายมาอยู่ที่นี่ให้หมด ส่วนปลาซาบะ ปลาแฮร์ริ่งและปลาค็อดกลับเป็นปลาที่พบระหว่างทาง และก็เอาที่นี่หมดโดยไม่ได้ไปสนใจขนาด

ปลาเหล่านี้ว่ายมาเป็นระยะทางไกลและไม่รู้ว่ามีกี่ตัวที่ถูกทิ้งจากฝูง นี่เป็นกระบวนการคัดกรองเช่นกัน มันเหมือนกับทาสผิวดำที่ขายให้กับอเมริกาเหนือในศตวรรษที่ 16 และ 17 ใครมี่มีร่างกายอ่อนแอก็ตายบนท้องถนน และทุกคนที่สามารถมาถึงอเมริกาเหนือได้ถือว่าเป็นประชากรที่มีคุณภาพสูงและมีร่างกายแข็งแรง

เฉกเช่นเดียวกัน ฝูงปลาที่เดินทางมาจากฟาร์มปลาต้าฉินไปที่ฟาร์มปลาแห่งที่สามได้ ความแข็งแกร่งของปลาทะเลเหล่านี้ก็ถือว่าแข็งแกร่งที่สุดเช่นกัน จิตสำนึกแห่งโพไซดอนของฉินสือโอวด้านหนึ่งก็กวาดดูไปรอบๆ อีกด้านหนึ่งก็นำพลังโพไซดอนส่งออกไปให้พวกปลาเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นปลาอะไรก็ให้อย่างเท่าเทียมกันหมด เพราะพวกนี้ต่างเป็นรากฐานในการพัฒนาฟาร์มปลาแห่งที่สามในอนาคต

จิตสำนึกแห่งโพไซดอนตรวจตราอยู่ใต้ทะเลอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นฉินสือโอวก็เห็นของบางอย่างที่สวยงามมากในจังหวะที่แสงส่องแวบผ่านไปอย่างรวดเร็ว

สิ่งนี้ควรเป็นสิ่งมีชีวิตในทะเลแบบโปร่งใส มีลักษณะคล้ายท่อที่ว่ายติดไปกับปลาตัวใหญ่บางตัว พวกมันกำลังส่องแสงในทะเล ในขณะที่ว่ายลอยไปตามปลาตัวใหญ่ มีเส้นสีเหลืองและสีขาวบนลำตัว เมื่อปลาเหล่านี้ว่ายเข้ามาใกล้ผิวน้ำทะเล เมื่อแสงแดดส่องลงไปในน้ำก็ยังคงมีแสงสว่างน้อยๆ ส่องไปที่ตัวของพวกมันที่มีลักษณะโปร่งใส ทำให้มองจากมุมไกลแล้วเหมือนหลอดไปที่มีสีสันสวยงาม

สิ่งที่สวยงามที่สุดคือพวกมันมีลักษณะยาวเป็นทรงกระบอก ขณะที่ปลาตัวใหญ่ว่ายน้ำ ร่างกายที่อ่อนนุ่มและโปร่งใสของพวกมันกำลังแกว่งไปมาในน้ำทะเล อาจเป็นเพราะร่างกายของพวกมันหักเหแสงแดดในองศาที่ต่างกัน ทำให้พวกมันแสดงสีที่แตกต่างกันขณะที่ร่างกายของพวกมันแกว่งไปมาท่ามกลางแสงอาทิตย์

ในบางครั้งเมื่อสิ่งมีชีวิตเหล่านี้เดินผ่านสาหร่ายทะเลที่มีความยาว พวกมันจะตกจากปลาตัวใหญ่ และเกาะติดกับสาหร่ายอีกครั้ง แสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องมายังพวกมันซึ่งถูกสีเขียวของสาหร่ายทะเลสะท้อนแสง ทำให้สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ดูเหมือนมรกตใสวาวมากเป็นพิเศษ

เมื่อเห็นฉากนี้ ภายในใจของฉินสือโอวก็อดไม่ไหวที่จะอุทานขึ้นมา ช่างสวยงามจริงๆ!

เขากลับไม่รู้ชื่อของสิ่งมีชีวิตนี้เพราะเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นมัน แต่ว่าสิ่งมีชีวิตบางอย่างก็จะลอยติดไปกับปลาเพื่อที่มันจะได้ควบคุมปลาตัวใหญ่ไม่ให้จมได้ เขาถามชาร์คว่า “เฮ้ ชาร์ค นี่มันคือตัวอะไร? ดูแล้วสวยมากเลย”

ชาร์คเป็นชาวประมงแก่ประสบการณ์ที่ออกตระเวนไปทั่วโลก แต่เขาไม่รู้จักสิ่งมีชีวิตนี้ เกาหัวอย่างเขินอายและบอกว่าเขาไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตนี้มากนัก

ฉินสือโอวจึงทำได้เพียงโทรหาศาสตราจารย์แซนเดอร์ส สมแล้วที่เขาเป็นผู้มากความสามารถระดับมืออาชีพ หลังจากฟังคำอธิบายของเขาแล้ว ศาสตราจารย์สูงวัยก็ตัดสินได้อย่างง่ายดาย “สิ่งนี้เรียกว่าเพรียงหัวหอมหลอดไฟ ร่างกายของพวกมันจะกระพริบในแสงอาทิตย์เหมือนกับหลอดไฟที่ส่องแสง มีร่องรอยของมันในหลายพื้นที่ในทะเล อย่างไรก็ตามเสน่ห์ของพวกมันต้องอาศัยการผสมผสานระหว่างแสงแดดและน้ำทะเล หากปรากฏนอกน้ำทะเลก็จะไม่ได้สวยอะไรเท่าไร ผู้คนจะไม่สนใจแม้ว่าพวกเขาจะเห็นมัน ดังนั้นหลายคนจึงไม่รู้จักชื่อของพวกมัน”

หลังจากรู้ชื่อมัน ฉินสือโอวก็รีบใช้มือถือหาข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตด้วยความสนอกสนใจ หลังจากนั้นก็ได้ข้อมูลเฉพาะของเพรียงหัวหอมหลอดไฟ

เป็นอย่างที่ศาสตราจารย์แซนเดอร์สพูดไว้ เพรียงหัวหอมหลอดไฟเมื่ออยู่ในน้ำจะสวยงาม แต่จำเป็นจะต้องอยู่ในน้ำทะเล ยิ่งน้ำใสมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี มันก็จะกลายเป็นหลอดไฟน้อยๆ ในทะเล ที่คอยส่องแสงให้กับมุมสลัวๆ ในทะเล

หลังจากอ่านบทนำ ฉินสือโอวก็คิดถึงการเพาะพันธุ์เพรียงหัวหอมหลอดไฟในใจของเขา เพรียงหัวหอมหลอดไฟธรรมดาไม่มีอะไรสวยงาม แต่พวกมันชอบที่จะดูดติดบนหิน สาหร่ายทะเลและสิ่งที่คล้ายกัน ซึ่งหมายความว่าพวกมันสามารถติดกับกระจกในทะเลได้

ฉินสือโอวพยายามอย่างเต็มที่ในการสร้างคริสตัลพาเลซที่ก้นทะเล แต่เนื่องจากจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไม่ได้มีหน้าที่ในการดำเนินการที่ละเอียดอ่อน ดังนั้นการก่อสร้างคริสตัลพาเลซจึงไม่สวยงาม และเขาก็ไม่ต้องการให้ความพยายามของเขาสูญเปล่าและคิดว่าจะตกแต่งอย่างไรให้คริสตัลพาเลซสวยขึ้น

แล้วการปรากฏตัวขึ้นของเพรียงหัวหอมหลอดไฟก็ให้แรงบันดาลใจกับเขา เขาคิดว่าจะต้องพาคนดำน้ำลงไปที่คริสตัลพาเลซ ใช้เครื่องมือในการจัดการสักหน่อยก่อน จากนั้นจึงนำปะการังบางส่วนเข้าไป ปะการังที่มีสีสันผสานกับแสงแดดสลัวๆ ควบคู่ไปกับเพรียงหัวหอมหลอดไฟ จะต้องช่วยเพิ่มเสน่ห์ของคริสตัลพาเลซได้เป็นสองเท่าอย่างแน่นอน

………………………………………..