ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1872 เป็นโพไซดอน

ฉินสือโอวมองไปที่รัฐมนตรีแมทธิวด้วยความประหลาดใจ เหงื่อไหลท่วมหลังอย่างรวดเร็ว ถามด้วยสีหน้าไร้ความเป็นมิตรว่า “พระเจ้า อย่าบอกนะว่าคุณจะให้งานนี้กับผม?”

แมทธิว จินยักไหล่พร้อมรอยยิ้ม “แล้วคุณคิดว่าอย่างไรล่ะ?”

แน่นอนว่าฉินสือโอวไม่เต็มใจ แต่ทิญามองไปที่เขาด้วยสีหน้าปลาบปลื้มราวกับว่าเขากำลังหยิบได้ของราคาชิ้นถูกอย่างไรอย่างนั้น แต่เขาไม่อยากยอมรับของชิ้นราคาถูกแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงครุ่นคิดคำพูดที่จะตอบแล้วพูดขึ้นว่า “ผมรู้สึกซาบซึ้งมากที่คุณมองเห็นคุณค่าของผม คุณแมทธิว คุณเป็นเหมือนผู้ดึงความสามารถของผมออกมาจริงๆ นะครับ แต่ม้าอย่างผม ไม่ใช่ม้าที่มีความสามารถอะไรเลย…”

ฟังคำพูดที่ดูน้อยใจของเขา แมทธิวก็พูดว่า “ไม่นะ ฉิน คุณเป็นม้าพันไมล์ที่มีความสามารถจริงๆ คุณเป็นเหมือนราชาแห่งม้าที่แข่งขันชนะติดต่อกันตลอด แน่นอนว่าเมื่อมาอยู่ในการประมง คุณก็คือราชาแห่งท้องทะเล!”

ฉินสือโอวหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ แม้แต่คำเรียกว่าราชาแห่งท้องทะเลยังพูดออกมาได้ แมทธิวคือจะคิดเยินยอเขาจนตายหรืออย่างไร?

แมทธิวพูดว่า “เดี๋ยวผมจะแนะนำโครงการฟื้นฟูมหาสมุทรให้คุณก่อน จากชื่อคุณก็น่าจะพอรู้ นี่เป็นโครงการที่มีเป้าหมายจะฟื้นฟูระดับการประมงของแคนาดา โครงการนี้ไม่เพียงแต่ต้องรับประกันว่าฟาร์มปลาของเราจะฟื้นฟูกลับไปสู่สถานการณ์ที่รุ่งเรืองดั่งสมัยก่อน แต่ต้องมีโอกาสให้คนรุ่นลูกรุ่นหลานได้พัฒนา พวกเราจับปลาอะไรได้ ก็ต้องรับประกันได้ว่ารุ่นลูกรุ่นหลานจะจับชนิดนั้นได้เช่นกัน”

ฉินสือโอวถอนใจแล้วพูดว่า “นี่เป็นการทำความดีที่มีส่วนช่วยในปัจจุบันและเป็นประโยชน์ต่ออนาคต” แต่ความรู้สึกของเขาที่มีต่อแคนาดาไม่ได้ล้นหลามขนาดนั้น เขามาเพื่อมาใช้ชีวิตที่ดี ไม่ได้มาเพื่อให้บริการประชาชนของแคนาดา เขาชื่อว่าฉินสือโอว ไม่ได้ชื่อว่านอร์แมน บีธูน

ทิญาอยากจะพูดอะไร แต่แมทธิวใช้สายตาห้ามเธอไว้ หลังจากนั้นก็ยิ้มแล้วถามขึ้นว่า “คุณไม่ยินดีที่จะเป็นประธานดำเนินการโครงการนี้เหรอ?”

ภรรยาของแมทธิวเดินเข้ามาในจังหวะนั้นพอดี เป็นหญิงวัยกลางคนที่มีความสง่ามากคนหนึ่ง เธอเตรียมเหล้ายินให้กับฉินสือโอวและทิญา บอกว่านี่เป็นเหล้าที่หมักเองในบ้าน พวกคุณต้องลิ้มลองให้ได้

ตอนที่เดินออกไป ภรรยาของแมทธิวก็พาทิญาออกไปด้วย ปล่อยให้ฉินสือโอวและแมทธิวมีเวลาคุยกันสองคนอย่างอิสระ

ฉินสือโอวดื่มเหล้ายินอย่างเงียบๆ แมทธิวถามขึ้นอีกครั้ง “คุณไม่ยินดีที่จะเป็นประธานดำเนินการโครงการนี้เหรอ?”

ไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงคำถามนี้ได้ ฉินสือโอวตอบได้เพียงว่า “คุณอยากฟังความจริงหรือว่าคำหลอกลวงล่ะ?”

แมทธิวมองเขาด้วยความสนอกสนใจแล้วถามขึ้นว่า “ความจริงคืออะไร? คำหลอกลวงคืออะไร?”

ฉินสือโอวพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ความจริงก็คือผมไม่คิดจะจัดการพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์อะไรนี่เลย คำหลอกลวงก็คือผมหลงรักพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์นี้ แต่ไม่อยากไปยุ่งกับโครงการอะไรนั่นเลย”

เขาก็ไม่ได้ติดค้างอะไรแมทธิว และก็ไม่ได้ขอร้องอะไรเขา ดังนั้นจึงสามารถพูดความจริงได้เต็มปากเต็มคำ

สีหน้าของแมทธิวยังคงเช่นเดิม ไม่ได้ดูร้อนรน เขายิ้มกว้างแล้วพูดว่า “โอเค งั้นเราถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ไม่ต้องให้คุณมาเป็นประธานโครงการนี้ แต่ว่าคุณต้องเข้าร่วม ต้องแสดงผลงานของคุณออกมา”

”อย่างเช่นอะไรครับ?” ฉินสือโอวลองหยั่งเชิงถาม

“อย่างเช่น อืม ผมได้ยินมาว่าคุณทำระบบเก็บรวบรวมสถิติขนาดใหญ่ตอนที่อยู่พันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ ผมหวังว่าคุณจะสามารถทำโมเดลออกมาได้ กรมประมงของพวกเราต้องการทำระบบแบบนี้ทั่วทั้งประเทศ หรือว่าอย่างเช่น อืม ผมได้ยินมาว่าโรงงานอาหารปลาของคุณสร้างไลน์ผลิตเพิ่มอีก 8 สาย? อาหารปลาที่ผลิตจากไลน์ผลิต 8 ไลน์นี้ขายให้กับกรมประมงดีไหม?” แมทธิวพูดอย่างสบายๆ

ตัวอย่างแรกไม่มีปัญหาอะไร ก็แค่จัดหาโมเดลและการสนับสนุนด้านเทคโนโลยีให้ก็เท่านั้น ฉินสือโอวรับปากได้อย่างแน่นอน ส่วนตัวอย่างที่สองอาจจะยากหน่อย เพราะการที่ฉินสือโอวเริ่มสร้างไลน์ผลิตอีก 8 สายในภายหลังนั้นก็เพื่อเติมเต็มความต้องการของอาหารปลาภายในพันธมิตร

แมทธิวอธิบายว่า “ผมรู้ว่าตอนนี้อาหารปลาของคุณได้รับความนิยมมาก กรมประมงคงจะไม่ได้แค่ซื้ออาหารปลาของคุณเปล่าๆ เท่านั้น นอกเหนือจากจะดำเนินการตามราคาตลาดแล้ว ทางกรมประมงจะรับผิดชอบการสร้างและการลงทุนในไลน์ผลิต 8 สายนี้ พวกเราแค่ต้องการสิทธิ์ในการได้ซื้อก่อน แล้วสิทธิ์ในการซื้อก่อนนี้ พวกเราก็ไม่ได้คิดที่จะมาทำกำไรจากการผลัดเปลี่ยนมือ แต่จะทุ่มอาหารปลาพวกนี้ให้กับฟาร์มปลาแห่งชาติไป”

ฉินสือโอวถามด้วยความตกใจว่า “จะทุ่มอาหารปลาให้กับฟาร์มปลาแห่งชาติไปเปล่าๆ เลยเหรอ?”

ชายฝั่งแคนาดามีความยาวที่สุดในโลก มีความยาวมากกว่า 240,000 กิโลเมตร จากการยอมรับจากนานาชาติในเรื่องฟาร์มปลาแห่งชาติ นอกชายฝั่ง 200 กิโลเมตรสามารถทำเป็นฟาร์มปลาได้ ซึ่งมีขนาด 48 ล้านตารางกิโลเมตร! แน่นอนว่าตอนเหนือของแคนาดาคืออาร์กติกเซอร์เคิล ไม่เหมาะที่จะทำฟาร์มปลาคุณภาพดี แต่ถึงแม้จะเป็นครึ่งหนึ่ง แต่ประเทศนี้ก็ยังคงมีฟาร์มปลาเนื้อที่ถึง 24 ล้านตารางกิโลเมตร!

จากสถิติการใช้อาหารปลาของพันธมิตรนิวฟันด์แลนด์ชายฝั่ง ต้องลงทุนอาหารปลาอย่างน้อยหนึ่งตันต่อหนึ่งตารางกิโลเมตรของฟาร์มปลาทุกสัปดาห์ ถึงจะสามารถปรับปรุงสภาพการเจริญเติบโตของทรัพยากรการประมงในน่านน้ำแห่งนี้ได้

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือกรมประมงต้องลงทุนอาหารปลา 24 ล้านตันทุกสัปดาห์ เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้าถึงจะสามารถปรับปรุงการประมงของทั้งประเทศได้

ถ้าฉินสือโอวขาดเงิน เขาตอนนี้คงดีใจจนแทบคลั่ง รู้ไหมว่านี่หมายถึงอะไร? เอาแค่อาหารปลา 1 ตันกำไร 100 ดอลลาร์แคนาดาก็พอ ขอเพียงแค่เขามีกำลังในการผลิตที่แข็งแกร่ง เขาก็สามารถทำรายได้ได้ถึง 2.4 พันล้านดอลลาร์แคนาดาจากกระเป๋าของประเทศต่อสัปดาห์!

นี่ไม่ใช่การหารายได้ แต่เป็นการปล้นรายได้ ไม่ว่าจะเป็นร้านอาหารแบรนด์ต้าฉิน อาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินหรือแม้กระทั่งอุตสาหกรรมอย่างบอมบาร์เดียร์หรือทิฟฟานี่ เป็นต้น ยังไม่สามารถหารายได้แบบเขาอย่างนี้ได้เลย

แต่แน่นอนเขาไม่ได้ขัดสนเรื่องเงิน และเขาก็รู้ว่านี่เป็นไปไม่ได้ เขาไม่มีความสามารถในการผลิตแบบนี้ กรมประมงก็ไม่ได้มีเงินทุนที่จะลงทุนให้ฟาร์มปลาแห่งชาติได้มากขนาดนี้ ฟาร์มปลาที่พวกเขาต้องลงทุนคร่าวๆ ก็คงเป็นเฉพาะจุดที่สำคัญ ต่อให้เป็นแบบนี้ จากการประมาณการแบบอนุรักษนิยมสุดๆ ฉินสือโอวก็ยังสามารถทำรายได้ได้หลายร้อยล้านดอลลาร์จากอาหารปลา

ในใจก็คิดคำนวณอย่างรวดเร็ว เขาลองหยั่งเชิงพูดกับแมทธิวว่า “ท่านรัฐมนตรี ถ้าเป็นแบบนี้ ไลน์การผลิต 8 สายก็คงไม่พอล่ะมั้งครับ? ไลน์ผลิต 80 สายยังไม่พอเลยนะครับ!”

แมทธิวจิบชาดำอย่างใจเย็น “ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มดำเนินการไลน์ผลิต 80 สายได้เลย เพราะถ้าเทียบกันแล้วกับการพัฒนาฟาร์มปลาแห่งชาติ พวกนี้ก็ไม่นับว่าเท่าไรหรอกใช่ไหม?”

เป็นความจริง ถ้าสามารถปรับปรุงฟาร์มปลาแห่งชาติของแคนาดาทั้งหมดได้ จะลงทุนเท่าไรก็คุ้ม เพราะการประมงก็เหมือนกับอาหาร ผัก การเลี้ยงสัตว์ซึ่งเป็นอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับชีวิตพื้นฐานของประชาชนในประเทศ

เมื่อเห็นฉินสือโอวไม่เอ่ยปาก แมทธิวก็พูดอีกว่า “ฉิน คุณยังไม่เข้าใจเหร? หากโครงการนี้ดำเนินการสำเร็จแสดงว่าคุณเป็นราชาแห่งท้องทะเลในแคนาดาจริงๆ หรือแม้กระทั่งว่าว่าโครงการนี้สามารถขยายไปทั่วโลก ถ้าเช่นนั้นคุณก็คือโพไซดอน!”

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ฉินสือโอวรู้สึกสั่นสะท้านอย่างรุนแรง โพไซดอน ใช่เขาสามารถเป็นโพไซดอนแบบนี้ได้! เขาจำความทะเยอทะยานครั้งใหญ่ที่เขาทำเมื่อเผชิญกับมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ตอนนั้นได้ มันก็คือการเป็นเทพเจ้าแห่งท้องทะเลไม่ใช่หรือ?!

“เพิ่มขนาดการผลิตอาหารปลาเถอะ ฉิน นี่เป็นโครงการที่จะทำให้โลกจดจำ พวกเราทำสำเร็จแล้ว พวกเราก็จะสามารถจะฝากชื่อไว้ในประวัติศาสตร์สมัยใหม่ของมนุษยชาติได้! เนื่องจากการประมงของเราอาจช่วยแก้วิกฤตอาหารในหลายประเทศและภูมิภาคได้!” แมทธิวมอบลูกระเบิดอีกลูกให้เขาอีกแล้ว

…………………………………………….