ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1879 คำเตือนหมอกขั้นสูงสุด

ความรู้สึกของการอยู่บ้านเป็นความรู้สึกที่ดี จะกินจะดื่มก็มีพ่อแม่คอยดูแล ไม่ใช่ว่าเขาไม่กตัญญูหรือขี้เกียจ แต่เป็นเพราะพ่อแม่อยู่ที่นี่ไม่มีอะไรทำและไม่มีกิจกรรมบันเทิง พวกเขาจึงรู้สึกเบื่อและทุ่มความสนใจทั้งหมดไปที่อาหาร คิดแต่จะทำอาหารดีๆ และอาหารอร่อยๆ ไว้

วินนี่ค่อนข้างบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเธอกังวลเกี่ยวกับการสูญเสียรูปร่างของเธอหลังคลอด และพ่อแม่ของเธอก็มีอาหารมื้อใหญ่ไว้คอยบริการตลอด เธอจึงต้องเพิ่มเวลาออกกำลังกายเรียกเหงื่อในฤดูร้อน

ฉินสือโอวเห็นวินนี่ออกกำลังกายทุกวัน บวกกับชาวประมงในฟาร์มปลาก็มากขึ้น เขาจึงสั่งซื้อชุดอุปกรณ์ออกกำลังกายจากอินเทอร์เน็ต อุปกรณ์นี้มีราคา 150,000 ดอลลาร์แคนาดาและค่าขนส่ง 20,000 ดอลลาร์แคนาดา เพราะว่ามันหนักเกินไป!

อุปกรณ์กีฬาที่เขาสั่งซื้อเป็นแบบมืออาชีพ อุปกรณ์ออกกำลังกายน้อยใหญ่มากกว่าร้อยชิ้น ราคาจึงแพงลิ่ว แต่สำหรับเขานี่ไม่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร ตอนนี้เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามีเงินอยู่เท่าไรแล้ว

หาห้องว่างสักห้องในฟาร์มปลาเปลี่ยนให้เป็นฟิตเนสเฉพาะ พวกทหารต่างชอบมาก เมื่อถึงเดือนมิถุนายนการปรับปรุงห้องฟิตเนสใหม่ก็เสร็จสมบูรณ์ด้วยดี หลังจากที่วางอุปกรณ์ออกกำลังกายลงไป พวกทหารจะมีธุระหรือว่างก็ชอบมาอยู่ในนี้

ห้องฟิตเนสเพิ่งเปิดได้ไม่นาน เพิ่งผ่านเดือนมิถุนายนไปเพียงสองวัน หน้าฝนก็มาถึงที่เมืองเซนต์จอห์น

ฉินสือโอวเคยชินกับอากาศแบบนี้แล้ว ฤดูร้อนฝนตกหนัก ฤดูหนาวหิมะตกหนัก สำหรับเมืองชายฝั่งนี่เป็นเรื่องที่พบเห็นได้ทั่วไป ความหวังเพียงอย่างเดียวก็คืออย่ามีลมแรง เพราะเมื่อพายุและพายุหิมะก่อตัวขึ้นเมื่อไร ก็อาจเป็นเรื่องลำบาก

ฝนเทลงมาอย่างหนักเป็นเวลาสองวันสองคืน ในวันที่สามฝนเริ่มลดลงและกลายเป็นฝนตกปรอยๆ ในที่สุด

ฝนตกต่อเนื่องมานานกว่าสิบวัน เมื่อถึงกลางเดือนมิถุนายนพยากรณ์อากาศของเซนต์จอห์นได้ออกคำเตือนเรื่องหมอกเป็นสีแดงระดับสาม

เมื่อเห็นคำเตือนนี้ฉินสือโอวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น บูลกลับออกคำสั่งให้พวกชาวประมงทำงานเพิ่ม ทำงานทั้งกลางวันและกลางคืนเป็นเวลาสองวัน อย่างน้อยต้องเตรียมผลิตภัณฑ์ที่ร้านอาหารต้าฉินและร้านขายอาหารทะเลต้องการในหนึ่งสัปดาห์ออกมาให้ได้ก่อน

ในขณะเดียวกัน บูลเมื่อหาฉินสือโอวเจอ เขาให้ฉินสือโอวแจ้งบัตเลอร์ลุงหนวดอย่างระมัดระวัง ให้รีบส่งเครื่องบินขนส่งมาเอาปลาที่จับได้เหล่านี้ไป ทางที่ดีควรเตรียมการสำรองจำนวนมากในช่วงสองสามวันนี้

ฉินสือโอวถามด้วยความสงสัย “ทำไมต้องทำแบบนี้เหรอ?”

บูลพูดอย่างเคร่งขรึม “ไม่มีเวลามาอธิบายแล้วครับ กัปตัน รีบเอาปลาพวกนี้ส่งไปเถอะ!”

ฉินสือโอวจ้องเขาด้วยสาตาเย็นยะเยือก “อธิบายให้ฉันเข้าใจภายใน 2 นาทีเดี๋ยวนี้!”

บูลยิ้มและหยุดล้อเล่น เขากล่าวว่า “กรมอุตุนิยมวิทยาได้ออกคำเตือนระดับสีแดงระดับสามสำหรับหมอกหนา นี่เป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก ในความทรงจำของผมเมืองเซนต์จอห์นเคยมีหมอกสีแดงระดับสามครั้งหนึ่งเท่านั้น ซึ่งเป็นเวลาต่อเนื่องถึงหนึ่งสัปดาห์ หมอกหนาปกคลุมเมืองและมหาสมุทร การจราจรทั้งหมดถูกปิดและดูเหมือนจะอัมพาตไปทั้งเมือง!”

“ดังนั้น พวกเราจึงต้องอาศัยจังหวะที่หมอกมันยังมาไม่ถึง รีบจับปลาขึ้นมาให้ได้มากที่สุด และรีบส่งปลาไปที่นิวยอร์กให้ได้มากที่สุด ไม่เช่นนั้นพอถึงเวลานั้นที่ร้านอาจจะขาดของได้!”

ฉินสือโอวเชื่อการตัดสินใจของบูล เขาขอให้บัตเลอร์ใช้เครื่องบินขนส่งทั้งหมดที่มีอยู่เพื่อนำผลิตภัณฑ์ที่จับได้ทั้งหมดออกจากฟาร์มปลา รวมถึงปลาที่เก็บไว้ในโกดังน้ำแข็งด้วย เครื่องบินขนส่งมาที่ฟาร์มปลาเป็นเวลาสองวันต่อเนื่องติดต่อกัน ปลาคุณภาพดีเยี่ยมจำนวนประมาณ 400 ตันถูกส่งไปยังนิวยอร์ก

เมื่อถึงกลางเดือนมิถุนายน หมอกหนาก็เริ่มมาเยือน

หมอกนี้ก่อตัวขึ้นในเวลากลางคืนอย่างกะทันหัน ก่อนที่ฉินสือโอวจะเข้านอนเขารู้สึกว่าทุกอย่างปกติ ท้องฟ้าโปร่ง แต่เมื่อตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น เขารู้สึกว่าหน้าต่างยังคงมืดอยู่และไม่มีแสงแดดส่องเข้ามาในห้อง

ดังนั้น เขาจึงนึกว่าเขาตื่นก่อนฟ้าสาง แต่เมื่อเขาดูเวลาก็ตกใจเมื่อรู้ว่านี่เป็นเวลาหกโมงแล้ว ท้องฟ้าควรสว่างแล้ว

เขาจึงรีบลุกขึ้นดึงผ้าม่านเปิดออก จากนั้นเขาก็มองออกไปข้างนอกและตกตะลึง โลกทั้งใบเป็นสีขาว เขามองไม่เห็นอะไรเลยสักนิด ไม่มีมหาสมุทร ไม่มีภูเขาแม้แต่ต้นเมเปิลใหญ่สองต้นที่อยู่หน้าวิลล่าก็ไม่มี!

หมอกหนาจนน่าตกใจ ราวกับว่ามีชั้นผ้าฝ้ายยัดอยู่ระหว่างท้องฟ้าและโลก ฉินสือโอวพาหู่จือและเป้าจือออกไป และเจ้าสองตัวนี้ก็ยังเล่นกันพุ่งไปข้างหน้าเป็นปกติ แต่พอพวกมันออกไปก็มึนงงไปหมด พี่มองไม่เห็นน้อง น้องก็มองไม่เห็นพี่แล้ว…

ยืนอยู่ด้านนอกเพียงแค่ 2 นาที ฉินสือโอวก็รู้สึกได้เลยว่าเสื้อยืดของเขาเปียกชื้นไปหมด ไม่ต้องสงสัยเลยหมอกทำให้เสื้อของเขาชื้นนั่นเอง

มันทำให้เขาตกใจกลัวจนรีบกลับไปที่วิลล่า เขากลัวว่าถ้าไปไกลกว่านี้คงจะหาทางกลับวิลล่าไม่เจอด้วยซ้ำ!

“หมอกหนาเหลือเกิน” วินนี่พอตื่นแล้วก็พูดด้วยความตกใจ “พระเจ้า ฉันไม่ได้คาดคิดเลยว่าคำเตือนหมอกสีแดงระดับสามจะน่ากลัวขนาดนี้ โชคดีที่นักท่องเที่ยวกลับไปก่อนเวลา หากพวกเขายังอยู่ในเมืองเล็กๆ ต่อไป คงจะลำบากไม่น้อย เพราะจะไปไหนก็ไปไม่ได้!”

ไม่เพียงแค่เมืองเซนต์จอห์นที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาทึบ น่านน้ำในนิวฟันด์แลนด์ทั้งหมดรวมถึงพื้นที่ทางตอนเหนือและทะเลของรัฐโนวาสโกเชียยังถูกปิดกั้นด้วยหมอกหนาทึบและผู้คนไม่สามารถไปไหนได้

สนามบินปิด ทางด่วนปิด ท่าเรือปิดและการจราจรทั้งหมดถูกปิดหมด

วันรุ่งขึ้นหมอกน่าจะหายไปเมื่อแดดออก แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากนัก หมอกยังคงแน่นหนา พอยามบ่ายพระอาทิตย์ตกหมอกก็ยิ่งน่ากลัว

คำเตือนของกรมอุตุนิยมวิทยาบอกว่าจะมีหมอกลงจัดเป็นเวลา 3 วัน แต่อาจจะมีต่ออีก 1 หรือ 2 วันหลังจากนั้น สถานีโทรทัศน์และสถานีวิทยุหลักๆ เรียกร้องให้ประชาชนสำรองอาหารและน้ำดื่มไว้ และให้ผู้ที่เป็นโรคทางเดินหายใจปิด ประตูและหน้าต่างไม่ให้ออกไปข้างนอก

ในขณะเดียวกันตำรวจในเมืองเซนต์จอห์นก็ยุ่งวุ่นวายขึ้นมา ในสภาพอากาศแบบนี้การก่ออาชญากรรมจึงเป็นเรื่องง่าย ในกรณีนี้กล้องวงจรปิดก็ไร้ประโยชน์ โจรสามารถก่ออาชญากรรมได้โดยไม่ต้องปกปิดใบหน้าเลยแม้แต่น้อย

วินนี่ก็ยุ่งเหมือนกัน มีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้นมากมายในเมือง แน่นอนว่ามันไม่ใช่การขโมยและการปล้น แต่ผู้คนไม่ได้เตรียมตัวให้เพียงพอ บางคนเป็นโรคทางเดินหายใจ บางคนขาดอาหารในบ้าน จึงต้องให้เทศบาลท้องถิ่นปรับกฎเกณฑ์ข้อบังคับ

ฉินสือโอวเตรียมไปช่วยวินนี่ แต่ปรากฏว่าเมื่อแบล็คไนฟ์เจอเขา พูดพร้อมขมวดคิ้วว่า “บอส คุณมาฟังทางนี้หน่อยดีกว่า เราได้รับข่าวสารที่น่าสนใจทางวิทยุไร้สาย แม่งเอ๊ย!”

เขาไปที่ห้องส่งวิทยุของสนามบินเพื่อฟังและเข้าใจว่าทำไมแบล็คไนฟ์ถึงก่นด่าในตอนท้าย วิทยุได้รับสัญญาณสัญญาณหนึ่งและมีเสียงหยาบกล่าวอย่างหยิ่งยโสว่า “ฟาร์มปลาต้าฉินเตรียมรับมือให้ดี พวกเราจะไปเบ่งอำนาจในถิ่นของนาย พวกเราจะไปเอาปลาและกุ้งของนายไปให้หมด ถ้าแน่จริงก็มาจัดการพวกเราสิ!”

บีบีซวงเปลี่ยนคลื่นรับ แล้วก็มีการยั่วยุในทำนองเดียวกันมาอีก “เรือประมงเตรียมพร้อม กวาดล้างฟาร์มปลาต้าฉิน! ให้คนจีนกลับไปเลี้ยงปลาที่เอเชียซะ!”

“เชี่ย!”  ฉินสือโอวทุบลงไปที่โต๊ะอย่างโกรธแค้น ตะคอกใส่ว่า “ปล่อยเฮลิคอปเตอร์ออกตรวจตราฟาร์มปลา แต่ต้องระมัดระวังความปลอดภัยนะ แค่ขู่พวกมันก็พอแล้ว!”

เขาจงใจแสดงออกแบบนี้และออกคำสั่งไป อันที่จริงเขาไม่กลัวเรือขโมยปลาพวกนี้เลยเพราะเขามีวิธีจัดการกับคนพวกนี้!

เห็นได้ชัดว่าเรือขโมยปลาเหล่านี้รอโอกาสเช่นนี้มานานเกินไป ความอุดมสมบูรณ์ของฟาร์มปลาต้าฉินดึงดูดผู้คนจำนวนมากเกินไปให้เกิดความโลภ พวกเขามักจะถูกขัดขวางจากกำลังของคนในฟาร์มปลาจึงไม่กล้าลงมือทำอะไร แต่วันนี้วิกฤตหมอกกำลังจะมา พวกเขาคิดว่าเรือและเครื่องบินในฟาร์มปลาไม่กล้าออกทะเล เพราะเสี่ยงต่อการเกยตื้นหรือเรือล่ม จึงกล้ามาหาปลาอย่างหยิ่งผยอง

ฉินสือโอวจะทำให้พวกมันรู้ว่าอะไรที่เรียกว่าเสียใจภายหลัง!

………………………………….