ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1895 คำสั่ง

ในฤดูใบไม้ร่วง ส่วนใหญ่แล้วฉินสือโอวจะอยู่ที่ฟาร์มปลาแห่งที่สามและฟาร์มปลาคาร์เตอร์ แม้ว่าฟาร์มปลาทั้งสองจะรวมเข้าด้วยกันแล้ว แต่การพัฒนาของฟาร์มปลาคาร์เตอร์นั้นช้ามาก

หลังจากนั้น เขาก็ใช้เวลาทั้งหมดครึ่งปีในการวางรากฐานที่ฟาร์มปลาแห่งที่สาม ทุ่งหญ้าใต้น้ำนั้นเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้ว เพียงแค่นำกุ้งและปลามาเลี้ยงเท่านั้น จากนั้นก็ไม่ต้องดูแลมากแล้ว

ฟาร์มปลาคาร์เตอร์แห่งนี้ขาดสาหร่ายทะเลที่เป็นสิ่งพื้นฐานในระบบห่วงโซ่อาหารที่นี่ เมื่อมีปลามากเกินไป ระบบนิเวศจึงพังทลายลง เขาจึงต้องจับตาดูฟาร์มปลาและคอยเลี้ยงดูฝูงปลาที่นี่

ถ้าหากว่าเขาไม่คอยดูแลพวกมัน แบบนั้นพวกกุ้งปลาก็จะขาดสารอาหารและหนีไปยังน่านน้ำแห่งอื่น

ในช่วงฤดูหนาว ในที่สุดฟาร์มปลาคาร์เตอร์ก็มาถูกทางแล้ว เขาสามารถไปจากที่นี่ได้แล้ว และก่อนที่เขาไปเขาได้เรียกเหล่าทายาทของที่นี่มารวมตัวกันที่ฟาร์มปลาเพื่อประชุมภายใน

ผู้ที่มาเข้ารวมการประชุมกลุ่มแรกคือชาร์ค ซีมอนสเตอร์ นีลเซ็นและเบิร์ด นอกจากนี้ยังมีบลู แซ็กอีกด้วย ส่วนกลุ่มที่สองที่เข้ามาคือเหล่าชาวประมงทั้งหลาย รวมถึงเกิง จุนเจี๋ยและเฉาไค่ เฉาไค่เป็นผู้ช่วยของเกิง จุนเจี๋ย พวกเขารับผิดชอบในการดูแลฟาร์มปลาแห่งที่สอง เขาเป็นคนที่ละเอียดและสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเองได้ แต่เขาค่อนข้างดื้อรั้น ดังนั้นเขาจึงเหมาะที่จะเป็นผู้ช่วย

ฉินสือโอวเตรียมหม้อไฟหม้อใหญ่ไว้ ให้คนทั้งยี่สิบคนเข้าล้อมหม้อไฟทานด้วยกัน

ลมทะเลคำรามอยู่ด้านนอก คลื่นทะเลซัดไปมา แม้ว่าจะอยู่ในอุทยาน สีเขียวของป่าก็หายไปแล้วเช่นกัน หน้าหนาวเริ่มคืบคลานเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ โลกกำลังสูญเสียความมีชีวิตชีวาไป

ด้วยเหตุนี้ หม้อไฟที่กำลังเดือดอยู่ในบ้าน จึงทำให้บรรยากาศครึกครื้นขึ้น

ฉินสือโอวใส่เนื้อกุ้งเนื้อปลาและผักลงไปในหม้อไฟเมื่อน้ำเริ่มเดือด จากนั้นเขาก็เริ่มสั่งงาน

พวกเขาทั้งหมดเป็นคนสนิทของเขา ดังนั้นไม่จำเป็นต้องพูดเยอะ ฉินสือโอวพูดว่า “นี่เป็นสิ่งที่ฉันวางแผนมานานแล้ว ฉันต้องร่วมมือกับรัฐมนตรีแมทธิวสำหรับโครงการฟื้นฟูมหาสมุทร ดังนั้นฉันจะมอบฟาร์มปลาให้พวกนาย เพื่อน ถึงเวลาที่จะต้องเผชิญหน้าคนเดียวแล้ว ทำให้ฉันดูความสามารถที่แท้จริงของพวกนายหน่อย”

บลูพูดกลั้วหัวเราะว่า “บอส ก่อนหน้านี้พวเราก็ไม่ได้เผชิญหน้าเพียงคนเดียวหรอกเหรอ? ผมคิดว่าสิ่งที่คุณทำทุกวันนี้คือการนอนอาบแดดและเล่นกับลูกๆ นะ”

“ฮ่า บลูไอ้โง่ คำพูดแบบนี้กล้าพูดออกมาได้ยังไง แต่ว่าพูดจริงๆ นะบอส โครงการฟื้นฟูมหาสมุทรนี้มันจะยุ่งขนาดนั้นเลยหรอ? ผมได้ยินมาว่า คุณแค่ดูแลเรื่องการจัดสรรอาหารของปลาให้เพียงพอไม่ใช่เหรอ?” นีลเซ็นก็พูดเยาะเย้ยขึ้นมาเช่นกัน

ฉินสือโอวชี้ไปที่ทั้งสองคนนั้นแล้วพูดว่า “โอเค พวกนายสองคนเก่งนักใช่ไหม? รู้ไปหมดทุกเรื่องใช่ไหม? งั้นเรื่องดูแลฟาร์มปลาก็ไม่ต้องใช้พวกนายแล้วล่ะ”

“เหอะเหอะ!” ชาร์คหัวเราะออกมา

บลูพูดออกมาด้วยความโมโหว่า “เฮ้ ชาร์ค นายหัวเราะอะไรวะ?”

ชาร์คด่าออกมาว่า “ไอ้…ไอ้บลูงี่เง่า ข้าโดนน้ำลวกเว้ย! อ้อ ฟัค ซุปปลาไหลนี่อร่อยนะ ปากฉันโดนลวกน่ะ…”

ฉินสือโอวตบโต๊ะ เขาหยิบตะเกียบขึ้นมาเคาะชามด้วยความโมโห เบิร์ดรับลุกขึ้นแล้วตักเนื้อเพิ่มใส่จานของเขา แล้วพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มว่า “บอส มา ทานก่อนเถอะ”

ท่านชายฉิน “…”

เอาละ ทานก่อนแล้วกัน ฉินสือโอวก็หิวแล้วเช่นกัน อากาศค่อนข้างหนาว ทำให้พลังงานถูกเผาผลาญอย่างรวดเร็ว

หลังจากทานเนื้อย่างนุ่มๆ ไปแล้ว เขาก็เริ่มพูดเข้าประเด็น “ฟังนะเพื่อน ฉันจะมอบหมายงานให้พวกนาย เริ่มที่บลูนะ บลู ฟาร์มปลาทั้งสี่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนาย นายไม่ต้องตื่นเต้น..”

“พระเจ้า ขอร้องล่ะ!” บลูยกมือขึ้นสวดมนต์อย่างทำอะไรไม่ถูก

“นายจะเป็นกัปตันเรือปริ้นเซสเมล่อน เหมือนกับที่ฉันเคยบอกกับนายตอนที่เราออกทะเลกันครั้งแรก นายจะเป็นกัปตันที่ใหญ่ที่สุดของฉัน” ฉินสือโอวพูด

ทันใดนั้นบลูก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เขาตะโกนพร้อมชูกำปั้น “ให้ได้อย่างนี้สิ! บอส ขอบคุณมากที่คุณเชื่อในตัวผม ไว้ใจผมได้เลย ผมจะไม่ทำให้ความไว้วางใจของคุณต้องพังลง!”

“อือ เพ่าไห่จะเป็นหัวหน้าวิศวกร ผู้ช่วย ผู้ช่วยอันดับสองและสามนั้นให้นายเป็นคนเลือกมาช่วย คาเรนเนอร์ พวกนายไปกับบลูนะ พวกนายเป็นเพื่อนที่ดี”

ชาวประมงหลายคนแปะมือกับเขา พลางพยักหน้าบอกว่าไม่ใช่ปัญหา

ฉินสือโอวยักไหล่ เขามองไปยังชาร์คและพูดว่า “เพื่อน นายอยู่ที่ฟาร์มปลาแห่งที่สามนะ ที่นี่เป็นของนาย ฉันจะให้แซ็ก คิดส์ เนลสันทั้งสามคนอยู่ช่วยนาย แต่ยังมีฟาร์มปลาคาร์เตอร์อยู่อีก นายต้องดูแลทั้งหมดนี้ ดูแลพวกมันให้ดีนะ โอเคไหม?”

ชาร์คพยักหย้าแล้วพูดว่า “วางใจได้เลยครับบอส ให้เป็นหน้าที่ผมเอง!”

“ส่วนฟาร์มปลาแห่งที่สอง ทั้งหมดฉันจะยกให้เหล่าเกิงและเฉาไค่เป็นคนดูแล พวกนายต้องดูแลฟาร์มปลาให้ดีนะ ดูแลเรื่องการผลิตให้ดี ต่อไปสายผลิตของที่นี่จะมีบทบาทสำคัญเป็นอย่างมาก ฉันไม่อยากมันเกิดข้อผิดพลาดใดๆ” ฉินสือโอวพูด

เกิง จุนเจี๋ยและเฉาไค่ยืนขึ้นพร้อมกัน แล้วทำท่าเคารพแบบทหารให้เขา จากนั้นก็เงยขึ้นมาแล้วตะโกนออกมาว่า “ครับบอส ผมสัญญาว่าจะทำงานให้สำเร็จครับ!”

ฉินสือโอวพยักหน้า จากนั้นเขาก็ถ้วยขึ้นมา เกิง จุนเจี๋ยและเฉาไค่ก็ยกถ้ยขึ้นมาแล้วตะโกนออกมาว่า “เชิญบอสตามสบาย พวกเราจะขอทานละครับ!”

“ทานอะไรกันล่ะ ฉันจะบอกว่าถ้วยฉันว่างแล้ว พวกนายตักเนื้อกับผักให้หน่อย” ท่านชายฉินกลอกตาพร้อมกับพูดออกมา

“ซีมอนสเตอร์ ฉันจะไปจัดดูแลฟาร์มปลาต้าฉินด้วยตัวเอง นายเป็นผู้ช่วยฉันนะ ช่วยฉันจัดการดูแลที่แห่งนี้ให้ดี ที่นั่นเป็นศูนย์บัญชาการของพวกเรา ที่นั่นสำคัญต่อพวกเราอย่างไม่ต้องสงสัยเลย นายเข้าใจใช่ไหม?” ฉินสือโอวพูด

ซีมอนสเตอร์กลืนเนื้อที่อยู่ในปาก เขาพูดพร้อมยิ้มว่า “แน่นอนครับ ผมยินดีมากเลยครับ”

“เอาล่ะ เบิร์ด นายเรียนกับสแตนลีย์เป็นอย่างไรบ้าง? การดูแลร้านอาหารในอเมริกาเหนือไม่ใช่เรื่องง่ายเลยใช่ไหม?” ฉินสือโอวพูดพร้อมรอยยิ้ม

ตอนนี้เบิร์ดสวมชุดสูท สวมรองเท้าหนังมันวาว แต่งตัวเป็นนักธุรกิจทุกวัน

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินสือโอว เขาก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “พระเจ้า ผมเคยชินแต่การจับปืนแต่ตอนนี้ต้องมาจับปากกา ให้ตายเถอะ นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย! แต่ว่า เรื่องนี้ก็น่าสนใจมากเลย เป็นเรื่องที่ท้าทายเป็นอย่างมาก ผมชอบความท้าทายแบบนี้มากเลย!”

“นายกับนิกิจะแต่งงานกันเมื่อไร?” นีลเซ็นถามออกมาหลังจากกินเนื้อปลาทูน่าไป

เบิร์ดยักไหล่แล้วพูดว่า “ปีหน้าล่ะ นิกิท้องแล้ว เธออยากจะอุ้มลูกไปร่วมงานแต่งงานของเราน่ะ”

“ว้าว” ทุกคนต่างร้องออกมาด้วยความยินดี หลังจากนั้นพวกเขาก็พากันแปะมือกับเบิร์ด และบอกให้เขาจัดงานเลี้ยงที่หรูหราในนิวยอร์กสักงาน

บนใบหน้าของเบิร์ดปรากฏรอยยิ้มแห่งความสุขออกมา เขาพูดว่า “ไม่มีปัญหา ฉันวางแผนไว้แล้ว รอให้บอสเลือกเวลาที่เหมาะสมเท่านั้น แล้วไปนิวยอร์กกันเถอะ!”

“นายนี่เก็บความลับได้สุดยอดเลย” ฉินสือโอวยกนิ้วให้ เขามีความสุขกับเบิร์ดจริงๆ เป็นเรื่องน่าทึ่งมากที่เขาสามารถแต่งงานกับผู้หญิงของตระกูลฮิลตันได้

ส่วนชาวประมงที่เหลือ ฉินสือโอวจัดให้พวกเขาเป็นผู้ช่วยของซีมอนสเตอร์ ไม่ก็ให้พวกเขาไปดูแลเรือประมงอื่นๆ แต่ทั้งหมดแล้วล้วนแต่เป็นตำแหน่งที่สำคัญ ที่สามารถจัดการได้ด้วยตัวเอง

สุดท้าย ก็เหลือแค่นีลเซ็น

ฉินสือโอวไม่ได้มอบหมายงานให้เขา แต่กลับบอกให้ทุกคนรีบทานหม้อไฟ

นีลเซ็นจึงพูดออกมาว่า “บอส อย่าทำแบบนี้สิ ผมเป็นมือขวาของบอสนะ รีบบอกผมเร็วเข้า ผมต้องทำอะไร?”

ฉินสือโอวเหล่อมองเขาแล้วพูดว่า “เมื่อกี้นายบอกว่านายเก่งมากไม่ใช่หรือยังไง?”

“ผมยอมแล้วครับ” ​นีลเซ็นรีบตอบกลับทันที

ฉินสือโอวหัวเราะออกมาเสียงดัง เขาตบบ่านีลเซ็นแล้วพูดว่า “ดังนั้น เพื่อน อย่าทำเก่งต่อหน้าบอสของพวกนาย โอเคนะ? นีลเซ็น แน่นอนว่าฉันให้นายทำหน้าที่ที่ดีอยู่แล้ว…”

“ดูแลจัดการเรื่องอาหารทะเลต้าฉินร่วมกับคุณบัตเลอร์งั้นเหรอครับ?” นีลเซ็นถามออกมา

ฉินสือโอวตอบกลับว่า “นีลเซ็น นายนี่สุดยอดไปเลย!”

นี่เป็นงานที่เขาตั้งใจจะให้นีลเซ็นทำจริงๆ

…………………