ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 1899 พระราชวังโพไซดอน

ฤดูหนาวผ่านไป และฤดูใบไม้ผลิก็กลับมาอีกครั้ง

ฤดูหนาวในปีนี้ที่แคนาดาหิมะตกนักเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะในนิวฟันแลนด์ หิมะตกติดต่อกันสามวันห้าวัน โรงเรียนมัธยมในมหานครเซนต์จอห์นยังเปิดทำการเรียรปกติในช่วงเวลานี้ แต่เมื่อตระหนักได้ถึงอากาศที่ไม่มี โรงเรียนจึงได้ประกาศหยุดยาวเป็นนักเรียนเป็นกรณีพิเศษ

ฉินสือโอวจึงใช้โอกาสนี้ เขาพาพาวลิสไปสัมผัสการแข่งขันรถเอฟวันเป็นครั้งแรก แน่นอนว่าไม่ใช่ที่แคนาดา แต่ว่าในออสติน พวกเขาไปร่วมดูการแข่งขันเอฟวันที่อเมริกา

ออสตินสปีดเวย์ตั้งอยู่ในรัฐเท็กซัส สหรัฐอเมริกา สนามแห่งนี้สร้างโดยนักออกแบบการแข่งขันเอฟวัน แฮร์มัน ทิลเคอ ความยาวของรอบการแข่งขันคือห้ารอบ ระยะทางห้ากิโลเมตร มีทางโค้งทั้งหมดยี่สิบโค้ง ตั้งแต่ฤดูกาลในปีสองพันสิบสองเป็นต้นมาสถานที่แห่งนี้ได้กลายเป็นสนามแข่งรถแห่งใหม่ของการแข่งเอฟวัน ซึ่งมีสัญญาในการใช้สนามเป็นระยะเวลาสิปปีจนถึงปีสองพันยี่สิบเอ็ด

การแข่งขันที่สนามนี้เข้มข้นเป็นอย่างมาก เพราะว่าสนามที่ออสตินแห่งนี้นั้นมีจุดเด่น นั่นก็คือความผันผวนของความสูงบนเนิน ความสูงจากเนินลงมาถึงพื้นสูงถึงสิบสี่เมตร ในขณะเดียวกันก็มีทางโค้งที่ต้องใช้ทั้งความเร็วสูงและความเร็วต่ำผสมอยู่ด้วย ทำให้ความกดดันในการแข่งรถนั้นสูงเป็นอย่างมาก

แฮมิลตัน เวทเทล ทีมรถแข่งเฟอร์รารี่ที่มีดาราดังอย่างรอสเบิร์ก และทีมเรดบลูกำลังแข่งขันกันอยู่ในสนาม พาวลิสมองไปยังสนามด้วยความรู้สึกตื่นเต้นตลอดเวลา

ในที่สุดแฮมิลตันก็ได้รับชัยชนะ ทีมเมอเซเดส เอเอ็มจีเฉิดฉายในการแข่งขันเป็นอย่างมาก พวกเขาได้รับเสียงปรบมือและความสนใจจากผู้ชมมากที่สุด

เมื่อการแข่งขันจบลง ฉินสือโอวก็พาพาวลิสเข้าไปยังห้องพักเก็บตัวนักกีฬา นี่คือประโยชน์ของการมีอำนาจและเงิน เขาเข้ามายังการแข่งขันในครั้งนี้ผ่านช่องทางของบอมบาร์เดียร์ และได้มีการแจ้งล่วงหน้าแล้วว่าเขาต้องการพบกับแฮมิลตัน บอมบาร์เดียร์เป็นผู้จัดการทุกอย่างให้เขา

แฮมิลตันเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นฉินสือโอวเขาก็ยื่นมือออกมา เขายิ้มแล้วพูดออกมาว่า “คุณฉิน อาหารทะเลของคุณนั้นมีรสชาติที่อร่อยมาก อีกทั้งยังมีคุณค่าทางโภชนาการสูงอีกด้วย ผมเป็นแฟนตัวยงแบรนด์อาหารทะเลของคุณเลยครับ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ผมได้พบคุณวันนี้”

วันนี้ตัวเอกไม่ใช่เขา ฉินสือโอวแนะนำพาวลิสแก่แฮมิลตันอย่างสุภาพอยู่สองสามคำ พลางตบบ่าของพาวลิส “เด็กคนนี้เป็นแฟนตัวยงของคุณเลยนะครับ คุณแฮมิลตัน เขามีคุณเป็นไอดอลมาตลอดเลย เขาจึงตั้งมาตรฐานของตัวเองไว้สูงมาก ใช่แล้ว เขามีความฝันอยู่หนึ่งอย่าง นั่นก็คือสามารถแข่งรถในการแข่งขันเอฟวันเหมือนคุณในสักวันหนึ่ง”

แฮมิลตันได้รับการกำชับจากเจ้าของเมเซเดส เอเอ็มจีมานานแล้ว หลังจากนั้นเขาจึงนั่งคุยกับพาวลิสเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตั้งแต่ชีวิตของเขามการฝึกฝนไปจนถึงการแข่งขัน

การพูดคุยกับไอดอลนั้นสามารถสร้างแรงบันดาลใจจากเขาได้มากมาย พาวลิสได้รับกำลังใจมามากทีเดียว หลังจากนี้ทั่งชีวิตของเขาก็จะมุ่งไปเป้าหมายอยู่ตลอดเวลา

สภาพร่างกายของไวส์นั้นแข็งแรงขึ้นทุกวัน ตอนนี้เขาเหมือนกับสัตว์ประหลาดตัวน้อยตัวหนึ่ง คู่สามีภรรยาจอร์จ บรูซดีใจเป็นอย่างมาก แต่พวกเขาก็ยังมีเรื่องกังวลใจอยู่ นั่นก็คือไวส์ไม่คิดที่จะเข้ามาสานต่อกิจการของพวกเขา ความฝันของเขาคิอการถือกัดแกว่งดาบ ต่อสู้ท่องยุทธภพไปเรื่อยๆ

แน่นอนว่า ตอนนี้เขาเป็นเพียงแค่นักเรียนชั้นมัฐยมต้น ยังต้องเรียนมหาวิทยาลัยอีก ละยังมีอะไรอีกมากมายที่ต้องทำ

มิเชลได้รับคำเชิญจากมหาวิทยาลัยมากมาย เขาเป็นนักบาสเกตบอลที่มีความสามารถที่สุดในแคนาดา ชื่อเสียงของสัตว์ประหลาดน้ำดังไปทั่วอเมริกาเหนือ อีเอสพีเอ็น และสื่ออื่นๆ จดจำเขาในฐานะแชมป์เปี้ยนของเอ็นบีเอ ดราฟต์

สำหรับการเลือกมหาวิทยาลัย ตอนนี้มิเชลกังวลเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เขาไม่รู้ว่าจะเลือกเข้าที่ไหนดี ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนเขาก็กลายเป็นจุดสนใจและซุปเปอร์สตาร์ มหาวิทยาลัยทุกที่พร้อมที่จะทุ่มเททรัพยากรทั้งหมดที่มีเพื่อฝึกฝนเขา

หลังจากจบเกมที่มิเชลเล่นหน่วยงานที่เหมือนกับสายลับก็บอกว่า “เด็กชายคนนี้คือผู้ที่ได้จองตำแหน่งออลสตาร์และฮอลออลเฟมไว้แล้ว ฝีมือในการเล่น และรูปร่างของเขารวมถึงคุณธรรมในตัวของเขานั้น อาจจะทำให้เขากลายเป็นดาราที่ดีที่สุดที่เคยมีมาในเอ็นบีเอ”

คนที่กังวลเกี่ยวกับการไปเรียนที่มหาวิทยาลัยอีกคนหนึ่งก็คือกอร์ดอน เด็กคนนี้เคยชินกับการเรียนไปแล้ว เขาไม่สนใจที่จะเรียนเลยสักนิด แม้ว่าผลการเรียนของเขาจะค่อนข้างสวยงามตามแรงกระตุ้นจากวินนี่และฉินสือโอว แต่เขาไม่อยากเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจมีอยู่สองอย่าง หนึ่งคือการเป็นดารา และสองคือการเป็นชาวประมงในฟาร์มปลา

ตามหลักสูตรการเรียนของแคนาดา วินนี่รู้สึกว่าการเป็นชาวประมงไม่ได้มีอะไรไม่ดี เช่นเดียวกันกับนักวิทยาศาสตร์ นักกีฬา หรือทนายความ งานทุกงานเป็นงานที่ดีและมีคุณธรรม

แน่นอนว่า สาเหตุหลักมาจากการที่เขามีตัวอย่างที่ดี นั่นก็คือฉินสือโอว

นับวันเชอร์ลี่ย์ก็ยิ่งสวยขึ้นเรื่อยๆ ทั้งควาวสวยและนิสัยใจคอรวมถึงความสามารถของเธอนั้นทำให้เธอเป็นหญิงสาวที่เพรียบพร้อมหาตัวจับยาก อย่างน้อยทักษะการป้องกันตัวเธอก็สามารถยิงธนูได้ ไม่ว่าเชอร์ลี่ย์จะปรากฏตัวที่ใด เธอก็จะได้รับความสนใจและได้รับคำชมมากมาย

ตอนนี้สิ่งที่โลลิต้ากังวลที่สุดคือ เธอจะทำอย่างไรกับดอกไม้และจดหมายที่เธอได้จากโรงเรียนทุกวันดี? ดังนั้น อนาคตของเธอนั้นยังคงอีกยาวไกล

ฟาร์มปลาเริ่มมีสีสันมากขึ้นตั้งแต่เริ่มฤดูใบไม้ผลิ สวนดอกไม้เต็มไปด้วยสีเขียวขจี บางครั้งก็มีผีเสื้อบินเข้ามาร่ายรำอยู่ข้างดอกไม้นานาชนิด

สวนดอกไม้หลากหลายแบบก็ให้บรรยากาศที่แตกต่างกันออกไป วินนี่มักจะชอบพาลูกสาวและลูกชายเข้าไปพักผ่อนในสวนดอกไม้ ในขณะที่เดินเล่นเธอก็จสอนภาษาจีนแก่ลูกๆ ของเธอไปด้วย

ฉินสือโอวอดที่จะหัวเราะไม่ได้ในขณะที่มองดูเด็กแสบทั้งสองคนท่องบทกลอนสมัยราชวงศ์ถังและซ่งพลางส่ายหัวไปด้วย เขาถ่ายรูปและวีดิโอไว้มากมาย เมื่อพวกเขาโตขึ้นแล้วมองย้อนกลับมาในรูปพวกนี้ มันจะต้องสนุกเป็นอย่างมาก

แต่ว่าครั้งนี้เขาไม่สามารถถ่ายรูปลูกและภรรยาของตัวเองได้นาน เขารอจนวินนี่พาลูกๆ กลับมา เขาโบกมือให้เถียนกวาพาซีกวาไปเล่น “ปาป๊ามีเรื่องที่จะต้องไปจัดการกับหม่าม๊า”

เมื่อเถียนกวาเห็นท่าทางของฉินสือโอวเธอก็รู้สึกเหมือนเห็นการนิรโทษกรรม เธอสะบัดแขนออกอย่างรวดเร็วและวิ่งออกไปราวกับกวาง ซีกวาวิ่งตามไปด้านหลัง พลังร้องออกมาอย่างร้อนรนว่า “พี่ๆๆๆ พี่ไม่ต้องการซีกวาแล้วเหรอ?”

“รีบวิ่งเร็วเข้า หม่าม๊าอาจจะจับนายไปท่องกลอนต่อได้นะ!”

“ฮือฮือ ซีกวาวิ่งไม่เร็ว…”

เถียนกวาไม่มีทางเลือกนอกจากหยุดวิ่ง เธอกลอกตากลมที่เหมือนกับวินนี่ไปมา แล้วหันมาจับแขนของน้องชาย ก่อนจะออกตัววิ่งลากเขาไปด้วย

หลังจากมองเด็กทั้งสองคนวิ่งหายไปจนลับตา วินนี่ก็กอดอกแล้วมองไปยังฉินสือโอว จากนั้นเธอก็ถามกลั้วหัวเราะว่า “เฮ้ ที่รัก มีเรื่องอะไรที่ต้องไม่ให้ลูกเราอยู่ด้วยเหรอคะ?”

ฉินสือโอวยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน เขาทำดวงตาเปล่งประกายแล้วถามกลับว่า “คุณว่ายังไงล่ะ?”

วินนี่มองไปรอบๆ แก้มทั้งสองข้างมีสีแดงระเรื่อปรากฏขึ้น เธอตอบอย่างเขินอายว่า “ที่นี่งั้นเหรอ? แม้ว่าฉันจะอยากมีลูกอีกคน แต่ที่นี่คงไม่เหมาะสมมั้งคะ?”

เมื่อได้ยินคำนั้น ฉินสือโอวก็แทบจะล้มลงกับพื้น เขาเงียบไปครู่หนึ่ง พอผู้หญิงแต่งงานและมีลูกแล้วพวกเธอเอาเรื่องศีลธรรมออกไปจากตัวหมดแล้วงั้นหรอ?

เขาจับมือวินนี่แล้วพาเธอเดินออกมา “ผมจะพาคุณไปดูอะไรสักหน่อยน่ะ”

“อะไรเหรอคะ?”

“ความลับ!” ฉินสือโอวยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย “ตามผมมา ผมรับรองว่าคุณจะต้องชอบแน่!”

เขาส่งชุดดำน้ำให้วินนี่ ฉินสือโอวเองก็สวมชุดเป็นลักษณะเดียวกัน หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ดำลงน้ำไป และค่อยๆ จมลงไปในน้ำ

เมื่อตอนที่พวกเขากำลังลงสู่ก้นทะเล ความสับสนก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของวินนี่ เธอมองไปยังก้นทะเลด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองผิวน้ำ เธอถามฉินสือโอวผ่านเครื่องสื่อสารใต้น้ำว่า “พระเจ้า ที่ส่องแสงอยู่ที่ก้นทะเลมันคืออะไรกัน?”

“พระราชวังโพไซดอน เป็นของขวัญที่ผมมอบให้คุณไงล่ะ!” ฉินสือโอวยิ้มออกมา

……………………………