ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 223 แผนการใหม่

ที่รับซื้อฟาร์มปลาล้มละลายสองแห่งได้อย่างมีความสุขแบบนี้ เพราะว่าความบังเอิญ ฟาร์มปลาสองแห่งนี้ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของฟาร์มปลาต้าฉิน เชื่อมติดกันอยู่ทั้งสองฝั่ง

ด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองแฟร์เวลถูกล้อมรอบด้วยเทือกเขาน้อยเคอร์บัล หรือพูดได้ว่า ฝั่งทิศตะวันตกของเกาะนี้ทั้งหมดคือภูเขา ทอดยาวต่อเนื่องออกมาเป็นส่วนหนึ่งทางทิศเหนือ

เมื่อมองภาพโดยรวม เกาะแฟร์เวลคือรูปวงรีที่อยู่บนฝั่งตะวันออกและตะวันตก เส้นรอบวงอยู่ที่ประมาณ 120 กิโลเมตร ความยากจากฝั่งตะวันออกไปตะวันตกคือ 40 กิโลเมตร เนื้อที่เกาะเล็กทั้งเกาะนี้อยู่ที่ 800 ตารางกิโลเมตร

แนวชายฝั่งของฟาร์มปลาต้าฉินยาวประมาณ 15 กิโลเมตร โดยเริ่มจากเชิงเขาเคอร์บัลทางมุมตะวันออกเฉียงใต้ ทอดยาวออกไป 15 กิโลเมตร

ฟาร์มปลาที่ล้มละลายทั้งสองแห่งนี้อยู่ติดกับฟาร์มปลาต้าฉิน ตั้งอยู่ที่ทางใต้ของเกาะแฟร์เวล ทอดตัวยาวออกไปทางทิศตะวันออก 26 กิโลเมตร แนวชายฝั่งฟาร์มหนึ่งยาว 14 กิโลเมตร ส่วนอีกแห่งยาว 20 กิโลเมตร ทอดตัวเป็นแนวยาวออกไปจนถึงมุมทางตะวันตกเฉียงเหนือ

หลังจากที่รวมตัวกับฟาร์มปลาสองแห่งนี้แล้ว ฉินสือโอวก็เท่ากับครอบครองพื้นที่ทางใต้ของฟาร์มปลาในเกาะแฟร์เวลทั้งหมด แนวชายฝั่งยาวรวม 41 กิโลเมตร ซึ่งเป็นของอาณาบริเวณของเขาทั้งหมด

พูดได้ว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป บริเวณทางใต้ของฟาร์มปลาทั้งหมด ทอดยาวลงไปในทะเล 400 กิโลเมตร ทรัพยากรการประมงที่อยู่ในนั้นทั้งหมดเป็นของเขา ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถขุดเจาะหรือตกปลา หากไม่ได้รับอนุญาตจากเขา

ประเทศแคนาดาสนับสนุนในความสำคัญของทรัพย์สินส่วนบุคคลไม่ให้มีการรุกล้ำ ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ในอาณาเขตท้องทะเลบริเวณนี้หากอนาคตมีการพบเจอปลาอะไรก็ตามหรือค้นพบน้ำมันหรือก๊าซธรรมชาติใต้ท้องทะเล ทรัพยากรประเภทเหล่านี้ ทั้งหมดจะเป็นทรัพย์ส่วนตัวของฉินสือโอว แม้แต่ซากเรือปรักหักพัง ก็เป็นของเขาเช่นกัน!

เลียบชายฝั่งของเกาะแฟร์เวลหันไปทางมุมทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ มีฟาร์มปลาอยู่แห่งหนึ่งทางทิศตะวันตกพอดี ซึ่งก็คือฟาร์มปลาบ้านเกิดของปลาค็อด ความยาวของแนวชายฝั่งคือ 8 กิโลเมตร ขึ้นไปทางทิศเหนืออีกก็จะเป็นฟาร์มปลาของมิสเตอร์รอท ความยาวของแนวชายฝั่งคือ 9.2 กิโลเมตร ฟาร์มปลาทั้งสองแห่งนี้ครอบครองพื้นที่ทางเหนือของเกาะแฟร์เวลทั้งหมด

ด้านข้างของฟาร์มปลาสองแห่งนี้ก็คือโรงงานสารเคมีสองแห่งที่ถูกขับไล่ออกไป ตั้งอยู่ทางมุมทิศตะวันตกเฉียงเหนือ

ฟาร์มปลาสุดท้ายเรียกว่า ‘ฟาร์มปลาแกธเธอริง’ ตั้งอยู่ติดกับเทือกเขาเคอร์บัล แต่ว่าอยู่ทางทิศเหนือของเกาะเล็ก ความยาวของแนวชายฝั่งคือ 10.5 กิโลเมตร

บริเวณแนวชายฝั่งทะเลระหว่างฟาร์มปลาแกธเธอริงและโรงงานสารเคมี ถือเป็นทรัพย์สินส่วนของเมืองทั้งหมด ฟาร์มปลาที่อยู่ในอาณาบริเวณรัศมีในทะเล ก็เป็นทรัพย์สินของประเทศไปโดยปริยาย เป็นเขตสาธารณะ ขอเพียงแต่มีใบอนุญาตตกปลา ก็สามารถไปตกปลาได้

ข่าวที่ฉินสือโอวใช้เงินไปสิบห้าล้านในการซื้อฟาร์มปลาสองแห่งไม่ได้เป็นข่าวครึกโครมอะไรมากในเกาะแฟร์เวล แต่กลับมีการรายงานแพร่กระจายไปทั่วในเมืองเซนต์จอห์นแม้กระทั่งทั่วทั้งรัฐนิวฟันด์แลนด์

คนจีน วัยรุ่น การลงทุนในประมง คำสำคัญพวกนี้ล้วนมีแรงดึงดูดอย่างมหาศาลในประเทศแคนาดา ดังนั้นหลังจากนั้นไม่นาน เขาออกสถานีโทรทัศน์ท้องถิ่นในเมืองเซนต์จอห์นอีกครั้ง ซึ่งรายงานข่าวเกี่ยวกับความสามารถของเขา เรียกเขาว่า โพไซดอนรุ่นใหม่

สิ่งที่ทำให้ฉินสือโอวคาดไม่ถึงก็คือ รายงานพวกนี้สร้างผลกระทบอีกแง่หนึ่งซึ่งก็คือทำให้โรงเรียนเอเชียตะวันออก เอ็กซ์เพรสหวาดกลัว ฝ่ายตรงข้ามเดิมทีไม่ได้ไปขึ้นศาลสู้คดีกับเขา สารภาพผิดเอง โบ้ยความผิดให้หนุ่มญี่ปุ่นร่างเล็กคนนั้นกลายเป็นแพะรับบาป บอกว่าเขาเป็นผู้รับผิดชอบโดยตรงของบริษัท ไม่ใช่ลูกจ้างชั่วคราว

ด้วยเหตุนี้ทางสถานีตำรวจของเมืองเซนต์จอห์นจึงพักกิจการของโรงเรียนเอเชียตะวันออก เอ็กซ์เพรส นอกจากนี้แล้วเออร์บักยังไปต่อรองกับพวกเขา โดยต้องชดใช้เป็นแปดเท่าของค่าเรียนให้กับฉินสือโอว

เพียงไม่นาน พื้นที่ของทะเลก็ขยายไปมาก ฉินสือโอวต้องการจะซื้อลูกปลา เครื่องมือที่ยิงรัศมีขอบเขตได้ไกลขึ้น ให้มากกว่านี้ และลงทุนเพิ่มขึ้นอีก

วันรุ่งขึ้นหลังจากที่เขารับซื้อฟาร์มปลาที่ล้มละลายสองแห่งนั้น ผู้จัดการฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์ของบริษัท ดิค พันธุ์พืชน้ำทะเล บิล ซาทชี่มาที่ฟาร์มปลาของเขาอย่างมีความสุข

พอเจอหน้า บิลก็ถามขึ้นว่า “คุณฉิน ยินดีด้วยครับที่คุณกลายเป็นเจ้าของฟาร์มปลาใหญ่ที่อายุน้อยที่สุดของเมืองเซนต์จอห์น ตอนนี้ถ้าพูดถึงแค่พื้นที่ฟาร์มปลา คุณได้กลายเป็นหนึ่งในสิบอันดับแรกของเจ้าของฟาร์มปลาเจ้าใหญ่ในรัฐนิวฟันด์แลนด์แล้วครับ”

น่านน้ำในประเทศแคนาดากว้างใหญ่ไพศาล กว้างใหญ่มากจริงๆ ดังนั้นเมื่อช่วงปีก่อนหน้ารัฐบาลจึงขายชายฝั่งทะเลให้กับส่วนบุคคลเพื่อทำฟาร์มปลาเอกชนเป็นจำนวนมหาศาลเพื่อระดมทุน

นี่ก็เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้ฟาร์มปลาของรัฐนิวฟันด์แลนด์ลดลง การตกปลาในฟาร์มปลาเอกชนมีประสิทธิภาพมากกว่าการตกปลาในฟาร์มปลาสาธารณะ ตอนนั้นเจ้าของฟาร์มปลาประเมินทรัพยากรทางการประมงในทะเลในแง่ดีมากจนเกินไป จึงตกปลากันอย่างบ้าคลั่ง ทำให้แหล่งปลาค็อดสูญพันธุ์ไปโดยปริยาย

รัฐแลบราดอร์มีฟาร์มปลาเอกชนอยู่มาก ที่บิลบอกว่าฉินสือโอวเป็นหนึ่งในสิบของเจ้าของฟาร์มปลาเจ้าใหญ่ก็เพียงเพื่อยกยอเขา เมื่อฉินสือโอวซื้อฟาร์มปลาเอกชนสามแห่งที่เหลือในเกาะแฟร์เวล เขาก็จะถือเป็นประเภทเดียวกับเจ้าของฟาร์มปลาสิบเจ้าใหญ่ได้แล้ว

หลังจากหว่านล้อมไป บิลก็พูดว่า “อัตราการรอดของเมล็ดพันธุ์หญ้าทะเลที่บริษัทปลูกไปยังโอเคใช่ไหมครับ? ไม่แน่ใจว่าผลในการปรับปรุงระบบนิเวศของฟาร์มปลาของคุณเป็นอย่างไรบ้าง”

ฉินสือโอวบอกอย่างตรงไปตรงมาว่า “ผมรู้จุดประสงค์ของคุณ เพื่อนผอง คุณกลับไปเตรียมเมล็ดพันธุ์หญ้าทะเลเถอะ ผมต้องการอย่างน้อยแปดแสนเมล็ด ฤดูร้อนใกล้จะหมดลงแล้ว ช่วยปลูกให้มันเรียบร้อยโดยเร็วด้วยนะครับ”

บิลดีใจจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ หยิบสัญญาขึ้นมา ฉินสือโอวยิ้ม แล้วเสริมต่อว่า “อย่าเพิ่งใจร้อนเอาสัญญาขึ้นมา บอกราคาพิเศษผมมาก่อน ถ้าราคาที่คุณเสนอผมไม่พอใจ ถ้าอย่างนั้นในเมืองเซนต์จอห์นก็ไม่ได้มีแค่บริษัทคุณบริษัทเดียวที่ขายเมล็ดพันธุ์พืช”

หลังจากซื้อเมล็ดพันธุ์ ฉินสือโอวโทรหาเรค ให้เขาช่วยซื้อกุ้งแดง ลูกปลาของปลาแฮร์ริ่ง ปลาซาบะ และปลาค็อด นอกจากนั้นแล้วจำนวนของปูก้ามดาบและปูเสฉวนบกก็ต้องเพิ่มด้วย

เรคตกใจมาก พูดจูงใจเขาว่า “คุณฉิน คุณอย่าเพิ่งใจร้อนลงทุนเยอะขนาดนี้เลยครับ ผมรู้ว่าฟาร์มปลาของคุณมีปลาค็อดจำนวนมากแล้ว ลองรอไปก่อนสองปี รอสองปีให้ปลาค็อดพวกนี้ผลิดอกออกผล รอดูสถานการณ์ตอนนั้นอีกทีแล้วค่อยลงทุนดีไหมครับ?”

ฉินสือโอวมีแผนในใจแล้ว เขาจะรอสองปีไปทำไมกัน? เงินฝากไว้ในธนาคารดอกเบี้ยก็โตช้าเกินไป อย่างน้อยก็เทียบไม่ได้กับความเร็วที่ปลาค็อดเติบโตอยู่ในทะเล แค่คำคำเดียวเท่านั้น ลง! ลงทุนในลูกปลาต่อ

เขาไม่สามารถลืมเป้าหมายของตัวเองได้ เขาต้องครองตลาดอาหารทะเลในแคนาดาตะวันออก!

คำที่เรคโน้มน้าวไร้ประโยชน์ เขาเลยรับผิดชอบซื้อลูกปลาและกุ้งแดงตามคำสั่งของฉินสือโอว ในนั้นก็จะมีปลาแฮริ่งมหาสมุทรแอตแลนติกลงไปแปดล้านตัว ปลาซาบะมหาสมุทรแอตแลนติกลงไปห้าล้านตัว และปลาค็อดหนึ่งล้านตัว

และนี่เป็นเพียงช่วงเริ่มต้นเท่านั้น ภายหลังก็ยังคงเป็นไปตามอัตราส่วนของสิบต่อหนึ่ง ยังต้องเพิ่มลูกปลาแบบนี้อีกล็อต

พอซื้อลูกปลาล็อตใหญ่นี้ขึ้นมา ฉินสือโอวใช้เงินไปแล้ว 11 ล้านดอลลาร์แคนาดา ลูกปลาของปลาซาบะกับปลาแฮร์ริ่งราคาถูกมาก ถ้าเฉลี่ยออกมาตัวหนึ่งก็ไม่ถึง 50 เซนต์ มีปลาค็อดที่ราคาแพงมาก ตัวเดียว 4 ดอลลาร์แคนาดากว่าแล้ว

เมื่อเทียบกับฤดูใบไม้ผลิแล้ว ลูกปลาในฤดูร้อนจะแพงกว่านิดหน่อย ประการแรกคือผ่านการดูแลมาในช่วงเวลาหนึ่งฤดู ทำให้ลูกปลาโตขึ้น และแข็งแรงมากขึ้นด้วย

การลงทุนของฉินสือโอวแบบนี้ ทำให้เกิดผลกระทบครั้งมโหฬารในเมืองเซนต์จอห์น ทางรัฐบาลตัดสินใจที่จะทำรายงานพิเศษเกี่ยวกับเขา อย่างไรก็ตามนี่ก็เป็นความมุมานะเพื่อฟาร์มปลาในพื้นที่ที่พัฒนาอย่างแท้จริง

เงินลงทุนลูกปลา 11 ล้าน ทางรัฐบาลคืนให้เขา 1 ล้านตามเงินอุดหนุน 12%

เงินหนึ่งล้านเพิ่งได้คืนมา ฉินสือโอวก็เซ็นชื่อบนเช็คเงินสดให้เรคและชาร์คต่อทันที พวกเขามีหน้าที่รับผิดชอบซื้อปูเสฉวนและปูก้ามดาบ

บางทีคนที่อยู่นอกวงการอาจจะไม่เข้าใจ สร้างฟาร์มปลาซื้อต้นอ่อนหญ้าทะเล ซื้อลูกปลาล้วนเป็นสิ่งที่ควรทำ แต่ซื้อของที่กินไม่ได้ ขายต่อไม่ได้อย่างปูพวกนี้ไปทำไม?

สำหรับระบบนิเวศในฟาร์มปลา ปูพวกนี้มีผลในการช่วยอย่างมาก ด้วยปลาที่มีจำนวนมากขนาดนี้ แน่นอนว่าจะต้องมีบ้างที่ป่วยตายไปหรือไม่ก็โดนฆ่าตายไป พอปลาพวกนี้ตายก็จะจมอยู่ใต้ท้องทะเลเพาะเชื้อแบคทีเรีย แล้วยังมีพวกหญ้าทะเลที่ใบไม้หลุดร่วง หลังจากย่อยสลายก็จะส่งผลต่อคุณภาพน้ำ ซึ่งพวกปูที่ไม่มีใครสนใจนี้ ก็จะสามารถขจัดปัญหาเหล่านี้ได้ พวกเขาจะกำจัดขยะเหล่านี้ไปหมด รักษาให้ระบบนิเวศยังคงอยู่แบบสมบูรณ์

……………………………………….