ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 228 อรุณสวัสดิ์ ชายหาดน้ำตื้นจอร์จ

ชาร์ค ซีมอนสเตอร์และนีลเซ็ ผลัดกันเฝ้าเวรกลางคืนและต้องมีหนึ่งคนอยู่ในห้องบังคับการเรือเสมอ ทันทีที่วิทยุสื่อสารการสอบถามของหน่วยยามฝั่งดังขึ้น ต้องมีคนรับสาย

นีลเซ็นตอบกลับ “หน่วยยามฝั่ง 12 สวัสดี นี่เรือนกนางนวล az-1188 นี่เรือนกนางนวล az-1188 เรากำลังจะไปที่ชายหาดทะเลน้ำตื้นจอร์จเพื่อตกปลาทูน่า เราออกจากนครเซนต์จอห์นเวลา 8 นาฬิกาของเมื่อวานนี้ โปรดตรวจสอบด้วย”

เฮลิคอปเตอร์ของหน่วยยามฝั่งบินเสียงดังเข้าใกล้เรือยอชต์ ใบพัดหมุนวนส่งเสียงดังสนั่นเป็นที่น่ารำคาญ หู่จือและเป้าจือเห่าขึ้นมา เมื่อฉินสือโอวได้ยินเสียงของสุนัขเห่าก็ตื่นขึ้นมาทันที เขามองออกไปข้างนอกเห็นเฮลิคอปเตอร์น้ำหนักเบา หมายเลข g-12 กำลังบินอยู่บนท้องฟ้า

ซีซีจี หรือชื่อเต็มคือ ‘แคนาเดียนโคสต์การ์ด’ เป็นหน่วยงานอิสระที่ขึ้นกับกระทรวงคมนาคมแคนาดามาโดยตลอด ร่วมมือกับกระทรวงคมนาคมเพื่อร่วมกันทำงานด้านความปลอดภัยทางทะเล

กระทรวงคมนาคมส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่การดำเนินการตามนโยบายและกฎหมายการขนส่งดำเนินการตรวจสอบความปลอดภัยทางทะเล และมุ่งเน้นไปที่การรักษาความปลอดภัยของการนำ ทางในทะเล ดำเนินการค้นหากู้ภัย รวมทั้งงานอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง

เฮลิคอปเตอร์หยุดบินเหนือเรือยอชต์ นีลเซ็นควบคุมเรือยอชต์ให้ชะลอและค่อยๆ หยุดแล่น บันไดเชือกถูกหย่อนลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ จากนั้นชายหนุ่มร่างกายกำยำสวมเครื่องแบบตำรวจสีดำก็ปีนบันไดเชือกลงมา

นีลเซ็นยิ้มทันทีที่เขาเห็นชายหนุ่มและตะโกนขึ้น “บิ๊กเบิร์ด! นายนี่เอง ที่แท้นายก็ทำงานให้ซีซีจีเหรอ?!”

ชายหนุ่มได้ยินเสียงเขาร้องเรียกจึงหันไปมอง พลันรีบวิ่งไปสวมกอดเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ และพูดด้วยเสียงอันดังว่า “เจ้าไก่ เพื่อนรักของฉัน! นายไม่เป็นพนักงานเสิร์ฟแล้วเหรอ? นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? คงไม่ได้เปลี่ยนไปลักลอบขนสินค้าหรอกนะ”

นีลเซ็นดึงชายหนุ่มเดินไปหาฉินสือโอว ก่อนจะแนะนำ “บอส นี่คืออาจารย์ผู้สอนของผมที่ซีเอ็มที เขาชื่อฮัดสัน เบิร์ด เราทุกคนเรียกเขาว่าบิ๊กเบิร์ด ส่วนฉายาผมคือตาเหยี่ยว เพราะเป็นสัตว์ปีกเหมือนกันเลยสนิทกันเป็นพิเศษน่ะ”

ทีเอ็มทีย่อมาจาก เดอะโมบายทรูปส์ หมายถึงหน่วยเคลื่อนที่เร็วของแคนาดา เป็นหน่วยปฏิบัติการพิเศษต่อต้านการก่อการร้ายที่แข็งแกร่งที่สุดในแคนาดา และขึ้นตรงกับหน่วยงานของรัฐสภา

ชายหนุ่มหัวเราะ และพูดว่า “อย่ายกตนข่มท่านสิ ฉายาของนายคือตาไก่ ไม่ใช่ตาเหยี่ยว ทำไมจำไม่ได้สักทีนะ?”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ยื่นมือไปที่ฉินสือโอว แล้วพูดว่า “สวัสดีครับบอส ผมคือนกใหญ่ฮัดสัน ตาไก่เป็นเพื่อนรักของผม ขอบคุณคุณที่คอยดูแลตาไก่นะครับ หวังว่าคุณจะไม่พาเขาไปลักลอบขนของเถื่อนนะ”

ฉินสือโอวจับมือกับชายหนุ่ม รู้สึกว่ามือของเขาแข็งแรงมาก กระดูกหนา และกล้ามเนื้อแข็งแรง แม้ตอนนี้เขาจะดูเหนื่อยล้าในแต่ดวงตากลับส่องแสงสุกสกาว มองแวบแรกก็รู้ว่าเป็นทหารชั้นยอดคนหนึ่ง

นีลเซ็นบอกว่าชายคนนี้เป็นอาจารย์ของเขาเมื่อเขาอยู่ในกองทัพ แต่เมื่อมองดูความสัมพันธ์ของพวกเขากับอายุแล้วนั้น เหมือนว่าทั้งคู่จะเป็นเพื่อนสนิทกันมากกว่า ความสัมพันธ์ระหว่างทหารกับอาจารย์ในกองทัพแคนาดานั้นแตกต่างจากประเทศจีน นีลเซ็นและฮัดสันทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดีมาก พวกเขากอดคอกันตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้า ใช่ว่านีลเซ็นจะไม่ชัดเจนเกี่ยวกับรสนิยมทางเพศ ฉินสือโอวยังคิดว่าพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปีเสียอีก

เมื่อเห็นฉินสือโอว ทั้งสองเริ่มการสนทนาที่ร้อนแรง เรื่องที่คุยก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าชีวิตหลังเกษียณ

หลังจากที่นีลเซ็นเกษียณ เขาเคยทำงานด้านความปลอดภัยในโทรอนโตเป็นเวลาหนึ่งปี มันไม่คุ้มค่าอีกทั้งยังเป็นงานที่อันตราย เขาจึงกลับไปเป็นพนักงานขายอาวุธปืนที่เมืองแฟร์เวล

หลังจากที่ฮัดสันเกษียณเขาก็ไปสหรัฐอเมริกาก็เหมือนว่าจะมีเหตุการณ์ที่ไม่ราบรื่นเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงกลับแคนาดาไปสมัครเข้าหน่วยยามฝั่งซีซีจี

ทั้งสองคุยกันสักพักหนึ่งก่อนที่วิทยุสื่อสารจะดังขึ้น นักบินเฮลิคอปเตอร์พูดว่า “นกน้อย มีปัญหาอะไรไหม? ทำไมนายยังไม่กลับมา? ตอบด่วน”

ฮัดสันส่ายหัวแล้วพูดว่า “พวกนี้น่ารำคาญชะมัด พวกนายเอาใบอนุญาตออกทะเลและใบอนุญาตตกปลามาให้ฉันดูหน่อยสิ”

ฉินสือโอวเตรียมพร้อมแล้ว หลังจากส่งให้ฮัดสันตรวจสอบพบว่าไม่มีปัญหาอะไร เขาใช้อุปกรณ์ที่เหมือนไฟฉายขนาดเล็กที่พกติดตัวสแกนบนเอกสารอนุญาตออกทะเล แค่นี้ก็เสร็จแล้ว”

ฉินสือโอวสงสัยและถามว่า “ถ้าเราออกนอกประเทศจากเขตมหาสมุทร เราต้องยอมให้ซีซีจีตรวจสอบใช่ไหม”

ฮัดสันหัวเราะ พูดว่า “ใช่ครับ แต่ไม่ใช่เฮลิคอปเตอร์ของพวกเราที่เป็นหน่วยยามฝั่งหรอก จะมีชายหนุ่มขับเรือยอชต์ตามพวกคุณ เราแค่ลาดตระเวนไปตามปกติ พอมาเจอเรือของคุณเลยถือโอกาสถาม แต่ตอนนี้ไม่มีคำถามแล้วครับ พวกคุณเดินทางต่อได้”

นีลเซ็นดึงฮัดสันไว้และเริ่มพูดคุยต่อ นักบินเฮลิคอปเตอร์เริ่มหงุดหงิดใจและเรียกเขากลับอีกครั้ง ฮัดสันรู้สึกเซ็งจึงทำ ได้เพียงแลกเปลี่ยนข้อมูลการติดต่อกับนีลเซ็น และปีนบันไดเชือกจากเรือยอชต์ไป

นักบินเฮลิคอปเตอร์ก็เป็นคนที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อยเช่นกัน หลังจากรู้ว่าพวกเขากำลังจะไปตกปลาทูน่าที่ชายหาดน้ำตื้นจอร์จ เขาพูดทางวิทยุว่า “ทำให้ดีนะ เพื่อน ตกปลาตัวใหญ่ที่นั่นมาให้หมด อย่าเหลือไว้ให้คนอเมริกาแม้แต่ตัวเดียว!”

หลังจากการตรวจสอบ หมายความว่าเรือนกนางนวลสามารถออกจากชายแดนของแคนาดาได้ หลังจากนั้นก็ไม่มีอุปสรรคใดๆ พวกเขาสามารถเดินทางได้อย่างราบรื่น ในตอนเช้าจอดเรือไว้ที่แฮลิแฟกซ์ และหยุดพักที่นี่หนึ่งวัน หลักๆ ก็คือพวกเขาจะไปนอนพักผ่อนที่โรงแรมนั่นเอง

ไม่ว่าเรือยอชต์จะสบายขนาดไหน เตียงก็ยังโยกไปมาตามความเคว้งของเรือ มันจึงเหนื่อยที่จะนอนเช่นนั้น และการทำงานจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นควรใช้เวลาที่มีในกลางวันนอนหลับพักเอาแรง ถ้าออกทะเลตอนกลางคืน ในตอนเช้าวันถัดมาก็จะเดินทางไปถึงชายหาดน้ำตื้นจอร์จพอดี

หลังจากการพักผ่อนไปแล้วหนึ่งวัน เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จ ฉินสือโอวก็กักตุนน้ำเปล่า น้ำมัน และอาหารอื่นๆ เพิ่ม จากนั้นจึงออกเดินทางอีกครั้ง

หลังจากผ่านเมืองโบราณลือเนนบูร์กและข้ามคาบสมุทรโนวาสโกเชียไปแล้ว ในเช้าตรู่ของวันที่สามก็สามารถมองเห็นชายหาดน้ำตื้นจอร์จอยู่ไกลๆ

ในตอนเช้า เรือนกนางนวลกำลังแล่นอย่างรวดเร็วในทะเล ชาร์คชี้ไปยังทางทิศตะวันตกเฉียงใต้และพูดว่า “บอส นั่นคือออกัสต้า ถ้าเราตรงไปที่ท่าเรือมันก็เป็นอาณาเขตของอเมริกาแล้ว เราต้องมุ่งหน้าไปทางทิศใต้ ชายหาดน้ำตื้นจอร์จอยู่ที่นั่น”

ฉินสือโอวจงใจไปเทไวน์หนึ่งแก้วและยกแก้วไปทางทิศใต้อันไกลโพ้น พูดว่า “อรุณสวัสดิ์ชายหาดน้ำตื้นจอร์จที่รัก”

ชาร์คและซีมอนสเตอร์โบกมือไปทางทิศเหนือก่อนจะพูด “ลาก่อน แคนาดาบ้านเกิดของฉัน”

หลังจากพูดเสร็จ ทั้งสองฝ่ายต่างหัวเราะอย่างมีเลศนัย

ฉงต้าที่ปรับตัวมาทั้งวันก็ไม่หวาดกลัวมหาสมุทรอีกต่อไป มันนอนหมอบราบพื้นด้านหลังราวบันไดและยื่นหัวออกมองลงไปในทะเล

บางครั้งลมพัดคลื่นซัดน้ำทะเลกระเด็นโดนลำตัวของมัน มันรีบถอยไปด้านหลังอย่างกับถูกไฟลน จากนั้นจึงยืดลำคอขึ้นส่งเสียงร้อง

ฉินสือโอวพูด้วยรอยยิ้ม “ฉงต้าบอกว่ามันกลายเป็นหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่และเป็นหมีสีน้ำตาลตัวแรกที่ได้พิชิตมหาสมุทรแล้ว”

หมีสีน้ำตาลไม่กลัวน้ำ เพราะหนึ่งในอาหารหลักของพวกมันคือปลาในแม่น้ำ แต่ถึงอย่างไรพื้นเพของพวกมันคือภูเขาและป่า ดังนั้นพวกมันก็ยังกลัวมหาสมุทรอันกว้างใหญ่อยู่บ้าง ฉงต้าสามารถปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว และการเปลี่ยนแปลงนี้คงหนีไม่พ้นพลังโพไซดอน

ชายหาดน้ำตื้นจอร์จมีพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 1,100 ตารางกิโลเมตร ห่างจากท่าเรือเมืองกลอสเตอร์ของรัฐแมสซาชูเซตส์อเมริกาประมาณ 200 กิโลเมตร และห่างจากคาบสมุทรโนวาสโกเชียถึง 26 กิโลเมตร สถานที่ฉินสือโอวเลือกจับปลาก็คือที่นี่!

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ใช่นักท่องเที่ยวกลุ่มแรกที่มาเยือนชายหาดน้ำตื้นจอร์จ ขณะที่เรือของพวกเขามาถึงที่นี่ ได้มีเรือประมงขนาดเล็กสี่ห้าลำจอดกระจายลอยเคว้งอยู่บนทะเลแล้ว

…………………………………………………………..