ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 272 กลุ่มทัวร์สาวสวย

เพื่อการเริ่มต้นที่ดี ฉินสือโอวเองก็เตรียมตัวมาไม่น้อย เขาได้สั่งตัดชุดสูทจงซานปกตั้งสไตล์ราชวงศ์ถังมาชุดหนึ่งโดยเฉพาะ

อย่างที่เรารู้กันว่าชุดสูทถังไม่เหมาะสำหรับคนหนุ่มสาวสวมใส่ ดังนั้นฉินสือโอวจึงได้ไปที่ออตตาวาและขอให้ช่างตัดเสื้อชุดสูทระดับมืออาชีพช่วยตัดเย็บชุดที่ผสมผสานระหว่างสูทจงซานและชุดพิธีการสไตล์จีนให้เขาหนึ่งชุด

เสื้อตัวนี้ทำจากผ้าไหมสีขาวบริสุทธิ์ ใช้กระดุมแบบถาดและปกคอและแขนเสื้อที่เย็บด้วยมังกรทองที่กำลังนิยมในตอนนี้ โดยรวมดูสง่าและโก้หรู ทำให้ฉินสือโอวดูดีมากกว่าเดิม

แค่เสื้อตัวเดียว ฉินสือโอวใช้เงินไปห้าหมื่นหยวน เงินจำนวนนี้สามารถซื้อรถบีเอ็มดับเบิลยูคันหนึ่งในแคนาดาได้เลย

เมื่อรู้มาว่านักท่องเที่ยวกลุ่มนี้ค่อนข้างพิเศษ เขารู้สึกหวั่นๆ ยังไงล่ะ เป็นทายาทเศรษฐีหรือรัชทายาทล่ะ ทำไมไกด์คนนั้นต้องพูดให้ตนรู้สึกลำบากใจอย่างนี้?

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าใครจะมา ถ้าว่านอนสอนง่ายก็ไม่ว่าอะไร แต่ถ้ามาแล้วกระทบต่อแผนธุรกิจของตนล่ะก็ รอถูกเชือดทีละคนได้เลย

ฉินสือโอวในตอนนี้นับวันยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้นเรื่อยๆ เกาะแฟร์เวลแห่งนี้เป็นถิ่นของเขา สิ่งไหนที่ควรแสดงออกมาก็ควรจะแสดงออกมา สิ่งไหนที่ไม่ควรแสดงออกมาก็ควรเก็บเอาไว้ ถ้าจะเสแสร้งก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะกลายเป็นคนโง่ได้เลย

ในตอนเที่ยง พวกเขาเจอกันที่สนามบิน แฮมเล็ตรู้สึกตะลึงเมื่อเห็นการแต่งตัวของฉินสือโอว เขายกนิ้วโป้งให้และพูดว่า “ฉิน คูลมาก ถ้านายเข้าร่วมการประกวดมิสเตอร์แคนาดา ต้องเป็นระดับแชมป์แน่ๆ ”

ฉินสือโอวยักไหล่ เขาพอใจกับเสื้อตัวนี้มาก ตัวละห้าหมื่นเลยล่ะ

จะว่าไป นี่เป็นชุดพิธีการชุดแรกของเขาตั้งแต่มาอยู่แคนาดาเลย ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเข้าร่วมงานทางการ แต่เขาไม่เคยใส่ชุดพิธีการเลยต่างหาก

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมของประเทศแคนาดา โดยปกติมันเพียงพอแล้วที่จะมีชุดพิธีการแค่หนึ่งหรือสองชุดที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นชาวจีนหรือชาวต่างชาติในโอกาสส่วนใหญ่ในแคนาดา พวกเขามักแต่งตัวเรียบง่ายโดยไม่คำนึงถึงรูปลักษณ์

ในพื้นที่ส่วนใหญ่ การแต่งกายที่พบบ่อยที่สุดก็คือเสื้อยืด กางเกงยีนและรองเท้ากีฬา ด้วยจังหวะการใช้ชีวิตที่เร่งรีบมากกว่าเดิมและความต้องการของสภาพแวดล้อม ชุดลำลอง รองเท้าลำลองเป็นที่นิยมมากขึ้นของผู้คน หลักการการแต่งตัวของพวกเขาง่ายมาก สวมใส่สบาย สวยงาม และสบายตา

ทั้งหมดนี้สามารถเห็นได้จากละครอเมริกัน ในอเมริกาเหนือจะสวมใส่ชุดสูทหรือชุดพิธีการเฉพาะโอกาสที่เป็นทางการมากเช่น การเข้าร่วมงานแต่งงาน งานศพ งานสำเร็จการศึกษา ในโบสถ์ เป็นต้น

และแน่นอนว่า ถ้าคุณมีอาชีพเกี่ยวกับด้านตลาดหลักทรัพย์ ด้านกฎหมาย ด้านประกันภัย ก็ต้องสวมชุดสูทและรองเท้าหนังเป็นธรรมดา

ดังนั้นเมื่อแฮมเล็ตเห็นฉินสือโอวใส่ชุดสูท ก็รู้เลยว่าเขาให้ความสำคัญกับการท่องเที่ยวครั้งนี้มาก

บ่ายโมงตรง เครื่องบินจากโตรอนโตลงจอด ฉินสือโอวยกป้ายที่เตรียมไว้แล้วขึ้น บนนั้นเขียนด้วยพู่กันว่า ‘ยินดีต้อนรับเพื่อนชาวจีนมาเยือนเมืองแฟร์เวล’

ตัวหนังสือดูทรงพลังแต่ฉินสือโอวไม่ได้เป็นคนเขียน เออร์บักเป็นคนเขียนต่างหาก ซึ่งทำให้เขารู้สึกละอายใจเล็กน้อย ที่ฝีมือการเขียนพู่กันของคนจีนแท้ๆ สู้ฝรั่งตาน้ำข้าวไม่ได้

ไม่นานก็มีคนเดินออกมาจากทางออก คนนำหน้าเป็นฝรั่งตาน้ำข้าวกลุ่มหนึ่ง ชายหนุ่มในฝรั่งตาน้ำข้าวเหล่านี้เดินมาพร้อมกัน พวกเขาเดินไปคุยไปและหันไปมองด้านหลังอยู่บ่อยๆ

เมื่อเห็นฉากนี้ ฉินสือโอวรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ถ้าคิดไม่ผิด สิ่งที่คนเหล่านี้กำลังพูดถึงก็คือกลุ่มนักท่องเที่ยวของเขา

ต่อมาคนของกลุ่มนักท่องเที่ยวเดินออกมา ฉินสือโอวมองเขม้น แล้วชะงักในทันที

คนจีนกว่า 20 คนที่เดินออกมาพร้อมกันต่างลากกระเป๋าเดินทางและถือกระเป๋าใบเล็กใบใหญ่เต็มไปหมด ดูออกเลยว่าเป็นนักท่องเที่ยวที่มาจากประเทศจีน การแต่งตัวของพวกเธอไม่มีปัญหาอะไร ลักษณะท่าทางของพวกเธอก็ไม่มีปัญหาเหมือนกัน ดูสบายตาและเป็นธรรมชาติ พวกเธอเดินออกมาอย่างเป็นระเบียบ จากจุดนี้ก็ถือว่าได้ช่วยรักษาหน้าคนจีนด้วยกันไว้มาก

แต่สิ่งที่ทำให้ฉินสือโอวชะงักก็คือ ในยี่สิบกว่าคนนี้ ล้วนแต่เป็นผู้หญิงทั้งหมด! ล้วนแต่เป็นวัยรุ่นสาวทั้งหมด! ล้วนแต่เป็นวัยรุ่นสาวหน้าตาสะสวยและรูปร่างเซ็กซี่ด้วย!

คนนำหน้าทั้งสองสวมชุดเครื่องแบบของบริษัทท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง ส้นสูงกับถุงน่องสีเนื้อ ความสาวและความสวย แน่นอนว่าทั้งสองคนนี้ต้องเป็นไกด์

อีกยี่สิบคนที่เหลือใส่ชุดตามใจตัวเอง มีตั้งแต่ชุดกระโปรงไปจนถึงชุดโบฮีเมียน ตั้งแต่เสื้อชีฟองไปจนถึงเสื้อยืดรัดรูป สาวสวยยี่สิบคนที่แต่งตัวแตกต่างกันเดินอยู่ด้วยกัน ราวกับดอกไม้หลากสียี่สิบดอก ต่างคนต่างมีเสน่ห์ของตัวเอง ไม่แปลกใจที่กลุ่มวัยรุ่นหนุ่มเมื่อกี้หันกลับไปมองไม่หยุด

ฉินสือโอวสับสนเล็กน้อย ไม่ควรเป็นอย่างนี้นี่ การออกไปเที่ยวต่างประเทศควรไปกันเป็นครอบครัวไม่ใช่เหรอ? ทำไมครั้งนี้มีสาวสวยมากมายอย่างนี้? หรือมีบริษัทโมเดลแห่งไหนในจีนจัดกลุ่มนางแบบสาวมาเที่ยว?

สาวๆ เดินออกมาด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจและสง่า พวกเธอเห็นฉินสือโอวที่กำลังถือป้ายพร้อมกัน และไม่รู้ว่าตัวเองคิดไปเองหรือยังไง ฉินสือโอวรู้สึกว่าดวงตาของหญิงสาวเหล่านี้เป็นประกายขึ้นเมื่อเห็นเขา!

ความสว่างนั้นสว่างกว่าหลอดไอโอดีนทังสเตนมือสองที่เขาซื้อมาจากตลาดนัดริมทะเลอีก

“สวัสดีครับทุกคน ไม่ทราบว่ามาจากบริษัททัวร์ฉวินซิ่น…” ฉินสือโอวถามด้วยรอยยิ้ม แต่เขายังพูดไม่ทันจบ สาวๆ ล้อมเข้ามาและแย่งกันพูดว่า

“ว้าว หล่อจัง นายคือฉินสือโอวใช่ไหม? ลุงของฉันพูดถูก นายหล่อมากจริงๆ ”

“พ่อรูปหล่อ เราถ่ายรูปด้วยกันสักรูปไหม? มา มายืนข้างๆ ฉันและมองไปที่โทรศัพท์ ชีส…”

“สุดหล่อ นายเป็นไกด์นำเที่ยวของเราใช่ไหม? ฉันชื่อจงฉูฉู่ ต่อจากนี้ไปนายต้องดูแลฉันเป็นพิเศษหน่อยนะ สุขภาพของฉันไม่ค่อยดี…”

“ที่นี่คือเซนต์จอห์นเหรอ? มองจากบนฟ้าดูเป็นเมืองที่เล็กมาก แต่คุณภาพอากาศดีมากจริงๆ ฉินคนหล่อ ที่นี่มีอะไรอร่อยบ้าง รีบพาพวกเราไปกินเร็ว หิวจะแย่แล้ว…”

ฉินสือโอวเหงื่อตก ผู้หญิงเหล่านี้น่ากลัวจริงๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ฉันไม่เข้าใจกับสถานการณ์ตรงหน้าเลย…

ไกด์ผู้หญิงสองคนถูกเบียดไปอยู่วงนอก ฉินสือโอวส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากพวกเธอ ทั้งสองยักไหล่พร้อมกัน และยิ้มอย่างขมขื่น

แฮมเล็ตเองก็ไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า เขาจัดระเบียบเสื้อกั๊กเล็กน้อย และเดินมาแนะนำตัว “คุณผู้หญิงผู้เลอโฉมทุกท่าน ผมคือวิลเลียม แฮมเล็ต เป็นนายกเทศมนตรีของเมืองแฟร์เวล ในวันต่อจากนี้ผมอาจไม่ได้อยู่ดูแลทุกท่าน แต่ถ้ามีปัญหาอะไรก็สามารถติดต่อผมได้ตลอดเวลานะครับ”

ผู้หญิงเหล่านี้ไม่เพียงแต่สวยและเซ็กซี่เท่านั้น พวกเธอยังมีคุณภาพสูงทุกคน อย่างน้อยๆ พวกเธอก็เคยเข้าเรียนเกี่ยวกับมารยาทและเคยเรียนภาษาอังกฤษ

หลังจากที่แฮมเล็ตได้ทำการแนะนำตัวแล้ว หญิงสาวเรียงแถวจับมือกับเขา และต่างก็ใช้ภาษาอังกฤษชมเขาและเมืองแฟร์เวล แม้ว่าพวกเธอจะยังไม่เคยเห็นเมืองแฟร์เวลก็ตาม…

ฉินสือโอวได้เรียกแท็กซี่มาล่วงหน้าแล้ว เขาส่งพวกเธอทั้งหมดขึ้นรถและให้รถไปส่งที่ท่าเรือ เมื่อหญิงสาวคนสุดท้ายขึ้นรถ เขาสังเกตเห็นว่าหลังของตัวเองเปียกโชก

ผู้หญิงสามคนเทียบเท่ากับเป็ดฝูงหนึ่ง แล้วผู้หญิงยี่สิบคนล่ะ? น่ากลัวจริงๆ

ท้ายที่สุดไกด์ทั้งสองได้นั่งรถคันเดียวกับฉินสือโอว เขารีบถามว่า “มันเกิดอะไรขึ้น? บอกฉันหน่อยได้ไหม ตอนนี้ประเทศจีนคัดหน้าตานักท่องเที่ยวที่จะเดินทางไปต่างประเทศเหรอ? เพื่อปรับปรุงภาพลักษณ์ของประเทศเราใช่ไหม มีแต่ผู้หญิงหน้าตาสะสวยอย่างพวกคุณใช่ไหมที่จะสามารถไปต่างประเทศได้?”

เมื่อได้ยินที่เขาพูด ไกด์ผู้หญิงหน้าตาสะสวยทั้งสองหัวเราะเบาๆ แต่ไม่มีใครตอบคำถามของฉินสือโอว แต่กลับจ้องเขาด้วยสายตาที่เร่าร้อน

ฉินสือโอวลูบหน้าตัวเองและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? มีอะไรเหรอ?”

ในที่สุด หญิงสาวหน้ากลมในนั้นถามขึ้นว่า “นายชื่อฉินสือโอวใช่ไหม? เป็นเจ้าของฟาร์มปลาที่แคนาดา และมีเงินมากใช่หรือเปล่า?”

ฉินสือโอวขยับมุมปากเล็กน้อย เขาไหวพริบดีมาก เมื่อได้ยินที่หญิงสาวพูดก็รีบถามไปว่า “ผู้หญิงเหล่านี้ เป็นญาติและลูกสาวของผู้บริหารบริษัททัวร์ต่างๆ ที่มาดูงานครั้งก่อนใช่ไหม?”

……………………………………….