ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 328 กำลังในการดูแลเกาะแฟร์เวล
พอเกิดเรื่องแบบนี้ อยู่ดีๆ ฉินสือโอวก็รู้สึกว่าชีวิตของเขาไม่ดีแล้ว
ทหารรับจ้างชาวต่างชาติเข้ามาในแคนาดาเพื่อลักพาตัวคนหนุ่มสาวชาวจีนผู้มั่งคั่ง ข่าวแบบนี้มีมูลค่าและดึงดูดสายตาคนมากมาย สื่อรายใหญ่ในเมืองเซนต์จอห์นรีบตามกระแส ตามไปเกาะแฟร์เวลเพื่อไปขุดคุ้ยสืบหาข่าว
ฉินสือโอวรำคาญเรื่องนี้มาก ถ้าไม่มีรายงานข่าว ทหารฝรั่งเศสเหล่านี้จะรู้คุณค่าของพวกเขาไหม? ตัวเขาเองแค่คิดว่าอยากใช้ชีวิตผ่านไปอย่างสงบในแต่ละวัน ทำไมข่าวพวกนี้ถึงไม่ยอมปล่อยเขาไป?
ช่วยไม่ได้ ทำได้แค่ปิดฟาร์มปลา ช่วงนี้ฉินสือโอวมุ่งมั่นสนใจแต่ดูแลจัดการฟาร์มปลา เรื่องภายนอกเขาไม่แตะเลย
พวกนักข่าวคิดหาทุกวิถีทางที่จะได้ข่าวจากเขาที่นี่ ที่ทนไม่ได้คือแค่คนยังไม่เจอตัวเลย นับประสาอะไรกับสัมภาษณ์ หมดหนทาง พวกเขาทำได้แค่ไปสอบถามจากชาวบ้านในเมืองแฟร์เวลแล้วเอากลับไปหลอกเจ้านายต่อ
สิ่งนี้กลับกระตุ้นระดับการบริโภคของเมืองในระดับหนึ่ง รวมกับนักท่องเที่ยวที่เข้ามาในประเทศต่อเนื่อง ช่วงนี้แฮมเล็ตหัวเราะบ่อยขึ้น จีดีพีของเมืองแฟร์เวลไตรมาสที่สามและไตรมาสที่สี่คาดว่าจะสามารถทำลายสถิติของช่วงหลายปีนี้ได้
ฉินสือโอวไปรับแฮมเล็ตที่ท่าเรือ เขานั่งยองตกปลาอยู่ที่นั่น ฉงต้าตามอยู่ด้านหลังเขารอกินปลา
“ฉิน ยินดีกับนายด้วย นายกลายเป็นเศรษฐีจริงๆ แล้ว โจรมาหานายถึงที่ก็เท่ากับว่ายอมรับในมูลค่าของตัวนายแล้วน” แฮมเล็ตหัวเราะออกมาใหญ่
ฉินสือโอวจับเบ็ดตกปลาอย่างเฉยเมยและพูดว่า “คุณมาที่นี่เพื่อพูดเรื่องนี้เหรอครับ? ถ้าใช่ ผมคงต้องขอตัวก่อน ผมต้องไปตกปลา”
แฮมเล็ตยักไหล่พูดขึ้น “แน่นอน ถ้ามีแค่เรื่องนี้ ฉันจะอุตส่าห์วิ่งมาหานายเพื่ออะไรกัน? ตอนนี้มีเรื่องแปลกที่ดูไม่เลวอยู่เรื่องหนึ่ง ฉันคิดว่านายน่าจะสนใจ”
“อะไร?”
“ปืนไง!”
“น่าสนใจจริงๆ แต่ที่ชั้นวางปืนของผมมีปืนดีอยู่หลายกระบอกแล้ว คงไม่อยากซื้อใหม่ไปสักพัก”
“แล้วถ้าครั้งนี้ไม่ใช่แค่กระบอกสองกระบอก แต่เป็นร้อยหรือสองร้อยกระบอก กระทั่งพันสองพันกระบอกล่ะ?”
ฉินสือโอวโยนเบ็ดตกปลาทิ้งมองไปที่แฮมเล็ตอย่างตะลึงงัน อีกฝ่ายยิ้มและพยักหน้า เขาตกใจพูดว่า “คุณคงไม่ได้จะบอกผมว่าตัวตนที่แท้จริงของคุณเป็นผู้ค้าอาวุธหรอกนะ ตอนนี้คุณต้องการปรับให้ผมเป็นคนขายเข้าสู่ท้องตลาดเหรอ?”
รอยยิ้มบนในหน้าของแฮมเล็ตหุบไปในทันตา เขาพูดแบบเหลืออดว่า “เห็นแก่พระเจ้าเถอะ ฉิน นายต้องมีเหตุผลหน่อย โอเคฉันยอมรับว่ามันเป็นเรื่องแปลกมากที่นายถูกลักพาตัวไปเมื่อสองสามวันก่อน…”
“แปลก? แปลกบ้าอะไร ผมคิดว่าเรื่องแบบนี้คงเกิดขึ้นอีกมากในชีวิตผมหลังจากนี้” ฉินสือโอวพูดอย่างหนักใจ
เมื่อก่อนเขามักนึกว่าจะไม่มีใครทอดทิ้งเขาเพราะมีเงินเยอะ เงินยิ่งเยอะ ยิ่งได้สิทธิพิเศษมาก ชีวิตก็จะยิ่งราบรื่น
ตอนนี้เขาไม่ได้คิดแบบนี้แล้ว ทุกอย่างล้วนมีเพดานของมัน เช่น ความถี่ในการซื้อฟาร์มปลาของเขามันมากไปจริงๆ จำนวนที่ลงทุนก็มากไป ทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นลูกหลานมหาเศรษฐีจีนออกมาลงทุนเล่น เป็นเรื่องปกติ
แบบนี้การที่มีคนจำได้มากขึ้นก็ยิ่งปกติ
ความรวยมากขึ้นของเศรษฐีแต่ละคน ก็ไม่ใช่แค่การสะสมเงินอย่างง่ายๆ แต่เป็นการขยายไปตามประสบการณ์และความสัมพันธ์กับคนในสังคมต่างๆ
หลังจากที่ประสบเรื่องลักพาตัว เขาคิดทบทวนแล้วว่าตัวเองเปิดตัวให้คนพบปะมากเกินไป เศรษฐีจริงๆ ควรจะปิดบังฐานะอยู่ภายใต้เสื้อยืด เช่นครั้งก่อนที่เจอคุณวอลตัน ซีอีโอวอลมาร์ตที่บอสตัน คุยกับเขาแล้วยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นนายใหญ่ร้านค้าเฟรนไชส์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก นี่สิถึงจะเป็นความสามารถที่แท้จริง
หลังจากคิดทบทวนแล้ว สิ่งที่ต้องทำคือถ่อมตัว ดังนั้นช่วงนี้ฉินสือโอวจึงไม่ออกไปไหน เขาอยากให้นักข่าวที่อยากได้รูปเขาแม้แต่ถ่ายรูปก็ถ่ายไม่ได้
แฮมเล็ตเข้าใจแล้วตบบ่าเขาเบาๆ บอกข่าวดีเขาว่า “อย่าคิดมากเลย ตอนนี้นักข่าวที่ตามข่าวมาพวกนั้น ได้กลับไปทำงานหมดแล้ว”
“จริงเหรอ?” ฉินสือโอวถาม
แฮมเล็ตยักไหล่ พูดขึ้น “นายคิดว่านายเป็นใคร? โอบามาเหรอ? หรือนักบาสเกตบอลชื่อดังเอ็นบีเอ? ดาราฮอลลีวูด? ไม่ สหาย ขอร้องล่ะ นายไม่ใช่ ถ้านายไม่ใช่เศรษฐีจีน นักข่าวพวกนั้นก็คงไม่ได้มาสนใจข่าวนี้ แต่ละวันมีเศรษฐีมากมายเท่าไรที่เจอเหตุการณ์รุนแรง? นายเห็นเขารายงานกี่ข่าวกัน?”
“นี่ถือว่าเป็นข่าวดี โอเค ข่าวดีอีกเรื่องที่คุณบอกล่ะ?”
“ร้านขายปืน ในเมืองของเราคิดจะเปิดร้านขายปืนอีกครั้ง นายอยากลงทุนไหม?”
พอได้ยินข่าวนี้ ฉินสือโอวเอนเอียงเล็กน้อย แน่นอนว่าเขาเข้าใจความหมายของแฮมเล็ต ร้านขายปืนบนเกาะแฟร์เวลเมื่อก่อนคือร้านค้าที่เปิดกลางแจ้งของนีลเซ็น ตอนนี้นีลเซ็นติดตามเขาเป็นชาวประมง ในเมืองจึงไม่มีร้านขายปืนอีก
และตอนนี้นักท่องเที่ยวชาวจีนจำนวนมากต่างแสดงออกมาว่าสนใจในปืน ถ้าเมืองแฟร์เวลมีร้านขายปืนอีกครั้ง ถ้าเช่นนั้นขายดีเป็นเทน้ำเทท่าแน่นอน
จริงๆ แล้วฉินสือโอวไม่ได้ชื่นชอบอะไรมากนักในอาวุธอย่างปืน ดูได้จากการที่เขามาถึงแคนาดาได้ครึ่งปีกว่าเพิ่งเคยซื้อปืนไปแค่กระบอกเดียว โดยปกติตอนที่ไปเมืองเซนต์จอห์นซื้อกระสุนเพิ่ม เขาเพียงซื้อกระสุนแล้วจากไปแทบทุกครั้งไม่ได้อยู่ต่อเพื่อมองหาปืนดีอะไรเลย
แต่ถ้าสำหรับการลงทุนในร้านปืน เขากลับคิดต่าง หลักๆ มีเหตุผลสองประการ ประการแรก คดีลักพาตัวเมื่อไม่กี่วันก่อนทำให้เขาขาดความรู้สึกปลอดภัย ประการที่สอง ในธนาคารยังมีเงินฝากอีกมาก เก็บก็คือเก็บ แต่ก็สามารถเอาออกมาลงทุนได้
แฮมเล็ตบอกเขาว่าเดิมทีเมืองแฟร์เวลคิดจะดำเนินกิจการร้านขายปืนและสนามฝึกยิงเอง แต่ว่าสถานะทางการเงินของเมืองค่อนข้างขัดสน จะลงทุนในร้านขายปืนอีกรอบอย่างน้อยต้องลงประมาณสองล้านดอลลาร์แคนาดา การเงินของตัวเมืองกับส่วนบุคคล นอกจากฉินสือโอวก็ไม่มีใครมีความสามารถนี้แล้ว
“ใช่แล้ว สรุปเลยก็คือ ฉันมาที่นี่เพื่อหาสปอนเซอร์” แฮมเล็ตหัวเราะแล้วพูด
ฉินสือโอวถามขึ้น “แต่ผมทำเรื่องใบอนุญาตโอนปืนและใบอนุญาตครอบครองปืนอย่างถูกกฎหมายไม่ได้ คุณช่วยผมได้ไหมล่ะ?”
ใบอนุญาตสองใบนี้เป็นสิ่งที่ต้องมีถ้าจะเปิดร้านขายปืนในประเทศแคนาดา ใบอนุญาตโอนปืนเป็นหลักฐานที่บอกว่าคุณขายปืนได้ ส่วนใบอนุญาตครอบครองปืนอย่างถูกกฎหมายเป็นหลักฐานที่บ่งบอกว่าคุณสามารถซื้อปืนจากบริษัทค้าอาวุธมาเป็นของตัวเองได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นเอกสารใด ตอนนี้ทำเรื่องติดขัดมาก ถ้าไม่ได้เคยถือปืนมาก่อนหกปีจะทำเรื่องไม่ได้
แฮมเล็ตยักไหล่ พูดอย่างกังวลหน่อยว่า “ใบอนุญาตโอนปืนยังพอได้ ฉันมีเพื่อนเก่าอยู่คนหนึ่ง เขามีใบอนุญาตคิดที่จะโอนต่อ ส่วนใบอนุญาตครอบครองปืนอย่างถูกกฎหมาย นายต้องหาวิธีเอง”
ฉินสือโอวถูกคำพูดเหล่านี้บีบจนหายใจไม่คล่อง เขาจะคิดหาวิธีไหนได้?
อย่าเพิ่งพูดไป แค่เขาคิดก็มีวิธีจริงๆ มีครั้งหนึ่งที่ตอนนั้นขึ้นเขาไปยิงปืนเล่นด้วยกัน เขาจำได้ว่าประธานสมาคมการดำรงชีวิตในทุ่งกว้างเอแอนด์เอ็ม พอล ซาโกรเคยพูดว่าบ้านเขามีใบอนุญาตครอบครองปืนอย่างถูกกฎหมายอยู่หนึ่งใบ
คิดได้ก็ลงมือทำ ฉินสือโอวโทรหาซาโกร ถามก่อนว่าช่วงนี้มีกิจกรรมอะไรไหม ซาโกรบอกว่าถึงฤดูใบไม้ร่วงแล้ว สัตว์ป่าที่อยู่บนเขาอวบอ้วนอุดมสมบูรณ์ จึงเป็นเวลาที่จะจัดกิจกรรมออกล่าสัตว์สักครั้ง บอกให้ฉินสือโอวรอโทรศัพท์
หลังจากนั้น ฉินสือโอวก็พูดเข้าประเด็น ถามขึ้น “พอล ฉันจำได้ว่านายเคยบอกว่านายมีใบอนุญาตครอบครองปืนอย่างถูกกฎหมายอยู่ที่นั่นใช่ไหม?”
ต่างก็เป็นคนเจ้าเล่ห์ทั้งคู่จึงไม่จำเป็นต้องพูดอ้อมค้อม ซาโกรถามตรงๆ “เป็นนายหรือเพื่อนของนายที่อยากซื้อเหรอ? ขอโทษด้วยเพื่อน ฉันไม่คิดจะขาย นายอาจจะไม่รู้ว่านี่เป็นสิ่งที่ปู่ทิ้งไว้ให้ ซึ่งมีความหมายกับบ้านของพวกเรามาก”
เมื่อรุกตรงๆ ไม่ได้ ฉินสือโอวจึงหว่านล้อม “ตอนนี้ในเมืองพวกเรามีนักท่องเที่ยวเยอะมาก ฉันเลยอยากจะเปิดร้านขายปืน เงินที่จะลงทุนมีคนสนับสนุนแล้ว นายสนใจจะทำด้วยกันไหม?”
ฉินสือโอวคิดดีแล้ว หลังจากนี้นอกจากฟาร์มปลา ธุรกิจอื่นๆ เขาจะพยายามเป็นแค่หุ้นส่วนไม่เปิดเผยตัวตน หาเงินแบบเงียบๆ ก็พอแล้ว เรื่องได้หน้าปล่อยให้เป็นหน้าที่คนอื่นดีกว่า
งานของซาโกรตอนนี้คือเทรนเนอร์ฟิตเนสคนหนึ่ง แต่สิ่งที่เขาต้องการทำจริงๆ คือเป็นผู้ฝึกอาวุธปืนหรือหาเลี้ยงชีพในร้านขายปืน แต่เขาไม่เคยมีโอกาสเลย เขาต่างจากฉินสือโอวที่เล่นปืนนานๆ ครั้ง เขาเป็นผู้คลั่งไคล้ในปืนจริงๆ ตลอดทั้งวันต้องมีได้จับปืนถึงจะรู้สึกดี
พอฉินสือโอวพูดถึงตัวโครงการ ซาโกรแสดงความสนใจออกมาทันที รีบออกจากฟิตเนสในเมืองเซนต์จอห์นนั่งเรือรอบบ่ายมาที่นี่เพื่อมาคุยเรื่องนี้
เรื่องนี้คุยง่ายมาก แฮมเล็ตให้ซาโกรดูจำนวนนักท่องเที่ยวในช่วงครึ่งเดือนนี้และสัดส่วนเปรียบเทียบนักท่องเที่ยวเพศชายของพวกเขา ซาโกรจึงตัดสินใจลาออกแล้วมาทำร้านขายปืนด้วย
ฉินสือโอวลงทุน 1.8 ล้านและใบอนุญาตโอนปืนหนึ่งใบ ซาโกรลงเงินไป 2 แสนและใบอนุญาตให้ครอบครองปืนอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ทั้งสองฝั่งลงทุนไปรวมเป็นเงิน 2 ล้านดอลลาร์แคนาดา ซาโกรดูแลรับผิดชอบในการดำเนินกิจการ ฉินสือโอวเท่ากับลงเงินเพียวๆ ถือหุ้น 80% ส่วนซาโกรถือหุ้น 20%
ที่เหลือก็คือเซ็นสัญญาและยื่นขออนุญาตประกอบกิจการร้านขายปืนอย่างเป็นทางการ เรื่องพวกนี้เออร์บักช่วยฉินสือโอวได้ ส่วนซาโกรลองดำเนินธุรกิจก่อนเปิดจริง รอใบอนุญาตประกอบธุรกิจเรียบร้อย เขาก็จะสั่งเอาปืนล็อตแรกนำเข้าเข้ามา
ฉินสือโอวไม่ได้สนใจเรื่องนี้ต่อ เรื่องที่เขาสนใจก็คือการสร้างอพาร์ทเม้นท์ชาวประมง เมื่ออพาร์ทเม้นท์ชาวประมงสร้างเสร็จ นีลเซ็นและเบิร์ดทั้งสองคนจะได้ประจำการที่ฟาร์มปลาได้เลย มีทหารที่แข็งแกร่งทั้งสองคอยรักษาการแบบนี้ ภายหลังความปลอดภัยจะเพิ่มขึ้นมาก
เหตุที่คดีพยายามลักพาตัวก่อให้เกิดผลกระทบใหญ่หลวงได้ขนาดนี้ที่เมืองเซนต์จอห์น ส่วนใหญ่เป็นเพราะว่าคนในพื้นที่ถูกครอบงำด้วยคนผิวขาวที่มีการศึกษาสูง ประเพณีเรียบง่าย ส่วนใหญ่นานๆ ทีจะมีคดีลักทรัพย์เกิดขึ้น บุกรุกปล้นบ้านก็มีน้อยมาก
หลังจากเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เจ้าหน้าที่ที่เมืองเซนต์จอห์นได้ออกประกาศเตือนให้กับชาวบ้านที่อยู่ห่างไกลจากย่านพักอาศัยออกไป ให้พวกเขาเตรียมปืนดีไว้ที่บ้าน หากมีคนแปลกหน้าบุกรุกเข้ามา และมั่นใจว่าไม่ได้มีเจตนาดี ให้ใช้ปืนยิงได้เลย
โดยรวมแล้วประเทศแคนาดามีการควบคุมอาวุธปืนมากกว่าสหรัฐอเมริกา และต้องการให้ผู้อยู่อาศัยใช้กลยุทธ์การป้องกันคล้ายกับกลยุทธ์การป้องกันเชิงรับในแคลิฟอร์เนียและนิวยอร์ก แต่รัฐนิวฟันด์แลนด์อยู่ห่างไกลจากแคนาดาพื้นที่หลักและผู้อยู่อาศัยขาดความปลอดภัย ดังนั้นเจ้าหน้าที่จึงแนะนำให้พวกเขาใช้กลยุทธ์การป้องกันเชิงรุก
ความแตกต่างของทั้งสองอยู่ที่ กลยุทธ์การป้องกันเชิงรุกคือคุณอยู่ในถิ่นของคุณแล้วคุณคิดว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นภัยคุกคามต่อความปลอดภัยของคุณ คุณสามารถที่จะโจมตีก่อนได้ ส่วนกลยุทธ์การป้องกันเชิงรับ คุณต้องเจรจากับฝ่ายตรงข้ามก่อน ต้องมีบุคคลที่สามเป็นพยาน หลังจากนั้นเมื่อมั่นใจแล้วว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นภัยคุกคามต่อความปลอดภัยของคุณ คุณถึงจะสามารถโต้กลับได้
คดีลักพาตัวหลังจากผ่านการสอบสวนไปหนึ่งสัปดาห์ก็มีผลสรุปออกมา ทางแคนาดาส่งมอบอาชญากรทั้งแปดคนต่อ ทางฝรั่งเศสได้ดำเนินการตามคำพิพากษาของศาลประจำรัฐนิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์ในข้อหาพยายามลักพาตัว พยายามปล้น และพยายามบุกรุกเข้าบ้านโดยใช้กำลัง ในจำนวนคนร้ายทั้งหมดแปดคน หัวโจกสองคนถูกตัดสินจำคุก 16 ปี อีกหกคนที่เหลือที่ทำตามคำสั่งถูกตัดสินจำคุก 12 ปี
เมื่อผู้ลักพาตัวแปดคนถูกส่งมอบต่อออกจากประเทศแคนาดาไป ความสนใจของสื่อในเรื่องนี้ก็ลดลง ซึ่งตรงกับที่แฮมเล็ตบอกไว้ คนที่สนใจคดีนี้ไม่ได้สนใจในตัวฉินสือโอว พวกเขาสนใจในฐานะของเศรษฐีจีนกับทหารรับจ้างชาวต่างชาติเท่านั้น
ไม่กี่วันถัดมา งานกลุ่มสถาปัตยกรรมของวิลก็เข้าสู่ช่วงเก็บงาน อาคารสองชั้นที่สวยงามอาคารหนึ่งปรากฏขึ้นบนพื้นที่ฟาร์มปลา ตำแหน่งอยู่ที่ทางทิศตะวันตกของวิลล่า ระยะห่างอยู่ที่ 600 เมตร
…………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
Tomtam
โห รวยจนมีคนหวังจะลักพาตัว จะสงสารดีมั้ยนี่ 😅😅😅