ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 364 รถพอร์ช

ทั้งสองฝ่ายจับมือกัน เฟอร์ดินันแนะนำตัวเองอีกครั้ง เพราะต่อไปรถคันนี้จะอยู่ในความดูแลของเขา หากรถมีปัญหาหรือฉินสือโอวต้องการประสานงานกับบริษัทรถพอร์ชต้องติดต่อกับเขาโดยตรง

หลังจากแนะนำตัวเสร็จ เฟอร์ดินันพาฉินสือโอวไปที่ข้างๆ รถ

“ตามความต้องการของคุณ เปลี่ยนสีรถคันนี้เป็นสีฟ้า เกียร์คลัทช์คู่ 7 จังหวะ ระบบไฮบริด พละกำลังสูงสุดของเครื่องยนต์คือ 608 แรงม้า และยังมีมอเตอร์ไฟฟ้าอีกสองตัวที่ขับเคลื่อนเพลาท้ายและเพลาขับหน้าทำให้กำลังรวมทั้งหมดมีมากถึง 887 แรงม้า ส่งผลให้เร่งความเร็วจาก 0-100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงได้ภายในเวลา 2.3 วินาที…”

ฉินสือโอวฟังคำอธิบายของเฟอร์ดินัน และเรียนรู้อย่างรวดเร็วเกี่ยวกับรถคันนี้

รถพอร์ช 918 ที่สมบูรณ์แบบคันนี้ ดีไซน์ด้วยตัวรถสีดำเสริมด้วยลายเส้นสีขาว ซึ่งได้รับการพัฒนาจากรุ่น 917 เฉกเช่นรถคันนั้นของเบลคก็มีการจับคู่สีแบบเดียวกัน แต่ฉินสือโอวไม่ชอบสีดำสลับขาว เพราะมันทำให้เขานึกถึงม้าลาย เขาจึงต้องการสีฟ้าน้ำทะเล

เมื่อนำรถมาเคลือบสีใหม่จากสีดำขาวเป็นสีฟ้าน้ำทะเล ฉินสือโอวต้องจ่ายเงินเพิ่มอีก 28,000 ดอลลาร์แคนาดา ซึ่งการเล่นรถสปอร์ตซูเปอร์คาร์ประเภทนี้จะมีราคาแพงเป็นพิเศษ

พนักงานได้ทำการตรวจสอบเครื่องยนต์ ระบบเกียร์ แรงดันลมยางหรือแม้แต่ตรวจสอบถุงลมนิรภัยแต่ละตัวเพื่อให้แน่ใจว่าทุกรายละเอียดต่างๆ ของรถไม่มีปัญหา

ในที่สุดการตรวจสอบสภาพรถก็เสร็จเรียบร้อย “คุณฉินสือโอว คุณไม่อยากลองขับรถคันนี้สักหน่อยเหรอครับ?” เฟอร์ดินันถาม

ฉินสือโอวรับกุญแจรถมา “งั้นผมจะเอารถไป ผมอยากลองขับดู”

รถถูกขับออกจากพื้นที่สนามบินโดยผู้เชี่ยวชาญด้านการขับรถแข่ง ทันทีที่ปรากฏในพื้นที่สาธารณะก็ทำให้สายตาจำนวนมากต่างจับจ้องไปที่รถคันนี้ ผู้คนที่อยู่นอกพื้นที่สนามบินพากันยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปรถพอร์ช 918 เพราะในเมืองเล็กๆ อย่างเซนต์จอห์นไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้ง่ายๆ

ฉินสือโอวขึ้นรถตรงทางแยกของทางด่วนสนามบิน ถนนในแคนาดากว้างและมีพื้นราบ แม้ว่าจะมีการจำกัดความเร็ว แต่บนถนนก็ไม่มีกล้องตรวจจับความเร็ว ดังนั้นแม้ว่าจะขับรถบนถนนสายนี้ด้วยความเร็วแค่ไหน ก็จะไม่มีใครสนใจ ขอเพียงแค่ไม่เกิดอุบัติเหตุก็พอ

เมื่อสตาร์ตรถแล้วเหยียบคันเร่งเปลี่ยนเกียร์ รถพอร์ช 918 เหมือนเป็นสัตว์ร้ายที่ฟื้นขึ้นมาและทันใดนั้นมันก็แผดเสียงดังคำรามขึ้น

 จากนั้นมีควันพ่นออกมาจากท่อไอเสียทั้งสองท่อที่ด้านหลังของรถ มีแรงดึงมหาศาลกระทำต่อร่างกายของฉินสือโอว แล้วรถก็ขับตรงออกไปอย่างรวดเร็ว!

ฉินสือโอวไม่ใช่นักแข่งรถมืออาชีพ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทำความเร็วถึง 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงภายใน 2.3 วินาทีได้

ถ้าออกรถด้วยความเร็วเท่านี้ กระดูกสันหลังจนถึงช่วงคอของคนปกติจะรับแรงกระแทกไม่ไหว อัตราเร่งความเร็วยิ่งเยอะยิ่งน่ากลัว แต่ฉินสือโอวไม่เป็นไร เพราะความแข็งแรงของร่างกายเขาได้รับการปรับเปลี่ยนโดยพลังแห่งโพไซดอน แม้ว่าแรงดึงจะแรงมากแต่ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับเขามากนัก

รถคันนี้เป็นอาวุธใช้ในการจีบสาว ด้วยรูปลักษณ์เท่สะดุดตาและมีความเร็วเหมือนฟ้าแลบ ถ้าพาหญิงสาวไปขับรถด้วยความเร็วเช่นนี้ เดาได้เลยว่าแค่เร่งความเร็วไม่กี่ครั้งเธอจะต้องกรีดร้องขอมอบกายถวายชีวิตให้แน่

แต่ตอนนี้ฉินสือโอวไม่ได้ต้องการใครอีกเขามีแค่วินนี่ก็พอแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่ารถคันนี้มีประโยชน์อะไร พอได้ขับแล้วไม่รู้สึกสบายเท่ารถคาดิลแลควันเลย ต่อให้มีเรื่องด่วนจริงๆ ก็ไม่มีโอกาสได้ใช้หรอก รถคันนี้จะเร็วสู้เครื่องบินได้เหรอ?

ฉินสือโอวขับรถบนทางหลวงไปได้หลายสิบกิโลเมตรก็เลี้ยวรถกลับเมื่อรู้สึกสนุกจนพอแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรแล้วฉินสือโอวจึงเซ็นชื่อของตัวเองลงบนใบเซ็นรับรถของเฟอร์ดินัน

“จะให้ดีลายเซ็นของคุณควรเท่และอลังการหน่อย เพราะเราจะนำลายเซ็นของคุณใส่ลงบนเว็บไซต์ทางการและกำแพงเกียรติยศของรถพอร์ช” เฟอร์ดินันกล่าว

พอฉินสือโอวได้ยินว่ามีเรื่องแบบนี้ด้วยเขาจึงตรงไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตของสนามบิน เพื่อซื้อพู่กันขนาดเล็ก จากนั้นเขาจึงอวดภูมิด้วยการเขียนตัวอักษรจีนลายเส้นตวัดที่เปี่ยมไปด้วยพลังและจิตวิญญาณ

อะไร ดูไม่ออกเหรอ? โอ้ เรื่องปกติแหละ นี่เป็นตัวอักษรหวัด คนต่างชาติอย่างพวกคุณเข้าใจก็คงจะอัจฉริยะเกินไปแล้ว อะไร? ไม่โดดเด่นพอเหรอ ไม่เป็นไร ฉันยังเขียนแบบลวกๆ ได้อีก

รถเพิ่งจะถึงมือ จะขับไปเก็บเลยได้อย่างไร ฉินสือโอวตั้งใจว่าจะขับวนในเซนต์จอห์นสักสองรอบ

ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะอวดรถหรืออวดรวยอะไร แต่ช่วงเวลานี้กำลังจะเข้าสู่เดือนธันวาคมแล้ว กระแสลมหนาวจากขั้วโลกเหนือกำลังจะลงใต้และรัฐนิวฟันด์แลนด์กำลังจะถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งและหิมะ ถึงตอนนั้นรถคันนี้ก็จะไร้ประโยชน์ ฉินสือโอวเสียเงิน 1.5 ล้านดอลลาร์แคนาดาเพื่อซื้อรถแล้วเอามันจอดไว้เฉยๆ ไม่ได้หรอก?

บังเอิญที่สองวันมานี้วินนี่ต้องพานักท่องเที่ยวไปซื้อของที่เซนต์จอห์นอยู่ตลอด ฉินสือโอวจึงถือโอกาสไปรับเธอด้วย

เหตุผลที่การท่องเที่ยวที่เกาะแฟร์เวลได้รับความนิยมมากคือไกด์ไม่สามารถบังคับคุณให้ซื้อสินค้าและจะปฏิบัติตามความต้องการของคุณอย่างเต็มที่ หากคุณไม่พอใจกับสิ่งที่คุณซื้อ เมืองแฟร์เวลจะช่วยเจรจากับผู้ขายและช่วยเหลือนักท่องเที่ยวเอาสิ่งที่สูญเสียไปกลับคืนมาอย่างเต็มกำลัง

เสียง ‘บรื้นบรื้น’ ของพอร์ช 918 ที่ขับไปหยุดตรงหน้าประตูของห้างสรรพสินค้าและมีกลุ่มนักท่องเที่ยวอยู่แถวนั้น ฉินสือโอวลงจากรถ ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวส่งสายตาให้เขา

ถึงขนาดมีหญิงสาวที่นิสัยค่อนข้างเปิดเผยเดินตรงเข้ามาขอเบอร์โทรศัพท์เขา ฉินสือโอวทำได้เพียงแสร้งบอกไปว่า “ขอโทษครับคุณคนสวย ผมเป็นแค่คนขับรถของรถคันนี้ ดังนั้นถ้าคุณคิดว่าผมรวยล่ะก็ คุณคิดผิดแล้วล่ะ”

เหล่าหญิงสาวสุดฮอตก็ไม่สนใจ ยังอยากจะได้เบอร์โทรศัพท์เขาและบอกอีกด้วยว่าว่างเมื่อไรก็มาดื่มเหล้าสังสรรค์กัน ส่วนสังสรรค์กันเสร็จแล้วจะทำอะไรต่อก็ตามใจ

ผู้หญิงกลุ่มนี้ยากที่จะตบตา รถพอร์ชคันนี้เป็นรถใหม่ แม้แต่ป้ายทะเบียนรถก็ยังไม่มี ใครจะกล้าเอารถแบบนี้ให้คนขับมาขับเล่น

อยู่ๆ ก็มีเสียงใสดังขึ้นจากด้านหลัง “เฮ้ สาวๆ พวกเธอสนใจอะไรในตัวคนขับรถของฉันเหรอ?”

ผู้หญิงกลุ่มนั้นพอหันหลังกลับไปก็รีบเคลื่อนตัวเปิดทางออกอย่างว่าง่าย ความเปล่งประกายและความสง่างามของวินนี่เพียงพอที่จะบดบังพวกเธอ

อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว วินนี่จึงไม่ต้องแต่งเครื่องแบบพนักงานฤดูร้อนอีก วันนี้เธอสวมเสื้อโค้ตขนสัตว์ตัวยาวสีดำปลายเสื้อบานพลิ้วมีสไตล์เรียบง่าย ทรงสูงเพรียว ลายเส้นลื่นไหล เข้าคู่กับรองเท้าบูตส้นสูง ดูเหมือนว่าไม่เพียงแต่สวยงามเท่านั้น แต่ยังมีรัศมีเปล่งประกายดั่งราชินี

พอดีกับที่ในรถมีแว่นตากันแดดรุ่นเดียวกับของโทนี่ สตาร์กที่มีชื่อเรียกว่า E.D.I.T.H อยู่คู่หนึ่ง ซึ่งบริษัทรถพอร์ชแถมมาให้ เป็นแว่นตาสำหรับคู่รัก ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็สามารถใส่กันแดดขณะขับรถได้

ฉินสือโอวถอดแว่นตากันแดดแล้วใส่ให้วินนี่ ตอนนี้อานุภาพของราชินียิ่งเพิ่มมากขึ้น ผู้หญิงคนอื่นๆ ต่างพากันยักไหล่ใส่แล้วเดินจากไปอย่างรู้ตัวเองดี

“ของขวัญนี้สำหรับคุณ” ฉินสือโอวโอบกอดและจูบวินนี่อย่างดูดดื่มลึกซึ้ง หลังจากที่อยู่แคนาดาเป็นเวลานาน เขาได้คุ้นเคยกับความใกล้ชิดแบบนี้ไปแล้ว คนอื่นจะมองแค่ไหนก็ไม่สนใจ ฉันแค่แสดงความรักของฉันใครจะทำไม

วินนี่ถอดแว่นออก “อันนี้หรือว่าอันนั้น?” เธอชี้ไปที่รถ

“ทั้งสองอันเลย” ฉินสือโอวยิ้มตอบ

วินนี่เขย่งปลายเท้าขึ้นแล้วจูบลงที่ริมฝีปากของเขา เธอตบไหล่เขาเบาๆ อย่างพึงพอใจ “ไม่เลวนี่คนขับรถ มีความสามารถอนาคตสดใส กลับบ้านไปเจ้านายคนนี้จะจัดรางวัลหนักๆ ให้”

“จะให้รางวัลอะไรผม?” ฉินสือโอวยิ้มอย่างมีเลศนัย

วินนี่สวมแว่นตาอีกรอบ แล้วหัวเราะอย่างมีเงื่อนงำ “คุณเดาไม่ออกหรอกว่าวันนี้ฉันซื้อชุดเครื่องแบบอะไรจากที่นี่”

พอได้ยินเช่นนั้น ด้านฉินสือโอวก็เริ่มมีอาการเลือดในกายพลุ่งพล่าน

วินนี่กับฉินสือโอวไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้มานานแล้ว เพราะปกติจะมีนักท่องเที่ยวไปๆ มาๆ อยู่ตลอด วินนี่จึงต้องคอยไปต้อนรับ

ฉินสือโอวขับรถไปตามถนนเรื่อยๆ เพราะอย่างไรเขาก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว เขาจึงถือว่าลองเครื่องรถใหม่ด้วย

……………………………………………………