ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 365 ฝูงนกอพยพ

เมื่อนำรถแข่งขับกลับมาที่ฟาร์มปลา สิ่งเดียวที่ฉินสือโอวรู้สึกว่ามีความหมายคือปลุกใจพาวลิสให้ฮึกเหิม

พาวลิสอยากจะเป็นนักแข่งรถมาโดยตลอด แต่ว่าความแตกต่างระหว่างรถเอทีวีกับรถแข่งมีอยู่มากจริงๆ ดังนั้นตอนเขาเห็นสไตล์ที่โดดเด่นของรถพอร์ช 918 ดวงตาจึงวาววับขึ้นมา

ฉินสือโอวให้เขาเข้าไปนั่งสัมผัสความรู้สึกภายในรถ ภายใต้คำแนะนำของเขา พาวลิสเริ่มสตาร์ตเครื่อง เกิดเสียงเครื่องยนต์ดังสะเทือนเลือนลั่นอยู่สักพักโดยที่รถยังอยู่กับที่ เขารู้สึกตื่นเต้นจนสั่นไปทั้งตัว ได้แต่ถามว่า ‘นี่ก็คือรถแข่ง นี่ก็คือความรู้สึกของการขับรถแข่งเหรอ’

“สิ่งที่นายต้องทำตอนนี้คือ เรียนรู้และฝึกฝน การเรียนรู้จะพัฒนาสมองของนาย การฝึกฝนจะทำให้นายมีร่างกายและจิตใจที่แข็งแกร่ง อย่างนี้แล้วหลังจากที่นายสอบใบขับขี่ได้ ฉันก็จะอนุญาตให้นายขับรถแข่งบนถนน!”

ฉินสือโอววาดฝันหวานให้แก่พาวลิส หลังจากเย็นวันนั้นพาวลิสก็เปลี่ยนไปโดยแตกต่างจากพวกกอร์ดอน เขาอุตสาหะศึกษาตำราด้วยตัวคนเดียวในห้องนอน พอพบปัญหาที่ไม่เข้าใจก็ซักถามวินนี่ เปลี่ยนเป็นคนที่มุมานะบากบั่นขึ้นมาทันที

ดังนั้นแล้วมนุษย์จึงกลัวการที่ไม่มีใจแสวงหา ขอเพียงแค่ยังมีแรงผลักดันและใจแสวงหา นั่นย่อมสามารถทำให้ความทุ่มเทแปรเปลี่ยนเป็นความสำเร็จได้

ยามดึกตอนที่นอนอยู่ฉินสือโอวรู้สึกว่าด้านนอกวิลล่านั้นไม่ค่อยสงบ มักจะได้ยินเสียงร้องก้าบๆ ของห่านขาวหรือไม่ก็เสียงพวกนกกระพือปีก

แต่ว่าเขาไม่ได้สนใจ เพราะนี่ไม่น่าจะเป็นการลอบโจมตีของอินทรีทองไปได้ หนึ่งเป็นเพราะอินทรีทองไม่ได้มีนิสัยออกหากินในเวลากลางคืน สองเป็นเพราะหู่จือและเป้าจือที่อยู่หน้าประตูไม่ได้ส่งเสียงร้อง แสดงว่าปัญหานั้นไม่ใหญ่มาก

ตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่เพื่อจะออกไปวิ่งกับวินนี่ เมื่อฉินสือโอวก้าวออกจากประตู ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง

เห็นเพียงเขตน้ำทะเลใกล้ฟาร์มปลาตรงทิศใต้ของวิลล่านั้นล้วนถูกปกคลุมไปด้วยนกทะเลสีน้ำตาลอมเทาจนมืดฟ้ามัวดิน

มืดฟ้ามัวดิน ฉินสือโอวไม่ได้กล่าวเกินจริงเลยแม้แต่น้อย นกทะเลพวกนี้ปกคลุมไปทั่วฟาร์มปลาอย่างมืดฟ้ามัวดินจริงๆ!

มีนกทะเลกี่ตัวกัน? ฉินสือโอวไม่รู้ เขารู้เพียงแต่ว่า เมื่อมีส่วนหนึ่งของนกทะเลพวกนี้บินขึ้นพร้อมกันก็จะสามารถปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณ พวกนกทะเลที่ลอยอยู่เหนือผิวน้ำทะเลนั้นก็ลอยตัวปกคลุมน่านน้ำที่อยู่ติดทะเลของฟาร์มปลาทั้งหมด!

ที่เขามองเห็นนั้นยังไม่ใช่ทั้งหมดของฝูงนก ยังมีนกทะเลที่บินมาจากทางทิศเหนืออย่างต่อเนื่อง มันทยอยบินลงไปในฟาร์มปลา

“นี่มันนกอะไรกัน” ฉินสือโอวเอ่ยถามอย่างตกใจ

เขาไม่เคยเห็นนกทะเลประเภทนี้ โดยทั่วไปจะมีขนาดประมาณยี่สิบเซนติเมตร ใหญ่หน่อยก็สามสิบเซนติเมตร รูปร่างที่เห็นเหมือนกระสวยปั่นด้าย ลำคอสั้น ปากเล็ก ปากส่วนยอดยังมีตะขอ ดูแล้วเหมือนกับเป็ดป่าสีน้ำตาลอมเทา ปีกยาวแต่แคบ เหมือนด้ามเคียวเกี่ยวข้าว

ชาร์คอธิบายให้เขาฟัง “นี่คือนกจมูกหลอดหางสั้นครับ บอสไม่ต้องตกใจครับ นี่คือฝูงประชากรนกที่ใหญ่ที่สุดในบรรดานกอพยพของอเมริกาเหนือ ตอนนี้ที่พวกเราเห็นเป็นเพียงแค่กลุ่มกองกำลังแรกของพวกมัน กองกำลังหลักจริงๆ นั้นอยู่ด้านหลังครับ”

ฉินสือโอวจ้องชาร์คอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก่อนเอ่ยถาม “นี่ยังไม่ใช่ทั้งหมดเหรอ”

ชาร์จคำนวณเงียบๆ สักพักก่อนเอ่ย “การอพยพแต่ละครั้ง นกจมูกหลอดหางสั้นของอเมริกาเหนือจะมีประมาณสี่ ล้านตัว ตอนนี้น่าจะมีประมาณห้าแสนตัว ดังนั้นแสดงว่านี่ยังไม่ใช่ทั้งหมด ผ่านไปอีกสองวันคุณถึงจะเห็นภาพที่นกจมูกหลอดหางสั้นทั้งหมดมาถึงฟาร์มปลา!”

“อลังการเกินไปแล้ว! น่าเหลือเชื่อจริงๆ!”

หลังจากช็อกไปแล้ว ฉินสือโอวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ฉันยอมรับว่าภาพปรากฏการณ์นี้ทำให้คนตกตะลึงไม่น้อย แต่ฉันคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่ดี ความเสียหายของฟาร์มปลาครั้งนี้ค่อนข้างเยอะ”

มันไม่ใช่ว่าเขาตระหนี่ นกจำนวนเยอะขนาดนี้มาที่ฟาร์มปลา พวกมันไม่ได้มาแค่พักผ่อน แต่ยังมาหาอาหารอีกด้วย พูดอย่างไม่เกินจริง หลังจากการบุกรุกของนกฝูงนี้ พวกปลาเล็กปลาน้อยในฟาร์มปลาจะลดลงไปหนึ่งถึงสองส่วน

ดีที่ว่านกจมูกหลอดหางสั้นนั้นเป็นเพียงนกขนาดเล็ก รูปร่างไม่เกินสามสิบเซนติเมตร ไม่ได้มีผลกระทบต่อปลาใหญ่ แต่ถ้าเป็นนกอินทรีทองหลายล้านตัว อย่างนั้นแล้วฉินสือโอวคงต้องประกาศล้มละลายอย่างเดียว

เออร์บักเดินออกมา เห็นนกพวกนี้แล้วรู้สึกปลงเล็กน้อย ก่อนเอ่ย “ฉันคิดว่าพวกเราไม่ควรเศร้าใจ แต่ควรจะดีใจ นกจมูกหลอดหางสั้นนั้นไม่ได้มาหยุดพักที่ฟาร์มปลาของพวกเรานานมากแล้ว นกน้อยที่ฉลาดอย่างพวกมัน จะหยุดพักเฉพาะเขตทะเลที่อุดมสมบูรณ์เท่านั้น”

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ชาร์คก็รู้สึกดีใจขึ้นมาพร้อมพูดว่า “จริงด้วยครับ หลายปีก่อนฝูงนกจมูกหลอดหางสั้นหยุดพักกันที่เขตทะเลของเซนต์จอห์นตะวันออกจากนั้นค่อยบินตรงไปยังช่องแคบคาบ็อต แล้วค่อยไปบริเวณเกาะเซเบิล เป็นเวลานานแล้วที่ไม่ได้มาหยุดอยู่พักที่เกาะแฟร์เวลของเรา”

“ถ้าอย่างนั้น การที่พวกมันมาที่นี่ก็เป็นเรื่องดีเหรอ” ฉินสือโอวเอ่ยถามพลางหัวเราะอย่างขมขื่น

ถึงแม้ว่าฟาร์มจะสูญเสียเพียงแค่ปลาเล็ก เพราะปลาใหญ่จะไม่ว่ายขึ้นมาบริเวณผิวน้ำโดยง่าย แต่ความเสียหายของฟาร์มปลายังถือว่าไม่น้อย

ชาร์คและเออร์บักหัวเราะอย่างมีเลศนัย ก่อนเอ่ย “ต้องเป็นเรื่องที่ดีอย่างแน่นอน บอสครับ ความเสียหายของฟาร์มปลาคุณไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ นอกนั้นประมาณหนึ่งอาทิตย์หลังจากนี้ ฝูงนกก็จะจากไปแล้ว พวกมันไม่ได้มากินปลาของเราฟรีๆ พวกมันยังทิ้งของขวัญให้พวกเราอีกด้วย ของขวัญที่ยอดเยี่ยม”

ฉินสือโอวถามว่าคืออะไร แต่ผลปรากฏว่าไม่มีใครตอบ วินนี่ดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง เธอยิ้มอยู่ด้านข้างแต่ไม่ยอมพูด

หลังจากเด็กๆ ตื่นนอนแล้วพบว่านกทะเลมาเยือนที่ฟาร์มปลาก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที ต่างพากันวิ่งไปยังชายหาดไล่จับนกทะเลเล่น

ที่มีความสุขที่สุดก็คือสุนัขพันธุ์แลบราดอร์ริทรีฟเวอร์ สุนัขและแมวล้วนชอบที่จะไล่จับนก หู่จือเป้าจือวิ่งเล่นอยู่ที่ชายหาดอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย วิ่งไล่นกทะเลไปทั่วทุกทิศและไม่รู้จักเมื่อยล้า

การมาถึงของฝูงนก เป็นการส่งเสริมอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของเกาะแฟร์เวลอย่างหนึ่ง นักท่องเที่ยวต่างพากันตะลึงงัน พวกที่ใช้ชีวิตแบบคนเมืองอย่างพวกเขาจะเคยเห็นภาพปรากฏการณ์ธรรมชาติอันน่าตื่นเต้นเร้าใจเช่นนี้ได้อย่างไร

กิจกรรมที่วางไว้อย่างปีนเขาเอย ออกทะเลเอย ล้วนถูกพับเก็บไว้ นักท่องเที่ยวต่างมารวมตัวกันที่ริมฝั่งแล้วถ่ายรูปอย่างบ้าคลั่ง นำภาพอันน่าตะลึงนี้เก็บไว้ในสมองและกล้องถ่ายรูป

ร้านอาหารต่างๆ ในเกาะแฟร์เวลพากันนำเสนอเมนูอาหารสูตรใหม่ วิธีการทำนกจมูกหลอดหางสั้นมากมายถูกคิดออกมา พวกตุ๋นน้ำแดงเอย ย่างเอย ต้มผัดแกงทอดล้วนทำได้หมด

นกจมูกหลอดหางสั้นนั้นอ้วนมาก เนื้อนกสดใหม่อ่อนนุ่ม อร่อยยิ่งกว่าเนื้อเป็ดป่าและไก่ป่า แต่เพราะรัฐบาลไม่อนุญาตให้จับนกย้ายถิ่นฐานประเภทนี้ในปริมาณมาก บวกกับพวกมันเป็นกลุ่มนกอพยพขนาดใหญ่ ดังนั้นจึงไม่ถึงขั้นเจอวิกฤติสูญพันธุ์ ไม่อย่างนั้นด้วยรสชาติของนกประเภทนี้คงถูกกินจนเกลี้ยงไปตั้งนานแล้ว

อย่าได้มองว่าทั่วทั้งยุโรปและอเมริกาพากันเรียกร้องการคุ้มครองสัตว์อย่างจริงจัง ความจริงแล้วพวกเขาทำลายล้างพวกสัตว์ป่ามากเสียยิ่งกว่าคนจีนเสียอีก

อย่างที่ชาร์คบอก หลังจากนั้นสองวัน พวกนกจมูกหลอดหางสั้นยิ่งอยู่ยิ่งบินมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เจ้านกพวกนี้ยึดพื้นที่ทะเลรอบเกาะแฟร์เวล เมื่อถึงเวลากลางวันพวกมันก็จะรวมตัวกันบินไปล่าอาหารในทะเลน้ำลึก พาให้ผู้คนรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึง

อาหารหลักของนกจมูกหลอดหางสั้นนั้นคือสาหร่ายทะเล กุ้ง และบรรดาปลาเล็กปลาน้อย การหาอาหารส่วนใหญ่จะดำเนินการบนผิวทะเล มันมักจะว่ายน้ำไปด้วยแล้วหาอาหารไปด้วย

พวกมันมีปีกที่แข็งแรง สามารถบินไปยังเขตทะเลลึกแล้วลอยพักผ่อนอยู่บนผิวน้ำ ฝีเท้าที่คอยล่าอาหารของพวกมันสามารถไปได้ทั่วทุกที่ของทะเลอันกว้างใหญ่

หลังจากฝูงนกมาได้สามวัน แฮมเล็ตก็มาหาฉินสือโอวโดยได้บอกข่าวดีแก่เขาเรื่องหนึ่ง “ฉิน ตามข้อบังคับของรัฐบาล ถ้าหากว่ามีฝูงนกย้ายถิ่นฐานขนาดใหญ่มาลงที่ฟาร์มปลา เจ้าของฟาร์มปลาแห่งนั้นจะได้รับเงินช่วยเหลือ นกทะเลประมาณสิบตัวได้รับเงินเยียวยาหนึ่งดอลลาร์แคนาดาต่อหนึ่งวัน”

“นกทะเลเยอะขนาดนั้นใครจะไปนับได้” ฉินสือโอวเข้าใจแล้ว มิน่าล่ะก่อนหน้านี้ชาร์คถึงได้บอกว่าความเสียหายของฟาร์มปลาไม่จำเป็นต้องให้เขารับผิดชอบ เพราะมีรัฐบาลแคนาดาอย่างไรล่ะ

นอกจากนั้นยังมีเรื่องที่เขาค่อนข้างสนใจก็คือ หนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น เจ้านกทะเลพวกนี้จะมีของขวัญอะไรมามอบให้เขา

…………………………………