ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 397 บาร์เหล้าบนชั้นดาดฟ้า

ตอนที่อาวริลเดินเข้ามา ปากของฉินสือโอวก็กำลังเลียปลาเทราต์นิวซีแลนด์มินิสติ๊กอยู่

ถึงแม้ว่าชื่อของมันจะดูเลิศหรูอลังการ แต่แท้จริงแล้วปลาเทราต์นิวซีแลนด์มินิสติ๊กก็คือไอศกรีมโคนนั่นเอง ข้างในยังมีชิ้นเนื้อปลาเทราต์บดผสมอยู่นิดหน่อย ปลาเทราต์ที่ใส่ลงไปในครีมเป็นเนื้อปลาที่ผ่านการรมควันมาแล้ว อีกทั้งยังใช้น้ำผึ้งในการรมควัน รสชาติหวานล้ำ ดังนั้นมินิไอศกรีมโคนชิ้นนี้จึงมีรสชาติที่ไม่เลวเลย

ฉินสือโอวลืมตัว เขาถือไอศกรีมไว้แล้วแลบลิ้นเลียช้าๆ เหมือนเวลาเขาทานไอศกรีมแท่งสมัยที่ยังเป็นเด็ก

เป็นอันรู้กันดีว่า ท่าทางแบบนี้มีพลังการโจมตีอย่างถึงที่สุด เด็กผู้หญิงดีๆ เวลาทานไอศกรีมก็จะไม่มีทางเลียมันด้วยท่าทางแบบนี้ ตั้งแต่หนังเอวีญี่ปุ่นเป็นที่แพร่หลาย ทุกๆ คนก็รู้กันดีว่าท่าทางแบบนี้หมายถึงอะไร…

ฉินสือโอวหาเรื่องให้ตัวเองแท้ๆ พอเห็นราชินีเพลงป๊อปพังก์เดินมา เขาก็แย้มรอยยิ้มสดใสออกมาทันที ทว่ารอยยิ้มของอาวริลกลับดูมีเลศนัยอย่างมาก เธอพูดกับฉินสือโอวว่า “เฮ้ คนสวย ฉันขอนั่งข้างๆ คุณได้ไหม?”

เงียบ มีแต่ความเงียบสงัด ทุกๆ คนต่างก็มองไปยังอาวริลด้วยสายตาที่แปลกประหลาด ฉินสือโอวดูล่องลอยราวกับร่างไร้วิญญาณ เขาถามเธอด้วยความไม่แน่ใจว่า “คุณพูดว่าอะไรนะ คนสวย?”

อาวริลมองดูท่าทางที่ดูแข็งกร้าวกับใบหน้าที่เครียดขึงของเบิร์ด แล้วหันกลับมามองฉินสือโอวที่กำลังเลียไอศกรีมโคนอย่างมีความสุข จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่แล้ว ฉันไม่น่าจะเดาผิดนะ?”

‘ฟู่!’ แชมเปญของบิลลี่ก็พุ่งออกมา

ตอนที่เปิดแชมเปญเขาเพิ่งจะตระหนักได้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร จึงรีบหันกลับไปดู แต่ปรากฏว่าแชมเปญขวดนี้ก็พุ่งไปโดนหญิงสาวที่อยู่ข้างกายเขาเสียแล้ว

ด้วยเหตุนี้ทางฝั่งของเขาก็เริ่มวุ่นวายขึ้นมา “เอ่อ ผมขอโทษ ขอโทษจริงๆ ที่รัก คุณก็รู้นี่ ฮ่าๆ ก็ผมอดไม่ได้! ฮ่าๆ ฉิน นายเป็นสาวสวยหรอกเหรอ? ตอนที่นายอยู่กับเบิร์ด…”

ฉินสือโอวจ้องบิลลี่ด้วยความโมโห บิลลี่ที่อยากจะยั่วโมโหเจ้าหมอนี่ ก็ถึงกับปิดปากสนิททันที แต่ก็ยังหัวเราะออกมาอย่างหนัก นีลเซ็นก็อยากหัวเราะออกมาเหมือนกัน แต่ดูจากสีหน้าของฉินสือโอวแล้ว เขาก็ทำได้แค่แสยะปากแต่ไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมา เขาก้มหน้าก้มหน้าลงพร้อมกับไหล่ที่กระตุกสั่นอย่างแรง

“มีอะไรหรือเปล่าครับ?” ฉินสือโอวถอนหายใจออกมาแล้วจึงถามเธอ

อาวริลไม่เข้าใจเลย เธอคิดว่าตัวเองน่าจะทายไม่ผิด ระหว่างชายกับชายก็จะมีคนหนึ่งเป็น 1 ส่วนอีกคนเป็น 0 นี่นา แล้วก็มีคนหนึ่งรุกคนหนึ่งรับ ฝ่ายแรกชอบถูกเรียกว่าสุดหล่อ ส่วนอีกฝ่ายก็คือสาวสวย เธอคิดว่า ฉินสือโอวที่คบอยู่กับเบิร์ดก็น่าจะเป็น 0 ไม่ใช่เหรอ?

“เอ่อ ฉันแค่อยากมาขอบคุณแทนเพื่อนๆ ที่พวกคุณเสียสละให้พวกเราน่ะค่ะ คุณรู้ใช่ไหม ปลาแลมป์เพรย์ในฤดูหนาวน่ะหาทานได้ยากมาก เพราะอย่างนั้นก็ ขอบคุณนะคะ” อาวริลรักษาท่าทางไว้ไม่ได้แล้ว ก่อนหน้านี้เธอก็อยากจะมานั่งด้วยอยู่หรอก แต่ดูจากบรรยากาศแปลกๆ บนโต๊ะอาหารแล้ว ราชินีเพลงป๊อปพังก์ตัวน้อยก็ตัดสินใจรีบจากไปทันที

หลังจากกล่าวคำขอบคุณแล้ว อาวริลก็หนีเตลิดไปทันที เหลือไว้เพียงฉินสือโอวที่กำลังโกรธจนหน้าดำกับกลุ่มชายฉกรรจ์ที่กำลังระเบิดหัวเราะออกมา

นอกจากเหตุการณ์การเข้าใจผิดครั้งนี้ โดยรวมแล้วอาหารมื้อนี้ก็นับว่าเป็นมื้ออาหารที่มีความสุขมาก ทานเสร็จแล้วบิลลี่ก็จ่ายเงินค่าอาหาร เบิร์ดกับคนอื่นๆ ก็ไปขึ้นลิฟต์ชมวิวกันตามสบาย ส่วนฉินสือโอวขอปฏิเสธ ให้ตายเขาก็ไม่ยอมขึ้นลิฟต์นอกอาคารอีกแน่นอน เพราะเขาเองก็ไม่อยากจะอ้วกออกมาให้คนอื่นเห็นเช่นกัน

ทานอาหารมื้อนี้เสร็จตอนเวลาสองทุ่มครึ่ง หลังจากนั้นบิลลี่ก็พาเขาไปสัมผัสกับชีวิตยามค่ำคืนในนิวยอร์ก ไม่มีอย่างอื่นแล้ว ก็ดื่มเหล้าฆ่าเวลานั่นล่ะ

ขณะขับรถ บิลลี่ก็พูดกับเขาด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเราไปเที่ยวแถวเชลซีหรือไม่ก็เฮลคิทเช่นหน่อยดีไหม? ฉิน ฉันว่านายต้องลองไปดูหน่อยนะ ที่นั่นน่าจะมีเรื่องที่ทำให้นายอารมณ์ดีอยู่เยอะเลยล่ะ”

ฉินสือโอวทำหน้าพิลึกพิลั่นแล้วถามเขาว่า “เฮลคิทเช่น? พวกเราก็กินจนอิ่มแล้วไม่ใช่เหรอ?”

เบิร์ดที่ใช้ชีวิตในช่วงวัยรุ่นและวัยหนุ่มในอเมริกาอธิบายเสียงเบาว่า “บอส เฮลคิทเช่นไม่ใช่ร้านอาหาร แต่เป็นศูนย์รวมสำหรับคนรักเพศเดียวกัน แถวนั้นมีคนที่ชอบเพศเดียวกันอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก แถมยังมีธุรกิจที่เป็นมิตรกับคนที่ชื่นชอบเพศเดียวกันอยู่ทุกประเภท อย่างร้านกาแฟ โรงแรมอะไรทำนองนั้น”

“สำนักสมรสแมนฮัตตันก็อยู่ที่นั่น รู้ใช่ไหม ว่าที่รัฐนิวยอร์กเพิ่งจะมีผลบังคับใช้กฎหมายฉบับร่างที่อนุญาตให้คู่รักเพศเดียวกันแต่งงานกันได้ถูกต้องตามกฎหมาย เป็นรัฐที่หกของอเมริกาที่อนุญาตให้คู่รักเพศเดียวกันแต่งงานกันได้ และสำนักสมรสแมนฮัตตันก็คือสถานที่ที่พวกเขาไปจดทะเบียนทะเบียนสมรสกันยังไงล่ะ” นีลเซ็นพูดพร้อมหัวเราะ

ฉินสือโอวใช้สายตาราวกับฆาตกรมองหน้าพวกเขา แล้วถามขึ้นมาว่า “พวกนายไม่อยากได้เงินโบนัสกันใช่ไหม?”

นีลเซ็นรีบกลับคำทันที “ผมหมายถึงว่า พวกเราจะได้พาบิลลี่ไปหาความสุขยังไงเล่า ให้เขากับเบิร์ดจดทะเบียนกันดีไหม?”

เบิร์ด: “…”

ล้อกันเล่นเสร็จแล้ว บิลลี่ก็พาทุกๆ คนไปยังบริเวณอาคารเก่าในเขตแมนฮัตตัน-เชลซี โดยทั่วไปแล้ว บาร์เหล้ามักจะอยู่ในเขตที่มีความคึกคัก ทว่าที่ที่บิลลี่จะพาไปในครั้งนี้กลับตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง บาร์เหล่าแห่งนี้เปิดอยู่บนดาดฟ้าของอาคารเก่าๆ หลังหนึ่ง เป็นบาร์เหล้ากลางแจ้ง

เมืองต่างๆ ในอเมริกา โดยเฉพาะเมืองใหญ่อย่างนิวยอร์ก ลอสแอนเจลิสและชิคาโก้ มีหลายที่ที่ไร้ระเบียบอยู่มาก สถานที่ที่บิลลี่พาพวกเขาไปในครั้งนี้ก็คือตึกเก่าๆ แห่งหนึ่งในเขตสลัม หลังจากทุกๆ คนลงมาจากรถแล้วก็มีคนเข้ามาเร่ขายของจำพวกกัญชากับยาอี

ฉินสือโอวโบกมือปัด แต่คนพวกนั้นก็ยังตามตอแยไม่เลิก เบิร์ดผลักพวกเขาออกไปพร้อมกับใบหน้าเย็นชา เขาถลกแขนเสื้อข้างขวาของตัวเองขึ้น ใต้แสงไฟสลัวบนท้องถนนรอยสักของเขาก็ปรากฏสู่สายตา นั่นก็คือรอยสักรูปดาบที่แทงทะลุผ่านสายฟ้ารูปสามเหลี่ยมนั่นเอง

“หมาของหน่วยเดลตาฟอร์ซ ออกห่างจากพวกมันเถอะ” พอมองเห็นรอยสักอันนี้อันธพาลพวกนั้นก็บ่นพึมๆ พำๆ แล้วเดินหนีไป หลังจากพวกผู้ชายที่เดินเตร่อยู่แถวนั้นรู้เรื่องรอยสักของเบิร์ดแล้ว ก็พากันหวาดกลัวขึ้นมาทันที

บิลลี่ส่งสัญญาณให้เบิร์ดผ่อนคลายลง เขาพูดด้วยท่าทางสบายๆ ว่า “ไม่ต้องเครียด เพื่อนๆ ยังไงฉันก็เป็นคนพาพวกนายมาที่นี่ ฉันมั่นใจว่าฉันปกป้องพวกนายได้ ไม่เป็นไรหรอก พวกเราไปข้างบนกันเถอะ”

ฉินสือโอวส่ายหน้าน้อยๆ เบิร์ดก็ดึงแขนเสื้อลงมาเหมือนเดิม เบิร์ดกับนีลเซ็นเดินขนาบข้างเขาทั้งซ้ายและขวาตามมาอย่างเงียบๆ เหมือนกับบอดี้การ์ดไม่มีผิด

เดินขึ้นมาตามบันไดแคบๆ มาจนถึงบนดาดฟ้า เสียงเพลงดังสนั่นหูก็ดังครั่นครืนขึ้นมา ผนังของตึกเก่าก็แทบจะสั่นสะเทือน

เมื่อมาถึงดาดฟ้าแล้วผ่านประตูเข้าไปด้านใน บรรยากาศของความคลุ้มคลั่งก็โถมเข้ามาตรงหน้า หนุ่มหล่อสาวสวยจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังส่ายหัวร้องตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ทางทิศใต้มีเวทีสำหรับการแสดงอยู่หนึ่งเวที วัยรุ่นที่กำลังเปลือยท่อนบนหลายคนก็กำลังทำการแสดงอย่างเร่าร้อนอยู่ด้านบน

พอเพลงเล่นมาถึงท่อนฮุก นักร้องนำก็ถอดกีตาร์ที่สะพายอยู่บนลำตัวออกมาทุบลงไปบนพื้นอย่างดุดัน อีกทั้งทุกครั้งที่เขาทุบมันลงไปคนที่กำลังเต้นอยู่ก็จะกรีดร้องขึ้นมา จนทำให้สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนกับโรงฆ่าหมู

บิลลี่ตะโกนเสียงดังเพื่อคุยกับฉินสือโอว แต่ตะโกนว่าอะไรฉินสือโอวก็ไม่รู้เหมือนกัน แฟนของเขาดึงผู้หญิงหลายคนจากท่ามกลางฝูงชนให้ตามมาด้วยกัน เห็นได้ชัดว่าพวกเธอรู้จักกัน หลังจากได้เจอกันแล้วก็พากันหัวเราะพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แล้วตามแฟนสาวของบิลลี่เขามาเต้นกับกลุ่มของฉินสือโอว

ฉินสือโอวเห็นนีลเซ็นกำลังตะโกนอะไรสักอย่างเพื่อจะคุยกับเขา ฉินสือโอวจึงขมวดคิ้วแล้วก้มเข้าไปถามใกล้ๆ “นายตะโกนว่าอะไร ฉันได้ยินไม่ชัด!”

“จำไว้ว่าต้องสวม ถุง ยาง! บ! อ! ส! ! สาวๆ พวกนี้เล่นยากันทั้งนั้น! ไม่แน่ว่าพวกเธออาจจะเป็นเอดส์ด้วยก็ได้! คุณ! ต้อง! ระ! วัง!!!” นีลเซ็นตะโกน

ฉินสือโอวแผ่มือออกอย่างจนปัญญา เขาดูใช้ไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรือยังไง? ต่อให้เขาไม่ได้มีวินนี่อยู่แล้ว เขาก็ไม่สนใจพวกผู้หญิงที่แต่งตัวจัดแต่งหน้าหนาแบบนี้หรอก ใครจะรู้ว่าพวกเธอมีโรคอะไรบ้าง?

ปฏิเสธคำเชิญชวนของผู้หญิงไปแล้วหลายคน ฉินสือโอวก็เต้นไปตามเสียงเพลงดุดันอยู่บนฟลอร์เต้นรำด้วยตัวเอง ส่วนเบิร์ดกับนีลเซ็นก็ยืนสูบบุหรี่เงียบๆ อยู่ไม่ไกล สายตาจับจ้องไปทางเขาตลอดเวลา เผื่อถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะได้รีบเข้าไปจัดการได้ทันท่วงที

………………………..……………………………