ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 439 ปลาพระจันทร์มาแล้ว

เหตุผลที่ทำให้ชาร์คลงความเห็นว่าเป็นแฮลิบัต เพราะรูปร่างของปลาตัวนี้ค่อนข้างแบนๆ กลมๆ เหมือนแฮลิบัตนั่นเอง พอมองจากเครื่องโซนาร์หาปลาก็เห็นเป็นจุดกลมขนาดเท่าเหรียญจุดหนึ่ง

ปลาที่ตกมาได้มีขนาดหนึ่งเมตรกว่าและกว้างหนึ่งเมตร ทั้งตัวเป็นสีขาวไม่เหมือนปลาแฮลิบัตที่ตัวเป็นสีแดงสนิม และมีจุดขาวเต็มตัวเหมือนจานขนาดใหญ่สีแดงขาว

นอกจากนี้ส่วนครีบหลัง ครีบท้อง และครีบหางของปลาตัวนี้เป็นสีแดงน้ำตาลเข้มดูสวยงาม

ฉินสือโอวตั้งใจจะตกปลาใหญ่ตั้งแต่แรก เขาเลยใช้สายเบ็ดแบบหนา เพราะงั้นตอนปลาตัวนี้กินเบ็ดแม้จะแรงเยอะแค่ไหน ก็ไม่สามารถสะบัดหลุดได้ ทำได้เพียงดึงสายเบ็ดลงไปในน้ำเท่านั้น

ฉินสือโอวกดรอกยื้อยุดกับปลาใหญ่ ประมาณสองนาทีต่อมา ปลาใหญ่ก็เริ่มแผลงฤทธิ์ เขาปล่อยรอกให้มันลงไปในน้ำต่อ กระทั่งมันสงบลงเขาจึงรีบหมุนรอกดึงชักเย่อกับมันอีกครั้ง

สักพัก ปลาใหญ่ก็เริ่มเหนื่อย คราวนี้ถึงเป็นตาฉินสือโอวแสดงพลัง

หลังลองหยั่งเชิงเล็กน้อย ฉินสือโอวก็กระชากอย่างรวดเร็ว ปลาใหญ่ที่ตั้งตัวไม่ทันจึงโดนดึงขึ้นมาเหนือน้ำ

ภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง เกล็ดของมันสะท้อนแสงเป็นสีทองแดงดูสวยงามน่าหลงใหล

“โอ้! ปลาพระจันทร์!”กลุ่มชาวประมงที่มุงอยู่ตรงดาดฟ้าท้ายเรือพลันอุทานด้วยความตื่นเต้น

ฉินสือโอวเองก็แย้มยิ้ม เขารีบเก็บสายเบ็ดดึงปลามาข้างเรือ ตอนนั้นเองทางแลนซ์ที่ทิ้งกล้องยาสูบสวมถุงมือรอก็เข้ามาแกะสายเบ็ดออก แล้วยกปลาพระจันทร์ขึ้น

แน่นอนว่าราคาปลาพระจันทร์ย่อมไม่ใช่น้อยๆ แต่สำหรับชาวประมงสัญลักษณ์ทางจิตวิญญาณนั้นมีความหมายกว่าราคา

ชาวประมงแอตแลนติกล้วนพูดเหมือนกันว่า ถ้าตกปลาพระจันทร์ได้ตอนออกทะเลแสดงว่าจะมีโชค เก็บเกี่ยวได้เยอะแน่นอน ด้วยเหตุนี้ ปลาพระจันทร์เลยถูกเรียกเป็นปลานำโชคเช่นกัน

ปลาพระจันทร์ปกติจะมีความยาวยี่สิบกว่าเซนติเมตร ซึ่งยังไม่นับเป็นปลานำโชค ปลานำโชคต้องมีขนาดเท่ากับตัวที่ฉินสือโอวตกคือยาวหนึ่งเมตรกว่า และหนักหนึ่งร้อยกิโลกรัม!

พอเห็นฉินสือโอวตกปลาพระจันทร์ได้ พวกชาวประมงที่ออกทะเลมาด้วยความมุ่งมั่นแรงกล้าก็ยิ่งมั่นใจกว่าเดิม พวกเขานำปลาพระจันทร์มาถือไว้ตรงกลางแล้วถ่ายรูปหมู่กัน จากนั้นจึงเริ่มจัดการปลาตัวนี้

ฉินสือโอวไม่อยากขายปลาพระจันทร์ เขามีความคิดอื่น ให้ชาร์คกับแลนซ์หาทางสต๊าฟเก็บมันแทน

นอกจากปลาพระจันทร์ยังมี ‘ความพิเศษ’ อย่างหนึ่ง คือเป็นปลาชนิดที่สามารถรักษาอุณหภูมิในน้ำลึกได้

แต่ไหนแต่ไรทุกคนต่างรู้ว่า ในธรรมชาตินอกจากนกกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ที่เหลือก็เป็นสัตว์เลือดเย็นโดยเฉพาะปลา แต่ปลาพระจันทร์นั้นเป็นข้อยกเว้น

จากการวิจัยทำให้ทราบว่าปลาพระจันทร์สามารถรักษาอุณหภูมิร่างกายได้ด้วยการไหลเวียนของโลหิต เพื่อเก็บพลังงานตอนหาอาหารในน้ำลึกที่หนาวเย็น

เนื่องจากจากหลอดเลือดของมันอยู่ภายในเหงือกไม่ใช่กล้ามเนื้อที่ปลาใช้ว่ายน้ำกัน หมายความว่า เวลามันสะบัดครีบอกก็จะสร้างความร้อนในเลือดเพิ่มขึ้นแล้ว ‘ไหลเวียน’ ไปทั่วร่างกาย โดยที่ไม่โดนอุณหภูมิน้ำทำให้เย็นลงนั่นเอง

นอกจากนี้ เลือดที่เย็นลงในเหงือก ยังสามารถสร้างความร้อนต่อด้วยการเปลี่ยนออกซิเจนในน้ำ[1] เพราะความพิเศษของพวกมันนี้เอง เลยเกิดหัวข้อการวิจัยทางวิศวกรรมเรื่องกระบวนการถ่ายเทความร้อนแบบย้อนกลับ

พอเก็บเกี่ยวปลาพระอาทิตย์ได้ พวกฉินสือโอวก็ดีใจกัน บูลพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “ฉันว่าแล้วไงพวก นี่พวกเราจะได้เจอฝูงปลาทูน่าครีบน้ำเงินด้วยไหมเนี่ย? ก่อนหน้านี้ที่อ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ก็มีฝูงปลาทูน่าตั้งเยอะ!”

“อย่าว่าแต่ทูน่าครีบน้ำเงินเลย ถ้าได้เจอฝูงปลาจะทูน่าตาโต ทูน่าครีบน้ำเงินใต้ก็ดีทั้งนั้น แน่นอนต่อให้เจอทูน่าครีบเหลืองก็ไม่เลวเหมือนกันใช่ไหมล่ะ? “ชาวประมงคนหนึ่งเอ่ยพลางหัวเราะเสียงดัง

การเจอฝูงทูน่าย่อมเป็นเรื่องดี ถ้าจับได้ยี่สิบสามสิบตัวในครั้งหนึ่ง ทุกคนก็จะแบ่งได้คนละสามสี่หมื่นดอลลาร์

“รอบอสหาล็อบสเตอร์ก่อนดีกว่า ตอนนี้คงหาฝูงทูน่าที่อ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ไม่เจอหรอก”ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชาร์คไปหาข้อมูลมาก่อนแล้ว

เรือฮาวิซทแล่นต่อไป ฉินสือโอวเติมกาแฟใส่ท้อง ยังไม่เจอวี่แววของฝูงกุ้งแม้แต่น้อย ซึ่งก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้

สถานการณ์นี้ถือว่าเป็นเรื่องปกติ ระหว่างทางเกรงว่าพวกเขาจะพบเรือประมงไปไม่ต่ำกว่าสองร้อยลำแล้ว และกรงดักกุ้งติดลูกทุ่นยางที่เยอะยิ่งกว่า บางครั้งตอนมองออกไปก็เห็นลูกทุ่นยางหลากสีลอยอยู่เต็มทะเล

ชาร์คปรับวิทยุเป็นช่องสาธารณะ เขากับพวกแลนซ์มีคนรู้จักอยู่ที่นี่กันทุกคน บางครั้งก็ใช้ช่องสาธารณะคุยสัพเพเหระกับคนในครอบครัว ไม่ว่าจะญาติห่างๆ ป้าสองลุงสี่ข้างบ้าน เป็นเรื่องปกติ

เวลาฉินสือโอวได้ยินพวกเขากำลังพยายามตีสนิทอีกฝ่ายก็จะหลุดหัวเราะเสียงดัง เขารู้สึกว่าคนแคนาดานั้นเข้าหาง่ายกว่าคนจีนเสียอีก แต่บางครั้งแมวพันธุ์เดียวกันก็คุ้นเคยกันดี

พวกชาร์ควิทยุถามเรื่องการเก็บเกี่ยวของเหล่าชาวประมงคร่าวๆ

ในสถานการณ์ส่วนใหญ่ พวกชาวประมงมักไม่จริงใจเวลา พูดถึงเรื่องการเก็บเกี่ยว อยากได้ข้อมูลจากปากพวกเขาน่ะเหรอ? คงยาก นอกเสียจากคนที่คุณเผชิญด้วยกำลังอัดบุหรี่หรือกระดกเหล้าอยู่

แต่ตอนนี้พวกเขากลับจริงใจกันมาก พอถามเรื่องการเก็บเกี่ยวล็อบสเตอร์ พวกเขาก็ตอบตามความตรงว่า “แย่มากเลย พวก แย่มาก! ก่อนหน้านี้ออกทะเลมายังจับกุ้งได้ร้อยกว่าปอนด์อยู่เลย แต่ตอนนี้ยากมาก ฉันล่องเรือมาสองวันแล้ว จับอะไรได้บ้างล่ะ? ก็ล็อบสเตอร์ยี่สิบตัวไง!”

“ท่าทางสถานการณ์จะไม่ค่อยดีเท่าไร” บูลพึมพำ แต่ก็ยังมองในแง่ดีอยู่เพราะพวกเขาเชื่อมั่นในตัวฉินสือโอวกัน

ฉินสือโอวไม่ได้ปล่อยให้พวกเขาคาดหวังลมๆ แล้งๆ ตอนเที่ยงคืนเขาหาสถานที่ที่พวกชาวประมงจะลงกรงดักกุ้งได้ไปเรื่อยๆ จากนั้นตอนเช้าวันที่สองเขามาดูอีกทีก็พบว่าที่นี่มีล็อบสเตอร์ไม่กี่ตัว แต่ดันเจอฝูงปลาแซลมอนแทน แซลมอนแอตแลนติกเลยนะ!

แซลมอนส่วนใหญ่เป็นปลาน้ำจืดอาศัยอยู่ในแม่น้ำหรือลำธารที่สะอาด แซลมอนแอตแลนติกนั้นต่างจากชนิดอื่น มันจะแยกเป็นสองช่วงชีวิตคือฝังอยู่ในดินน้ำจืดตอนเกิดและย้ายถิ่นลงทะเลเมื่อโตเต็มวัย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฝูงแซลมอนที่ฉินสือโอวเจอคือแซลมอนแอตแลนติกที่ย้ายถิ่นมาแล้ว

ตัวแซลมอนไม่ค่อยใหญ่มาก ตัวเต็มวัยก็หนึ่งปอนด์ไม่เกินสองกิโลกรัม มีส่วนน้อยที่ตัวใหญ่ สภาพราคาของปลาชนิดนี้ค่อนข้างดี สามารถเอาไปทำปลาแผ่นหรือสเต๊กก็ได้ และยังอุดมไปด้วยโปรตีนกับกรดไขมันไม่อิ่มตัว เป็นของขึ้นชื่อในยุโรปอเมริกาเอเชียแอฟริกา

ฉินสือโอวสั่งให้ปล่อยอวนเรือฮาวิซทลงน้ำ จากนั้นเปิดหวูดแล่นเรือไล่กวาดฝูงปลา

หลังลากในทะเลไปได้สี่สิบนาที ชาร์คก็เริ่มเก็บอวนขึ้นตามที่ฉินสือโอวสั่ง เมื่อเปิดอวนปลาที่ห้องแช่แข็งใต้ท้องเรือ ทันทีที่เห็นปลาอ้วนตัวสีเงินสีฟ้าหรือสีแดงชาดพวกเขาก็ดีใจแทบคลั่ง

“โว้วๆ สุดยอดไปเลยกัปตัน ผมล่ะอยากร้องเพลงสรรเสริญให้ทักษะการหาปลาของคุณเสียจริง! นี่มันแซลมอนแอตแลนติกเชียวนะ ตอนนี้ขายได้ราคาเท่าไรกัน? สิบดอลลาร์? สิบห้าดอลลาร์?”

“รีบจัดการเร็ว ยังจับได้อีกอวนหนึ่งนะ!”ฉินสือโอวพูดอย่างใจเย็น สิ้นคำกล่าวพวกชาวประมงก็เริ่มวิ่งวุ่นทำงานแทบทันที

……………………………………

[1] วิธีหายใจทั่วไปของปลาคือ ขณะว่ายน้ำน้ำที่เข้าสู่ร่างกายผ่านทางเหงือกจะไหลสวนทางกับการไหลของเลือด ทำให้สามารถแพร่ออกซิเจนในน้ำสู่กระแสเลือดได้ ซึ่งปลาพระจันทร์ใช้วิธีการหายใจนี้ในรักษาอุณหภูมิร่างกาย ฟื้นฟูความร้อนที่เสียไป