ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 454 เจ้าชายกุ้งมังกร

ตอนนี้เรือฮาวิซทเป็นดาวเด่นของสโนว์ดิคไปแล้ว หนึ่งเพราะพวกเขาช่วยคนบนเรือฝ่าพายุคราเคน18 สื่อก็รายงานกันโครมๆ จนเรือลำนี้กลายเป็นเรือฮีโร่ชื่อดังในแถบอเมริกาเหนือ

อีกอย่างคือปลาที่จับได้ ตอนนี้พวกชาวประมงที่ท่าเรือสโนว์ดิคพูดต่อๆ กันจนเรื่องที่ว่าพวกเขาได้ปลากับกุ้งจำนวนมากจากสองครั้งที่ออกทะเลเข้าหูชาวประมงทุกคน

แบบนี้พอเรือฮาวิซทเข้าเทียบท่าก็ดึงดูดความสนใจของชาวประมงจำนวนมาก แม้ว่าในทะเลชาวประมงบนเรืออื่นกับเรือฮาวิซทเป็นคู่แข่งกัน พยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะแย่งทรัพยากร

แต่พอถึงท่าเรือ พวกเขาก็แสดงออกถึงความเคารพที่มีต่อเรือฮาวิซท พอชาร์คขับเรือเข้ามา เรือประมงในเส้นทางก็จะหลีกทางให้พวกเขาแล่นเข้าเทียบท่าโดยตรง

บางครั้งถ้าเจอกัปตันที่พิธีรีตองหน่อยก็จะบีบแตร ถ้ามีชาวประมงยืนอยู่บนดาดฟ้า ตอนที่เรือฮาวิซทแล่นผ่านก็จะถอดหมวกโบกมือ

ฉินสือโอวบ่น “เสแสร้งจริงๆ ให้ตายเถอะ ตอนตามเราอยู่ในทะเลพวกนั้นไม่ใช่แบบนี้เลยนะ”

แลนซ์คาบไปป์พลางพูดกลั้วหัวเราะ “เรื่องปกติมากๆ กัปตัน ใช้คำสแลงนิวฟันด์แลนด์เราก็คือ ‘ในทะเลเราเป็นเครื่องหาเงิน ถึงฝั่งก็กลายเป็นอารยชน’”

เรือฮาวิซทจอดเทียบท่า ผู้ช่วยของเกย์กับฟิลิปป์และฉินสือโอวต่างจับมือกัน ชาวประมงหลายคนที่อยู่ที่ท่าก็พากันเข้ามามุงใกล้ๆ พวกเขาเคยได้ยินข่าวลือมาว่าทุกครั้งที่เรือฮาวิซทออกทะเลจะจับกุ้งมังกรได้มากมาย แต่ไม่เคยเห็นกับตา

เซ็งไปกับการออกทะเลตลอดการเดินทาง ตอนที่ขายกุ้งมังกรฉินสือโอวอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ผู้ช่วยของเกย์บอกเขาว่าราคากุ้งมังกรขึ้นปอนด์ละสองดอลลาร์

ช่างวันคริสต์มาสและปีใหม่การขายกุ้งมังกรปริมาณมากส่งผลกระทบต่อตลาดอย่างเห็นได้ชัด จำนวนของกุ้งมังกรกำลังลดน้อยลง อุปทานในตลาดตกฮวบลงจากปีก่อน72% คาดว่าเริ่มจากกลางปีนี้ ตลาดกุ้งมังกรคงได้แต่อาศัยกุ้งมังกรในทะเลลึกมาค้ำจุน

พอรู้ว่าตอนนี้กุ้งมังกรหนึ่งปอนด์ขายได้42ดอลลาร์ พวกชาวประมงต่างพากันช็อก ตาแก่แซ็กอุทานออกมา “เป็นราคาที่บ้าจริงๆ 42 ดอลลาร์! นี่ไม่ใช่กุ้งมังกร นี่มันทูน่าครีบน้ำเงิน!”

ฉินสือโอวเคยอ่านข้อมูลบนหนังสือพิมพ์ สองปีก่อนต่อให้เป็นตอนที่ราคาของกุ้งมังกรดีหน่อยก็หกเจ็ดดอลลาร์ต่อปอนด์ ตอนนี้จู่ๆ ก็ขึ้นไปถึง 42 ดอลลาร์ แถมราคายังขึ้นต่อเนื่องอีก น่าตกใจมาก

แลนซ์กับบูลพาคนไปช่องแช่แข็งเพื่อเอากุ้งมังกรเข้าไปใส่กล่องรักษาอุณหภูมิ กุ้งมังกรเป็นลังๆ ถูกเครื่องยกขึ้นมาชั่งน้ำหนัก จากนั้นก็ขนไปที่รถบรรทุกขนส่งแช่แข็งเรื่อยๆ ทีละลัง

เห็นพวกชาวประมงรอบๆ ต่างอึ้งไปตามๆ กัน บางคนก็ตะโกนอย่างไม่อยากเชื่อ “เฮ้ กัปตัน ในลังพวกนี้มีแต่กุ้งมังกร?”

ฉินสือโอวพยักหน้าก่อนตอบ “ใช่เพื่อน ครั้งนี้โชคไม่เลว เราเจอกุ้งมังกรไม่น้อยเลย”

“พระเจ้า ไม่ใช่แค่โชคดีหรอก! โชคดีมากๆ สิไม่ว่า!” บางคนพูดอย่างอิจฉา

สุดท้ายกุ้งมังกรหนึ่งหมื่นหนึ่งพันเก้าร้อยห้าสิบปอนด์ ขายไปได้ห้าแสนกว่าดอลลาร์

นอกจากกุ้งมังกร ยังมีปูราชินีหนึ่งพันหนึ่งร้อยกว่าปอนด์ ปลาแซลมอนโคโฮห้าร้อยห้าสิบปอนด์ ปลากระโทงร่มสองพันกว่าปอนด์ พวกนี้ฉินสือโอวให้พวกของเกย์สองคนจัดการ ขายไปได้แสนดอลลาร์

ชาวประมงที่รุมมุงอยู่ไม่รู้ว่าฉินสือโอวขายไปได้เท่าไรกันแน่ แต่พวกเขารู้ว่าเจ้านี้ต้องได้เยอะแน่ๆ เพราะเดือนกว่าแล้วที่ไม่มีใครสามารถออกทะเลแล้วได้กุ้งมังกรหนึ่งหมื่นปอนด์ขึ้นไปกลับมาในคราวเดียว!

แต่ก่อนกุ้งมังกรราคาต่ำมากมาตลอด ฉะนั้นพวกชาวประมงไม่ค่อยจะสนใจที่จะจับพวกมัน ชาวประมงส่วนมากที่อ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ล้วนหาเงินจากการจับปลา

ปรากฏว่าเมื่อฤดูที่แล้วราคาของกุ้งมังกรก็เริ่มขึ้น แทบจะทุกคนตื่นเต้นพากันออกทะเลจับกุ้งมังกร

ในอ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์มีกุ้งมังกรไม่น้อย แต่คนที่มาจับเยอะเกินไป พอแบ่งให้ทุกคน จำนวนของกุ้งมังกรก็ลดลงมาเยอะ แน่นอนเพราะราคาของกุ้งมังกรเพิ่มขึ้น ฉะนั้นเงินที่ได้จากการจับกุ้งก็ไม่ได้น้อยลง นี่ก็คือเหตุผลที่เหล่าชาวประมงกระตือรือร้นแย่งกุ้งมังกรกัน

แต่ว่าไม่มีเรือจับกุ้งต่ำกว่าพันปอนด์ลำไหนที่สามารถจับกุ้งมังกรได้หนึ่งหมื่นปอนด์หรือห้าตันในคราวเดียว ส่วนเรือจับกุ้งพันปอนด์ขึ้นไปก็ไปจุดทะเลลึกกันหมด ฉะนั้นครั้งนี้ฉินสือโอวได้สร้างตำนานเล็กๆ ที่สโนว์ดิคเสียแล้ว

ปลากุ้งถูกขนไปจากช่องแช่แข็ง บูลกับแลนซ์ก็เริ่มพาชาวประมงเก็บเรือประมง

แม้จะบอกว่าปลากุ้งถูกใส่ไว้ในช่องแช่แข็ง แต่จริงๆ แล้วช่องที่ใส่ปลากับกุ้งมังกรไม่ใช่ช่องแบบเดียวกัน ปลาจะใส่ไว้ในช่องแช่อุณหภูมิต่ำ นั่นคือช่องแช่แข็งของจริง ส่วนกุ้งมังกรใส่ไว้ในช่องอุณหภูมิปกติ ช่องแบบนี้เอาไว้ใช้ใส่กุ้งปู กุ้งปูต้องเป็นๆ ถึงจะขายได้ราคาสูง ถ้าตายแล้วไม่ได้ราคา

แม้เรือฮาวิซทจะหนักสองร้อยตัน สองร้อยตันนี้ก็ไม่ใช่ความจุสินค้าแต่เป็นปริมาณระบายน้ำ จริงๆ แล้วความจุสินค้ามีแค่ประมาณสี่สิบเปอร์เซ็นต์ซึ่งก็คือแปดสิบตัน สัดส่วนของช่องแช่ทั้งสองแบบคือ 4:1 ช่องแช่แข็งจุได้หกสิบกว่าตัน ช่องรักษาอุณหภูมิจุได้สิบเจ็ดสิบแปดตัน

ไม่ต้องถามเลยว่าตอนที่เก็บกวาดช่องแช่ อยู่ที่ช่องรักษาอุณหภูมิสบายกว่า ปริมาณงานก็น้อยกว่า ทุกครั้งบูลจะพาคนไปเก็บกวาดช่องแช่แข็งแล้วเหลือโอกาสการเก็บช่องรักษาอุณหภูมิไว้ให้แลนซ์ ตอนที่แลนซ์เลือกคนก็เลือกพวกที่อายุมากหน่อยอย่างแซ็กกับชาร์ลเมอร์

เรื่องนี้กลายเป็นกฎไปโดยปริยาย ไม่จำเป็นต้องพูด คนที่บูลโบกมือเรียกเข้าไปในช่องแช่แข็ง ไม่มีใครว่าอะไร

ฉินสือโอวชื่นชมจุดนี้มาก ชาวประมงสิบกว่าคนนี้เป็นทีมที่เยี่ยมมาก ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่ออกเงินซื้อมาด้วยราคาสูง

ฉินสือโอวพาวินนี่กับหมาไปที่โรงแรมก่อน เตรียมมื้อใหญ่ร้อนๆ ไว้รอรับพวกชาวประมง

พวกชาวประมงทำงานไป เสียงสัญญาณเตือนข้อความมือถือของแลนซ์ดังขึ้น วินนี่ไปธนาคารเพื่อโอนเงินเข้าบัญชีพวกเขาแล้ว 170,000 ดอลลาร์

“กัปตันเท่มากเลย ฮู้ ฉันชอบเขา!” แลนซ์ชูมือถือพลางพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง

ตามปกติ กัปตันไม่ได้คำนวณเงินให้ลูกน้องไวขนาดนี้ กระทั่งพูดได้ว่าช้ามาก ปกติแล้วกัปตันจะไม่ได้แบ่งรายได้ให้ลูกน้องตั้งแต่ฤดูจับปลาแรกจบลง แต่รอฤดูจับปลาต่อไปเริ่มแล้วถึงคิด

นี่เป็นกฎ เพราะเงินที่กัปตันให้ลูกเรือต้องคิดภาษี เขาต้องรอจนภาษีออกแล้วหักภาษีออกถึงจะให้ลูกเรือ

ส่วนฉินสือโอว ทุกครั้งที่เขาได้เงินมาเขาก็ให้คิดเงินให้ชาวประมงทันที ภาษีเหรอ? ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันควักให้แล้วก็มาตกที่ฟาร์มปลา เทียบกับภาษีเป็นพันเป็นหมื่น เงินหลักพันของพวกเขานี่ไม่เท่าไร

รายละเอียดเล็กๆ พวกนี้มักจะได้ใจของพวกชาวประมง ใครบ้างไม่ชอบได้เงินไวๆ? คนแคนาดามักจะพูดว่า ‘ถ้าเงินยังไม่เข้ากระเป๋าก็ยังไม่ถือว่าเป็นของเรา’ พวกเขามองเงินสำคัญยิ่งกว่าคนจีนเสียอีก

ฉินสือโอวไปถึงที่โรงแรมพอนั่งลงก็มีคนตามมาถาม “เจ้าชายกุ้งมังกร ขอถามหน่อยว่าเรือของคุณยังอยากได้คนเพิ่มไหม?”

มองดูชาวประมงสองสามคน ฉินสือโอวตอบยิ้มๆ “ขอโทษด้วยเพื่อน ลูกน้องฉันมีพอแล้ว สิบสองคน”

ได้ยินแบบนั้น พวกชาวประมงก็ทำหน้าผิดหวัง แต่ชายคนหนึ่งที่ดูเก่งกาจเอ่ยขึ้น “เจ้าชายกุ้งมังกร คุณสนใจสร้างพันธมิตรเรือชั่วคราวไหม? ตามระเบียบแล้ว เรารวบรวมเงินหนึ่งในสิบส่วนให้คุณได้นะ”

…………………………………………