ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 457 พันธมิตรเรือแนวนอน

ที่ดักกุ้งลงทะเลไป ฉินสือโอวก็นอนลงไปอีก คนว่างอยู่ แต่จิตสำนึกโพไซดอนไม่ได้ว่าง ควบคุมฝูงกุ้งมังกรสองฝูงต่อจากบอลหิมะและไอซ์สเกต เขาให้ทั้งสองตัวเริ่มไปหาฝูงปลา

ปลาอื่นไม่เอา เอาแต่ปลาแฮดดัค จำนวนเยอะ ราคาค่อนข้างสูง ทำเงินได้เร็ว

ดูฝูงกุ้งมังกรทั้งสอง ฉินสือโอวส่ายหน้า ฝูงค่อนข้างเล็ก แถมระยะไกลนิดหน่อยแล้ว กุ้งทั้งสองห่างกันหนึ่งร้อยห้าสิบกว่ากิโลเมตร ขับเรือประมงไปต้องใช้เวลาสามสี่ชั่วโมง

หลังจากการออกทะเลคราวที่แล้ว เหล่าชาวประมงก็ชินกับการทำเงินแบบว่างๆ

บูลยืดตัวสองสามครั้งแล้วพูดขึ้น “ครั้งแรกที่ออกทะเลไม่ต้องทำงาน ไม่ค่อยชินจริงๆ แฮะ”

พ่อครัวชาร์ลเมอร์คาบบุหรี่แล้วพูดกลั้วหัวเราะ “นายอยากยุ่งขนาดนั้น งั้นก็ไปหาเรื่องทำให้ยุ่งสิ”

บูลพูดอย่างภูมิใจ “ให้ฉันไปยุ่งที่ไหน? เรือฮาวิซทเป็นเรือใหม่ เครื่องยนต์ก็ใหม่เอี่ยม ดาดฟ้าเรือกับห้องแช่ก็สะอาดสะอ้าน ช่วยบอกฉันทีสิชาร์ลเมอร์หัวล้าน ว่าฉันควรไปทำอะไรดี?”

ชาร์ลเมอร์โดนบูลสวนจนพูดไม่ออก เห็นอีวิลสันเดินผ่านมาเลยพูดขึ้น “ง่ายจะตาย ไปตีกับอีวิลสันสักรอบหนึ่งสิ!”

สีหน้าของบูลเปลี่ยนไป เขาตะโกนออกมา “อย่าพูดมั่วๆ นะ เจ้าเด็กนี่มันทึ่ม! ให้ตายสิ อย่ามาพูดมั่วๆ นะ!”

ถ้าชาร์ลเมอร์พูดประมาณว่าถ้านายกระทืบบูลสักที ฉันจะทำอาหารมื้อใหญ่เลี้ยง งั้นพวกบูลรอโดนกระทืบได้เลย

บูลไม่ถือว่าตัวเล็ก เกือบๆ จะถึงหนึ่งเมตรเก้าสิบเซนติเมตร รูปร่างสูงใหญ่ บึกบึน เมื่อก่อนนี้ฉินสือโอวเจอคนผิวขาวสูงใหญ่แบบนี้ต้องตัวสั่นแน่นอน

แต่อีวิลสันยิ่งกว่านั้น เขามีความสูงสองเมตรหนึ่งที่น่ากลัวอยู่แล้ว โครงสร้างกระดูกใหญ่ หลังจากที่มาที่ฟาร์มปลาก็มีของกินดีๆ สารอาหารครบครัน ไม่มีอะไรทำก็ไปทำงานที่ท่าเรือ ตอนนี้เขาตัวโตเป็นยักษ์ไปแล้ว!

“ชาร์ลเมอร์ อีวิลสันหิวแล้ว กินอะไรได้บ้าง?” อีวิลสันถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ

ชาร์ลเมอร์ยิ้มร้ายไปทางบูลแล้วพูดขึ้น “นายอยากกินวัวตัวหนึ่งไหม? เนื้อวัวตัวผู้ อร่อยมาก”

อีวิลสันไอคิวต่ำ แต่ไม่ได้ปัญญาอ่อน เขากะพริบตามองบูลแล้วเอ่ยถาม “หมายถึงวัวเลี้ยงตัวผู้ หรือบูลเพื่อนรักของเรา?”

ได้ยินคำของอีวิลสัน บูลก็ซาบซึ้งรีบเข้าไปกอดอีวิลสัน ที่แท้ในใจของยักษ์ติ๊งต๊องคนนี้ก็มองเขาเป็นเพื่อนรัก

ฉินสือโอวมองพวกเขาเล่นกันพลางยิ้มไป แลนซ์ที่กำลังเล่นไพ่ในมือเดินมาถาม “กัปตัน เล่นไหม?”

“คู่มือลูกเรือข้อ เอ่อ ข้อสิบใช่ไหม?” ฉินสือโอวถาม

“ห้ามเล่นพนัน” แลนซ์ยักไหล่ “แต่พวกผมฆ่าเวลาแสนน่าเบื่อได้”

ชาวประมงเป็นพวกที่ชอบการพนันที่สุด การพนันสำคัญเยี่ยงชีวิต พวกเขาหาเงินได้ไม่ง่าย แต่ชีวิตบนทะเลน่าเบื่อหน่ายก็เลยชอบเล่นไพ่กัน เล่นไปเล่นมาก็เล่นจนเงินหมด

และเงินที่พวกเขาได้ก็มักจะเป็นเงินของเพื่อน ไม่ว่าจะสนิทกันแค่ไหน พอเสียเงินอย่างไรก็ต้องรู้สึกไม่ดีบ้าง หลายครั้งเข้าก็ส่งผลกระทบต่อความสามัคคีของทีม

ฉินสือโอวโบกมือให้พวกเขาไปเล่นกันเอง เขารอรายงานจากไอซ์สเกตกับบอลหิมะ ขอแค่มีฝูงปลาปลาแฮดดัค ก็โจมตีเลย

ตอนนี้ทรัพยากรประมงของอ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์หดหายอย่างมาก ฝูงปลาแฮดดัคไม่ได้หาง่ายขนาดนั้น ที่บอลหิมะกับไอซ์สเกตหาเจอก็เล็กเกินไป เรือประมงหนึ่งลำไปจับไม่คุ้ม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพันธมิตรเรือ

ไม่มีตัวเลือกที่ดีก็จับกุ้งอยู่นี่แหละ

ครั้งนี้ฉินสือโอวไม่ต้องลงไปทำงานเอง ก็เก็บที่ดักกุ้งครึ่งวันครั้งอีก จำนวนของกุ้งมังกรแถวนี้มีไม่น้อย จับครั้งแรกก็ได้กุ้งสามร้อยกว่าตัว ส่วนมากตัวค่อนข้างใหญ่ ถึงสี่ร้อยปอนด์แน่นอน

เรือประมงที่วงนอกก็มีบางลำที่เรียนรู้และเก็บที่ดักกุ้งตาม จุดที่พวกเขาอยู่กุ้งมังกรค่อนข้างกระจายตัว แต่เฉลี่ยแล้วที่ดักกุ้งหนึ่งอันมีกุ้งสักตัวแน่ๆ

ท้องทะเลในฤดูหนาวนั้นอาหารไม่อุดมสมบูรณ์ ขอแค่เจอที่ดักกุ้งที่แขวนพวกเครื่องในสัตว์หรือปลาหมึก พวกมันต้องมุดเข้าไปแน่ๆ

สำหรับเรือห้าลำที่ล้อมอยู่ นี่เป็นการเก็บเกี่ยวแน่นอน ในขณะที่เก็บที่ดักกุ้งไปก็มีคนร้องตะโกนในวิทยุเข้ารหัส

อยู่ที่เขตทะเลนั้นหนึ่งวันหนึ่งคืน ฉินสือโอวไม่มีอะไรทำเลยเล่นเกมอ่านนิยาย

ครั้งนี้ตอนที่เทียบท่า ฉินสือโอวให้แลนซ์ไปซื้อเอกซ์บอกซ์ 360 กับพวกแผ่นเกมอย่างคอลล์ ออฟ ดิวตี้ เนชันแนล แมชชีน แน่นอนว่ามีแต่ของแท้ทั้งนั้น

เมื่อก่อนตอนที่ฉินสือโอวยังอยู่ที่จีนก็เคยได้ยินว่าอเมริกากับแคนาดาให้ความสำคัญกับทรัพย์สินทางปัญญา ฟังเพลงดูหนังเล่นเกมก็ต้องจ่ายเงินทั้งนั้น

แต่ที่จริงพอหลังจากที่มาที่นิวฟันด์แลนด์ มันไม่ใช่แบบนั้นเลย การละเมิดลิขสิทธิ์มีอยู่ให้เห็นได้ทั่วไป อย่างเช่นในเครื่องเล่นพกพาของพวกชาวประมงก็มีแต่เพลงที่โหลดมาแบบผิดลิขสิทธิ์ทั้งนั้น

เพียงแต่เทียบกับจีนแล้วก็หนักกว่าจริงๆ เพลง หนัง และเกมที่ออกมาใหม่มีแต่ของแท้ ของละเมิดลิขสิทธิ์มีแต่ของเก่า

เรียกพวกบูลและคนอื่นๆ มาด้วย ฉินสือโอวเปิดเกมสงครามมฤตยูวันสิ้นโลกที่ เป็นเกมยิงมุมมองบุคคลที่หนึ่ง

เกมสงครามมฤตยูวันสิ้นโลกขายดีมากในอเมริกาเหนือ เพราะระบบเป็นแบบยุคใหม่ อาศัยปุ่มง่ายๆ ก็สามารถบังคับท่าต่อสู้สุดเท่และยังสามารถรวมยุทธวิธีหลากหลายเข้าด้วยกันด้วย

บูลเงยหน้าตะโกนออกมาตามเกมที่เปิดขึ้น และเสียงดนตรีอันคุ้นหู “ออกโจมตีกับฉันนักสู้ทั้งหลาย! ให้ไอ้พวกเดรัจฉานตัวตลกมันไปตายซะ!”

ฉินสือโอวกำลังเล่นเป็นโดมินิค ซานติเอโก นักรบผู้อยู่ยงคงกระพัน เขาเองก็ร้องตะโกนอยู่เช่นกัน “ฉันสู้เพื่อเมียฉัน! ฉันสู้เพื่อครอบครัวของฉัน! ตายในสนามรบ จัดการไอ้พวกเดรัจฉานให้สิ้นซาก!”

ชาวประมงที่มุงดูกันอยู่ร้องตะโกนกันระงม คนผลัดกันเล่นเป็นแถว ไม่ว่าจะเล่นได้ดีไหมก็ได้เล่น

เก็บที่ดักกุ้งมาสี่รอบติด บนเรือฮาวิซทก็มีกุ้งมังกรตัวโตหนึ่งพันห้าร้อยปอนด์ขึ้นมาทันที ผลการรบครั้งนี้ไม่เลว รวบรวมพันธมิตรเรือออกทะเลด้วยกันนี่ดีจริงๆ

เรืออีกห้าลำก็พอใจมาก พวกเขาไม่ได้อะไรเยอะขนาดนั้น แต่ถึงแปดร้อยปอนด์แน่ๆ เมื่อก่อนไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำ! นี่แค่หนึ่งวันหนึ่งคืนเอง!

ตอนเช้าหลังจากที่โยนที่ดักกุ้งลงทะเลไปแล้ว ในที่สุดฉินสือโอวก็ได้รับสัญญาณที่ไอซ์สเกตส่งมา เจอฝูงปลาแฮดดัคขนาดใหญ่ฝูงหนึ่ง ประเมินคร่าวๆ แล้วน่าจะถึงสามสี่สิบตัน

เอาที่วัดลอยตัวบนเรือลงน้ำไป เครื่องนี้เชื่อมกับจีพีเอสด้วย ทำให้ตั้งพิกัดเรือได้สะดวก หลังจากนั้นฉินสือโอวก็เรียกกัปตันอีกห้าคนผ่านวิทยุไร้สาย พอหันไปทางตะวันออกเฉียงใต้ก็เร่งความเร็ว

ฝูงปลาแฮดดัคห่างจากจุดที่พวกเขาอยู่ไปประมาณหกสิบกว่ากิโลเมตร ความเร็วยี่สิบนอตต้องใช้เวลาชั่วโมงครึ่งถึงจะไปถึง

ปลาแฮดดัคพวกนี้ไม่ได้เคลื่อนไหวไปตามกระแสน้ำทะเล พวกมันเป็นปลาหน้าดินที่ไม่ถนัดในการว่ายน้ำระยะทางไกล เรื่องนี้ช่วยผ่อนแรงของพวกฉินสือโอวได้เยอะ ฉินสือโอวจะทำการสั่งการแล้ว

ภายใต้การสั่งการของเขา เรือทั้งหกลำรวมถึงเรือฮาวิซทก็เรียงกันในแนวนอน จากนั้นก็ไล่ตามฝูงปลาด้วยความเร็วยี่สิบนอตเหมือนกัน

เรือประมงทั้งหกลำห่างกันสองกิโลเมตร แบบนี้อวนที่อยู่ใต้น้ำสามารถเปิดออกได้เต็มที่พอดีและไม่พันกันเอง เรือประมงแล่นไป จู่โจมฝูงปลา

…………………………………………