ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 490 มิสเตอร์บีน

ไอซ์สเกตและบอลหิมะอยู่ฝั่งเดียวกันมาโดยตลอด พวกมันหยอกล้อกัน หาอาหารด้วยกัน และได้รับการดูแลเอาใจใส่จากฉินสือโอวพร้อมกัน โลมาอย่างแกจะเข้ามาแทรกแซงได้ยังไง?

ดังนั้น ทั้งสองจึงหันไปแยกเขี้ยวใส่โลมาปากขวดอย่างรวดเร็ว แสดงทีท่าว่าถ้าแกกล้าเข้ามาแย่งความรักอีกก็ลองดู

โลมาน้อยไม่ได้สนใจ มันส่งเสียงร้องสองที จากนั้นว่ายอ้อมเรือเด็คไปโผล่อีกฝั่ง และยังคงมองฉินสือโอวด้วยรอยยิ้มที่สดใส

เมื่อไอซ์สเกตและบอลหิมะเห็นอย่างนี้ ให้ตายเถอะ เจ้านี่เคยได้รับการฝึก ฝีมือไม่ธรรมดา ไปจัดการกับมันกันเถอะ!

ฉินสือโอวหยุดทั้งสองไว้ เขาใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนอีกอันสำรวจในน่านน้ำรอบข้าง แต่ไม่พบร่องรอยของฝูงโลมาปากขวด เขาคิดในใจว่า หรือฝูงโลมาจะหนีไปแล้ว? แล้วการที่โลมาน้อยตัวนี้ยังอยู่หมายความว่ายังไง?

โลมาปากขวดทำให้คนหลงรักได้ง่ายจริงๆ ฉินสือโอวลูบหัวของไอซ์สเกตและบอลหิมะ แล้วลูบปากของโลมาน้อย และพูดขึ้นว่า “ถ้าแกอยากอยู่ที่ฟาร์มปลานี้ แกต้องเข้ากับพี่ชายสองตัวนี้ให้ได้ เอาล่ะ จะตั้งชื่อให้แกละกัน ชื่อเรแกนเป็นไง?”

เรแกนเป็นอดีตประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกา ตามที่ฉินสือโอวรู้ เขาคนนี้เป็นผู้นำประเทศที่ยิ้มบ่อยที่สุดในโลก เขามักจะยิ้มให้กับสื่อ ซึ่งเหมือนโลมาน้อยตัวนี้

นอกจากยิ้มบ่อยแล้ว เรแกนยังชอบพูดล้อเล่น เรื่องตลกที่โด่งดังที่สุดเกิดขึ้นในปี 1984 ตอนนั้นเรแกนต้องการทดสอบไมโครโฟนก่อนที่จะกล่าวสุนทรพจน์ และในตอนนั้นเขาคิดว่าไมโครโฟนยังไม่ได้เชื่อมต่อกับห้องควบคุมเสียง จึงหัวเราะและพูดออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจว่า “เราจะระเบิดสหภาพโซเวียตใน 5 นาที!”

รู้ผลลัพธ์ของเรื่องนี้ไหม? สหภาพโซเวียตระดมกองเรือทะเลดำอย่างรวดเร็ว และหันขีปนาวุธยุทธภัณฑ์ทั้งหมดไปยังสหรัฐอเมริกา ในตอนนั้นเอง เป็นเพราะคำพูดล้อเล่นประโยคนั้น สงครามโลกครั้งที่สามใกล้เข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว!

ฉินสือโอวพูดไปลูบหัวโลมาน้อยไป โลมาน้อยมุดลงไปในน้ำและกระโดดออกมา แล้วส่งเสียงร้องหลายหน

เมื่อเห็นอย่างนี้ ฉินสือโอวตบหัวของมันเบาๆ แล้วหัวเราะและพูดว่า “แกไม่พอใจเหรอ? ฉันรู้ว่าชื่อนี้ดูถูกตระกูลโลมาปากขวดของแกไปหน่อย แต่ในฐานะที่เขาเคยเป็นผู้นำของประเทศมหาอำนาจ แกก็ทนใช้ไปเถอะ”

โลมาน้อยยังคงกระโดดไปมาไม่หยุด ฉินสือโอวเห็นภาพที่มันอ้าปากยิ้มให้ตนเอง ทันใดนั้นก็นึกถึงอีกชื่อหนึ่งที่เหมาะสมมากกว่า นั่นก็คือ มิสเตอร์บีน!

ชื่อเสียงเรียงนามของมิสเตอร์บีนน่าจะไม่มีใครไม่รู้จัก เขาเป็นตัวละครตลกที่สร้างขึ้นโดยนักแสดงตลกที่ชื่อดังโรวัน แอตคินสัน ในปี 2009 บีบีซีได้คัดเลือกเขาให้เป็นนักแสดงที่สามารถทำให้ผู้คนมีความสุขมากที่สุดในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา และบทบาทของมิสเตอร์บีนนี้ ก็เป็นบทบาทตลกยอดนิยมของผู้คนทั่วโลก

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ฉินสือโอวตัดสินใจทันทีว่า “โอเค หนุ่มน้อย แกชื่อมิสเตอร์บีนแล้วกัน! ”

โลมาปากขวดน้อยเบิกตากว้างมองเขาอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็เริ่มกระโดดไปมาอย่างมีความสุข

ฉินสือโอวหยอกล้อกับพวกมัน และใส่พลังโพไซดอนในตัวพวกมัน เพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้กันระหว่างพวกมัน

ไอซ์สเกตและบอลหิมะไม่พอใจเล็กน้อย พวกมันยังคงมองมิสเตอร์บีนเป็นศัตรู ฉินสือโอวจึงต้องอยู่กับพวกมันจนถึงเย็น อย่างน้อยก็เพื่อให้พวกมันไม่ต้องแยกเขี้ยวใส่กันในตอนที่เจอกัน

เมื่อกลับถึงฝั่ง วินนี่โทรมาพอดี ถามเขาว่าเย็นนี้จะกินอะไร

ฉินสือโอวคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตัดสินใจว่าจะไปดูที่โรงผักเองว่ามีอะไรน่ากิน

สมกับที่เป็นห้องเรือนกระจกเทคโนโลยีสูง ระยะเวลาแค่สองเดือนกว่า ผักผลไม้ทั้งหมดก็สุกเต็มที่แล้ว กุ้ยช่าย ปวยเล้งและผักบุ้งเจริญงอกงาม เห็นได้ชัดว่าสามารถนำไปปรุงอาหารได้แล้ว

ฉินสือโอวเด็ดมะเขือเทศลูกหนึ่งมาเช็ดและกัดไปคำหนึ่ง ดีมาก รสชาติดีทีเดียว กัดลงไปแค่คำเดียวน้ำที่อยู่ในมะเขือเทศก็กระเด็นออกมา เห็นได้ชัดว่าสุกเต็มที่แล้ว

กวางมูสน้อยปอหลัวเดิมเข้าห้องเรือนกระจกอย่างอกผายไหล่ผึ่ง มันเหลียวซ้ายแลขวา ใบหน้าเรียวยาวของมันเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ สำหรับมันแล้วนี่ถือเป็นถิ่นของมัน มันก็มีส่วนในการทำให้ผักผลไม้เติบโตได้ดีเหมือนกัน

ฉินสือโอวตบเขากวางบนหัวของมันพร้อมกับชมมัน และยัดมะเขือเทศที่กัดไปแล้วครึ่งหนึ่งเข้าไปในปากของมัน จากนั้นมุ่งหน้าไปหาอย่างอื่นต่อ

หลังจากเดินไปไม่กี่ก้าว ฉินสือโอวได้ยินเสียง ‘ปั้บ’ เขาหันกลับไปมอง เห็นมะเขือเทศครึ่งลูกกลิ้งอยู่บนพื้น ปอหลัวมองเขาด้วยสายตารังเกียจ มันอ้าปากแล้วคาบมะเขือเทศเองลูกหนึ่ง และเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย

เมื่อเห็นอย่างนี้ฉินสือโอวเริ่มรู้สึกกังวลใจ เจ้าตัวนี้ไม่มีจิตสำนึกของผู้พิทักษ์ นี่เป็นการฝากปลาไว้กับแมวจริงๆ ที่แท้มันก็คิดว่าของทั้งหมดที่อยู่ในนี้เป็นของมัน

ในสวนมีผักมากมาย แต่ฉินสือโอวเป็นคนเลือกทาน ผักที่เขาชอบมีเพียงไม่กี่อย่าง เช่น มะเขือยาว พริก ถั่วฝักยาว ถั่วแขก ถั่วแปบ แตงกวา มันฝั่ง มะเขือเทศ เป็นต้น ผักอื่นๆ จำพวกผักอเมริกันนั้นเขาไม่สนใจเท่าไร เพราะนั่นมีไว้สำหรับเออร์บักและวินนี่

เขาเด็ดมะเขือยาวมาสองลูก ถั่วแปบครึ่งตะกร้าและพริกอีกจำหนึ่งหนึ่ง จากนั้นฉินสือโอวก็ขุดมันฝรั่งมาอีกสองลูก และเก็บแตงกวาอีกสองสามลูกแล้วเดินออกไปจากห้องเรือนกระจก

วินนี่กำลังทำสลัดให้เด็กๆ ในครัว ฉงต้า ต้าป๋าย เสี่ยวหมิง ล้วนอยู่ในนั้น ครอบครัวกระรอกดินก็ตามไป แต่เห็นได้ชัดว่าสถานะของพวกมันต่ำกว่าเล็กน้อย พวกมันนั่งมองอยู่หน้าประตูห้องครัว

เมื่อสังเกตเห็นความขี้อายของครอบครัวกระรอกดิน วินนี่หัวเราะอย่างเอ็นดู เธอล้างแอปเปิลผลใหญ่ผลหนึ่งวางในจานใบเล็ก แล้วนำไปวางไว้ตรงหน้าครอบครัวกระรอกดิน

แม่กระรอกดินเดินไปทางอื่นและปล่อยให้ลูกๆ แย่งกัน มันกระโดดโลดเต้นไปที่ถังขยะแล้วคาบแกนแอปเปิลที่วินนี่ทิ้งขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย

วินนี้หั่นแตงกวาที่เก็บมาจากห้องเรือนกระจกชิ้นหนึ่งแล้วนั่งป้อนมัน แม่กระรอกดินดมกลิ่นแล้วคาบกลับไปป้อนให้ลูกๆ

ฉินสือโอวยิ้มแล้วพูดว่า “ดูสิ ช่างเป็นความรักที่น่าตื้นตันใจอะไรอย่างนี้”

เขากำลังพูดเยาะเย้ย แต่วินนี้รู้สึกตื้นตันใจจริงๆ เธอจับมือของฉินสือโอวแล้วพูดว่า “เธอเป็นแม่ที่ยิ่งใหญ่จริงๆ คุณว่าในอนาคตฉันจะเป็นอย่างนี้ได้ไหม จะเป็นแม่ที่ดีได้ไหม?”

ฉินสือโอวจูบบนหน้าผากของวินนี่หนึ่งที แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ได้สิ ที่รัก คุณจะเป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลก ดีกว่าแม่ของผมแน่นอน ในตอนเด็กแม่ของผมตีผมอยู่บ่อยๆ คุณจะตีลูกของเราไม่ได้นะ”

วินนี่หยิกเขาหนึ่งที เธอรู้สึกอารมณ์ดีขึ้น เธอพูดว่า “ถ้าลูกของเราซนเหมือนคุณในตอนเด็ก ฉันก็จะตีเขาเหมือนกัน!”

ปอหลัวเดินตามเข้ามา วินนี่เห็นว่ามากันครบแล้ว จึงแบ่งผลไม้ให้พวกมัน เจ้าตัวน้อยเหล่านี้เริ่มมื้อเย็นกันได้แล้ว

ฉินสือโอวรู้สึกว่าวินนี่มีความอดทนที่สูงจริงๆ ปอหลัวและฉงต้าต่างก็กินจุ ในทุกๆ วัน หลังจากที่วินนี่เลิกงาน เธอก็จะนำผลไม้ปริมาณมากกลับมาจากเมือง จากนั้นล้างและหั่นให้พวกมัน ดูแลเจ้าตัวน้อยเหล่านี้ดีกว่าแม่บางคนดูแลลูกตัวเองอีก

เมื่อมาคิดดูแล้ว ฉินสือโอวรู้สึกว่าตัวเองเย็นชาเกินไป วินนี่อยากมีลูกมาก ทำไมตนจึงหนีอยู่เรื่อยล่ะ? ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ต้องรีบกำหนดวันแต่งงานแล้วล่ะ เขาไม่อยากอุ้มลูกตอนจัดงานแต่งงาน

หลังจากตัดสินใจแล้ว ฉินสือโอวรู้สึกโล่งอกไปที เขาต่อต้านการแต่งงานและการมีลูกมาโดยตลอด เพราะว่าเขายังคงไม่มั่นใจในชีวิตความเป็นอยู่ในปัจจุบันนี้ เขารู้สึกว่าชีวิตในตอนนี้ดีเกินไป ราวกับว่ากำลังอยู่ในความฝัน

การแต่งงานและมีลูก จำเป็นต้องแบกรับความรับผิดชอบมากมาย เขาไม่รู้ว่าถ้าตนเองไม่มีหัวใจโพไซดอนแล้ว จะยังสามารถทำให้วินนี่และลูกมีความสุขได้หรือไม่ เขากลัวจุดนี้มาก เพราะว่าเขารักวินนี่มากจริงๆ!

แต่ชีวิตของคนเรานั้นมาพร้อมกับความรับผิดชอบ เขาเชื่อว่า ตนเองจะสามารถรับมือกับสิ่งเหล่านี้ได้ แม้ว่าจะไม่มีหัวใจโพไซดอน เขาก็จะสามารถจัดการกับฟาร์มปลา และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับวินนี่

……………………………………