ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 538 เริ่มการเผชิญหน้า

บรรยากาศทางด้านฟาร์มปลาต้าฉินนั้นคึกคักครื้นเครง จัดเต็มทั้งปลาทั้งเนื้อชุดใหญ่ ส่วนบรรยากาศทางด้านอัลเบิร์ตเจ้าของฟาร์มปลาแกธเธอริงที่อยู่ในห้องผู้ป่วยทั้งเยือกเย็นทั้งเต็มไปด้วยความคับแค้นใจ

แล้วชายหนุ่มผิวขาวที่เคยมีเรื่องทะเลาะกับฉินสือโอวครั้งก่อนในงานวันเฉลิมฉลองเมืองถามขึ้นด้วยท่าทางที่กลัวจนตัวสั่นว่า “บอสครับ ตอนนี้ข้างนอกเริ่มมีข่าวลือไม่ค่อยดีเกี่ยวกับวิลล่าริมชายหาดของพวกเราออกไปแล้ว พวกเรายังคงต้องทำการโปรโมตต่อไหมครับ?”

อัลเบิร์ตนอนอยู่บนเตียงคนไข้ ขาที่มีขนดกดำของเขาถูกใส่เฝือกเอาไว้ขยับไปไหนไม่ได้ ทั้งข้อเท้าก็ถูกแขวนไว้ที่ปลายเตียง บวกกับสีหน้าที่ดูยังไงก็ดูไม่มีเรี่ยวมีแรง

แต่พอชายหนุ่มพูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นทันทีพลางตะคอกว่า “บ้าไปแล้วเหรอ แกกำลังล้อฉันเล่นหรือไง? กับอีแค่กั้งตั๊กแตนตัวไร้สาระตัวเดียว? จะมาทำลายโครงการอสังหาริมทรัพย์หลายสิบล้านของฉันเลยเนี่ยนะ?!”

ชายหนุ่มจึงตอบกลับอย่างกล้ำกลืนว่า “แต่ว่าบอสครับ คนจำนวนมากต่างก็เห็นว่ากั้งตั๊กแตนพวกนั้นไม่ธรรมดาเลยนะครับ ไหนจะขาของท่าน…”

อัลเบิร์ตเลยใช้สายตาพิฆาตมองเขา ชายหนุ่มตัวสั่น และไม่พูดอะไรต่อ

สีหน้าและท่าทางของอัลเบิร์ตที่นอนอยู่บนเตียงไม่สู้ดีนัก กั้งตั๊กแตนไม่น่าปรากฏตัวออกมาในเวลานี้เลย

แต่ในความเป็นจริงแล้ว สัตว์ที่มีความอันตรายเล็กน้อยในทะเลพวกนี้ไม่ได้ส่งผลอะไรต่อวิลล่าริมชายหาดเท่าไร เพราะแรงในการต่อสู้ของกั้งตั๊กแตนไม่ได้มีเยอะ อีกทั้งอาหารของพวกมันคือจำพวกฟอสฟอรัสอนินทรีย์ จึงน้อยมากที่จะมาปรากฏอยู่แถบชายฝั่ง ความอันตรายของมันยังถือว่าน้อยมากเมื่อเทียบกับแมงกะพรุนพิษ

ก่อนหน้านี้ก็เคยมีแมงกะพรุนพิษโผล่มาที่ฟาร์มปลาของอัลเบิร์ต แต่เพื่อเป็นการป้องกันสถานการณ์เช่นนี้ เขาจึงลงแรงไปอย่างมากกับการทำให้ก้นทะเลตรงแนวชายฝั่งเรียบเสมอกัน อย่างนี้ถึงค่อยไม่มีคลื่นคอยพัดสิ่งมีชีวิตบนผิวน้ำมา แมงกะพรุนก็จะไม่มาเข้าใกล้

แต่ใครจะไปรู้ล่ะ ถึงจะไม่มีพวกแมงกะพรุนมา กั้งตั๊กแตนกลับโผล่มาแทน!

และถึงแม้กั้งตั๊กแตนจะโผล่มาก็ใช่ว่าจะกระทบต่อการขายวิลล่า เพียงแต่กั้งตั๊กแตนพวกนี้อยู่ดีไม่ว่าดี จู่ๆ ก็มาโจมตีพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าของโครงการยังโดนต่อยอย่างจังเข้าที่อุ้งเท้าอีกด้วย!

ใช่แล้ว แรงของกั้งตั๊กแตนน่ากลัวได้ถึงขนาดนั้นเลย และกล้ามใหญ่ๆ ก็ต่อยไปที่อุ้งเท้าแห้งของอัลเบิร์ตผู้โชคร้ายเข้าให้หนึ่งที… …

ซึ่งเรื่องแบบนี้ก็ง่ายต่อการที่จะเอาไปลือแบบผิดๆ อัลเบิร์ตถึงกับนึกภาพออกเลยว่า พวกคู่แข่งของเขาคงจะเอาเรื่องนี้ไปเป่าหูลูกค้าที่คิดจะมาซื้อวิลล่าว่าได้มีฝูงกั้งตั๊กแตนขึ้นมาบนชายหาดของฟาร์มปลาแกธเธอริงแล้ว

เรื่องนี้ไม่ถือว่าเกินไปเลยจริงๆ การแข่งขันทางธุรกิจเป็นอะไรที่โหดร้ายอย่างนี้อยู่แล้ว อย่างถ้าล้มก็จะเหยียบซ้ำทันที เพราะอัลเบิร์ตก็ชอบใช้วิธีแบบนี้เหมือนกัน

แล้วพอคิดถึงกั้งตั๊กแตนแขนสั้นยาวพวกนั้น อัลเบิร์ตก็รู้สึกเจ็บที่เท้าขวาขึ้นมา เจ้าพวกนั้นช่างน่าหวาดกลัวจริงๆ !

พอคิดถึงกั้งตั๊กแตน เขาก็นึกถึงฉินสือโอวขึ้นมา เขารู้ว่าฟาร์มปลาต้าฉินมีนกจมูกหลอดหางสั้นอยู่กลุ่มหนึ่ง อีกทั้งขี้ของมันยังเป็นอาหารของกั้งตั๊กแตนอีกด้วย และเขาก็ยังเข้าใจในจุดนี้ ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเอาความแค้นทั้งหมดไปลงที่ฉินสือโอว

กลุ่มคนที่อยู่รอบๆ เตียงคนไข้ต่างก็กำลังรอให้อัลเบิร์ตออกคำสั่ง อัลเบิร์ตก็ไม่ทำให้พวกลูกน้องของเขาผิดหวัง เขาเพียงแค่ขอเวลาคิดเงียบๆ สักพัก จากนั้นเขาก็พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ไปซื้อยาพีดีพีเอ แล้วจัดการพวกนั้นให้สิ้นซาก!”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น พวกลูกน้องต่างก็มองหน้ากันโดยไม่กล้ารับคำสั่ง จนสุดท้ายก็ได้มีชายหนุ่มท่าทางขลาดกลัวพูดขึ้นว่า “บอสครับ ท่านแน่ใจเหรอครับว่าจะใช้ยาพีดีพีเอจริงๆ น่ะครับ? ผมคิดว่าหรือพวกเราจะใช้วิธีการให้คนงานจัดการชายหาดไปก่อนดีไหมครับ? ยาพีดีพีเอซื้อไม่ยากก็จริง แต่ถ้าโดนจับได้ว่าพวกเราใช้มัน เช่นนั้นจะเป็นการยุ่งยากกว่าเดิมนะครับ”

น้ำยาทดลองพีดีพีเอเป็นสารพิษชนิดหนึ่งที่สหรัฐอเมริกาออกแบบมาเพื่อใช้จัดการกับปลาคาร์ฟเอเชีย ซึ่งระดับความน่ากลัวของสิ่งนี้คือมันมีสารพิษโบทูลินั่มหยาบบริสุทธิ์อยู่ สารพิษชนิดนี้เป็นหนึ่งในสารธรรมชาติที่มีความเป็นพิษสูง และยังเป็นหนึ่งในโปรตีนที่เป็นพิษมากที่สุดในโลก อีกทั้งผลึกโบทูลินั่มบริสุทธิ์เพียงหนึ่งมิลลิกรัมก็สามารถฆ่าหนูจิ๋วขาวได้ถึงสองล้านตัว!

แต่น้ำยาทดลองพีดีพีเอมีเพียงแค่สารพิษโบทูลินั่มหยาบบริสุทธิ์ ส่วนระดับความหยาบบริสุทธิ์นี้ใช่ว่าจะไม่พอ และถ้าหยดตัวมันลงในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ก็จะละลายง่าย และหลังจากเทลงสู่น้ำแล้วความเป็นพิษก็อยู่ได้เพียงยี่สิบสี่ชั่วโมง

แต่ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงนั้น พีดีพีเอน่ากลัวมาก และหากพวกปลากุ้งทั้งหลายในน่านน้ำได้เจอเข้าก็จะโดนฆ่าจนหมด

ดูภายนอกพีดีพีเอเหมือนจะสุดยอด แต่พอหลังจากผลวิจัยออกมาแล้วคนอเมริกากลับไม่นำมาใช้ เพราะว่าปลาคาร์ฟเอเชียเก่งเกินไป พวกเขาเคยไปหยอดใส่ทะเลสาบ แล้วปลา กุ้งก็โดนพิษตายเป็นจำนวนมาก แต่ในนั้นไม่รวมปลาคาร์ฟเอเชีย… …

นอกจากนี้ หลังจากผลิตน้ำยาทดลองพีดีพีเอออกมาแล้ว จึงออกกฎในการใช้ให้เข้มงวดรัดกุม อนุญาตเพียงแค่น่านน้ำที่เจอสัตว์ประเภทร้ายแรงบุกรุกถึงค่อยนำมาใช้ได้ และการที่ฝูงกั้งตั๊กแตนปรากฏตัวบนชายหาดก็เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่การบุกรุกของสัตว์ร้ายแรง

อัลเบิร์ตรู้ถึงข้อนี้ ส่วนเมื่อกี้ที่เขาพูดว่าให้ใช้ของพรรค์นี้ก็เพื่อระบายความโกรธ แล้วพอลูกน้องหนุ่มได้ให้ข้อคิดเขา เขาก็พยักหน้าแล้วพูดขึ้น “โอเค งั้นนายไปให้คนงานหยุดงานทางนั้นก่อน แล้วเอาตาข่ายดักปลาไปกั้นตั๊กแตนที่เลียบเส้นฝั่งทะเลเอาไว้รอบหนึ่งก็พอ”

ลูกน้องหนุ่มก็รับปาก พร้อมกับไปที่เกาะแฟร์เวลในวันนั้นเลย

และข่าวที่ว่าบนชายหาดของฟาร์มปลามีกั้งตั๊กแตนก็ได้แพร่เข้ามาถึงสถานที่ก่อสร้างมาก่อนแล้ว พอคนงานได้ยินว่าต้องไปจับกั้งตั๊กแตนพวกนั้น พวกเขาก็ไม่ยินยอมพร้อมกับพากันปฏิเสธ

ล้อกันเล่นหรือไง อากาศก็หนาวน้ำก็เย็นขนาดนี้ จะให้พวกเราลงน้ำไปจับกุ้ง? นายกำลังล้อพวกฉันเล่นเหรอ ยังไงก็ไม่ทำ!

ยิ่งไปกว่านั้นไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่รู้จักกิตติศัพท์กั้งตั๊กแตน มันไม่เหมือนพวกล็อบสเตอร์หรือปู แต่ถ้าไปยั่วมันเข้า แล้วถ้ามันต่อยไปที่แขนของคุณ แขนของคุณก็คงต้องโดนตัดออก!

ถึงลูกน้องหนุ่มจะชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูด แต่คนงานไม่ได้โง่พวกเขาเลยไม่ตกลง พลางก้มหน้าทำงานก่อสร้างงกๆ กันต่อ พองานเสร็จแล้วก็โร่เข้าไปดื่มเบียร์ในเมือง

หารือกันอยู่สองวันแต่ก็ไม่คืบหน้า จนชายหนุ่มโมโห เขาจึงต้องใช้ไพ่ไม้ตาย “ถ้าไม่ไปกั้นตาข่ายจับกั้งตั๊กแตน งั้นพวกคุณก็ไม่ต้องทำแล้ว ออกไปให้หมดซะ ผมจะเปลี่ยนบริษัทก่อสร้าง!”

ทำยังไงได้ ต้องจัดการปัญหาให้เสร็จ ไม่อย่างนั้นถ้าคนงานเลิกงานแล้วเขาก็คงจะต้องเป็นฝ่ายออกไป ให้พวกคนงานออกยังจะค่อยเป็นไปได้หน่อย

เมื่อใช้ไพ่ไม้ตายใบนี้ ทางบริษัทก่อสร้างก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะโครงการของฟาร์มปลาแกธเธอริงนั้นใหญ่จริงๆ เช่นนี้พวกเขากับคนงานจึงร่วมมือกันพร้อมกับนำเอาแหไปจับกั้งตั๊กแตน

ฉินสือโอวที่คอยติดตามทุกความเคลื่อนไหวของฟาร์มปลาแกธเธอริงอยู่ตลอดเวลา หลังจากที่เขาสังเกตเห็นคนกลุ่มหนึ่งพร้อมอาวุธมาจับกั้งตั๊กแตนแถบเลียบเส้นฝั่งทะเล เขาจึงได้ส่งอาวุธตัวฉกาจอีกตัวออกไป – – ซึ่งก็คือฉลามขาว!

เมื่อเฮยป้าหวังได้รับการเรียก ก็ว่ายสะบัดหางตรงมาอย่างดีใจ กว่าจะได้เจอกันที ไม่ได้เห็นเฮยป้าหวังของฉันออกมาปรากฏตัวซะนาน ป๊ะป๋าฉินนี่มีเด็กใหม่ก็ลืมเด็กเก่า ลืมลูกชายใหญ่ของเราไปแล้วรึไงนะ?

หลังจากได้รับคำสั่งแล้ว มันก็คำรามพร้อมกับว่ายเข้าสู่เขตชายฝั่งของฟาร์มปลาแกธเธอริงโดยทันที ลำตัวขนาดใหญ่มหึมาส่วนหนึ่งอยู่ในน้ำ ส่วนครีบน่าสยองขวัญที่คล้ายกับธงของเรือโจรสลัดก็โผล่เหนือน้ำขึ้นมา เต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดอยากฆ่าคน!

ยิ่งพอพวกคนงานที่มีแต่ความอัดอั้นตันใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้วได้เห็นครีบอันมหึมาของเฮยป้าหวัง พวกเขาก็ร้องเสียงหลงด้วยความตกใจขึ้นทันใด ในเวลานี้ใครจะมาสนอะไรกับกั้งตั๊กแตนกันล่ะ? คนพวกนี้พากันโยนแห โยนตาข่ายที่อยู่ในมือทิ้ง แล้ววิ่งหนีแตกกระเจิดกระเจิงขึ้นฝั่ง…

……………………………………..