ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 545 ปิดฟาร์มปลา

ถ้าหากถามอัลเบิร์ตว่าคนที่เขาเกลียดมากที่สุดคือใคร คนคนนั้นจะต้องเป็นฉินสือโอวแน่นอน

ทำไมน่ะเหรอ?

อัลเบิร์ตก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คนเราก็เป็นแบบนี้ ให้ความสนใจกับแววตาและอารมณ์ที่แสดงออกมา ไม่ต้องสงสัยเลยว่า แววตาที่อัลเบิร์ตมองไปยังฉินสือโอวนั้นไม่มีเยื่อใยเลยสักนิด ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางดีต่อกันอย่างแน่นอน

แน่นอนว่าในมุมของฉินสือโอว เขาก็รู้สึกแบบเดียวกันกับอัลเบิร์ต

หลังจากที่โดนฉินสือโอวพูดจาประชดประชัน อัลเบิร์ตก็ทำหน้าถมึงทึง เขากัดฟันพูดตอบกลับอย่างเกลียดชังว่า “หลายชาย อย่าได้ใจไปหน่อยเลย ฉันถูกพวกสารเลวนั่นทำร้ายก็จริง แต่ใครจะรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับนายหลังจากนี้? วันข้างหน้านายอาจจะถูกหมากัดจนขาขาดก็เป็นได้!”

ฉินสือโอวตอบกลับด้วยความสงสัยว่า “ผมควรจะพาสุนัขตัวใหญ่ทั้งสองตัวของผมมาให้คุณเจอเสียหน่อย ผมค่อนข้างเป็นที่รักสุนัข หนุ่มหล่อก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น ไม่เพียงแต่จะมีสาวสวยเข้าหา แม้แต่สุนัขก็ยังชอบผมเลย ไม่เหมือนคนแก่ที่อ้วนลงพุงเหมือนคนท้องสิบกว่าเดือนอย่างคุณ ผมขอถามหน่อยนะว่าตอนนั้นของคุณยังมีแรงอยู่หรือเปล่า? ฮ่าๆๆๆ!”

ประโยคสุดท้ายนั้นโหดร้ายเป็นอย่างมาก อัลเบิร์ตที่ทำงานดูแลกิจกรรมห้างสรรพสินค้ามาหลายปีนั้น โมโหจนหัวแทบระเบิด

ใช่แล้ว ตรงนั้นของเขาไม่มีแรงอีกแล้ว…

พวกของแฟรงค์นั้นมองทั้งสองอย่างงุนงง แฟรงค์ดึงฉินสือโอวออกมาแล้วพูดเสียงเบาว่า “ฉิน คุณใจเย็นลงหน่อย วัตถุประสงค์ของพวกเราคือการตั้งสถานีวิทยุที่นี่เท่านั้นเอง”

ฉินสือโอวพูดกลั้วหัวเราะออกมาว่า “ไม่มีประโยชน์หรอกเพื่อน ตราบใดที่ตาแก่อ้วนลงพุงคนนี้ยังอยู่พวกเราไม่มีทางสร้างที่นี่ได้ แต่ว่าเรายังโชคดีที่อีกไม่นานเขาก็จะไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว ฉันคิดว่าอีกไม่นาน ฟาร์มปลาแห่งนี้ก็จะเปลี่ยนเจ้าของแล้วล่ะ”

พวกของแฟรงค์ก่อนหน้านี้ทำการสร้างสถานีอยู่ที่เทือกเขา จึงไม่รู้เรื่องที่เกิดในฟาร์มปลาแกธเธอริง

ช่างบังเอิญเหลือเกิน ตอนที่ฉินสือโอวเตรียมกำลังจะกลับนั้น แฮมเล็ตก็ได้เดินนำกลุ่มคนที่สวมชุดสูทหนังเข้ามาที่นี่พอดี คนเหล่านั้นถือกล้องไมค์ยาวไมค์สั้นมาครบครัน นอกจากนี้ยังสวมเสื้อกั๊กกันอีกด้วย ดูอย่างไรก็เป็นพวกนักข่าว

ชายอายุราวหกสิบปีที่ผิวขาว ผมสีน้ำตาลทองคนหนึ่งยื่นเอกสารฉบับหนึ่งให้อัลเบิร์ต แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “คุณสมิธ คำตัดสินจากกรมการประมงและมหาสมุทรแคนาดาและศาลฎีกาของรัฐแลบราดอร์ตัดสินว่า อำนาจในการครอบครองฟาร์มปลาของคุณถูกเพิกถอน หนึ่งสัปดาห์หลังจากนี้ทางรัฐบาลจะทำการเปิดประมูลฟาร์มปลาของคุณ”

แม้ว่าอัลเบิร์ตจะรู้ผลล่วงหน้ามาหลายวันแล้ว แต่การได้รับคำตัดสิน… โดยเฉพาะต่อหน้าฉินสือโอวทำให้เขาโมโหเป็นอย่างมาก

อัลเบิร์ตไม่สนใจว่ารอบข้างเขานั้นจะมีกล้องถ่ายอยู่ เขาหยิบเอกสารนั้นมาปาทิ้ง แล้วตะโกนออกมาว่า “กรมประมงสารเลว ศาลฎีกาก็ระยำ! ฟาร์มปลาแห่งนี้เป็นของฉัน! ฉันลงทุนกับที่นี่ไปมากมาย อยากจะมาเพิกถอนก็เพิกถอนไปง่ายๆ เลยเหรอ?! ฉันจะบอกพวกแกตรงนี้เลยนะ! ฉันไม่ยอม!”

หันไปยักคิ้วให้แฟรงค์ แล้วหัวเราะออกมาเสียงดังพลางพูดว่า “ดูสิ ฉันบอกแล้ว ฟาร์มปลาที่นี่จะถูกเปลี่ยนเจ้าของ”

ชายผมทองมองไปยังฉินสือโอวครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันกลับมาพูดกับอัลเบิร์ตอย่างใจเย็นว่า “คุณสมิธ คุณสามารถไปยื่นอุทธรณ์ที่ศาลฎีกาได้ แต่ว่ากรมการประมงและมหาสมุทรแคนาดาและศาลฎีกานั้นได้มีการตัดสินร่วมกันแล้ว ก่อนที่จะมีการตัดสินจากศาลฎีกาอีกครั้ง คุณจะต้องทำตามการตัดสินครั้งนี้เสียก่อน”

เมื่อเขายกมือขึ้น บอดี้การ์ดหนุ่มร่างกายกำยำสองสามคนก็เข้ามาล็อกประตูใหญ่ของฟาร์มปลาทันที อัลเบิร์ตสั่งให้คนของเขาไปเปิดประตู แต่กลับไม่มีใครกล้าขยับตัวเลยแม้แต่คนเดียว

เจ้าของฟาร์มปลานั้นเป็นคนน่ากลัว แต่กฎหมายของประเทศนั้นน่ากลัวยิ่งกว่า โดยเฉพาะในสถานการณ์แบบนี้ มีทั้งบอดี้การ์ดและนักข่าวเต็มไปหมด

อัลเบิร์ตตัวสั่นไปด้วยความโกรธ เขาชี้นิ้วไปที่อกของชายผมน้ำตาลทองคนนั้น แล้วพูดออกมาอย่างหยาบคายว่า “ดี ดี ดี เพื่อนยาก นายนี่มันแน่เสียจริง พวกนายเป็นคนของกรมประมงใช่ไหม? บอกฉันมาว่ารัฐมนตรีกรมประมงของพวกนายคือใคร? ฉันอยากจะถามเขาเสียหน่อยว่าเขามีอำนาจอะไรมาสั่งปิดฟาร์มปลาของฉัน!”

“ถ้าหากว่าคุณมีข้อสงสัย ก็สามารถถามผมได้เลยครับ คุณสมิธ ให้ผมได้แนะนำตัวเสียหน่อย ผมชื่อแมทธิว จิน ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่ากรมการกระทรวงประมงชั่วคราวครับ” ชายผมสีน้ำตาลทองวัยกลางคนคนนั้นแนะนำตัวต่ออัลเบิร์ตด้วยน้ำเสียงราบเรียบ น้ำเสียงของเขานั้นนิ่งตั้งแต่เริ่มต้นจนพูดจบ

บรรยากาศรอบๆ บริเวณนั้นนิ่งสงัดไปชั่วคราว อารมณ์โมโหร้ายของอัลเบิร์ตนั้นลดลงอย่างกะทันหัน ฉินสือโอวก็ตกตะลึงเช่นกัน คนคนนี้คือรัฐมนตรีของกรมการประมงอย่างนั้นเหรอ? ปกติแล้วเขาไม่ได้อ่านข่าวหรือสนใจเรื่องเกี่ยวกับการเมือง เขาเลยไม่รู้จริงๆ ว่าตอนนี้รัฐมนตรีกรมการประมงนั้นเป็นใคร

ประเทศแคนาดานั้นเป็นประเทศทุนนิยม ทัศนคติของรัฐบาลนั้นไม่ได้แข็งกร้าว ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี แต่อย่างไรคำพูดของพวกเขาก็ยังน่าเชื่อถืออยู่มาก ถ้าหากว่าคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามตอนนี้คืออธิการบดีกรมประมงและสัตว์น้ำ อัลเบิร์ตนั้นสามารถที่จะเมินเฉยเขาได้

แต่ว่า ตอนนี้คนที่ยืนอยู่ตรงข้ามกลับเป็นรัฐมนตรีกรมการประมงและมหาสมุทรแคนาดา คนที่สามารถร่วมรับประทานอาหารกับสมเด็จพระราชินีแห่งประเทศอังกฤษได้ ค่าสินบนของเขาเล็กๆ น้อยนั้นไม่สามารถที่จะใช้กับคนของกฎหมายเหล่านี้ได้

แมทธิว จินก้มลงหยิบเอกสารขึ้นมาจากพื้น แล้วยื่นให้อัลเบิร์ตอีกครั้ง พลางพูดออกมาว่า “ถ้าหากว่าคุณมีความเห็นอย่างไรก็สามารถยื่นอุทธรณ์ได้ แต่เชิญคุณอ่านผลการตัดสินของพวกเราก่อน จากการสอบสวนและรวบรวมหลักฐานของพวกเรา ใต้ท้องทะเลบริเวณน่านน้ำสำหรับเลี้ยงสัตว์น้ำที่ห่างจากฟาร์มปลาแห่งนี้ออกไปสองร้อยเมตรนั้นถูกคุณทำลายจนหมด เรือประมงของเรานั้นได้ล่องเรือไปยังน้ำลึกที่ห่างจากชายหาดเป็นระยะทางยี่สิบห้ากิโลเมตร และพวกเราก็ไม่เจอปลาเลยแม้แต่ฝูงเดียว! คุณละเมิด ‘กฎหมายการครอบครองที่ดินทำฟาร์มปลา’ ที่เป็นข้อหาหนัก พวกเราเสียใจจริงๆ แต่รัฐบาลต้องการที่จะยึดฟาร์มปลานี้คืน ”

ครั้งนี้อัลเบิร์ตไม่กล้าที่จะทิ้งเอกสารอีก เขาเพ่งมองไปยังเอกสารคำตัดสินที่อยู่ในมือ แล้วพึมพำออกมาว่า “เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ที่ฟาร์มปลาของฉันจะไม่มีปลาอยู่เลยสักฝูง!”

เรื่องที่เขาไม่เคยลงทุนทำฟาร์มปลามาก่อน เป็นเรื่องจริง แต่เขารู้ว่าฉินสือโอวนั้นใช้เงินลงทุนไปเท่าไรกับน่านน้ำรอบๆ นี้ แม้ว่าเขาจะเกลียดฉินสือโอวชาวจีนคนนี้มากแค่ไหน แต่เขาก็ยอมรับว่า ฉินสือโอวนั้นตั้งใจสร้างฟาร์มปลามาก เรื่องนี้ต้องยกให้เขาจริงๆ

เหตุผลที่อัลเบิร์ตนั้นกล้าทำลายพื้นที่ใต้ท้องทะเลที่อยู่ห่างไปสองร้อยเมตรนั้น เพราะเขาไม่กลัวการเข้ามาตรวจสอบของกรมประมง เพราะเขานั้นรู้ชัดเจนอยู่แล้วว่าสิ่งที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นก็คือปลา การที่มีปลาเข้ามาในฟาร์มปลาของเขานั้นก็เพราะว่าฉินสือโอวไม่ได้ใช้อวนจับปลาในการกั้นอาณาเขตฟาร์มปลาทั้งสองออกจากกัน

ตราบใดที่ฟาร์มปลาของเขามีปลาเพียงพอ เรื่องนี้ก็ไม่ถือว่าเรานั้นละเมิดกฎหมายการครอบครองที่ดินทำฟาร์มปลาและเขาก็จะสามารถสร้างบ้านริมชายหาดได้ตามที่ต้องการ

แต่กลับเห็นได้ชัดว่า แผนของเขานั้นมีบางอย่างผิดปกติ

ฉินสือโอวยักไหล่ ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก พี่อ้วน ใช่แล้ว เป็นผมเองที่ใช้เรือของกรมประมงเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ อย่าพูดถึงเรื่องที่เรือของกรมประมงล่องเรือไปยังน้ำลึกที่ห่างจากฝั่ง 20 กิโลเมตร ต่อให้เป็น 200 กิโลเมตร ผมยังไม่มีปัญญาที่จะห้ามไม่ให้พวกเขาจับปลาเลย

อัลเบิร์ตนั่งอยู่บนพื้นด้วยความรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ เขามองไปยังบ้านพักต่างอากาศที่อยู่ในฟาร์มปลาอย่างเหม่อลอย ในใจก็เกิดความรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา…

เมื่อเรื่องจบแล้ว ฉินสือโอวก็ออกมาจากฟาร์มปลานั้นทันที และเตรียมพร้อมเข้าไปฉลองเทศกาลอีสเตอร์ในเมือง

ปรากฏว่าเมื่อเขาเดินไปไม่กี่ก้าว ก็มีคนตะโกนเรียกเขา เขาหันกลับไปเห็นรัฐมนตรีแมทธิว จินจึงได้หยุดเดิน

“คุณคือคุณฉินสือโอวใช่ไหม? หลานชายของคุณเออร์บักใช่ไหมครับ?” แมทธิว จิน ยิ้มพลางถามออกมา

ฉินสือโอวพยักหน้าพลางตอบว่า “ใช่ครับ รัฐมนตรีจิน เป็นเกียรติที่ได้รู้จักคุณ”

แมทธิว จินพูดกลั้วหัวเราะว่า “ผมก็รู้สึกเป็นเกียรติเช่นกัน ผมเคยได้ยินเรื่องของคุณมาบ้าง การสร้างฟาร์มปลาอย่างแน่วแน่ของคุณนั้นช่างน่าชื่นชมจริงๆ ถ้าหากว่าเจ้าของฟาร์มปลาเอกชนในนิวฟันแลนด์มีความมุ่งมั่นเหมือนคุณล่ะก็ บรรยากาศวันคือเก่าๆ ของฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ที่เคยเจริญรุ่งเรือง คงจะกลับมาอีกครั้งภายในไม่กี่ปีแน่!”

“คุณพูดเกินไปแล้ว มันเรื่องที่ผมควรทำอยู่แล้ว อันที่จริงผมเป็นนักธุรกิจ ผมคิดที่จะทำเงินจากฟาร์มปลาน่ะครับ”

แมทธิวหัวเราะออกมา แล้วเปลี่ยนหัวข้อ “คุณสนใจฟาร์มปลาแห่งนี้ใช่ไหม? ถ้าหากว่าคุณซื้อฟาร์มปลานี้อีกแห่ง คุณก็จะสามารถทำฟาร์มปลาล้อมรอบเกาะแฟร์เวลได้อย่างสมบูรณ์แบบ”

ฉินสือโอวพูดอย่างแน่วแน่ “แน่นอน ผมสนใจเป็นอย่างมาก ผมจะต้องชนะการประมูลฟาร์มปลานี้อย่างแน่นอน!”

“งั้นก็ขอต้อนรับคุณเข้าร่วมงานประมูลทรัพย์สินสาธารณะที่จะจัดขึ้นที่ศาลของมหานครเซนต์จอห์น ผมจะบอกคุณไว้ก่อนว่า ราคาของฟาร์มปลาแห่งนี้อยู่ที่ ยี่สิบแปดล้านดอลลาร์ นักอสังหาริมทรัพย์ให้ความสนใจกับฟาร์มปลาแห่งนี้เป็นอย่างมาก คุณมีคู่ต่อสู้มากมายเชียวล่ะ” แมทธิวพูดกลั้วหัวเราะออกมา

……………………………………….