ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 567 ความฝันใหม่

ระหว่างเดินทางกลับ ฉินสือโอวได้รับโทรศัพท์จากบัตเลอร์ โดยเขาบอกว่าหากราคาอาหารทะเลของฟาร์มต้าฉินเท่ากับราคาขายของตลาดจะทำให้ขายดีมากขึ้น หลังจากร้านอาหารหลายแห่งได้มีการลองชิมแล้วพวกเขากลับมาเลือกอาหารทะเลของฟาร์มปลาต้าฉินแทนที่เดิมที่เคยรับมา

แต่เป้าหมายของบัตเลอร์ไม่ได้ต้องการเพียงแค่นี้ สิ่งที่เขาต้องการทำอีกอย่างคือการสร้างแบรนด์ด้วย

บัตเลอร์บอกกับฉินสือโอวว่าแผนการของเขาเป็นเช่นนี้ คือจะเริ่มโปรโมตในไมอามี โดยจะใช้กลยุทธ์ ‘จากบริเวณชายฝั่งทะเลทางเหนือเหนือเข้าสู่ตามทางแม่น้ำทางตะวันตก’ จากไมอามีแพร่เข้าสู่ทางตอนใต้ของสหรัฐอเมริกา จากเกาะแฟร์เวลแพร่เข้าสู่ทางเหนือของสหรัฐอเมริกา

นิวยอร์กซิตี้เป็นสถานที่ทำการทดลองที่แรก การเก็บเกี่ยวล็อตแรกทั้งหมดจะทำการจำหน่ายที่นี่ โดยในการจำหน่ายจะใช้ราคาเดียวกับตลาดเพื่อดูผลตอบรับของทางการตลาด เพียงแค่ผลตอบรับออกมาดี เมื่อถึงช่วงเก็บเกี่ยวแล้วส่งไปไมอามี จะยิ่งทำให้ราคาเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าหรือมากกว่านั้นและอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินก็จะเกิดขึ้นอย่างเป็นทางการ

“ทำดีมาก กลยุทธ์การขายของนายไม่มีปัญหา ทำตามนั้นได้เลย” ฉินสือโอวว่า

ยอดขายในนิวยอร์กครั้งนี้ทำให้มั่นใจว่าผลตอบรับออกมาดี ก่อนหน้านี้พวกเขามั่นใจมากเพราะพวกเขาเคยลองกินอาหารทะเลเหล่านี้แล้วและรู้ว่ารสชาติดี แต่ไม่เคยได้รับการทดสอบจากตลาดเลยจึงถือว่าไม่เป็นความจริง

ตอนนี้ผลการตรวจสอบจากตลาดออกแล้ว

บัตเลอร์บอกฉินสือโอวว่า รอเลือกตู้แช่แข็งและร้านค้าในไมอามีเสร็จแล้วจะมาหาเขา ทั้งสองจะร่วมลงทุนในแบรนด์นี้ด้วยกัน

หลังจากวางหูโทรศัพท์บัตเลอร์ได้ไม่นาน แอนโทนี่ ไวท์ ผู้จัดการทั่วไปของบริษัทบัญชีดีลอยท์สาขาออตตาวาในสาขาแคนาดาก็โทรศัพท์หาเขา บอกเขาว่าใบเสียภาษี q1 ประจำไตรมาสได้ออกมาแล้วและรายละเอียดของใบเสร็จอยู่ในกล่องจดหมายของเขา

เรื่องจุกจิกเหล่านี้กำลังจะมากองรวมกัน หลังจากฉินสือโอวกลับมาถึงฟาร์มปลา เงินค่าชดเชยเกี่ยวกับเรือไดโตะโชวะมารุก็ส่งมาด้วย

เออร์บักทำตามสัญญาที่พยายามเอาเงิน 7.4 ล้านดอลลาร์แคนาดามาเป็นค่าชดเชยให้เขา ซึ่งรายได้ของสร้อยประคำที่เพิ่มขึ้นนี้ เกือบทำให้เขาจะได้เงิน 10 ล้าน

โชคดีที่เงิน 10 ล้านนี้ใช้ในการจ่ายค่าภาษีได้ สาเหตุเนื่องจากการซื้อฟาร์มปลาฟาร์มแกธเธอริง ภาษี q1 ของฉินสือโอวจึงยังคงสูงมาก

การกลับมาครั้งนี้ ฉินสือโอวได้ใช้ชีวิตอยู่บ้านอย่างมีความสุขในฤดูใบไม้ผลิ แสงแดดในช่วงเดือนพฤษภาคมสว่างไสวมากจริงๆ อุณหภูมิที่สูงขึ้น เมื่อมองดูคลื่นมากมายท่ามกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ก็ทำให้ฉินสือโอวหยิบสเกตบอร์ดขึ้นมาอีกครั้ง

สำหรับกีฬาผาดโผน เบิร์ดผ่านการฝึกอบรมเฉพาะทางได้ชำนาญกว่านีลเซ็น เขาขับเรือยนต์ลากฉินสือโอว ลอยบนผิวน้ำทะเลอย่างรวดเร็วและหลบคลื่นลูกใหญ่อย่างต่อเนื่อง ฉินสือโอวที่โยกย้ายไปมาอยู่ข้างหลังนี้ทั้งปลอดภัยทั้งตื่นเต้น

เมื่อไปถึงความลึกของน้ำประมาณ 100-200 ร้อยเมตร โลมาฝาปากขวดก็ปรากฏขึ้นข้างๆ พวกเขา

พวกมันกระโดดขึ้นจากน้ำ ส่งเสียงร้องจี๊ดจี๊ดข้างๆ ฉินสือโอว และไล่ตามเรือยนต์ที่กำลังไปข้างหน้า พวกมันกระโดดขึ้นผิวน้ำไม่หยุด ทำให้เห็นร่างกายมันวาวและลวดลายของมันภายใต้แสงแดด

ฉินสือโอวลื่นไถลในน้ำจนเหนื่อย นีลเซ็นที่อยู่ใกล้ๆ จึงขับเรือลาดตระเวนเข้าไปใกล้เขาอย่างรวดเร็วและยื่นมือดึงเขาขึ้นมา

“รู้สึกยังไงบ้างบอส?” นีลเซ็นถามพร้อมกับส่งผ้าขนหนูให้เขา

ฉินสือโอวหัวเราะดังขึ้น “มันเยี่ยมมาก อย่างกับตัวร้ายในหนังยังไงอย่างนั้น ทั้งสกีน้ำ ทั้งไวน์…”

เมื่อพูดถึงสิ่งนี้แล้วฉินสือโอวก็อดไม่ได้ที่จะลูบท้ายทอยของเขา แล้วถามนีลเซ็นด้วยความสงสัยว่า “นายเคยสังเกตไหมว่า ฉันทำงานสะเพร่า? หรือจะพูดง่ายๆ คือไม่มีแผน ไม่มีความคิด?”

นีลเซ็นลูบที่จมูกแล้วพูดขึ้น “ก็บอสมีเงิน”

กล่าวนัยๆ คือเขายอมรับว่าฉินสือโอวทำงานแบบขาดการวางแผนจริงๆ

ฉินสือโอวมองไปที่ไวน์แล้วถอนหายใจ “โอ้แม่เจ้า เขารีบหันไปมองหาที่ดินผืนหนึ่งในฟาร์มปลา เมื่อฤดูหนาวปีที่แล้วฉันตัดสินใจที่จะทำไร่องุ่นและทำไวน์ ฉันเกือบพลาดโอกาสดีๆ แล้ว!”

นีลเซ็นหยิบเครื่องส่งรับวิทยุที่ติดตั้งบนเรือลาดตระเวนแล้วพูดกับฝั่งตรงข้าม “คำสั่งใหม่จากบอส ให้เช่ารถขุดอเนกประสงค์ในเซนต์จอห์นมาหนึ่งคัน แล้วถมที่ดินเพื่อเปิดไร่องุ่น”

ในหอคอยของสนามบินจะมีคนคอยอยู่เวรเฝ้าดูแลสถานีวิทยุทั้งกลางวันและกลางคืน เมื่อได้รับข่าวจากนีลเซ็นจะรีบบันทึกไว้ทันที

แม้ว่าฉินสือโอวจะมีเงินเยอะแต่ก็ไม่ได้ใช้ให้เปล่าประโยชน์ นอกจากมีสถานีวิทยุ ฟาร์มปลาทั้งหมดของเขายังเชื่อมต่อกับเครือข่ายทั้งหมด เพียงแค่หาคลื่นความถี่เจอ เขาก็สามารถติดต่อกับใครก็ได้ในพื้นที่ฟาร์มปลา

ฉินสือโอวนั่งอยู่ที่บอร์ดสั้นท้ายเรือแล้วเหยียดเท้าแกว่งไปมาในน้ำ บีนว่ายน้ำมา มันอ้าปากขึ้นโผล่เหนือน้ำแล้วจะงับเข้าที่ขาของเขา ด้านหลังของไอซ์สเกตก็อ้าใบมีดออกมาเพื่อเล่นด้วยกันกับพวกมัน ฉินสือโอวตกใจกลัวจึงรีบดึงขาอย่างไว

ได้โปรด คุณน่าจะเป็นฉลามเสือทราย ในปากนั่นไม่ใช่ฟันแต่มันเป็นดาบ!

ทันใดนั้นคลื่นทะเลก็ซัดกระทบข้างๆ เรือยอร์ช คลื่นกระทบไปมาทั้งสองฝั่งแล้วมีกระแสน้ำทะลักออกมา

ตัวของมันโผล่ขึ้นมาอย่างช้าๆ ส่วนหลังของมันเป็นสีเทาเข้ม มีลวดลายเล็กน้อย หัวของมันแบนราบและมีน้ำพ่นออกมาจากรูระบายอากาศทั้งสองรูบนหัวของมัน

ฉินสือโองนั่งยองๆ มองดูมันบนดาดฟ้าของเรือ ตัวมันมีความยาวประมาณยี่สิบเมตร หลังจากที่ลอยขึ้นผิวน้ำ มันจะมีรูปร่างเหมือนเกาะเล็กๆ แม้ว่าจะเคลื่อนที่อย่างเชื่องช้า ไม่คล่องแคล่ว แต่มันยังมีแรงบีบรัดที่แข็งแรง

“เป็นวาฬน้ำเงินที่ตัวใหญ่มาก”นีลเซ็นผิวปากใส่ฉินสือโอว

ไม่แปลกที่วาฬสีน้ำเงินจะปรากฏในน่านน้ำนิวฟันด์แลนด์ วาฬชนิดนี้ชอบอาศัยอยู่บริเวณจุดตัดของน้ำอุ่นและน้ำเย็น เพราะโดยปกติที่แบบนี้มักจะอุดมไปด้วยแพลงก์ตอนและสัตว์จำพวกกุ้งเล็ก หมึกสาย หมึกกระดองปลาวาฬสีน้ำเงินมักจะกินสัตว์พวกนี้เป็นอาหาร

หลังจากที่ปลาวาฬสีน้ำเงินตัวนี้ผุดขึ้นมาราวกับว่ามันเป็นเกาะเล็กๆ เวลาที่ไม่ขยับ พวกมันว่ายน้ำได้ดี อย่ามองว่าเหมือนจะเงอะงะไม่คล่องแคล่ว แต่อันที่จริงแล้วหางของพวกมันคล่องแคล่วมากซึ่งสามารถช่วยให้พวกมันว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็ว

ฉินสือโอวหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายสองสามรูป แล้วยิ้มพร้อมพูดกับนีลเซ็น “ดูสิ ฟาร์มปลาของเราจะกลายเป็นดินแดนแห่งการดูวาฬได้ไหม?”

นีลเซ็นยักไหล่ ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ถ้าเลือกได้ ผมไม่ยอมให้บอสทำหรอก คุณต้องเข้าใจว่าความสามารถในการกินของวาฬเหล่านี้มันมีเยอะมาก พวกมันสามารถกินอาหารได้มากกว่าสองตันต่อวัน! พระเจ้า พวกมันเป็นมือสังหารฟาร์มปลาชัดๆ!”

ฉินสือโอวรู้เรื่องนี้ดี แต่เขาคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องเลย เมื่อก่อนเขาเคยคิดว่าเขาควรจะเอาวาฬ ฉลามและโลมาที่กินเยอะๆ พวกนี้ออกไปดีไหม ถ้าเป็นอย่างที่นีลเซ็นพูดจริง พวกมันคงเป็นพวกที่กินจุมาก

แต่หลังจากที่วิเคราะห์ได้แล้ว ฉินสือโอวรู้สึกว่ามันไม่จำเป็น ฟาร์มปลามีกว้างใหญ่ขนาดนี้ แม้ว่าจะไม่ใช้น้ำจากฟาร์มปลา ก็เพียงพอต่อการเลี้ยงพวกมัน ยิ่งกว่านั้น กุ้ง หมึกกระดองและหมึกสายที่เขานำมาลงทุนในฟาร์มปลานั้นก็มีมากมาย สาหร่ายก็อุดมสมบูรณ์พอที่จะรองรับระบบนิเวศน์ขนาดใหญ่นี้ได้

หลังจากที่มีหัวใจของโพไซดอน ยิ่งได้รับประโยชน์มากขึ้น ฉินสือโอวก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองจำเป็นต้องทำอะไรบางสิ่งเพื่อมหาสมุทรบ้าง

หัวใจของโพไซดอนไม่ได้มีไว้ให้ทำตัวเป็นเจ้าถิ่นอันธพาล ไม่ได้มีไว้ให้เขาจับสัตว์ในน้ำไปขายแล้วเอาเงินมาใช้ได้ตามอำเภอใจ เพราะตอนนี้เขามีสิ่งนี้ ชีวิตของเขาก็ดีพอแล้ว ถ้าจะลงทุนเงินเพียงเล็กน้อยให้กับมหาสมุทรบ้างจะเป็นไรไป?

ความฝันเขาเคยฝันไว้คือการควบคุมตลาดอาหารทะเลในแคนาดาฝั่งตะวันออกทั้งหมด ถ้าตามการเก็บเกี่ยวผลผลิตในตอนนี้ ความฝันนี้ก็กำลังจะสำเร็จ

จากนั้น ความฝันของเขาเปลี่ยนไปเป็นจักรพรรดิแห่งทะเล! เพื่อควบคุมทั้งผืนดินและผืนน้ำ!

ดังนั้นหลังจากวาฬ โลมาและฉลามเหล่านี้มาถึงฟาร์มปลา พวกมันจะได้อยู่ที่นี่ พวกมันมีถิ่นกำเนิดในมหาสมุทร ฉินสือโอวจึงไม่สามารถก้าวก่ายการเลือกที่อยู่อาศัยของพวกมันได้

………………………………………….