ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 62 ซื้อเรือเล็ก

วันต่อมาหลังจากตื่นขึ้น ฉินสือโอวก็ลืมเรื่องของเมื่อคืนไปเกือบหมดแล้ว จำได้แต่ว่าตัวเองถูกคนที่บาร์มอมเหล้าจนน่าเวทนานัก หลังจากนั้นคล้ายกับว่าเขาได้เลี้ยงข้าวชายร่างยักษ์คนหนึ่ง

พลังของโพไซดอนเป็นสิ่งที่ดี เมื่อคืนเมาขนาดนั้น แต่พอตื่นขึ้นมา ฉินสือโอวกลับรู้สึกคึกคักมีชีวิตชีวา

วินนี่ยังคงอยู่ในห้องครัวเพื่อทำโจ๊กให้เขา แต่ฉินสือโอวกลับออกไปวิ่งข้างนอกได้รอบหนึ่งแล้ว เขาเหงื่อท่วมตัวกลับมาอาบน้ำ ดูไปแล้วน่าจะกระปรี้กระเปร่ากว่าวินนี่ที่ตื่นแต่เช้าเสียอีก

ในขณะที่กำลังทานข้าวเช้า วินนี่ก็พูดขึ้นว่า “จนกระทั่งตอนนี้ฉันก็ยังลืมไม่ลงเลย เมื่อคืนเจ้ายักษ์นั่นกินเก่งเกินไปแล้ว เขากินพิซซ่าไปทั้งหมดกี่ถาดนะ? สิบถาด? หรือสิบห้าถาด!?”

ภาพจำของฉินสือโอวค่อนข้างเลือนลาง จำได้ไม่ค่อยชัดเจน เลยตอบออกไปส่งๆว่า “เขาเจริญอาหารมากจริงๆ รออีกเดี๋ยวถ้าชาร์คมาแล้วเราค่อยถามดูว่าหมอนั่นเป็นใคร”

ชาร์คกับซีมอนสเตอร์ขับรถมาถึงฟาร์มปลาแล้ว ฉินสือโอวจึงถามเขาเรื่องแผนงาน ซีมอนสเตอร์ตอบว่า “วันนี้ไม่ได้มีเรื่องอะไร ผมคิดไว้ว่าจะไปตลาดที่เซนต์จอห์น เพื่อดูเรือเล็กประกอบเครื่องจักรสักสองลำ

ฉินสือโอวพยักหน้า พูดว่า “ที่จริงพวกเราต้องซื้อเรือ แต่ก่อนจะซื้อเรือนั้น ไม่ใช่ว่าต้องซ่อมท่าเรือสักหน่อยเหรอ?”

ท่าเรือของฟาร์มปลาเป็นแบบเสาสูงที่พบได้บ่อยๆ ตั้งแต่ฐานของเสาและโครงสร้างส่วนบนของเสาประกอบเข้าด้วยกัน ด้านล่างของเสาปักลึกลงไปในใต้น้ำ ด้านบนของเสาสูงพ้นขึ้นมาจากผิวน้ำ จากนั้นใช้จึงใช้คานเหล็กมาทำโครง ข้างบนปูแผ่นไม้ไว้ ประกอบเป็นทางเดินที่ยื่นเข้าไปสู่กลางทะเล

ท่าเรือแบบเสาสูงมีข้อดีอยู่ที่ มันใช้โครงสร้างที่ผ่านทะลุได้ คลื่นและกระแสน้ำสามารถไหลผ่านไปได้ ทำให้รับแรงกระทบของคลื่นแค่เพียงเล็กน้อย ทั้งยังสามารถลดการใช้วัสดุและยังทำได้ง่าย แถมยังทนทานอีกด้วย

แต่ท่าเรือประเภทนี้ไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไรนัก ฐานเสาของมันฝังอยู่ในน้ำทะเล รับแรงกระแทกและแรงโจมตีของคลื่นไว้อย่างเต็มที่ นานวันเข้าก็จะเกิดการสึกกร่อน วัสดุแตกหักและปัญหาต่างๆขึ้น

โดยเฉพาะในตอนนั้นที่ฟาร์มปลาต้าฉินได้เลือกใช้ท่อนไม้แห้ง ไม่ได้ทำด้วยเสาคอนกรีตอัดแรง ความปลอดภัยจึงยิ่งลดน้อยลง

นอกจากนี้แล้ว ที่ท่าเรือแห่งนี้ก็ทอดตัวลงไปในน้ำแค่ยี่สิบกว่าเมตร ฉินสือโอวจึงติว่ามันเล็กไปหน่อย

“บอส คุณวางแผนจะซ่อมแซมท่าเรือเหรอ?” ชาร์คที่รู้สึกสนอกสนใจถามขึ้นมา

ฉินสือโอวพยักหน้า แล้วตอบเขาไปว่า “แถมฉันยังอยากจะทำให้มันเป็นท่าเรือแบบอาศัยแรงถ่วงด้วย”

เมื่อได้ยินอย่างนี้ชาร์คและซีมอนสเตอร์ก็ถึงกับอึ้ง

ท่าเรือแบบใช้แรงถ่วงเป็นการสร้างท่าเรือแบบดั้งเดิม ซึ่งก็คือการถมทะเลเพื่อสร้างพื้นดิน ตรงออกมาตั้งแต่บนบกจนยื่นเข้าไปถึงจุดลึกในทะเล เนื่องจากท่าเรือแบบนี้อาศัยน้ำหนักและขอบเขตโครงสร้างของสิ่งก่อสร้างเพื่อรักษาความมั่นคง ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่าท่าเรือแบบแรงถ่วง

อย่ามองว่าท่าเรือประเภทนี้เป็นรูปแบบที่ล้าหลัง แท้จริงแล้วค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างนั้นสูงมาก ต้องใช้ซีเมนต์บล็อกและโครงเหล็กเป็นจำนวนมาก เท่ากับเป็นคนงานที่ต้องทอดตัวจากบนบกไปสู่กลางทะเล ทั้งหมดล้วนแต่เป็นวัสดุที่ใช้ถมออกมาให้เต็ม ที่เกาะแฟร์เวลยังไม่มีท่าเรือที่ยาวขนาดนี้

ข้อดีของท่าเรือแรงถ่วงก็คือ มันมีโครงสร้างทั้งชุดที่ดี มีความแข็งแรงทนทาน เมื่อเกิดความเสียหายก็ง่ายที่จะซ่อมแซม อีกทั้งยังสะดวกและปลอดภัย

“คุณคิดว่าจะสร้างยาวขนาดไหน?” ชาร์คถาม

ก่อนหน้านี้ฉินสือโอวได้ลองคิดทบทวนมาแล้ว จึงตอบไปว่า “ยี่สิบเมตรเป็นไง?”

ชาร์คผ่อนลมหายใจออก “ถ้าอิงตามระดับความลึกของริมทะเลตรงท่าเรือของเรา อีกทั้งยังเป็นการปรับแก้จากท่าเรือเดิมของเราด้วย ดังนั้นผมประเมินว่าในการสร้างท่าเรือแบบแรงถ่วงขนาดยี่สิบเมตรน่าจะใช้เงินราวๆสี่ห้าแสน

“หรือจะสร้างสักหนึ่งร้อยเมตรดี” ฉินสือโอวพูดเสริม

ใบหน้าของชาร์คกับซีมอนสเตอร์ก็เขียวขึ้นมาทันที ท่าเรือมีแรงถ่วงยาวหนึ่งร้อยเมตร หรือก็คือยืดขยายออกไปหนึ่งร้อยเมตรจนถึงกลางทะเล ใหญ่พอที่จะเป็นฐานทัพเรือใหญ่หมื่นตันด้วยซ้ำ!

“อย่าทำอย่างนั้นเลย บอส ท่าเรือแบบถ่วงยาวร้อยเมตรมันไม่ได้ง่ายเหมือนกับเอายี่สิบคูณห้านะ มันจำเป็นต้องใช้ ต้องใช้เงินอย่างมาก!” ชาร์คกางแขนทั้งสองข้างออกเป็นรูปวงกลมขนาดใหญ่ “ฟาร์มปลาของเราไม่ได้ต้องการท่าเรือที่ใหญ่ขนาดนั้นนะครับ!”

ฉินสือโอวหัวเราะออกมา “นายจำเป็นต้องกังวลขนาดนี้ด้วยเหรอ? ฉันพูดว่าท่าเรือยาวหนึ่งร้อยเมตร ไม่ใช่ท่าเรือแรงถ่วง แค่ใช้เสาคอนกรีตอัดแรงมาทำเสาก็พอแล้ว”

ชาร์คกับซีมอนเตอร์ยิ้มเยาะออกมา แล้วพูดว่า “นั่นก็ต้องใช้เงินเยอะเหมือนกัน ฟาร์มปลาของเราไม่ต้องการท่าเรือที่ยาวขนาดนั้นหรอก”

ฉินสือโอวกลับรู้สึกว่าจำเป็นต้องมีท่าเรือแบบนั้น เขาเปิดฟาร์มปลาก็ไม่ได้คิดจะทำแค่เล็กๆน้อยๆ ยิ่งมีตัวช่วยอย่างจิตสำนึกโพไซดอนด้วยแล้ว เขาวางแผนจะสร้างฟาร์มปลาของเกาะแฟร์เวลให้กลายเป็นฟาร์มปลาอันดับหนึ่งของโลก!

เมื่อพอจะเข้าใจแล้ว ฉินสือโอวจึงยกเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นกำหนดการ เขามอบหมายให้ชาร์คไปหาทีมดำเนินการก่อสร้าง ชาร์คพูดขึ้นมาอย่างคนที่เริ่มปวดหัวหน่อยๆแล้วว่า “พวกเราต้องไปหาบิ๊กฟุตที่นครเซนต์จอห์น หมอนั่นรู้จักคนเยอะ เขาจะช่วยเราได้”

ซึ่งนั่นก็พอดีกับที่ต้องไปซื้อเรือ ฉินสือโอวตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงพาวินนี่ ชาร์คและซีมอนสเตอร์เข้าไปที่นครเซนต์จอห์น

ตอนอยู่บนเรือ ฉินสือโอวนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เขาได้พบกับมนุษย์ยักษ์ใหญ่คนนั้นขึ้นมา จึงถามขึ้นว่า “ชาร์ค ที่เมืองแฟร์เวลมีคนสูงสองเมตรไหม?”

ชาร์คหัวเราะออกมา “มีคนหนึ่งที่สูงประมาณนั้น แต่ว่าตอนนี้เขาน่าจะไม่อยู่ในเมืองแล้ว ทำไมเหรอ?”

ฉินสือโอวพูดออกมาอย่างงงๆว่า “ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ เมื่อคืนนี้ฉันยังเจอเขาอยู่เลย ตัวเขาน่าจะสูงกว่าสองเมตรแน่ๆ”

ซีมอนสเตอร์พยักหน้า “คุณพูดถึงอีวิลสันใช่ไหม”

“ใช่ๆ ชื่อนี้นี่แหละ” ฉินสือโอวนึกชื่อที่เจ้าของร้านพิซซ่าเรียกมนุษย์ยักษ์คนนั้นขึ้นมาได้ “เขาเป็นใคร?”

ชาร์คกับซีมอนสเตอร์ดูเหมือนไม่ค่อยอยากที่จะพูดถึงเรื่องนี้เท่าไรนัก พวกเขายักไหล่แล้วพึมพำออกมาว่า ‘ไม่ค่อยคุ้นกับเขาเท่าไร’ แล้วจึงแสร้งทำเป็นเหมือนตัวเองกำลังยุ่ง

ฉินสือโอวอยากจะไล่ถามต่อ วินนี่จึงปรามเขาไว้ เธอพูดกับเขาเสียงเบา “ช่างมันเถอะนะคะ ถ้าพวกเขาไม่อยากพูดถึงก็ช่างมันเถอะ ใช่แล้ว คุณไม่คิดว่าชื่อนี่มันแปลกๆบ้างเหรอคะ? อีวิลสัน? ใช่ Evil-son ไหมนะ?”

ชาวนิวฟันด์แลนด์เคารพคนรุ่นพ่อเป็นอย่างมาก ดังนั้นคนส่วนใหญ่เวลาตั้งชื่อ ก็จะใช้ชื่อของพ่อมาเติมคำว่า ‘son (ลูกชาย)’ ลงไปด้วย

อย่างเช่นชื่อของชาร์คคือ ชาร์ค-สตินสัน ชื่อ ‘สตินสัน’ ก็คือ ‘สติน-son’ มีความหมายว่าลูกชายของสติน และยังมีคุณลุงฮิคสันเจ้าของร้านอาหารอีกคน ชื่อของเขามีความหมายว่า ‘ลูกชายของฮิค’ เช่นกัน

แต่ชื่ออีวิลสัน หากวิธีการสะกดคำคือ Evil-son ก็จะมีความหมายว่า ‘ลูกชายของปีศาจร้าย’ นั่นเอง

ฉินสือโอวไม่คิดว่าจะมีใครตั้งชื่อลูกชายของปีศาจร้ายหรอก ก็คงจะเหมือนกันกับคนจีนที่จะไม่ตั้งลูกว่า ‘อาชญากร’ นั่นล่ะ

ฉินสือโอวขับเรือยอชต์ทรอลเลอร์ไปที่นครเซนต์จอห์น เรือยอชต์ของเขาใหม่เอี่ยม สีขาวละเอียดสะท้อนกับแสงอาทิตย์เงาวับ ทำให้เรือยอชต์ทั้งลำดูเหมือนกับเรือรบของอะพอลโล (เทพแห่งดวงอาทิตย์) เมื่อเรือเข้าจอดที่ท่าเรือ ก็ถูกเจ้าของเรือหลายลำผิวปากแซว

บิ๊กฟุต เรค กำลังรอคนกลุ่มหนึ่งอยู่บนฝั่ง ประสิทธิภาพในการทำงานของเขาสูงมาก ข้างตัวเขามีคนผิวดำร่างกายสูงผมยืนอยู่ด้วยหนึ่งคน เมื่อฉินสือโอวขึ้นฝั่งมาแล้วเขาจึงแนะนำว่า “ผู้ชายคนนี้ เขามีทีมดำเนินการก่อสร้างอยู่ทีมหนึ่ง รับหน้าที่ด้านการสร้างท่าเรือโดยเฉพาะ พวกคุณลองคุยๆกันดูนะ”

ทั้งคู่จับมือทักทายกัน ถึงแม้วิลจะเป็นชายผิวสี แต่ก็ได้รับการอบรมมาอย่างดี เมื่อโค้งตัวทักทายกันเสร็จแล้วเขาจึงพูดขึ้นว่า “เถ้าแก่ฉิน ผมชื่อวิลเป็นหัวหน้าคณะวิศวะกร คุณสามารถสอบถามก่อนได้ ทีมรับเหมาของผมชื่อเสียงไม่เลวเลย หากไว้ใจพวกผม ผมก็จะไปลองดูสภาพการณ์ฟาร์มปลาของคุณก่อน หลังจากนั้นจึงจะให้คุณดูแบบร่างและใบเสนอราคา

ฉินสือโอวไว้ใจชาร์คมาก ส่วนชาร์คก็ไว้ใจเรคมากเช่นกัน เมื่อเป็นเช่นนี้ก็คงไม่ต้องเคลือบแคลงใครแล้ว ฉินสือโอวบอกที่อยู่ของเขาไป และให้เบอร์นีลเซ็นไว้กับเขา ให้เขาไปหานีลเซ็นที่ฟาร์มปลาก็พอแล้ว

สิ่งสำคัญที่ต้องทำในวันนี้คือต้องไปซื้อเรือ ที่ร้าน ‘ห้างขายอุปกรณ์ตกปลาชาวไวกิ้ง’ ของเรค ไม่มีบริการนี้ ดังนั้นคนกลุ่มนี้จึงต้องไปที่ ตลาดเสรีแห่งนครเซนต์จอห์น

ตลาดเสรีแห่งนี้เป็นสัญลักษณ์ของการดำรงอยู่ของนครเซนต์จอห์น ตั้งอยู่ที่เมืองเล็กๆในอ่าวริมชายฝั่งทะเลทางใต้ ตลาดแห่งนี้ไม่ใช่ตลาดที่พ่อค้าแม่ค้ามารวมตัวกันตั้งแผงขายอาหารเล็กๆ ข้างในเป็นร้านขายอุปกรณ์เกี่ยวกับเรือจับปลา และร้านขายผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับการจับปลาขนาดใหญ่

“ลองดูเรือเล็กก่อนแล้วกัน” ฉินสือโอวพูดขึ้นว่า “ซื้อเรือหัวกว้างไม่ก็เรือประเภทที่มีดาดฟ้า ขับมันออกทะเลตามปกติก็พอแล้ว ทั้งเร็วทั้้งประหยัดน้ำมัน แถมยังทันสมัยมากด้วย

ซีมอนสเตอร์พูดขึ้นว่า “อันนี้ให้ผมประกอบเครื่องจักรก็พอแล้ว บอส คุณชอบเรือสไตล์ไหน?”

โดยทั่วไปแล้ว ประเภทของเรือจะถูกแบ่งตามระดับความยาว ต่ำกว่าหกเมตรคือเรือมินิ หกเมตรถึงสิบเอ็ดเมตรคือเรือขนาดเล็ก ระหว่างสิบเอ็ดเมตรถึงยี่สิบเมตรจะเป็นเรือขนาดกลาง ยี่สิบเมตรขึ้นไปจึงจะเป็นเรือยอชต์ขนาดใหญ่

สำหรับเรือหรูที่เห็นได้บ่อยๆในภาพยนตร์นั้น ส่วนใหญ่แล้วจะมีขนาดมากกว่าสี่สิบเมตรขึ้นไป ตอนนี้ฉินสือโอวไม่คิดที่จะซื้อของพวกนี้ เขายังไม่อยากล้างผลาญวงศ์ตระกูลขนาดนั้น

เรือหัวกว้างเป็นเรือมอเตอร์ชนิดหนึ่ง สามารถนั่งได้สี่ถึงแปดคน เหมาะกับการแข่งขัน ตกปลาและลากสกีน้ำ หลักๆแล้วมีไว้ใช้เพื่อกิจกรรมสำหรับความบันเทิง

ด้านล่างของดาดฟ้าตรงหัวเรือของเรือเล็กชนิดนี้ไม่ได้มีการติดตั้งห้อง ดาดฟ้าบริเวณด้านหน้าของจุดขับเรือถูกทำให้เปิดกว้างออกเป็นแอ่งเว้าลง สามารถเพิ่มที่นั่งพิเศษสำหรับรับลมหรืออาบแดดลงไปได้ แน่นอนว่า มันก็สามารถเอาไว้ใส่ปลาได้เช่นกัน

เรือหัวกว้างมีข้อดีอยู่หนึ่งอย่าง นั่นก็คือเมื่อเรือแล่นด้วยความเร็วเต็มที่ คนที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งบริเวณแอ่งด้านหน้าแท่นขับเรือ จะรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่บนยอดคลื่น และสามารถดื่มด่ำความรู้สึกของการฝ่าลมโต้คลื่นได้

ซีมอนสเตอร์แนะนำว่า “เรือเล็กแบ่งออกเป็นสี่แบบ แบบอิตาลีและไครเมียหรือที่เรียกว่าแบบ แบบโรแมนติก สะท้อนให้เห็นถึงความหรูหราและความงามอย่างมีระดับ แบบอเมริกันหรือที่เรียกว่าแบบอิสระ เป็นแบบที่ให้ความสำคัญกับการออกแบบมาก แบบสไตล์อังกฤษหรือแบบชนชั้นสูง ทุกส่วนของเรือสะท้อนให้เห็นถึงกลิ่นอายของความสง่างามแบบดั้งเดิม สุดท้ายคือแบบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่เพิ่งออกมาได้ไม่นานนี้ เรียบง่าย กว้างขวาง ใช้ประโยชน์ได้จริง

ฉินสือโอวพิจารณา แล้วพูดขึ้นว่า “ซื้อเรือหัวกว้างสองลำ ลำหนึ่งเป็นแบบไครเมีย อีกลำเป็นแบบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้”

เรือแบบไครเมียสามารถเอาออกไปตกปลาในทะเลได้ ส่วนเรือแบบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เอาไว้สำหรับออกไปตรวจสภาพปลา

…………………………………………………