ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 63 ซื้อเรือยอชต์ครั้งใหญ่

ต่อไปได้เวลาที่ซีมอนสเตอร์จะได้แสดงฝีมือให้ชม เขาพาฉินสือโอวมาเลือกชิ้นส่วนเรือเล็ก โดยเลือกวัสดุใยแก้ว(FRP/CM[1])สำหรับเรือหัวกว้างสไตล์ไครเมีย และอะลูมิเนียม อัลลอยของเรือหัวกว้างสไตล์ตะวันออกเฉียงใต้

“ใยแก้วถือเป็นวัสดุหลัก ที่มีการพัฒนามากว่าหกสิบปีแล้ว สวยงาม มีคุณสมบัติทนต่อการเสื่อมสภาพ ไม่เป็นแม่เหล็ก ไม่เป็นสนิม ออกแบบมาให้ทนทาน ปรับเปลี่ยนรูปร่างได้ อะลูมิเนียม อัลลอยเป็นวัสดุที่ทนทาน มีอายุการใช้งานนาน ดูแลง่าย และยังนำกลับมาใช้ใหม่ได้ จึงควรเลือกมาใช้เป็นส่วนประกอบ”

ใยแก้วที่ซีมอนสเตอร์เลือกมา เกือบจะมีลักษณะโปร่งแสง ตอนไปออกทะเล มันต้องสวยมากทีเดียว ส่วนอะลูมิเนียม อัลลอยเขาให้ทาเป็นสีแดง เพื่อให้มองเห็นได้ชัดในทะเล เผื่อกรณีที่ไม่เห็นคน

เมื่อเลือกเรือเล็กได้แล้ว สิ่งสำคัญต่อไปที่ต้องเลือกก็คือเครื่องยนต์ ทั้งเรือหัวกว้างและเรือเด็ค[2]ใช้มอเตอร์เหมือนกัน ซีมอนสเตอร์อยากใช้เครื่องยนต์ของนิสสัน ยามาฮ่า แต่ฉินสือโอวค้าน กล่าวว่า “เราจะไม่ซื้อของญี่ปุ่นกัน เพื่อน ฉันรู้สึกว่ามอเตอร์ของเมอร์คิวรี่ก็ไม่เลวนะ เจ็ทสกีของฉันก็ใช้ ดีมากเลย”

ซีมอนสเตอร์ส่ายหัวตอบ “ถ้าไม่ใช้ของญี่ปุ่น งั้นใช้ของเยอรมันก็ได้ อย่าใช้เมอร์คิวรี่เลย ใช้มอเตอร์ MAN ที่เป็นของเทคโนโลยีใหม่ทั้งหมดดีกว่า ด้วยหัวฉีดรูพรุนที่จะสูบฉีดน้ำมันกำลังสูง และเพิ่มระดับการระบายอากาศ ซึ่งภายใต้เงื่อนไขเดียวกัน มอเตอร์แบบนี้เทียบกับเมอร์คิวรี่แล้วดีไซน์จะน้ำหนักเบากว่า พลังแรง และทนทานมากกว่า แต่ราคาก็สูงกว่าเล็กน้อย”

“ถ้าคุณจะเลือกใช้ของเยอรมัน งั้น MTU ก็ไม่เลวนะ ผมมีเครื่องยนต์ดีเซล MTU16V396TE2010 เมื่อก่อนคนเยอรมันใช้เครื่องนี้ในการขับเคลื่อนเรือนาวี โดยมันใช้เทคโนโลยีเครื่องยนต์รางเชื้อเพลิงร่วม คิดว่าไงครับ?” บิ๊กฟุต เรคยังไม่ลืมโปรโมทของตัวเอง

“ตามนั้น เลือก MAN กับ MTU มาอย่างละอันแล้วกัน” ฉินสือโอวบอก ไม่กี่วันก่อนเขาก็หาข้อมูลเรื่องพวกนี้มาเหมือนกัน แล้วได้รู้ว่าเทคโนโลยีเครื่องยนต์ระบบรางร่วมนั้น ถือเป็นมอเตอร์เรือยอชต์ระดับสูงทีเดียว

เลือกเรือเล็กกับมอเตอร์เรียบร้อย ยังต้องติดตั้งใบจักรอีก ของที่ชาร์คแนะนำฉินสือโอว คือพิท(Pitch), เส้นผ่าศูนย์กลางใบจักร(Diameter)และแผงหน้าจอพารามิเตอร์แบบพิเศษอื่นๆ

ฉินสือโอวเปรียบเทียบเสร็จก็ตัดสินใจ เรือหัวกว้างสไตล์ตะวันออกเฉียงใต้เลือกเป็นใบจักรแบบปรับมุมบิดได้ และเลือกใบจักรแบบปั๊มสำหรับเรือหัวกว้างสไตล์ไครเมีย

ใบจักรแบบปั๊มจะเสียงเบากว่าใบจักรแบบปรับได้ สมดุลกว่า แรงผลักไม่ได้เกิดจากตัวปั๊ม แต่เกิดจากเพราะปั๊มเจ็ทที่ดูดน้ำเข้ามาทางหัวฉีด ผ่านโรเตอร์[3]ไปอย่างรวดเร็ว แล้วพุ่งออกมาจากตัวปั๊มเจ็ท

พูดง่ายๆคือ ฉินสือโอวกำลังออกแบบเรือหัวกว้างสองแบบนี้ พยายามให้สไตล์ไครเมียดูหรู มีระดับที่สุด ส่วนเรือเล็กสไตล์ตะวันออกเฉียงใต้ให้แข็งแรงทนทาน หรือสะดวกต่อการใช้งานจริงนั่นเอง

อย่าคิดว่าประกอบเรือเล็กเสร็จ จัดการมอเตอร์กับใบจักรแล้วจะจบเรื่อง งานละเอียดเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ซีมอนสเตอร์ยังต้องเลือกตัวจ่ายพลังงานของเรือเล็ก สะพานเรือ ระบบควบคุม ตัวนำทาง ไฟสัญญาณ สมอ หางเสือ ห้องโดยสารในเรือ และตัวระบายน้ำ…

ฉินสือโอวโดนของพวกนี้ทำตาลาย เขาเคยคิดว่าการประกอบคอมพิวเตอร์ก็ยุ่งยากพอแล้ว มาตอนนี้ถึงได้รู้ว่า ประกอบเรือหัวกว้างที่ว่าง่ายที่สุดในบรรดาเรือยอชต์ ยังยากกว่าประกอบคอมพิวเตอร์อีกสิบเท่า!

เขาให้ซีมอนสเตอร์กับเรคไปเลือกชิ้นส่วนพวกนี้ ส่วนเขากับวินนี่พากันไปดูของตกแต่ง

จนเวลาเที่ยง จึงซื้อชิ้นส่วนสำคัญของเรือยอชต์ครบ จ่ายค่าเรือหัวกว้างสองลำทั้งหมดไปสี่แสนดอลลาร์ ซึ่งเรือเล็กสไตล์ไครเมียปาไปเกือบสองแสนดอลลาร์แคนาดา ค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่จึงไปลงที่มัน

มื้อเที่ยง เรคเป็นคนเลี้ยง เขาพาพวกฉินสือโอวไปยังร้านอาหารชื่อดังในเซนต์จอห์นร้าน ‘ปราสาทภัตตาคาร’

ไม่น่าเชื่อว่าร้านอาหารนี้จะสร้างอยู่บนทะเล แน่นอนว่า พื้นที่มันไม่ได้ใหญ่มาก ราวๆสามสี่ร้อยตารางเมตรของร้านใช้กระจกกันกระสุนทำเป็นพื้น เมื่อเข้าไปในร้านอาหาร ก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเดินบนน้ำ

เรคทำการจองโต๊ะตำแหน่งริมสุดไว้ให้ก่อนแล้ว อยู่ติดกับราวกระจกกันกระสุน โดยด้านนอกเป็นทะเล มีลมทะเลพัดผ่านเบาๆ พร้อมคลื่นทะเลซัดสาด แว่วเสียงนางนวลที่บินผ่านไปด้านข้าง ทุกอย่างล้วนดูน่าพอใจเหลือเกิน

“ที่นี่ไม่เลวเลย” ฉินสือโอวเอนตัวพิงเก้าอี้ กล่าวยิ้มๆ “บิ๊กฟุต นายนี่เป็นคนที่รู้ความหมายของการมีชีวิตดีทีเดียวนะ”

เรคหัวเราะเสียงดัง เอ่ยว่า “ผมรู้ความหมายบ้าอะไรล่ะ ผมรู้ว่าคุณเป็นเถ้าแก่ที่ชอบอะไรแบบนี้ ปกติผมไม่มากินที่นี่หรอก ของที่นี่มันขูดรีดชัดๆ อย่างปลาค็อดตัวหนึ่ง ข้างนอกห้าดอลลาร์ก็ซื้อได้ แต่ที่นี่ตั้งห้าร้อยดอลลาร์เลย!”

บริกรเดินเข้ามาเสิร์ฟผลไม้เชื่อม ฉินสือโอวสังเกตเห็นว่ากระโปรงของบริกรนั้นยาวมาก พลิ้วไหวเหมือนฟอง ดูไม่ค่อยสบายตอนเดิน

เขาถามอย่างไม่แน่ใจ ทว่าคราวนี้เรคไม่จำเป็นต้องอธิบาย วินนี่ก็เข้าใจทันทีว่าหมายถึงอะไร “การแต่งชุดแบบนี้มันมีที่มาอยู่ เคยอ่านเทพนิยายเรื่อง ‘เจ้าหญิงเงือกน้อย’ ของฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์เซนไหม?”

“เจ้าหญิงเงือกน้อยได้ตกหลุมรักกับเจ้าชายองค์หนึ่ง แต่ตัวเธอนั้นไม่มีขามีเพียงแค่หาง เพื่อจะได้อยู่เคียงข้างเจ้าชาย เธอจึงต้องยอมโดนคำสาปเพื่อเปลี่ยนหางให้กลายเป็นขา หากอยากกลับเป็นนางเงือก ก็จำต้องใช้เลือดของเจ้าชายหยดลงบนขาถึงจะแก้ได้ ไม่เช่นนั้นเธอจะตายกลายเป็นฟองไป”

“สุดท้ายเจ้าชายกลับแต่งงานกับเจ้าหญิงประเทศข้างเคียง เงือกน้อยที่ทำร้ายเขาไม่ลง ก็กลายเป็นฟองในทะเลไปในที่สุด ชุดกระโปรงฟองของสาวคนนั้น ก็มีที่มาจากเรื่องนี้แหละ”

ฉินสือโอวจิบไวน์เห็ดทรัฟเฟิล เอ่ยว่า “เจ้าชายนั่นไก่อ่อนชะมัด ปกติต่อให้ผู้ใหญ่จะเสียเลือดไปหนึ่งพันมิลลิลิตรก็ไม่ได้ร้ายแรงถึงชีวิตเสียหน่อย แล้วทำไมเขาถึงไม่ยอมสละเลือดช่วยเงือกน้อยบ้างเลยล่ะ?”

วินนี่ตาโตจ้องฉินสือโอวเขม็ง แล้วพูดอย่างห่อเหี่ยว “ความคิดของพวกผู้ชายนี่พิลึกจริงๆ!”

ชาร์ค ซีมอนสเตอร์และเรคต่างหลุดยิ้ม ฉินสือโอวแค่หยอกวินนี่เท่านั้น ทำไมเขาจะไม่เคยได้ยินเรื่อง ‘เจ้าหญิงเงือกน้อย’ ล่ะ?

หลังดื่มเครื่องดื่มทรัฟเฟิลไป บริกรก็ทำการเสิร์ฟแซลมอนทอดน้ำเชื่อมต่อ เรคกล่าวแนะนำ “นิวฟันด์แลนด์มีร้านอาหารหนึ่งถึงพันร้านที่ทำแซลมอนทอดน้ำเชื่อม แต่อย่างน้อย 990 ร้านนั้นแทบเทียบกับร้านนี้ไม่ได้เลย ลองชิมดู พวก รับรองอร่อยแน่นอน”

แซลมอนทอดน้ำเชื่อมใช้พริกไทยกับผงอบเชยจีนในการหมักปลาก่อน แล้วใช้ไฟต่ำทอดให้สุก ใส่มันฝรั่งบดและผักฝอยตาม จากนั้นราดน้ำเชื่อมเมเปิ้ลลงไปเป็นอันเสร็จ ด้วยความสดของปลาและความหอมหวานจากน้ำเชื่อม ทำให้อาหารจานนี้ทั้งอร่อยและมีคุณค่าทางโภชนาการ

เรคยังสั่งกุ้งล็อบสเตอร์จากรัฐเมนหนักสามปอนด์กว่า(ประมาณหนึ่งกิโลกรัม)มาอีก เขาอธิบาย “หาเจ้านี่กินที่อื่นไม่ได้เลยนะเนี่ย ล็อบสเตอร์ตัวนี้มาจากทะเลลึกในอาร์กติกเซอร์เคิล ต้องใช้เวลาตั้งยี่สิบปีถึงจะได้ตัวที่โตจนหนักสามปอนด์ขนาดนี้!”

“โอ้โห อายุมันเท่ากับฉันเลยนี่นา” วินนี่เอ่ยพลางแลบลิ้น

ฉินสือโอวช่วยวินนิ่แกะเปลือกส่วนแข็งของกุ้ง เผยให้เห็นเนื้อนุ่มสีขาวหิมะ เมื่อจิ้มกับซอสมัสตาร์ดกิน ทั้งความสดทั้งความชุ่มฉ่ำ ก็ซาบซ่านไปถึงกระดูก

นอกจากนี้ยังมีใบเมเปิ้ลอบไก่งวงตัวเล็ก เนื้อแกะสับย่างถ่าน และอาหารหลักอย่างเค้กกรวย[4] ช่างเป็นมื้อเที่ยงที่อิ่มเอมทีเดียว

หลังกินเสร็จ ฉินสือโอวไปเข้าห้องน้ำก่อน แล้วตั้งใจจะเป็นคนจ่ายบิล

ปรากฏพอเขาไปถามที่เคาน์เตอร์ เรคกลับโอนเงินให้เรียบร้อย แล้วคอยเขากลับมา เขาขยิบตาใส่ กล่าวว่า “ผมได้เรียนรู้จากคุณฉินคนก่อนมาว่า พวกคุณคนจีนชอบจ่ายครึ่งหนึ่ง ผมก็เลยจ่ายแค่ส่วนที่ผมสั่งไป”

ฉินสือโอวค่อนข้างเกรงใจ คนอื่นอย่างเรคอุตส่าห์มาช่วย แล้วยังมาเลี้ยงข้าวอีก ย่อมความรู้สึกติดค้างน้ำใจ

ตอนที่กินข้าว เรค ชาร์คและซีมอนสเตอร์ปรึกษากัน ฉินสือโอวจึงเพิ่งรู้ว่าซีมอนสเตอร์ช่วยให้เขาประหยัดเงินไปได้เยอะแค่ไหน เหมือนว่าเครื่องยนต์ที่ประกอบเองจะถูกกว่าเครื่องยนต์มียี่ห้อเสียอีก อย่างเรือหัวกว้างประกอบเองยังถูกกว่าเรือเล็กที่มียี่ห้อ ตั้งสองหมื่นถึงห้าหมื่นทีเดียว!

ช่วงบ่าย ซีมอนสเตอร์ช่วยฉินสือโอวประกอบเรือเด็ค

เรือเด็คคือเรือยนต์ชนิดหนึ่ง มีพื้นที่ดาดฟ้าเปิดกว้าง สามารถตกปลาหรือเล่นไพ่ทำกิจกรรมนันทนาการบนนั้นก็ได้ มันมีลักษณะเปิดกว้างเหมือนกับเรือหัวกว้าง ไม่มีห้องโดยสารสำหรับค้างแรม ในวันที่อากาศดีก็สามารถเอาออกมาชมวิวได้

สุดท้าย ก็ซื้อเรือลาดตระเวนมาหนึ่งลำ เรือยอชต์แบบนี้ไม่มีทางประกอบเองได้ ต้องซื้อจากเรือมียี่ห้อเท่านั้น ฉินสือโอวซื้อของเยอรมันมาเช่นเดิม เป็นเรือยอชต์ที่ผลิตโดยบริษัทแอสตันโด(Astondoa)

แอสตันโดเป็นอุตสาหกรรมผลิตเรือยอชต์ที่มีประวัติยาวนานถึง 100 ปี โรงงานผลิตที่ใหญ่ที่สุดอยู่ประเทศสเปน เรียกได้ว่าแทบไม่เป็นรองใครในยุโรป ทุกปีพวกเขาจะผลิตเรือยอชต์กว่า 100 ลำ โดยมุ่งเน้นการผลิตด้วยความใส่ใจ ด้วยสโลแกน ‘มุ่งค้นหาเพื่อสิ่งที่ดีกว่า’

เรือลาดตระเวนลำนี้มีความยาว 18 เมตร เหมาะสำหรับโดยสารห้าถึงแปดคน สามารถล่องลัดเลาะไปตามในเมืองได้ มีห้องโดยสาร ที่อาบน้ำและห้องครัว ฉินสือโอวตั้งชื่อให้มันว่า ‘แฟร์เวล’ ถ้าให้พูดกันชัดๆคือ นี่นับเป็นเรือยอชต์ลำแรกที่เขามีในครอบครองอย่างแท้จริง

ราคาของเรือลาดตระเวนเร็วลำนี้อยู่ที่ 45,000 ชาร์คกับซีมอนสเตอร์ต่างค้านไม่ให้ฉินสือโอวซื้อ เพราะถ้าจะใช้พักแรมข้างนอกพวกเขาก็มีเรือยอชต์ทรอลเลอร์อยู่แล้ว แต่ฉินสือโอวรู้สึกว่าเรือเล็กนี้มันสวยดี ราคาไม่ถึงขั้นแพง จึงซื้อมาเสียเลย จะได้ใช้เปิดให้ลูกค้าในอนาคต

ผ่านไปหนึ่งวัน กลายเป็นว่าพวกเขาซื้อมาแต่เรือยอชต์ ในความเห็นของชาร์คและซีมอนสเตอร์ ต้องบอกว่านี่ไม่ใช่การทำงานทำการแล้ว จุดประสงค์ที่พวกเขามาเซนต์จอห์น คือเพื่อซื้อเรือประมง

เรือประมงกับเรือยอชต์ สองอย่างนี้มันคนละเรื่องกันเลย!

                ……………………………………………………………

[1] (FRP) Fiber Reinforced Plastic พลาสติกเสริมแรงด้วยเส้นใย

[2] Deck Boat เรือยนต์ขนาดเล็กไม่มีหลังคา

[3] ส่วนที่หมุนเพลาเพื่อจ่ายพลังภายในมอเตอร์

[4] Funnel Cake แป้งทอดที่เป็นเส้นพันกันเหมือนแพกลมๆ มักทานพร้อมผลไม้กับครีมหรือน้ำเชื่อม