ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 687 รู้สึกเหมือนเกาะส่วนตัว

ฉินสือโอวพยักหน้าเข้าใจ แฮมเล็ตรู้ว่าเขามีเงินจึงมาขอค่าโฆษณา

เขาไม่สนใจเรื่องนี้นัก เขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับการเมือง แต่ตัวเองก็ไม่ได้ขาดแคลนเงิน จึงเอ่ยว่า “มาคุยกันแบบตรงไปตรงมาเถอะแฮมเล็ต ถ้าคุณได้เป็นนายกเทศมนตรีเซนต์จอห์นสำเร็จ แล้วผมช่วยสนับสนุนคุณ คุณก็จะให้ผลประโยชน์กับผมด้วยใช่ไหม?”

แฮมเล็ตตอบ “ตราบใดที่เป็นไปตาม ‘รัฐธรรมนูญ’ และ ‘กฎหมายจารีตประเพณี’ ฉันย่อมมอบผลประโยชน์ให้กับผู้ลงคะแนนอยู่แล้ว”

ช่างสมกับเป็นรัฐบุรุษ พูดจาได้รัดกุมมาก

ฉินสือโอวครุ่นคิด การออกทุนสนับสนุนแข่งเลือกตั้งให้แฮมเล็ตเป็นเรื่องจำเป็น แต่เขาไม่ควรรับปากส่งเดช เขาต้องไปขอคำปรึกษากับเออร์บักก่อน ดูว่าลงทุนเท่าไรถึงจะคุ้ม

แฮมเล็ตเข้าใจความหมายของฉินสือโอว จึงโบกมือลา

รอจนกระทั่งเขาไป ฉินสือโอวก็ไปหาเออร์บักซึ่งกำลังไถที่ดายหญ้าในแปลงผักอย่างขันแข็งเพื่อคุยเรื่องนี้

กฎหมายและการเมืองเป็นของคู่กัน แม้เออร์บักจะไม่เคยทำงานเกี่ยวกับการเมือง แต่เขาก็เคยทำงานทนายมากว่าครึ่งศตวรรษ และยังเคยเป็นประธานศาลสูงนิวฟันด์แลนด์อีก เกรงว่าทั้งนิวฟันด์แลนด์คงไม่มีใครรู้เรื่องการเมืองลึกไปกว่าเขาแล้ว

หลังได้ฟังฉินสือโอว เออร์บักที่ม้วนขากางเกงขึ้น โคลนเปื้อนเต็มเท้านั่งลงบนคันนา ไม่เหลือมาดของประธานศาลสูงเลย เหมือนชาวนามากกว่า

“ถ้าเป็นเมื่อสองปีก่อน แผนการแฮมเล็ตคงไม่มีประโยชน์ แต่ต้องขอบคุณคลื่นวิกฤตเศรษฐกิจโลกกับวิกฤตหนี้อเมริกา เศรษฐกิจของเซนต์จอห์นสองปีมานี้จึงประสบความเสียหายไม่น้อย ทว่าตั้งแต่ปีที่แล้วหลังอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวฟื้นฟู เศรษฐกิจเมืองแฟร์เวลกลับเจริญขึ้นอย่างก้าวกระโดด”

เออร์บักทำการวิเคราะห์คร่าวๆ และโทรหาเพื่อนเก่าบางคน แล้วจึงบอกฉินสือโอวว่า “แฮมเล็ตเป็นหน้าใหม่ในแวดวงการเมืองของพรรคนิวเดโมแครตแห่งเมืองเซนต์จอห์นประเทศแคนาดา แต่เมืองนิวฟันด์แลนด์ไม่ได้อยู่ในอาณาเขตของพรรคนิวเดโมแครต พวกเขาไม่มีเงินกับเส้นสายที่นี่ ดังนั้นการแข่งขันเลือกตั้งของแฮมเล็ตครั้งนี้คงยากลำบากทีเดียว”

“ตอนนี้ดูแล้ว โอกาสชนะของแฮมเล็ตมองในแง่ดีที่สุดก็มีแค่ 40%”

ฉินสือโอวถาม “ถ้าเพิ่มระดับการโฆษณาล่ะ?”

“ถ้าโฆษณาได้ทรงพลังพอ จะให้หมาสักตัวเป็นประธานาธิบดีอเมริกาก็ยังได้” เออร์บักยกคำพูดยอดฮิตของประธานาธิบดีโรสเวลต์[1] ที่พูดเย้ยหยันคู่แข่งของเขาในปีนั้นขึ้นมาพูด ซึ่งยังคงเป็นวาทะดังในแวดวงการแข่งขันเลือกตั้งอีกด้วย

ฉินสือโอวถามโดยไม่อ้อมค้อม “ผมอยากให้แฮมเล็ตได้ตำแหน่ง อย่างที่คุณเห็น รัฐบาลที่บริหารเซนต์จอห์นในตอนนี้ไม่สนใจฟื้นฟูฟาร์มปลาเลย แฮมเล็ตจึงยิ่งเหมาะกับผลประโยชน์ของเรามากกว่า”

“งั้นทุนค่าโฆษณาก็จะถึงหลักสิบล้านดอลลาร์เลยนะ!” เออร์บักเอ่ยอย่างเคร่งขรึม

การเลือกตั้งทางการเมืองเป็นสิ่งที่ผลาญเงินที่สุด คนที่ไม่มีเงินก็ทำได้แค่คอยมองด้วยความตื่นเต้นเท่านั้น หลักสิบล้านอย่าไปพูดถึงเลย

ถ้าไม่มีโอกาสนี้ ฉินสือโอวก็คงไม่ได้มาเกี่ยวข้อง แต่แฮมเล็ตเข้าร่วมการเลือกตั้งครั้งนี้ด้วย ถ้าเขาสามารถข้ามขั้นจากนายกเมืองแฟร์เวลไปเป็นนายกเซนต์จอห์นได้ ทรัพยากรที่เขาจะได้ย่อมมหาศาล

เออร์บักไม่สามารถบอกฉินสือโอวได้ทันทีว่าแฮมเล็ตต้องการทุนอีกเท่าไร เขาต้องเข้าไปติดต่อเพื่อนเก่าที่อยู่วงใน จากนั้นถึงจะมาคำนวณตามข้อมูลต่างๆ ที่ได้

ฉินสือโอวใช้เวลาช่วงบ่ายในห้องหนังสือศึกษาการรณรงค์หาเสียงของเซนต์จอห์นปีนี้ ที่จริงเขาต้องพาเซี่ยงเฮ่าไปเดินเล่นรอบๆ แต่งานแบบนี้เขาให้นีลเซ็นทำแทนก็ได้

ท่าทางฉินสือโอวจะรู้เรื่องโลกภายนอกน้อยเกินไปจริงๆ ข่าวที่แฮมเล็ตบอกเขายังน่าตกใจขนาดนี้ แต่สำหรับคนอื่นๆ ในเมืองนี่อาจไม่นับเป็นข่าวด้วยซ้ำ ตั้งแต่ต้นปีแฮมเล็ตก็เข้าร่วมการประชุมกล่าวคำปฏิญาณของนายกเทศมนตรีเซนต์จอห์นแล้ว

แน่นอนว่าเวลานั้นฉินสือโอวอยู่ที่จีนเพื่อฉลองปีใหม่ การพลาดเหตุการณ์นี้จึงเป็นที่เข้าใจได้

ตกเย็น เออร์บักมาหาฉินสือโอวแล้วบอกว่า “จากการคำนวณของฉันและคำยืนยันของพวกเพื่อนเก่า ในเมื่อนายตั้งใจจะช่วยแฮมเล็ต ทุนของนายจะต้องมีถึงสี่สิบล้านดอลลาร์โดยประมาณ!”

ฉินสือโอวพยักหน้า เขาคาดไว้แล้ว

ก่อนมื้อเย็น ฉินสือโอวขับรถคาดิลแลควันเข้าไปยังวิลล่าเล็กของแฮมเล็ต

ภรรยาแฮมเล็ตทำอาหารพื้นเมืองของพวกเขามาเสิร์ฟให้ มีพวกเนื้อวัวย่างคู่กับยอร์คเชอร์ พุดดิ้ง (Yorkshire pudding) สเต๊กเนื้อวัวพายเนื้อไต แซลมอนรมควันสกอตแลนด์ ช่างเต็มไปด้วยความอบอุ่น

แฮมเล็ตเชิญฉินสือโอวนั่งและถามว่า “แล้วข้อสรุปที่นายคิดได้คือ?”

“นอกจากผมแล้ว คุณยังมีคนอยู่เท่าไร ใช้ทุนแค่ไหน?” ฉินสือโอวถาม เขาต้องการรู้สถานการณ์ ไม่งั้นพอแฮมเล็ตแพ้การเลือกตั้งขึ้นมาที่เขาลงทุนไปก็คงสูญเปล่า

เงินสนับสนุนหาเสียงเรียกอีกอย่างก็คือเงินมืด ซึ่งในสายตาคนทั่วไปถือเป็นเงินสกปรก เพราะมันก็คือสินบนนั่นเอง การหาเสียงและสินบนนั้นแทบไม่ต่างกันเลย

ดังนั้นแต่ละพรรคการเมืองและผู้หาเสียงมักเก็บเรื่องเงินสนับสนุนเป็นความลับ ถ้าทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้เข้าย่อมกลายเป็นเรื่องยุ่งยากแน่

การที่แฮมเล็ตไม่ได้ปิดบังฉินสือโอว ไม่ใช่เพราะเชื่อใจ แต่เพราะมีจำนวนคนและทุนน้อยเกินไป “ภายในเซนต์จอห์นไม่มีกลุ่มนายทุนหรือองค์กรขนาดใหญ่ ไตรมาสที่จะถึงนี้พวกเราเลยสามารถใช้ทุนได้อย่างมากก็ห้าสิบล้าน”

ฉินสือโอวถาม “ถ้าจะให้ได้คะแนนเสียงตามเป้าที่พรรคของพวกคุณคำนวณไว้ ทุนที่ต้องใช้ในการโฆษณาคือเท่าไร?”

“อย่างต่ำก็เก้าสิบล้านดอลลาร์แคนาดา!”

ฉินสือโอวพยักหน้า เออร์บักเป็นคนที่สุดยอดจริงๆ ที่เขาประมาณไว้ยังแม่นยำขนาดนี้ ความมั่นใจของฉินสือโอวจึงยิ่งเพิ่มมากขึ้น

เขามองแฮมเล็ตก่อนเอ่ยช้าๆ ว่า “ถ้าอย่างนั้น ผมจะให้คุณห้าสิบล้านดอลลาร์แคนาดา!”

มุมปากแฮมเล็ตพลันกระตุก คิ้วเขาเลิกขึ้นเกือบหลุดอุทานออกมา ห้าสิบล้านดอลลาร์แคนาดาเนี่ยนะ นั่นมันครึ่งร้อยล้านเลยนะ! ต่อให้เป็นเมืองใหญ่อย่างโทรอนโต ออตตาวาก็ยังถือเป็นจำนวนเงินลงทุนที่ใจกล้ามาก!

อย่าลืมว่านี่เป็นเพียงแค่การเลือกตั้งในเมืองเล็กๆ ไม่ใช่การเลือกตั้งประธานาธิบดีอเมริกา

ทว่าแฮมเล็ตก็ผ่านโลกมามาก เขาข่มความประหลาดใจแล้วถามว่า “ห้าสิบล้าน? นายจะให้ทุนฉันห้าสิบล้านจริงๆ เหรอ?”

ฉินสือโอวตอบ “ใช่ ห้าสิบล้าน คุณก็รู้ว่าผมต้องการอะไร ถ้าคุณได้เป็นนายกเทศมนตรี ผมก็หวังว่าจะไม่มีใครมาย้ายฟาร์มปลาผมได้อีก!”

แฮมเล็ตเงียบไปเล็กน้อยก่อนตอบเสียงเบา “ถ้าฉันได้เป็นนายก ฉันสามารถทำให้นายรู้สึกราวกับว่าเกาะแฟร์เวลเป็นเกาะส่วนตัวของนายได้เลย!”

เมื่อทั้งสองฝ่ายต่างเชื่อใจกัน ก็เป็นการทำสัญญากับสปอนเซอร์ของผู้หาเสียง

สัญญานี้ไม่ใช่แค่เรื่องเล่นๆ บนโต๊ะเหล้า ถ้าผู้หาเสียงชนะการเลือกตั้งเขาต้องทำตามข้อตกลง ไม่งั้นในอนาคตเขาจะไม่ได้รับสักดอลลาร์แคนาดาเดียวจากผู้ให้ทุน

การเมืองก็เป็นแบบนี้ ดำมืด สกปรกทว่าเปิดเผย แต่ผู้ชายก็ยังอยากจะเป็นกัน

หลังทั้งสองกำหนดเงื่อนไขกันเรียบร้อย เรื่องธุรกิจก็เป็นอันตกลง ฉินสือโอวจะสนับสนุนการหาเสียงของแฮมเล็ตอย่างสุดกำลัง เพราะเงื่อนไขที่เขาเสนอมามันน่าดึงดูดใจเกินไป เกาะแฟร์เวลจะกลายเป็นอาณาเขตส่วนตัวของฉินสือโอวเชียวนะ

แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่แฮมเล็ตจะสามารถขายเกาะให้ฉินสือโอว พื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีประชากรอาศัยอยู่เช่นนี้ รัฐบาลแคนาดาย่อมไม่อนุญาตให้นำพื้นที่รัฐไปทำการซื้อขายเป็นของส่วนบุคคลแน่นอน

แต่ในเมื่อแฮมเล็ตสัญญาแบบนั้นไป เขาก็ต้องหาทางทำตามข้อตกลงให้ได้

ทั้งสองฝ่ายต่างพอใจแล้ว ขั้นต่อไปก็คือร่วมมือกันให้ไปถึงเป้าหมาย

………………………………………………………

[1] แฟรงกิน ดี. โรสเวลต์อดีตประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา