ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 741 งานการกุศล

เมื่อเห็นขยะพลาสติกเหล่านั้นที่ขณะนี้กองอยู่ที่ริมทะเล ฉินสือโอวก็เข่าแทบทรุด!

บูลที่อยู่ที่ริมทะเลพึมพำออกมาอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวว่า “โว้ว ขยะมาจากไหนมากมายกันเนี่ย? โว้ว แล้วจะทำอย่างไรดีล่ะทีนี้? โว้ว ฟาร์มปลากลายเป็นฟาร์มขยะแล้วเหรอ? โว้ว…”

“ถ้านายยังร้องโว้วออกมาอีก ฉันจะจัดการนายก่อนเลย” ฉินสือโอวมองไปยังบูลด้วยแววตาที่กำลังโมโหพลางตะโกนออกมาว่า “หุบปากซะ!”

นีลเซ็นค่อยๆ มองไปยังฉินสือโอวด้วยความระมัดระวัง และค่อยๆ พูดออกมาอย่างระวังว่า “บอส คุณยังจำเรือขนสินค้าลำนั้นที่เราเห็นตอนที่เราไปนครเซนต์จอห์นได้หรือเปล่าครับ? ตอนนั้นบนเรือลำนั้นมีขยะพลาสติกอยู่เต็มไปหมด คุณว่า…”

ถ้าฉินสือโอวจำเรือขนสินค้าขนาดใหญ่มหึมาลำนั้นไม่ได้ คงจะเป็นเรื่องน่าหัวเราะเหลือเกิน ตอนนั้นเขายังพูดออกมาอย่างไม่คิดอยู่ว่าหากขยะพลาสติกที่อยู่บนเรือลำนี้ตกลงสู่ท้องทะเลละก็จะน่าเป็นอย่างไรอยู่เลย ตอนนี้เขาเห็นภาพนั้นแล้ว เขานี่ปากเสียจริงๆ!

ชาร์คหยิบโทรศัพท์ออกมาพลางพูดว่า “ไม่เป็นไรนะครับ บอส ดูสิผมโทรหาพวกบิ๊กฟุตแล้ว ให้เขาช่วยติดต่อกับบริษัททำความสะอาดทะเลให้ ใช้เงินประมาณหมื่นกว่าดอลลาร์แคนาดาก็สามารถจัดการได้หมดจดเลยครับ”

ปรากฏว่าเมื่อชาร์คกดโทรออก กลับไม่มีการตอบรับ เขาจึงค่อยๆ เก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋าเหมือนเดิมอย่างเงียบๆ ฉินสือโอวมองเขาด้วยท่าทีสงสัย ชาร์คจึงพูดออกมาด้วยความเสียใจว่า “บ้าบอจริงๆ สัญญาณมีอยู่ขีดเดียว โทรติดก็แปลกแล้ว!”

หอรับสัญญาณในเมืองพังแล้วนี่นา ฉินสือโอวก็พึ่งจะนึกออกเช่นกัน

นีลเซ็นยกมือขึ้นโบกปัดไปมาแล้วพูดออกมาว่า “ทำไมพวกเราไม่จัดการทำความสะอาดขยะพวกนี้ซะเองเลยล่ะ? ตอนนี้พวกเราก็เจอเจ้าของของพวกมันแล้ว แบบนั้นก็ควรจะให้พวกเขาเป็นคนจ่ายเงินไม่ใช่เหรอ? หรือว่าคุณคิดว่า ขยะพวกนี้ถูกพายุพัดมาจนถึงฟาร์มปลาของพวกเราที่นี่งั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง?”

ฉินสือโอวมองไปรอบๆ ด้วยแววตาเศร้าสร้อย บริเวณรอบๆ ชายฝั่งที่ทอดยาวนี้ มีขยะพลาสติกอยู่เต็มพื้นที่ไปหมด ยังดีที่คลื่นทะเลได้ซัดพวกมันมานานกว่ายี่สิบชั่วโมงแล้ว ขยะพลาสติกพวกนี้จึงถูกน้ำทะเลทำความสะอาดไปหมดแล้ว ถ้าหากว่ายังมีกลิ่นเหม็นเหมือนตอนที่ถูกทิ้งลงมาใหม่ๆล่ะก็ แบบนั้นฉินสือโอวคงได้ร้องไห้ออกมาเป็นแน่

ที่แห่งนี้คือฟาร์มปลาที่เขารักมากที่สุดเชียวนะ!

ในตอนที่มีพายุคลื่น ชาร์คและซีมอนสเตอร์ก็ยังคงออกไปขุดเพรียง ช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่เหมาะแก่การขุดเพรียง ปีที่แล้วในช่วงนี้ฉินสือโอวก็ออกไปขุดเพรียงเช่นกัน

พูดถึงเพรียง ฉินสือโอวก็ตบหัวตัวทันที เขาได้เลี้ยงเพรียงตีนเต่าจำนวนหนึ่งแถวที่บริเวณน่านน้ำปะการัง พอมาคำนวณดูนี่ก็ใกล้ถึงเวลาวางไข่ของพวกมันแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องย้ายตัวอ่อนเพรียงมาใกล้ๆ ท่าเรือแล้ว เนื่องจากว่าพวกมันไม่สามารถที่จะฝังตัวไปกับแนวปะการังได้

เพรียงเป็นสัตว์เพศผสม แต่พวกมันสามารถผสมพันธุ์ข้ามตัวได้ พวกมันจะรับสเปิร์มที่ถูกปล่อยมาตามน้ำทะเล เนื่องจากหากอยู่ในช่วงระหว่างการผสมพันธุ์ พวกมันจะไม่สามารถเคลื่อนที่ไปไหนมาไหนได้ พวกมันจึงจำเป็นที่จะต้องพึ่งพาอวัยวะเพศที่สามารถยืดหยุ่นได้ เพื่อที่จะสามารถส่งสเปิร์มไปเพื่อผสมพันธุ์กับเพรียงตัวอื่นๆ

นี่ถือว่าเป็นวิธีการผสมพันธุ์แปลกประหลาดวิธีหนึ่ง ยังดีที่ฉินสือโอวคุ้นชินกับมันแล้ว จึงไม่ได้รู้สึกประหลาดอะไร

เวลาผ่านมาจนถึงกลางเดือนกรกฎาคมแล้ว ช่วงเวลานี้ถือว่าเป็นช่วงที่เพรียงจะอวบอ้วนและมีรสชาติอร่อยที่สุด และก็เป็นช่วงที่พวกมันเริ่มผสมพันธุ์ด้วยเช่นกัน

แนวปะการังที่พวกมันอาศัยอยู่มีขนาดกว้างใหญ่ จำนวนเพรียงที่อยู่บนนั้นนับคร่าวๆ ได้เกือบหมื่นตัว และตอนนี้พวกมันก็มีจำนวนตัวอ่อนของเพรียงเพิ่มมากขึ้นด้วย ฉินสือโอวถ่ายพลังโพไซดอนให้พวกมันด้วยจำนวนหนึ่ง เมื่อพวกมันได้ให้กำเนิดตัวอ่อนเพรียง เขาก็จะพามันไปย้ายไปยังท่าเรือ

ตอนนี้เรื่องที่ต้องรีบจัดการก็คือขยะพวกนี้ ปรากฏว่าพวกเขาที่ยังไม่ทันจะได้หาเจ้าของเรือขนขยะลำนั้น เขากลับถูกเจ้าของเรือมาหาเสียเอง

เจ้าของเรือเป็นชายชราชาวละตินร่างเล็กคนหนึ่ง เขาสวมแจ็กเกตสีเดนิมที่บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่ามันผ่านการซักมาแล้วหลายครั้ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น กระดูกมือทั้งสองข้างมีขนาดใหญ่ ผิวแห้งกร้าน มองดูก็สามารถรู้ได้ทันทีว่าเป็นคนที่ทำงานหนักคนหนึ่ง

หลังจากที่พบหน้ากัน ชายชราคนนั้นก็เอ่ยขอโทษฉินสือโอวทันที “ผมเป็นเจ้าของเรือ ผมต้องขออภัยคุณด้วยนะครับ พวกเราไม่ได้คิดว่าพายุจะรุนแรงจนสามารถพัดของของพวกเราที่อยู่บนเรือมาได้ไกลถึงขนาดนี้”

ที่แท้พวกเขาก็มาเพื่อขอโทษ ฉินสือโอวไม่อยากที่จะรังแกคนอื่นมากเกินไป เรื่องนี้ไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไรมากมาย แค่ทำความสะอาดก็จบเรื่องแล้ว เขาจึงพูดออกมาว่า “ไม่เป็นไรครับ คุณ จะมีใครบ้างอยากเจอกับอุบัติเหตุเช่นนี้? นครเซนต์จอห์นมีบริษัทกู้ขยะทางทะเลที่เชี่ยวชาญอยู่ คุณให้พวกเขามาจัดการก็เพียงพอแล้ว”

ชายชราพยักหน้าด้วยความขอบคุณ หลังจากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาอย่างไม่สบายใจว่า “ผมขอถามอะไรสักหน่อย คุณจะรอไปอีกสักหน่อยได้เหรอไม่? เรือของพวกเราถูกชนจนเสียหาย จำเป็นต้องซ่อมแซม ผมจะรีบไปกู้เงินมาจากธนาคารขอเพียงได้รับเงินนั้นมา ผมก็จะจ้างบริษัททำความสะอาดมาจัดการ แบบนี้ได้หรือไม่ครับ?”

ฉินสือโอวเบิกตากว้าง “พวกคุณไม่มีแม้แต่เงินจำนวนไม่กี่หมื่นดอลลาร์เลยเหรอ?”

ต้องรู้ก่อนว่า เรือขนสินค้าประเภทนั้น เมื่อออกทะเลครั้งหนึ่งจำเป็นที่จะต้องเสียค่าน้ำมันอย่างน้อยหมื่นกว่าดอลลาร์ ดังนั้นคนที่สามารถล่องเรือขนสินค้าแบบนั้นได้ไม่ใช่คนไม่มีเงินอย่างแน่นอน

ชายชราถอนหายใจออกมา แล้วพูดขึ้นว่า “ต้องขออภัยด้วยครับ คุณสุภาพบุรุษ เงินค่าน้ำมันเรือที่ทำให้เราออกเรือได้นั้นมาจากการบริจาคทั้งสิ้น อันที่จริงแล้วพวกเราไม่มีเงินให้ใช้จ่าย เดิมทีพวกเราหวังว่าการขนย้ายขยะจะสามารถทำเงินให้เราได้ แต่ปรากฏว่า พวกเราโชคไม่ดี”

เบื้องหลังคำอธิบายของชายชรา ในความเป็นจริงแล้วเขาพึ่งจะเป็นกัปตันเรือได้ไม่นาน และเขาก็ไม่ได้เป็นเจ้าของเรือด้วย เรือลำนั้นเป็นของบริษัททำความสะอาดบริษัทหนึ่ง ปรากฏว่าเมื่อบริษัทนั้นล้มละลายเจ้าของก็หนีหายไป

เพราะเหตุนี้ จึงมีการประมูลเรือหลายลำภายใต้ชื่อบริษัทแห่งนี้ เรือลำนี้เป็นเรือที่ชายชราและคนงานที่ทำงานบนเรือได้ร่วมกันประมูลมา หลังจากที่พิจารณาเงินเดือนที่บริษัททำความสะอาดติดค้างพวกเขาอยู่แล้ว พวกเขาจึงสามารถประมูลเรือลำนี้มาได้ในราคาที่ค่อนข้างต่ำ

แต่เมื่อเทียบกับมูลค่าของเรือขนสินค้ากับราคาที่ประมูลมาค่อนข้างต่ำแล้ว อันที่จริงแล้วเรือลำนี้มีมูลค่าถึงหนึ่งล้านดอลลาร์ ซึ่งชายชราและพวกของเขาไม่มีทางยอมรับกับราคานี้แน่นอน รัฐบาลแคนาดายังถือว่ามีความเห็นอกเห็นใจพวกเขาอยู่ จึงให้พวกเขาสมทบเงินร่วมกัน และยังให้ยืมเงินอีกก้อนหนึ่งอีกด้วย นอกจากนี้ยังอนุญาตให้พวกเขากู้เงินเพิ่มอีกจำนวนหนึ่ง เพราะเหตุนี้พวกเขาจึงออกเรือได้

ฉินสือโอวถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ แล้วแบบนี้จะทำอย่างไรดีล่ะ? ถือว่าเขาโชคร้ายแล้วกัน เงินค่าทำความสะอาดคงต้องเป็นเขาที่จ่ายเองเสียแล้ว

เมื่อพายุหยุดลง แมทธิว จินก็กลับไปยังเมืองออตตาวาทันที ฉินสือโอวและเออร์บักไปส่งเขาที่สนามบิน สุดท้ายแล้วพวกเขาทั้งสองก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

แม้ว่าฉินสือโอวจะไม่ได้ต้องการประจบประแจงแมทธิว จิน แต่การรักษาความสัมพันธ์ไว้ให้ดีก็ถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญ

กรมประมงของประเทศแคนาดาถูกก่อตั้งขึ้นในปี 1979 กรมประมงเป็นภาครัฐที่คอยดูแลจัดการเรื่องการประมงทั่วประเทศ หน้าที่ของพวกเขาคือการรับผิดชอบการประสานงานด้านนโยบายที่เกี่ยวข้องกับมหาสมุทรแก่รัฐบาล อย่ามองว่าแมธทิว จินเป็นคนที่มีทัศนคติค่อนข้างอ่อนโยนและเรียบง่าย อันที่จริงแล้วอำนาจของเขานั้นมีมากกว่าที่คิด เขามีแม้กระทั่งกองกำลังติดอาวุธอยู่ในมือของตนเอง

กองกำลังติดอาวุธก็คือหน่วยกองทัพที่คอยดูแลชายฝั่งทะเลของแคนาดา นอกจากจะเป็นช่วงที่เกิดสงคราม เหล่ากองทัพทั้งห้าพันคนต่างก็อยู่ภายใต้การดูแลของเขา ขอเพียงแค่เขาฝากฝังกับเหล่าตำรวจในนิวฟันแลนด์ ต่อไปฟาร์มปลาของฉินสือโอวก็จะสงบมากขึ้น

อันที่จริงแล้ว แมธทิว จินได้ช่วยฝากฝังฉินสือโอวไว้แล้ว ช่วงนี้เรือประมงที่เข้ามาจะขโมยปลาที่ฟาร์มปลาของเขาจึงได้มีจำนวนลดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด

ในความเป็นจริงแล้วฉินสือโอวเป็นคนดี เมื่อชายชราคนนี้ต้องการกลับไปที่นครเซนต์จอห์นแล้ว เขาก็ได้จัดการเรื่องให้เรียบร้อย อีกทั้งเขายังใช้เฮลิคอปเตอร์สำหรับสามที่นั่งในครั้งนี้อีกด้วย

เมื่อเฮลิคอปเตอร์จอดลงที่ท่าเรือ ชายชราก็โค้งคำนับด้วยความขอบคุณ เขาพูดขอบคุณฉินสือโอวที่ใจกว้างและจิตใจดี

มีหญิงชราชาวละตินคนหนึ่งที่ดูอายุน่าจะไม่ห่างกับชายชราคนนี้มากนักนั่งรออยู่บนฝั่ง เห็นได้ชัดว่าเธอมารอรับชายชราคนนี้ ท่าทางของเธอดูค่อนข้างร้อนรน เห็นได้ชัดว่าเธอกังวลว่าคำขอโทษของสามีเธอนั้นจะไม่ได้รับการยอมรับ

ฉินสือโอวส่งชายชราลงจากเฮลิคอปเตอร์ ในตอนที่เขากำลังจะเดินออกมา เขาก็มองไปยังทางที่หญิงชราชาวละตินยืนอยู่ และอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น

……………………………………………………..