ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 77 บาร์บีคิวของเหล่านักศึกษา

เรือแฟร์เวลสีขาวสง่าแล่นเข้าจอดที่ท่าเรือ หนุ่มสาวบนชายหาดต่างก็จับจ้องไปที่เรือ มีหลายคนยังหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปกันใหญ่

ฉินสือโอวไม่รู้ว่าคนพวกนี้มาทำอะไร พอลงจากเรือเขาจึงเอ่ยถามขึ้นว่า “สวัสดี ทุกท่าน…”

แต่ไม่รอให้เขาถาม ก็มีผู้หญิงผมทองคนหนึ่งเดินมาถามเขาว่า “พี่ชายคนหล่อ พี่ก็มาเล่นที่นี่ด้วยเหรอ? นี่เป็นเรือของพี่เหรอ ไม่เลวเลย มันชื่อว่าอะไรเหรอ?”

“เรือแฟร์เวลเป็นเรือลาดตระเวนน่ะ” ฉินสือโอวตอบ พอพูดจบก็รู้สึกแปลกๆ จึงรีบเอ่ยถาม “พวกเธอมาทำอะไร? ฉันไม่ได้มาเที่ยวนะ ที่นี่เป็นฟาร์มปลาของฉัน”

ผู้หญิงคนนั้นอึ้งเล็กน้อยหลังได้ยินที่เขาพูดแล้วพูดว่า “ที่นี่เป็นฟาร์มปลาของพี่? ฟาร์มปลานี่ไม่มีคนไม่ใช่เหรอ?”

ฉินสือโอวยิ้มแห้งๆ เขามองไปยังคนกลุ่มนี้ที่กางร่มกันแดดบนชายหาด วางเก้าอี้พิงแล้ว น่าจะมาเที่ยวพักผ่อน แต่เที่ยวพักผ่อนก็มาเที่ยวยังพื้นที่ส่วนบุคคลของเขาไม่ได้สิ

แฮมเล็ตเดินออกมาจากข้างหลัง เห็นคนเหล่านี้จึงเอ่ยถาม “พวกเธอเรียนที่มหาวิทยาลัยอะไร? มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น? มหาวิทยาลัยอนุสรณ์นิวฟันด์แลนด์?”

เด็กสาวคนนั้นยักไหล่แล้วพูดว่า “พวกเราเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยโทรอนโต นักศึกษาแลกเปลี่ยนของมหาวิทยาลัยอนุสรณ์นิวฟันด์แลนด์คนหนึ่งพาพวกเรามาเที่ยว เขาบอกว่าฟาร์มปลาที่นี่ไม่มีคนมานานหลายปีแล้ว ขอแค่พวกเราช่วยทำความสะอาดก็สามารถเที่ยวพักผ่อนที่นี่ได้”

ฉินสือโอวแบมือกับแฮมเล็ต เอ่ยถามขึ้นว่า “นี่มันเรื่องอะไร?”

แฮมเล็ตอธิบายว่า “ฉันไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น เรื่องมันเป็นอย่างนี้ ในนิวฟันด์แลนด์มีฟาร์มปลาที่ถูกทิ้งร้างหลายที่มีหาดทรายที่สวย ดังนั้นมักจะมีคนไปเที่ยวเล่นที่สถานที่พวกนั้น ขอเพียงแค่ช่วยเจ้าของรักษาความสะอาดให้ดี ปกติแล้วก็จะไม่ถูกเอาความ”

“คุณเป็นเจ้าของฟาร์มปลาที่นี่เหรอ?” ตอนนี้มีชายหนุ่มรูปร่างสูงผอมคนหนึ่งเดินมา “อ้อ นายท่าน ต้องขออภัยอย่างยิ่ง เป็นอย่างนี้ครับ เมื่อก่อนคนในมหาวิทยาลัยพวกเราเคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว แน่นอนว่าผมก็เคยตามมาด้วย ในตอนนั้นที่นี่มีคนคนหนึ่งที่ชื่อคุณเออร์บัก ชาร์คแมนเป็นคนดูแล เขาอนุญาตให้พวกเรามาเที่ยวที่นี่ได้ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ฟาร์มปลามีเจ้าของใหม่อีกแล้ว ต้องขออภัยจริงๆ…”

ฉินสือโอวเองก็รู้สึกไม่ดีถ้าโกรธนักศึกษาพวกนี้ ยิ่งไม่สามารถไล่คนอื่นออกไป แม้ว่าคนพวกนี้จะทำให้หาดทรายวุ่นวายไปหน่อย แต่ก็รักษาความสะอาดได้ดี และยังมีนักศึกษาหลายคนกำลังใช้คราดเพื่อทำความสะอาดก้อนหินและเศษเปลือกหอยบนหาดทราย

เขาโทรศัพท์หาเออร์บัก ถึงได้เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก็เหมือนอย่างที่ชายหนุ่มคนนั้นบอกนั่นแหละ เพราะว่าฟาร์มปลาต้าฉินมีหาดทรายสีทอง ดังนั้นเมื่อก่อนจึงมีนักศึกษามาเปิดปาร์ตี้ปิ้งย่างบาร์บีคิวกันที่นี่

จิตสำนึกของนักศึกษาพวกนี้ค่อนข้างสูง พวกเขาเล่นอยู่แค่ที่หาดทรายเท่านั้น เวลานอนก็ตั้งแคมป์อยู่บนหาดทราย ก่อนจะจากไปยังช่วยทำความสะอาดบ้านพักด้วย ดังนั้นเออร์บักจึงได้อนุญาตให้พวกเขาเที่ยวเล่นที่นี่ได้ ครั้งนี้ก็คงจะเป็นแบบนั้นอีก

ฉินสือโอวเองก็ผ่านวัยนักศึกษามาก่อน ตอนนี้เขายังคงคิดถึงชีวิตนักศึกษาอยู่เลย หลังจากนักศึกษากลุ่มนี้รู้ว่าฟาร์มปลามีเจ้าของแล้ว ต่างก็มองเขาด้วยสีหน้าน่าสงสาร เขาจะไล่คนพวกนี้ไปได้ยังไง?

อีกอย่าง การปฏิสัมพันธ์ของชายหนุ่มรูปร่างสูงผอมคนนั้นดีมาก เห็นลักษณะสีผิวและเชื้อชาติของฉินสือโอวก็ใช้ภาษาจีนถามอย่างคล่องแคล่วว่า “สวัสดีเพื่อน นายเป็นคนจีน? คนเชื้อสายจีนใช่ไหม?”

ฉินสือโอวยักคิ้ว ชายหนุ่มคนนั้นยิ้ม “พวกเราเป็นนักศึกษาคณะศิลปศาสตร์เอกภาษาจีนมหาวิทยาลัยโทรอนโต นี่ช่างเป็นพรหมลิขิตจริงๆ! มหาวิทยาลัยของเราก็มีสถาบันขงจื่อ พวกเราเป็นนักศึกษาของที่นั่น”

นี่เป็นพรหมลิขิตจริง ฉินสือโอวยักไหล่แล้วเอ่ยว่า “อย่างนั้นก็ได้ พวกนายก็ทำตามกฎเดิม พวกนายสามารถเล่นบนหาดทรายนี้ได้ ปิ้งย่าง งานเลี้ยง ออกกำลังกาย เปิดปาร์ตี้ ทำได้หมดแต่เวลาจะกลับต้องรักษาความสะอาดให้ดี”

“ไชโย!” กลุ่มนักศึกษาดีใจจนโห่ร้องออกมา

“พวกเราจะช่วยคุณรักษาความสะอาดเอง อย่างเช่นช่วยทำความสะอาดห้องให้คุณ” ชายหนุ่มรูปร่างสูงผอมคนนั้นยิ้มตอบ

ฉินสือโอวโบกมือเอ่ยว่า “เรื่องนั้นไม่เป็นไร พวกนายดูแลแค่หาดทรายให้ดีก็พอแล้ว”

เขายืนมองดูหาดทรายของตัวเองจากท่าเรือ ก่อนหน้านี้ไม่ได้สังเกตเห็นว่าหาดทรายของฟาร์มปลาตัวเองคุณภาพไม่เลวเลย ตลอดครึ่งหนึ่งของพื้นที่ชายฝั่งทะเลของฟาร์มปลา ชายแดนประมาณห้าหกกิโลเมตรล้วนเป็นหาดทรายที่มีความกว้างไม่เท่ากัน และทายยังค่อนข้างละเอียดเป็นสีทองสม่ำเสมอกัน เป็นชายหาดทองคำของจริง

“บางทีฉันอาจจะพัฒนาโครงการท่องเที่ยวนี้ได้” ฉินสือโอวพูดกับตัวเอง

นีลเซ็นไปเปิดห้องเย็นของฟาร์มปลา เขาเรียกชาร์คและซีมอนสเตอร์มา นำปลาบนเรือลงไป

เห็นปลาใหญ่แช่แข็งพวกนั้น พวกนักศึกษาอยู่ไม่เป็นสุขแล้ว โทรอนโตไม่ใช่เมืองท่าปลา พวกเขาเคยเห็นปลาใหญ่พวกนี้ที่ไหนกัน

ฉินสือโอวมองดูเหล่านักศึกษาที่ตื่นเต้นกันใหญ่ รู้สึกว่าเป็นหนุ่มดีจริง ถ้าเขาเอาปลาทูน่าครีบเหลืองกลับมาด้วย พอเห็นปลาทูน่าครีบเหลืองที่ใหญ่เมตรครึ่งกว่า ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นจะมีปฏิกิริยายังไงอีก?

คิดถึงปลาทูน่าสีดำ จิตสำนึกแห่งโพไซดอนของเขาก็หันเหไป ขอเพียงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เคยรับพลังโพไซดอน จิตสำนึกของเขาก็สามารถตามหาพวกมันได้ในทันที

ปลาทูน่าสีดำเป็นปลาทะเลน้ำลึก ชอบแหวกว่ายในทะเลน้ำลึก แม้ว่าจะสามารถเห็นในเขตน้ำตื้นได้ แต่เพราะว่าแรงดันในร่างกายพวกมันจึงจะไม่อาศัยในเขตทะเลน้ำตื้นนาน

หลังจากดูดซับพลังโพไซดอน ปลาทูน่าสีดำมีการเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย ความเร็วในการว่ายเร็วขึ้น อาศัยในเขตทะเลน้ำตื้นก็ไม่มีความดันอะไรอีก ตอนนี้ปลาทูน่าสีดำจึงมาอยู่แถวปะการัง และกำลังต่อสู้กับเกล็ดหิมะ

หนึ่งดำหนึ่งขาว ล้วนมีความยาวเมตรครึ่งกว่า ทั้งสองตัวจ้องถมึงทึงตาโตในระยะห่างกันสิบกว่าเมตร

หลังจากจิตสำนึกโพไซดอนมาถึง เกล็ดหิมะรู้สึกตัวก่อน ว่ายขึ้นไปทันที เสมือนว่ากำลังฟ้องร้องก็ไม่ปาน ร้องไม่หยุด

ปลาทูน่าสีดำส่ายหางอย่างเบื่อหน่าย จากนั้นก็ออกจากแนวปะการังว่ายไปยังพื้นที่ที่ลึกขึ้นหน่อย ระหว่างทางเจอเข้ากับปลาค็อด ปลาแฮร์ริ่งต่างๆก็อ้าปากจัดการหมด!

ฉินสือโอวใช้จิตสำนึกโพไซดอนปลอบประโลมเกล็ดหิมะ แล้วใช้พลังโพไซดอนถ่ายไปในร่างปลาทูน่าสีดำ จากนั้นก็สั่งให้มันสามารถกลับไปยังน่านน้ำทะเลลึกที่ตัวเองชื่นชอบ เขาวางแผนจะติดตามปลาทูน่าสีดำ จะดูว่าสามารถได้ปลาชนิดนี้ได้ไหม จากนั้นก็ผสมพันธุ์เทียม

ราคาปลาทูน่าสีดำค่อนข้างสูง ถ้าได้มาสักสิบตัวเลี้ยงให้ได้สองสามร้อยกิโลกรัมแล้วขาย ครั้งเดียวก็สามารถทำกำไรได้เป็นหมื่น!

วนในฟาร์มปลาครู่หนึ่ง ไม่พบปัญหาอะไร ฉินสือโอวจึงดึงจิตสำนึกกลับคืน

ครั้งนี้นักศึกษาที่มายังฟาร์มปลาของเขามียี่สิบกว่าคน น่าจะเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน กำลังเตรียมการเตาย่าง เตรียมเครื่องดื่ม เห็นชัดว่ากำลังจะเปิดงานปิ้งย่างบาร์บีคิวแล้ว

ฉินสือโอวเห็นว่าในห้องแช่แข็งมีปลาค็อด ปลาทะเลตัวแบนและปลาเเซลมอนแปซิฟิกที่ยาวสามสี่สิบเซนติเมตรประมาณหนึ่ง จึงไปถาม “สวัสดีพวกนาย ฉันมีปลาหลายตัวไม่เลว สดมาก พวกนายอยากจะได้ไปปิ้งกินไหม?”

“แน่นอนครับบอส เราหวังว่าจะได้ชิมปลาจากฟาร์มปลาของคุณ” ชายหนุ่มรูปร่างสูงผอมพูดอย่างเกรงใจ เขาได้ยินพวกนีลเซ็นต่างก็เรียกฉินสือโอวว่าบอส ดังนั้นจึงได้เรียกแบบนี้ตาม

ฉินสือโอวโบกมือแล้วเอ่ยว่า “ไม่ต้องเรียกฉันว่าบอส ฉันแซ่ฉิน เรียกฉันอย่างนี้ก็พอแล้ว”

เขาพาชายหนุ่มสองคนขึ้นเรือ เอาปลาค็อดต่างๆที่แช่แข็งแล้วยื่นให้พวกเขา

เหล่านักศึกษาเองก็ซื้อปลามาปิ้งย่างเหมือนกัน แต่ว่าความสดเทียบกับปลาพวกนี้ของฉินสือโอวไม่ได้เลย โดยเฉพาะปลาค็อด ปลาที่ฉินสือโอวตกได้คือปลาค็อดลายดำ ตัวปลาแม้ว่าจะเป็นสีเทา แต่ก็มีประกายแสงอย่างหนึ่ง ปลาค็อดที่เหล่านักศึกษาซื้อมากลับเป็นสีเทาด้านซึ่งเห็นความต่างชั้นได้ชัดเจน

หลังชายหนุ่มรูปร่างสูงผอมขอบคุณฉินสือโอวแล้วก็ถาม “พวกเราสร้างความรำคาญให้คุณหรือเปล่า?”

ฉินสือโอวยิ้มตอบ “ไม่เป็นไร พวกนายสนุกสนานแบบนี้ก็ดี บอกเพื่อนๆของนายด้วย ฉันยังสามารถสนับสนุนเหล้าให้พวกนายนิดหนึ่งด้วย อีกสักครู่จะมีคนส่งมาให้พวกนายนะ”

ผู้ชายผมทองรูปร่างอ้วนถ้วนอีกคนหนึ่งก็ร้องออกมา “อ้อ ฉิน คุณเป็นเหมือนเพื่อนที่พระเจ้าส่งมาให้กับพวกเราเลย! จริงนะ ได้รับการช่วยเหลือจากนายคุณเยอะมากเลย พวกเราเกรงใจหมดแล้ว”

ฉินสือโอวพูดเล่นว่า “ไม่ต้องเกรงใจ บางทีฉันอาจจะมีความต้องการอย่างอื่นอยู่ อย่างเช่น ฉันอาจจะให้เพื่อนนักเรียนของพวกนายระวังตัวหน่อย”

ชายหนุ่มรูปร่างสูงผอมหัวเราะว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณสนใจคนไหนล่ะ บอกพวกเราได้นะ พวกเราแนะนำให้คุณได้”

ฉินสือโอวพาพวกเขาลงจากเรือระหว่างที่พูดเล่นกัน ปรากฏว่าแฮมเล็ตวิ่งมาทางเขาอย่างรีบร้อน วิ่งไปด้วยตะโกนไปด้วยว่า “พระเจ้า ฉิน ฉันจะบอกข่าวดีนายเรื่องหนึ่ง! เป็นข่าวดีที่ทำให้นายดีใจได้แน่ๆ! นายเดาออกไหม?

ฉินสือโอวยิ้มตอบ “ให้ผมเดาหน่อยนะ มีสาวสวยคนไหนสนใจผมใช่ไหม และคุณจะเป็นแม่สื่อให้?”

“เรื่องนี้กับผีสิ!” แฮมเล็ตที่มักจะรักษาภาพลักษณ์สุภาพบุรุษตลอดกลับพ่นคำหยาบออกมา เห็นชัดว่าเขาในตอนนี้มีความสุขแค่ไหน “โรงงานเคมีใต้ดินนรกสองแห่งนั้นต่างหาก ฉันได้ข่าวมาว่าโรงงานเคมีสองแห่งนั้นกำลังจะย้ายออก พวกเขากำลังทำเรื่องย้ายโรงงานออก!“

เห็นแฮมเล็ตดีใจขนาดนี้ ฉินสือโอวเดาได้ว่าน่าจะเป็นข่าวเรื่องนี้ แต่ไม่กล้าฟันธง เพราะว่าเขาไม่เชื่อว่าโรงงานทั้งสองจะตัดสินใจย้ายออกเลยทันทีหลังจากปากท่อระบายถูกอุด

คิดเขาคิดคือโรงงานทั้งสองแห่งอาจจะสู้ตาย อย่างเช่นให้บริษัททำความสะอาดมาเปิดปากท่อระบาย หรือบางทีก็เปลี่ยนปากท่อระบายใหม่ เขาเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ในระยะยาวแล้ว ใครจะคิดว่าเจ้าของของโรงงานทั้งสองจะไร้น้ำยาแบบนี้!

เขาไม่รู้ว่างูทะเลตัวใหญ่ซ่อนอยู่ในดงสาหร่ายสีน้ำตาลเป็นภัยคุกคามที่น่ากลับแค่ไหนต่อคนงาน คนพวกนั้นกลัวหัวหดหมดแล้ว อาการคาคา ซันนี่แย่ยิ่งกว่า เมื่อวานปืนขึ้นบก เขาก็ถูกส่งไปยังโรงพยาบาลทันที

อีกอย่าง วันก่อนกิจกรรมต่อต้านของคนในหมู่บ้านก็ออกเป็นข่าวในหลายๆช่องของนิวฟันด์แลนด์ เพราะว่าปีนี้รัฐบาลของแคนาดาค่อนข้างให้ความสนใจกับหัวข้อการฟื้นฟูของฟาร์มปลา ดังนั้นเรื่องของโรงงานเคมีทั้งสองแห่งที่สร้างมลพิษให้กับฟาร์มปลาบนเกาะแฟร์เวลถูกช่องโทรทัศน์ตีแผ่อย่างมาก สร้างความไม่พอใจให้กับทั้งฝ่ายรักษ์สิ่งแวดล้อมและฝ่ายการประมง

เคลวิน สตีฟเองก็อยากจะยื้ออีกสักนิด เมื่อวานเขาใช้เงินจำนวนมากเชิญนักทดสอบทางเคมีมาบริษัทหนึ่ง อยากจะตรวจให้รู้ปัญหาที่เกิดขึ้นของสาหร่ายสีน้ำตาล

ห้องทดสอบจะหาสาเหตุเจอได้ยังไงกัน? สุดท้ายแล้วเหตุผลที่พวกเขาให้ออกมาคือ น้ำเสียที่โรงงานเคมีทั้งสองแห่งปล่อยออกมาทำให้สาหร่ายสีน้ำตาลเกิดการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นถึงได้เติบโตจนใหญ่ขนาดนี้ สำหรับเรื่องของสาหร่ายสีน้ำตาลอยู่ๆก็ปรากฏขึ้นภายในคืนเดียว เรื่องแบบนี้พูดออกไปใครจะเชื่อกันล่ะ?

เคลวินทำตัวเอง ปัญหามลพิษของโรงงานเคมีของเขาถูกผู้สื่อข่าวรายงานออกมา บอกว่าน้ำเสียทำให้สาหร่ายสีน้ำตาลเกิดการเปลี่ยนแปลง คราวนี้เรื่องใหญ่เลย มลพิษก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางดีเอ็นเอของพืชพันธุ์ ในพื้นที่อเมริกาเหนือถือเป็นปัญหาที่ร้ายแรงอย่างมาก

……………………………………………