ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 776 การต่อสู้ที่ไม่สมดุล

บทที่ 776 การต่อสู้ที่ไม่สมดุล
โดย
Ink Stone_Fantasy
ฉินสือโอวปิดไฟทุกห้อง แล้วรีบวิ่งไปที่สถานีเรดาร์

หู่จือและเป้าจือได้ยินเสียงตึกตักก็พลิกตัวลุกขึ้นเดินตามขึ้นไปอย่างเงียบๆ

ฉินสือโอวหันไปมอง หู่จือและเป้าจือเข้ามาใกล้แล้วเอาหัวถูขาเขาอย่างสนิทสนม นี่ทำให้เขาอดซึ้งใจไม่ได้ ไว้ใจลูกชายได้จริงๆ ดูพวกขี้เกียจอย่างฉงต้า เสียแรงที่รัก!

เบิร์ดและนีลเซ็นมาถึงเร็วกว่า พวกเขาอยู่ที่ห้องเรดาร์แล้ว ตอนที่ฉินสือโอวมาถึงทั้งสองคนก็ให้ข้อมูลกลับมา “เรือสปีดโบ๊ทสองลำ อัตราความเร็วที่ยี่สิบห้านอต ความยาวประมาณห้าถึงหกเมตร พวกมันเปลี่ยนทิศทางโดยมุ่งเน้นไปที่ตำแหน่งของวิลล่าจากทั้งสองทางครับ”

อัตราความเร็วยี่สิบห้านอตสำหรับเรือสปีดโบ๊ทเป็นแค่ระดับกลาง ไม่ถือว่าเร็วมาก แต่ฉินสือโอวรู้ว่าอัตราความเร็วเท่านี้เป็นการปรับความเร็วเพื่อรักษาเสียงให้เบาที่สุด ในการทำสงครามทางทหารโดยปกติแล้วก็จะใช้ความเร็วระดับนี้ในการเข้าไปในสนามรบ

ฉินสือโอวมองจุดเล็กๆ ที่ขยับอยู่บนจอเรดาร์ เขาส่งจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไป ไม่นานก็พบเรือสปีดโบ๊ทสองลำ

แค่ดูใกล้ๆ ก็รู้แล้ว เรือทั้งสองลำนี้ทาสีดำทั้งคู่ วันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้ม ตอนกลางคืนท้องฟ้าไม่มีแสงแม้แต่น้อย แบบนี้พอเรือสปีดโบ๊ทขับมาบนผิวน้ำ ถ้าไม่มีเรดาร์ก็คงไม่สามารถค้นพบพวกมันได้

แบบนี้พอคิดดูแล้วก็ชัดเจน ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ

“ไปปลุกพวกชาวประมงทั้งหมด ไม่ได้มาดีแน่ๆ ดูเหมือนตระกูลมอร์รี่จะกล้าดีจริงๆ!” ฉินสือโอวพูดอย่างเย็นชา

ขับเรือสปีดโบ๊ทที่ทาสีดำมายังฟาร์มปลาของเขาในเวลานี้ ถ้าจะบอกว่าพวกเขามาเที่ยวเล่น ฉินสือโอวคงต้องใสซื่อมากแค่ไหนถึงจะเชื่อ?

ตอนกลางคืนลมทะเลพัดแรง อากาศไม่ดีเลย และดูเหมือนฝนกำลังจะตก ทำให้ทัศนวิสัยต่ำมาก คลื่นก็ลูกใหญ่ เรือสปีดโบ๊ทพุ่งชนคลื่น เข้าใกล้เกาะมาอย่างรวดเร็ว

พวกชาวประมงยังไม่มารวมตัวกัน ฉินสือโอวจึงต้องถ่วงเวลา เขาควบคุมจิตสำนึกแห่งโพไซดอนให้คลื่นลูกใหญ่ขึ้นเพื่อ ขัดขวางไม่ให้เรือเร็วเข้ามาใกล้

เพื่อเป็นการป้องกัน ฉินสือโอวส่งจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไปหาเฮยป้าหวังและปลาหมึกยักษ์ ให้พวกมันมาที่บริเวณทะเลน้ำตื้น

คลื่นค่อยๆ ใหญ่ขึ้น เรือสปีดโบ๊ทขับเข้ามาอย่างยากลำบาก ไม่มีทางที่จะรักษาสมดุลไว้ได้ด้วยความเร็วยี่สิบห้านอต เรือสปีดโบ๊ทลำหนึ่งถึงกับลอยเซไปข้างๆ จนเกือบจะพลิกคว่ำบนทะเล

คนบนเรือฉี่ราดแล้วร้องขึ้นมาเสียงดังจนกลบเสียงคลื่นอย่างน่าอนาถ จากนั้นมีก็คนด่าด้วยความโมโหบอกให้คนขับเรือลดความเร็วลง

พวกชาวประมงพกปืนมาที่ห้องเรดาร์อย่างตึงเครียด ได้ยินว่าอาจจะมีศัตรูพร้อมอาวุธบุกเข้ามาก็ตื่นตระหนกตกใจ

ฉินสือโอวเห็นชาวประมงท่าทางไม่สบายใจ ในใจก็รู้สึกหงุดหงิด ทำไมไม่จัดการเรื่องรับสมัครทหารอาสาให้เร็วหน่อยนะ

เขาไม่โทษพวกชาวประมงที่ใจเซาะกลัว อย่างไรเสียพวกชาวประมงก็ทำประมงไม่ได้ทำสงคราม ให้พวกเขาถือปืนมาอยู่แนวหน้า ที่จริงนี่ก็ไม่ใช่หน้าที่ของพวกเขา

พูดกันโดยปกติแล้วพวกชาวประมงสามารถปฏิเสธที่จะไม่มาช่วยได้ นี่ไม่ใช่เวลาทำงาน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าอาจจะเกิดการต่อสู้ แต่พอได้ข่าวพวกเขาก็มากันหมดทุกคน มีปืนก็เอาปืนมา ที่ไม่มีปืนก็เอาธนูมา ตอนนี้ทุกคนมารวมกันอยู่ที่ห้องเรดาร์แล้ว

ในจุดนี้ฉินสือโอวต้องขอบคุณพวกชาวประมง พวกเขาเสียเหงื่อและเลือดเพื่อฟาร์มปลาจริงๆ

อีกอย่าง การ์เซียและหวังเหล่ยก็มาด้วย ทั้งสองถูกเสียงของพวกชาวประมงทำให้ตื่นก็เลยตามมาอย่างงงๆ การ์เซียห้าวหาญใช้ได้ ในมือของเขาถือปืน AR-15 แต่เป็นรุ่นแม็กกาซีนสั้นบรรจุกระสุนได้แค่สิบนัด ปืนของเขาแตกต่างจากปืนของฉินสือโอวเล็กน้อย

มีจำนวนคนไม่น้อยแล้ว แต่ฉินสือโอวก็รู้อยู่แก่ใจว่ามีคนในมือไม่เพียงพอสำหรับเรื่องนี้ คนที่ใช้ได้มีแค่สิบห้าคนเท่านั้น สำหรับฟาร์มปลาต้าฉินที่กว้างใหญ่แล้ว กำลังคนเท่านี้ไม่เพียงพอเป็นอย่างมาก

พวกชาวประมงต้องออกทะเล ต้องทำงาน แค่เท่านี้คนสิบห้าคนก็ไม่พอแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตอนกลางวันยังต้องจัดคนคอยเฝ้าประตูคลังสินค้า แล้วยังต้องเฝ้าห้องเรดาร์อีก ตอนกลางคืนก็ต้องมีคนเข้าเวร เขาต้องเพิ่มอีกคนอีกสักสิบคนถึงจะพอ

แต่ที่ผ่านมาการมีอยู่ของหัวใจโพไซดอนปิดบังเรื่องนี้มาโดยตลอด งานที่ยากลำบากที่สุดของชาวประมงในการให้อาหารปลา กุ้งและปูลดลงเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้การประมงของฟาร์มปลาต้าฉินยังให้ผลผลิตที่มีคุณภาพดีและปริมาณที่จับได้ก็เยอะกว่าฟาร์มปลาอื่นๆ มาก แบบนี้กำลังคนของฟาร์มปลาถึงยังทนต่อไปได้

ฉินสือโอวลูบอกของชาวประมงแต่ละคน แล้วพูดปลอบใจว่า “วางใจเถอะเพื่อน ฉันแจ้งตำรวจแล้ว ทั้งตำรวจและตำรวจทางทะเลกำลังเดินทางมา พวกเราแค่ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด ไม่จำเป็นต้องออกไปต่อสู้”

“ไม่เป็นไรครับบอส พวกเราแค่ไม่เคยได้รับการฝึกมาก่อน เลยไม่ค่อยถนัดต่อสู้ตอนกลางคืนเท่าไร ที่จริงแล้วพวกเราไม่กลัวอะไรทั้งนั้น” ชาร์คยิ้มแล้วหันไปพูด “ใช่ไหม พวกเรา?!”

“ใช่ครับ!” พวกชาวประมงตะโกน

ชาร์คพูดแบบนี้ทำให้บรรยากาศดีขึ้นมาก เบิร์ดอุ้มปืน SIG-556 ของนีลเซ็นพลางยิ้มแล้วพูด “ทหารลาดตระเวนเป็นแนวหน้า หืม?”

นีลเซ็นที่กำลังประกอบ AWP เงยหน้าขึ้นมายิ้มแล้วพูด “ก็แค่โจรกระจอกกลุ่มหนึ่ง พวกเรามีอะไรต้องกลัว? รอเดี๋ยวเถอะ ฉันจะเอาคนไปสักสองสามคน เอาเรือมาให้ฉันสักลำหนึ่ง รับรองว่าพวกมันไม่ได้ขึ้นฝั่งแน่!”

ฉินสือโอวพยักหน้า สุดท้ายก็พูดอย่างเรียบง่าย “ขอบคุณทุกคนมากที่มาช่วยฟาร์มปลา จัดการเรื่องนี้จบแล้ว พรุ่งนี้หยุดงานแล้วไปดื่มกัน! ไม่ว่าคืนนี้สถานการณ์จะเป็นอย่างไร แต่ละคนจะได้รับรางวัลหนึ่งหมื่นดอลลาร์!”

เสียงดัง ‘แกร๊ก’ นีลเซ็นเอากล้องส่องตอนกลางคืนใส่ในช่องเสียบ เขาเป่าปากแล้วพูด “กระสุนสองนัด หนึ่งหมื่นบาท เยี่ยมจริง!”

คลื่นทะเลอ่อนลงเมื่อเข้าใกล้ชายฝั่ง แต่ฉินสือโอวเพิ่มพลังของคลื่นเข้าไป เรือสปีดโบ๊ททั้งสองลำจึงต้องใช้แรงไปอย่างมากเพื่อที่จะเข้าใกล้เกาะ

ตอนที่ฉินสือโอวแน่ใจว่าพวกเขาต้องการจะขึ้นฝั่ง ก็ส่งพลังพัดให้คลื่นลูกใหญ่รุนแรงขึ้น เรือสำราญที่จะขึ้นฝั่งทางตะวันตกลำนั้นถูกพัดจนพลิกคว่ำ คนบนเรือร่วงลงไปในน้ำพลางร้องอย่างหวาดกลัว

คนขับเรือของเรืออีกลำหนึ่งฝีมือดีมาก ขับหลบคลื่นเป็นรูปตัวเอส แล้วเร่งความเร็วจนขึ้นฝั่งได้สำเร็จ ทำให้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนเปล่าประโยชน์

นีลเซ็นนำชาวประมงห้าคนซุ่มดูเรือสปีดโบ๊ทที่ขึ้นฝั่งทางตะวันออกของวิลล่า เขาให้ชาวประมงขุดหลุมทรายขนาดเท่ากับตัวเขา แล้วหมอบอยู่ด้านบนพลางพูดกับชาวประมง “เตรียมโคมไฟใหญ่ๆ ไว้ให้ดี เดี๋ยวฉันจะทำให้พวกเขาตกใจ แล้วพวกนายก็เปิดไฟ!”

เรือสปีดโบ๊ทพุ่งขึ้นบนชายหาด นีลเซ็นเล็งไปที่หัวเรือผ่านกล้องส่องตอนกลางคืน แล้วง้างไกปืนอย่างรวดเร็ว กลั้นหายใจ จิตใจว่างเปล่า เหมือนกับตอนที่ฝึก มือขวาลั่นไกเบาๆ

‘ปัง!’ เกิดเสียงดังขึ้น ปากกระบอกปืนพ่นประกายไฟออกมา เรือที่เพิ่งจะจอดก็สั่นสะเทือนราวกับถูกสัตว์ร้ายโจมตี!

นี่คือข้อเสียของการไม่มีเครื่องป้องกันเปลวไฟ ตอนที่กระสุนปืนออกจากปากกระบอกไปจะสามารถมองเห็นเปลวไฟได้อย่างชัดเจนในตอนกลางคืน ถ้าเป็นการปฏิบัติการของมืออาชีพ นี่ก็คือเป้าเคลื่อนที่

แต่สำหรับมือสมัครเล่น เปลวไฟที่ปลายกระบอกปืนกลายเป็นรอยยิ้มของเทพแห่งความตายที่มีพลังในการทำให้ตกใจมหาศาล!

พอคนที่อยู่บนเรือพบเปลวไฟที่ปลายกระบอกปืน ก็กรีดร้องด้วยความกลัวในชั่วพริบตา “โอ้วๆๆ มือปืนสไนเปอร์!”

“พระเจ้า! พวกเราโดนซุ่มโจมตี!”

“นี่ไอ้เวรตัวไหนมันทรยศพวกเราเนี่ย? หนีเร็ว!”

“มือปืนสไนเปอร์! มือปืนสไนเปอร์! มือปืนสไนเปอร์!”

อีกด้านหนึ่ง การสู้รบนั้นง่ายดายยิ่งกว่า

คนกลุ่มหนึ่งว่ายน้ำตะเกียกตะกายขึ้นฝั่งอย่างยากลำบาก บริเวณที่พวกเขาเข้ามาเป็นแหล่งที่อยู่ของกั้งตั๊กแตนในตอนกลางคืนพอดี กั้งตั๊กแตนกว่าพันตัวจะขึ้นมาจากน้ำในตอนกลางคืน แบบนี้ก็สนุกแล้ว

…………………………………………….