ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 804 เรื่องง่ายๆ

พ่อเหมาและแม่เหมาพูดด้วยความประหลาดใจว่า “นายไม่รู้เหรอ?”

ฉินสือโอวส่ายหัวอย่างสุดแรง “ไม่รู้เลยสักนิดเลย วินนี่ เหมาเหว่ยหลงเคยโทรมาคุยกับผมเรื่องนี้บ้างไหม? หรือตอนที่พวกเราคุยกัน เขาเคยพูดเรื่องนี้แต่ผมไม่ได้สนใจ?”

วินนี่ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่นะ เขาไม่เคยพูด”

“ผมขอตัวไปโทรศัพท์สักครู่ เชิญอาเหมาและน้าตู้เติมน้ำชาก่อนนะครับ” ฉินสือโอวหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างกังวลใจแล้วเดินออกไปข้างนอกเพื่อโทรหาเหมาเหว่ยหลง

เหมาเหว่ยหลงรับโทรศัพท์แล้วชิงพูดขึ้นก่อนว่า “ดีใจกับแกด้วย นักธุรกิจใหญ่ ตอนนี้แกยอดเยี่ยมมากเลยนะที่ได้เป็นถึงผู้วิเคราะห์ทางการเมือง…”

“ไม่ต้องพูดอะไรไร้สาระ แกจะแต่งงานเหรอ? ทำไมฉันถึงไม่รู้?” สีหน้าของฉินสือโอวเต็มไปด้วยความสงสัย พอได้ยินเช่นนั้น ทางฝั่งเหมาเหว่ยหลงก็เงียบไปสักพัก จากนั้นจึงพูดขึ้นว่า “พ่อกับแม่ของฉันอยู่กับแกใช่ไหม?”

“แกกับท่านทั้งสองคุยกันแล้วใช่ไหม?” ถึงอย่างไรก็ต้องรู้เบื้องหลังของเรื่องนี้ให้ได้ คนหนึ่งพูดอะไรอีกคนก็คิดตามทันที

“อืม ฉันคุยกับท่านทั้งสองแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างทางฝั่งซูซูกับที่บ้านก็คงต้องหยุดชะงัก เพราะไม่ได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้าโดยตรง” เหมาเหว่ยหลงบ่นพึมพำ

“เอาล่ะๆ รู้แล้ว”

ฉินสือโอววางโทรศัพท์พร้อมกับกลับเข้าไป แล้วพูดว่า “ใช่ครับ เขาวางแผนจะแต่งงาน แต่วางแผนแค่เรื่องนี้เท่านั้นเอง คุณอาคุณน้าอย่ากังวลไปเลย ดูสิ เสี่ยวหลงก็ยังคงใกล้ชิดกับพวกคุณ เขาบอกผมในโทรศัพท์ว่า ไม่ได้บอกใครก่อนล่วงหน้าเลย แต่เขาบอกพ่อและแม่ไปก่อนแล้ว!”

“เขาอยากให้ฉันโมโหอย่างไงล่ะ!” พ่อเหมากัดฟันพูด

แม่เหมาดึงเขาไว้ แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า “คุณก็พูดให้มันน้อยๆ ลงหน่อย เวลาคุณก็พูดไม่ดีเอาซะเลย แล้วเสี่ยวหลงเป็นลูกชายใครกันล่ะ?”

ใบหน้าฉินสือโอวจึงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “คุณอา อย่าโกรธไปเลย เสี่ยวหลงก็อารมณ์แบบนี้แหละไม่รู้เหรอ? เขาเป็นคนที่รักคุณที่สุดนะ ตอนเรียนอยู่เขาก็โทรศัพท์หาแต่พวกคุณ และเมื่อไหร่ที่กลับบ้านก็จะรอให้โรงเรียนเปิดถึงจะ กลับไป…”

“ไอ้ลูกไม่รักดีนั่นโทรหาฉันแค่เรื่องค่าใช้จ่ายเท่านั้นแหละ ที่อยู่แต่บ้านไม่กลับโรงเรียนก็เพราะแอบเล่นแต่เกม ตอนที่ฉันไม่รู้น่ะสิ” พ่อเหมาถอนหายใจ แม่เหมาจึงดึงไว้แล้วขยิบตาใส่เขา

พอเหมาถอนหายใจอีกครั้งและแสดงสีหน้าเคารพให้กับฉินสือโอว จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วเดินออกไปสูบบุหรี่นอกบ้าน

ฉินสือโอวจึงลองถามแม่เหมาดูว่า “คุณน้า ตอนนี้ที่บ้านของคุณเป็นอย่างไร?”

แม่เหมาถอนหายใจอย่างหดหู่ แล้วพูดว่า “จริงๆ แล้วฉันน่ะ ไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย แต่พ่อของเขานี่สิ อย่าให้พูดเลยดีกว่า นายก็รู้ว่าลุงเหมาของนาย เป็นคนปากร้ายใจดี เขารักเสี่ยวหลงมาก แต่ตอนนี้เสี่ยวหลงเป็นแบบนี้ไปแล้ว อาเหมาของนายเลยทำอะไรไม่ได้เลย”

ฉินสือโอวรู้สึกว่ามันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เหมาเหว่ยหลงจะหาภรรยาที่เคยแต่งงานถึงสองครั้งแล้วมันก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ภรรยาคนนี้ยังเป็นแม่เล้าที่ไนต์คลับอีก ตอนนั้นสมองเขามีปัญหาหรือเปล่า? พ่อของเขาจะทำอะไร? คนเซียนเที่ยวไนต์คลับก็เซียนในการจับแม่เล้าอยู่แล้ว แล้วจะไปหาให้ยุ่งยากทำไม?

ตอนนี้ฉินสือโอวกังวลใจจริงๆ แต่ถ้ามองในมุมของพี่น้อง รักแท้โดยไม่มีเหตุผล หลิวซูเหยียนสถานะอาจจะไม่ค่อยดี แต่นิสัยของเธอก็ไม่ได้ขาดตกบกพร่องเลย ตามความรู้สึกของเขา เธอไม่ได้แย่เลยจริงๆ

แต่ถ้ามองในมุมของพ่อเหมาและแม่เหมา นี่มันไม่ใช่ปัญหาจริงๆ พ่อเหมาจะเชิญเพื่อนร่วมงานที่เป็นผู้นำมาร่วมงานแต่งได้อย่างไร? คู่อริทางการเมืองของเขาจะมองเรื่องนี้อย่างไร? และยังมีคุณปู่ตระกูลเหมา อาและลุงของเหมาเหว่ยหลงอีก พวกเขาจะมองเรื่องนี้อย่างไร?

ฉินสือโอวคิดอยู่สักพัก แล้วพูดว่า “ไม่อย่างนั้น พวกคุณคิดดูสิ ตอนนี้เสี่ยวหลงก็กำลังจะลงหลักปักฐานอยู่แคนาดาอยู่แล้ว ชีวิตความเป็นอยู่ก็ดำเนินไปได้อย่างดี เอาอย่างนี้ไหม ก็ไม่ต้องจัดงานแต่งงานที่ประเทศจีน เมื่อถึงเวลาก็จัดที่นี่ไปเลย พอคนในประเทศจีนถาม ก็บอกว่าพวกเขาทั้งคู่ไปเที่ยวและได้แต่งงานกันแล้ว เพราะเรื่องนี้กำลังเป็นที่นิยมของคนหนุ่มสาวสมัยนี้”

แม่เหมาถอนหายใจแล้วพูดว่า “เกรงว่ามันจะไม่ได้น่ะสิ เสี่ยวโอว ระบบภายในและภายนอกมันไม่เหมือนกันนะ”

ฉินสือโอวพูดว่า “โลกกว้างใหญ่ไพศาล คนหนุ่มสาวก็แค่อยากลองดู เพราะมันก็ไม่มีทางออกเช่นกัน ไม่อย่างนั้น คุณก็ลองคิดว่ายังมีวิธีอื่นอีกไหม?”

“ไม่มีวิธีอื่นแล้ว” แม่เหมายังคงถอนหายใจอย่างต่อเนื่อง

พ่อเหมาสูบบุหรี่เสร็จแล้วจึงกลับมาเข้า และโบกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ที่เรามาครั้งนี้ ก็ไม่ใช่เพราะมาหาวิธีแก้หรอก เพราะมันไม่มีทางแก้อยู่แล้ว! ที่เรามาหานายที่นี่ก็แค่อยากจะมาถามให้แน่ใจว่าหลังจากที่เสี่ยวหลงมาแฮมิลตัน เขาเป็นอย่างไรบ้าง?”

ฉินสือโอวยิ้มแล้วพูดว่า “พูดตามตรง ผมรู้สึกว่าตอนนี้เสี่ยวหลงมีความสุขมากกว่าตอนอยู่ที่ประเทศจีนอีก แม้ว่าตอนนี้เขาต้องทำงานหนักมาก เขาต้องเรียนรู้ความรู้ด้านการเกษตรตลอดทั้งวันเพื่อทำงานในฟาร์ม เขามีความคิดและการแสวงหา และตอนนี้ความกระตือรือร้นของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว”

พ่อเหมาจึงพูดอย่างไม่สบายใจ “เจ้าลูกคนนี้ ถ้ารู้เรื่องเร็วกว่านี้จะให้เขาไปอยู่ที่ชนบท ทำฟาร์มที่บ้านเกิดและหาผู้หญิงในหมู่บ้านมาแต่งงานด้วยก็ยังได้ ขอแค่บริสุทธิ์ก็พอ!”

“แล้วเสี่ยวหลิวไม่บริสุทธิ์เหรอ? คุณไม่เคยสังเกตเหรอว่าเสี่ยวหลิวเด็กคนนั้นน่ะเธอยอดเยี่ยมมากเลยนะ” แม่เหมาหันหน้ามาพูดเกลี้ยกล่อมพ่อเหมา

พ่อเหมาพูดอย่างจนปัญญาว่า “ก็ไม่ได้แย่หรอก แต่ๆๆ เฮ้อ แล้วฝั่งคุณปู่พูดอย่างไรบ้าง? ตอนนี้ก็ยังปิดบังเขาอยู่ เขากำลังหาคนรักให้เสี่ยวเหมามาโดยตลอด ถ้าให้เขารู้สถานะของเสี่ยวหลิว งั้นพวกเราจะส่งเขาไปปาเป่าซาน”

“อย่าพูดอะไรเลอะเทอะ” แม่เหมามองตาขวางใส่เขา

ฉินสือโอวแอบหัวเราะในใจ รักแท้ที่พ่อเหมามีต่อลูกชายลูกสาวเป็นรักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนจริงๆ เมื่อก่อนพ่อเหมาทำให้เขาประทับใจมากซึ่งแตกต่างจากตอนนี้ เมื่อก่อนเขาเป็นผู้อาวุโสที่มีความสามารถและมีอำนาจมาก แต่ตอนนี้กลับเป็นคุณพ่อตัวน้อยที่ใส่ใจแต่ตัวเอง

คิดอยู่สักพัก ฉินสือโอวจึงตัดสินใจโทรไปหาที่บ้านและถามพ่อแม่ว่ามีประสบการณ์ในการจัดการกับเรื่องแบบนี้ไหม การที่ในครอบครัวมีผู้สูงอายุจะมีค่าเหมือนกับมีลูกใช่ไหม?

หลังจากโทรศัพท์ติดแล้วจึงพูดว่า “พ่อ ผมมีอะไรบางอย่างจะคุยด้วย ไม่ใช่สิ มันเป็นเรื่องสมมตินะ สมมติว่าผมน่ะ ลูกชายพ่อ ไปเจอคนรักอยู่ข้างนอก เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก แต่เธอเป็นแม่เล้าในไนต์คลับ สถานะจึงไม่ค่อยดี พ่อคิดว่าแบบนี้มัน…”

“บ้าไปแล้ว ฉินสือโอว! ไอ้ลูกไม่รักดี แม่ของแกจะทำอย่างไร? วินนี่ก็กำลังตั้งท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ? แกไปทำเรื่องไม่ดีนอกบ้านใช่ไหม? จองตั๋วให้พ่อเดี๋ยวนี้ พ่อจะไปตัดขาแก!” เสียงก้องกังวานของพ่อฉินตะโกนดังลั่นทะลุผ่านมหาสมุทร

ฉินสือโอวยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “ผมบอกว่าสมมติไม่ใช่เหรอไง?”

“พ่อถามแกว่าไปทำเรื่องอะไรไม่ดีมาใช่ไหม?!”

“ไม่ใช่ ไม่มีทางทำเด็ดขาด! ก็บอกว่ามันคือเรื่องสมมติ ผมจะให้วินนี่มาพูดเลย!” ฉินสือโอวรู้ดีว่าตัวเองพูดอะไรต่อไม่ได้แล้ว เขาสมมติอะไรไป พ่อก็จะคิดว่าเขาคือคนในเรื่องสมมตินั้น

วินนี่จึงรับสายต่อ เสียงของพ่อเปลี่ยนไปทันที “วินนี่ลูก หนูอย่ากังวลไปเลย พ่อกับแม่จะไปหา! ให้หนูเป็นคนตัดสินใจ! เจ้าลูกคนนี้พอมันมีทรัพย์สินเงินทองมันก็เปลี่ยนไปทำตัวแย่ๆ เลยเหรอ! พ่อจะตัดขาเขาแน่นอน ดูสิต่อไปเขาจะไปทำเรื่องไม่ดีอะไรได้อีกไหม!”

วินนี่ทำได้เพียงเกลี้ยกล่อม พ่อฉินหัวแข็งมากและไม่ยอมเชื่ออะไรง่ายๆ แน่นอน เขายังถอนหายใจแล้วพูดอีกว่า “หนูเป็นผู้หญิงที่ดีนะลูก มาถึงตอนนี้แล้วหนูยังคงแก้ตัวให้เขาอีก! วางใจเถอะ พ่อกับแม่จะรับหนูเป็นลูกสะใภ้เท่านั้น! หนูไม่ต้องห่วงเลยนะ พวกเราจะไม่ทำเรื่องให้มันวุ่นวาย เขาเป็นลูกชายของเรา!”

วินนี่ไม่มีอะไรจะพูดจึงแบมือออกเพื่อแสดงออกว่าตัวเองไม่มีวิธีอื่นแล้ว

สีหน้าของฉินสือโอวเริ่มซีดและดึงวินนี่อย่างสุดแรงแล้วเรียกว่าพี่สาว ถ้าไม่รีบจัดการเรื่องนี้ พ่อจะต้องมาแน่ๆ

วินนี่ทั้งน่ารักทั้งออดอ้อนเหมือนเด็ก สุดท้ายจึงลากฉินสือโอวมาต่อว่าและสาบาน แบบนี้พ่อฉินคงจะพอเชื่อได้บ้าง มันเป็นแค่เรื่องสมมติ เขาไม่ได้ไปทำเรื่องไม่ดีนอกบ้านจริงๆ

ฉินสือโอวเล่าทุกอย่างให้ฟัง พ่อฉินจึงพูดว่า “เรื่องง่ายๆ แค่นี้เอง แต่ว่าคุณปู่ไม่ได้ดูถูกภรรยาของหลานใช่ไหม? ให้หลานน่ะทำให้ภรรยาของเขาตั้งครรภ์ มีหลานกลับไปให้ปู่ของเขา แล้วแกดูนะว่าเขาจะดูถูกภรรยาของหลายชายได้ลงคอไหม…”

……………………………………………….