ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 829 พบปลาฝูงใหญ่

บิลลี่บอกกับฉินสือโอวว่า เครื่องเสาหัวเรืออันนี้สามารถขายได้อย่างน้อย 40 ล้าน และยังเป็นดอลลาร์สหรัฐอีกด้วย!

เมื่อได้ยินราคา ฉินสือโอวตกใจกระโดดจนตัวลอย สี่สิบล้านและยังเป็นดอลลาร์สหรัฐอีก ท่อนไม้ท่อนนี้แพงขนาดนี้เลยเหรอ?

แต่ลองคิดดูก็รู้สึกสงบ ใช่ นี่เป็นของเมื่อ 500 ปีก่อน และยังเป็นเครื่องเสาหัวเรือที่เรือธงของกษัตริย์ประเทศหนึ่งใช้อีก ถ้าได้ยินชื่อ ‘อสูรของกษัตริย์’ ราคา 40 ล้านก็ยังถือว่าต่ำไปหน่อย!

เขาถอนหายใจได้ไม่นาน เบลคที่ได้รับข่าวก็โทรมาและพูดว่า “ถ้าไม่รู้จริงก็อย่าเพิ่งตั้งราคา! 40 ล้านอย่างนั้นเหรอ? อย่างน้อยต้อง 60 ล้าน! ถ้าน้อยกว่านี้สักหนึ่งดอลลาร์สหรัฐก็ไม่ขาย!”

ฉินสือโอวอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ ตอนนี้ของโบราณมีค่าขนาดนี้เลยเหรอ?

คำอธิบายของเบลคต่อจากนั้นก็คือ “หลังจากบิลลี่เล่าสถานการณ์ให้ฉันฟัง ฉันก็ไปค้นหาข้อมูลจากแหล่งอ้างอิงทันที นายรู้ไหมว่าวัสดุของเครื่องเสาหัวเรืออันนี้ทำมาจากอะไร? ไม้จันทน์แดง! ใช่แล้ว ไม้จันทน์แดง เครื่องเสาหัวเรือที่แกะสลักด้วยไม้จันทน์แดง ราคา 60 ล้านไม่ถือว่าแพงหรอก!”

ไม้จันทน์แดงเป็นสินค้าที่มีคุณภาพในบรรดาไม้จันทน์ ความหนาแน่นมากกับตาขนาดเล็กสีน้ำตาล เนื้อของไม้มีความเสถียรสูง ไม่ง่ายที่จะทำให้แตกหรือเสียรูป มันเป็นไม้ที่ล้ำค่ามากและราคาก็สูงมากด้วย

ไม้ประเภทนี้มีมากในป่าเขตร้อนกับป่ากึ่งเขตร้อน และพบว่ายกเลิกการพัฒนาไปแล้วในศตวรรษที่ 19 และศตวรรษที่ 20 ตอนนี้ทุกประเทศในทวีปเอเชียตะวันออกที่อุดมไปด้วยไม้ประเภทนี้ล้วนบัญญัติไว้ในกฎหมายแล้วว่า การตัดไม้จันทน์แดงจะต้องได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการตามกฎหมายก่อน

ไม้จันทน์แดงมีพื้นผิวที่แข็ง ความเร็วในการเจริญเติบโตก็ช้า ใช้เวลาถึง 5 ปีในการสร้างรอบปี 1 วง และต้องใช้เวลา 800 ปีถึงจะโตเต็มที่ ความแข็งถือเป็นไม้ชนิดแรกที่ถูกเรียกว่า ‘ไม้ของกษัตริย์’ ซึ่งไม่สามารถเปรียบเทียบกับไม้ทั่วไปได้

ความจริงลองคิดดูก็คือ กษัตริย์จอห์นเป็นหนึ่งในกษัตริย์ที่มีทักษะกับกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในประวัติศาสตร์ของเดนมาร์ก เครื่องเสาหัวเรือที่มีเรือธงของเขาจะเป็นแค่สินค้าธรรมดางั้นเหรอ? ไม้ทั่วไปก็ไม่สามารถนำไปทำเรือธงของเขาได้ แล้วเรือธงของกษัตริย์จะไม่สามารถชนศัตรูให้จมลงไปได้อย่างนั้นเหรอ? แบบนี้ก็คงใช้ไม้จันทน์แดงมาทำแค่เครื่องเสาหัวเรือ

ในศตวรรษที่ 14 และศตวรรษที่ 15 ตอนนั้นการทำสงครามในทะเลยังเป็นรูปแบบดั้งเดิมของการต่อสู้ด้วยมือเปล่าระหว่างเรือสองลำที่ใช้เครื่องเสาหัวเรือต่อสู้กันในระยะประชิด ดังนั้นเครื่องเสาหัวเรือที่เรือธงของกษัตริย์ต้องจะไม่ธรรมดาแน่นอน

“ของสิ่งนี้คือไม้จันทน์แดง?” ฉินสือโอวเดินมาหาบิลลี่และถาม

บิลลี่ก็ไม่แน่ใจ เขากะพริบตาอย่างโง่เขลาและตอบว่า “ข้อมูลที่ฉันเจอไม่ค่อยละเอียดนัก จริงๆ แล้วข้อมูลที่ฉันหาคือภาพร่างของเครื่องเสาหัวเรือ เพื่อตรวจสอบว่าเครื่องเสาหัวเรืออันนี้เป็นของจริงหรือของปลอม แต่ก็ไม่มีข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับวัสดุ”

ฉินสือโอวถามว่า “งั้นทำไมนายยังไม่รีบเอาไปให้เบลคตรวจสอบอีก?”

บิลลี่ยิ้มและตอบว่า “เรื่องนี้นายวางใจเถอะ ฉันดูเหมือนคนโง่เหรอไง? ฉันกู้ขึ้นมาเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ฉันได้มันมาฉันก็รีบส่งคนขึ้นฝั่งเพื่อจัดส่งด่วนให้เบลคทันที ตอนนี้ก็คงจะอยู่ในมือของเขาแล้ว คงต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองวันถึงจะได้ผลลัพธ์”

ความจริงแล้วใช้เวลาไม่ถึงสองวัน ตอนบ่ายของวันถัดมา เบลคโทรศัพท์มาหาและตะโกนด้วยความตื่นเต้นว่า “ข้อมูลที่บันทึกไว้ถูกต้อง! เครื่องเสาหัวเรืออันนี้ทำมาจากไม้จันทน์แดง ยิ่งไปกว่านั้นฉันหาคนที่ใช้เทคโนโลยีลำดับเวลามาตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว ต้นไม้จันทน์แดงต้นนี้เป็นต้นไม้ที่ถูกตัดเมื่อฤดูหนาวปี 1482!”

“งั้นมูลค่าของมันจะถึง 60 ล้านไหม?”

“ถึงแน่นอนไม่มีปัญหา! ฉันจะติดต่อพวกทรราชท้องถิ่นในตะวันออกกลางทันที รวมถึงพวกมหาเศรษฐีชาวยิวด้วย พวกเขาสนใจไม้จันทน์แดงที่สุด ขอเพียงแค่เชิญพวกเขามาที่งานประมูล เพื่อน พวกเราก็ทำกำไรได้มหาศาลแล้ว!”

เบลคตะโกนขึ้นมาจากอีกด้านของโทรศัพท์

ถ้าเครื่องเสาหัวเรืออันนี้สามารถขายได้ 60 ล้านจริง ส่วนแบ่งที่เขาจะได้รับก็เกือบจะสิบล้าน เขาจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร?!

ชาวยิวมีความนับถือบูชาไม้จันทน์แดง สำหรับพวกเขาสิ่งนี้คือ ‘ไม้ศักดิ์สิทธิ์’ ตามที่ราชินีแห่งเชบาจดบันทึกไว้ว่าไม้จันทน์แดงเป็นของขวัญแทนความรักที่มอบให้แก่ราชาโซโลมอน ไม้ถูกนำมาสร้างเป็นหีบพันธสัญญาและยังมีเตียง รวมถึงบรรพบุรุษยุคมานิลิกของชาวอิสราเอลก็ถือกำเนิดขึ้นบนนั้นด้วย

ในประมวลกฎหมาย ‘มิชาน’ ของชาวยิว ไม้จันทน์แดงถูกเรียกว่าไม้สวรรค์ที่เต็มไปด้วยพลังบวก

ไม้จันทน์สีแดงที่สมบูรณ์แบบนี้ รวมกับประวัติศาสตร์ 500 ปี รวมกับที่เป็นเครื่องเสาหัวเรือที่เรือธงของกษัตริย์จอห์น ของสิ่งนี้ที่บิลลี่กู้ขึ้นมา ทั้งหมดนั้นก็คือวัตถุล้ำค่า ถ้าพูดถึงความล้ำค่าของมันก็ถือว่ายังประเมินมูลค่าของมันต่ำไป

ในที่สุดฉินสือโอวก็เข้าใจถึงประโยชน์ของการร่วมมือกับเพื่อนอย่างบิลลี่กับเบลค แต่เดิมเขาไม่ได้กู้เหรียญทองกับเหรียญเงินด้วยตัวเอง เพียงแต่เขาคิดว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องเหนื่อยเกินไป สุดท้ายพวกเขาก็เป็นเพื่อนกัน และเขาไม่สามารถทำทุกอย่างได้ด้วยตัวคนเดียว

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะโชคดีที่เขาไม่ต้องไปปิดประตูสร้างเกวียนด้วยตัวเอง ตอนที่เขาค้นหาซากเรืออับปาง เขาสนใจแค่ของที่อยู่ด้านใน ไม่ได้สนใจตัวของซากเรืออับปาง แม้ว่าจะให้เขาดูเครื่องเสาหัวเรืออันนี้ เขาก็จะมองว่ามันเป็นขยะที่ไม่จำเป็นต้องสนใจ

นี่ก็คือพลังของมืออาชีพ เรื่องที่เฉพาะทางก็ควรจะให้คนที่เชี่ยวชาญไปทำ

การกู้ครั้งนี้นับว่าฉินสือโอวได้เปรียบมาก เครื่องเสาหัวเรือเป็นของที่บิลลี่ค้นพบ เบลคก็รับผิดชอบเป็นคนนำไปขาย และปัญหาเรื่องเงินทุนก็ยกให้แบรนดอน ฉินสือโอวแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย แต่ก็ยังเป็นหัวหน้าที่ใหญ่ที่สุด…

รวมกับไข่มุกสีดำและเหรียญทองกับเหรียญเงิน ครั้งนี้ฉินสือโอวต้องจะมีรายได้เข้ามาอย่างน้อย 50 ล้าน ในเมื่อเป็นแบบนี้เขายังจะล่องลอยจับปลาในทะเลอยู่ทำไม? กลับบ้าน กลับไปซื้อของ พูดคุยและเดินเล่นเป็นเพื่อนพ่อแม่กับภรรยาสิ!

การออกทะเลและไม่ได้จับปลา สำหรับพวกชาวประมงถือเป็นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ เพราะทุกครั้งที่ออกทะเลพวกเขาก็จะได้เงินปันผลด้วย ฉินสือโอวเป็นเจ้านายที่ดี ถ้าเขามีเนื้อกิน อย่างน้อยที่สุดก็จะให้พวกชาวประมงได้ดื่มซุปด้วย

หลังจากบอกลาบิลลี่ ฉินสือโอวสั่งให้เรือฮาวิซทกลับท่าเรือ และจับปลาระหว่างทางกลับท่าเรือไปด้วย หลังจากเรือมาถึงฝั่งก็นำไปขาย เขารับแค่ 40% ส่วนอีก 60% ที่เหลือก็แบ่งให้พวกชาวประมง

พวกชาวประมงกระตือรือร้นขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำสั่งนี้ แม้แต่แบล็คไนฟ์ที่ไม่รู้ว่าตกปลาอย่างไร ยังเปลือยด้านบนเพื่อเข้าสู่สนามรบด้วย ตกปลา!

ฉินสือโอวปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไป ทรัพยากรด้านการประมงที่มหาสมุทรแอตแลนติกยังค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ ระหว่างทางที่กลับมาท่าเรือพวกเขาเจอปลาสีกุน ปลาโอแถบขนาดเล็ก ปลากระโทงดาบมหาสมุทรแอตแลนติกและปลาสายพันธุ์อื่นอย่างไม่หยุดหย่อน เพียงแค่จำนวนยังไม่เพียงพอ ฉินสือโอวรู้สึกว่าปลาที่ตกได้ยังไม่คุ้มค่า

แต่พวกชาวประมงไม่สนใจ นี่คือเงินทั้งนั้น พวกเขารอค้นหาปลามาตลอด 24 ชั่วโมง ขอเพียงแค่เจอฝูงปลา พวกเขาก็จะเหวี่ยงแหลงไปเพื่อจับปลา

ฉินสือโอวแอบคิดว่าพลังของเงินทองนั้นยิ่งใหญ่จริงๆ แต่ลองคิดดูแล้วก็ถูก เหตุผลที่เขาแล่นเรือมาไกลขนาดนี้ ไม่ใช่เพื่อค้นหาซากเรือหรอกเหรอ? นั่นก็ไม่ใช่เพื่อเงินหรอกเหรอ?

ด้วยความโชคดี เมื่อเรือแล่นมาถึงน่านน้ำของเมืองบอสตัน ฉินสือโอวก็เจอฝูงปลาหัวเมือกฝูงหนึ่ง

ฝูงปลาสายพันธุ์นี้เจอได้ง่ายมาก เพราะตัวของปลาหัวเมือกมหาสมุทรแอตแลนติกเป็นสีส้มแดงสว่าง ครีบเป็นสีส้มแดงที่สว่างยิ่งกว่า ปกติจะมีความยาวครึ่งเมตรกว่า พวกมันมักจะว่ายกันเป็นกลุ่มอยู่ในมหาสมุทรอย่างยิ่งใหญ่

ปลาหัวเมือกมหาสมุทรแอตแลนติกมีอายุขัยที่ยืนยาวมาก ภายใต้สถานการณ์ที่ทุกอย่างเป็นปกติ พวกมันสามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึง 150 กว่าปี

ครั้งแรกที่พบพวกมันคือที่มหาสมุทรแอตแลนติก ดังนั้นมันจึงถูกเรียกด้วยชื่อนี้ ความจริงนี่เป็นปลาสายพันธุ์หนึ่งที่กระจายอยู่ในทุกพื้นที่ของมหาสมุทรทั่วโลก พวกมันอาศัยอยู่ในมหาสมุทรลึกลงไป 700 ถึง 1000 เมตร ช่วงที่วางไข่คือช่วงต้นและช่วงกลางเดือนสิงหาคม

ดังนั้น เดือนกันยายนของทุกปีจะเป็นนาทีทองในการจับปลาสายพันธุ์นี้ ดังนั้นในเวลานี้จะเจอฝูงปลาฝูงใหญ่สายพันธุ์นี้ก็เป็นเรื่องปกติ

หลังจากรับรู้ได้ถึงฝูงปลาหัวเมือก ฉินสือโอวเดินไปหาชาร์คและพูดเสียงเข้มว่า “ลดความเร็วเรือ บอกทุกคนให้ประจำหน้าที่ ค้นหาอย่างรอบคอบ บริเวณนี้มีฝูงปลาอย่างดีฝูงใหญ่อยู่”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ชาร์คก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที พวกเขาเชื่อมั่นในตัวกัปตันอย่างฉินสือโอวมาก ในเมื่อกัปตันพูดว่ามีฝูงปลาฝูงใหญ่ นั่นก็คือจะต้องมีแน่นอน!

…………………………………………………………