ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 851 สงครามยังดำเนินต่อ

ฉินสือโอวเปิดตู้เย็นกำลังเลือกปลาคาพีลิน ในตอนนี้เสียงร้องครวญครางก็ดังขึ้นมาจากในห้องรับแขก “อ๋าวๆ!!”

เวร นั่นเสียงฉงต้า! ในใจของฉินสือโอวพอบ่งชี้ได้ว่าใครเป็นเจ้าของเสียงร้องครวญครางเขาก็รีบถือปลาคาพีลินสองตัว แล้วพุ่งตัวออกไปด้วยความรวดเร็ว เมื่อออกมาถึงห้องรับแขก ก็พบกับวินนี่ที่กำลังประคองท้องน้อยยืนอยู่บนบันไดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน

ฟอกส์กับมิแรนด้าอยู่ดูแลวินนี่ที่ฟาร์มปลามาโดยตลอด ทั้งสองคนเดินออกมาด้วยความเร่งรีบ มิแรนด้าถามขึ้นมาว่า “เป็นอะไรกัน? เกิดเรื่องอะไรขึ้น? อย่าส่งเสียงแบบนี้ในบ้านสิ”

ในที่สุดปฏิกิริยาตอบสนองในช่วงตั้งครรภ์ก็เริ่มปรากฏออกมาแล้ว ตั้งแต่เริ่มเข้าสู่เดือนพฤศจิกายน วินนี่ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายตัว ดังนั้นจึงไม่สามารถทนรับการกระตุ้นได้

ฉินสือโอวลองวิ่งออกไปดู เขาเห็นฉงต้าที่มองเขาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นสาย พอเห็นเขาออกมาแล้ว ปากใหญ่ๆ ก็อ้าออกแล้วร้องขึ้นมาอีกครั้ง

มิแรนด้าจึงรีบพูดขึ้นมาว่า “เงียบนะ ฉงต้า! ดูแม่วินนี่ของแกสิ อย่าทำให้เธอตกใจนะ!”

พอพูดจบ เธอก็ชี้ไปทางวินนี่ที่อยู่ด้านหลัง

เมื่อเห็นว่าวินนี่กำลังทำหน้านิ่ว ฉงต้าจึงยัดอุ้งเท้าอ้วนๆ ข้างหนึ่งของมันเข้าไปในปาก หลังจากนั้นก็น้ำตานองหน้าหันมามองฉินสือโอวต่อ อุ้งเท้าอีกข้างของมัน ติดอยู่ในปากของมาสเตอร์…

หู่จือ เป้าจือ หลัวปอกับปอหลัว สัตว์เลี้ยงทั้งสี่ตัวยืนอยู่ที่หน้าประตูด้วยใจที่กำลังอกสั่นขวัญแขวน กับท่วงท่าที่วิ่งแจ้นสุดฝีเท้าเมื่อเห็นว่าท่าทางไม่ดีแล้ว

แบบนี้ฉินสือโอวก็รู้แล้วว่า พวกมันต้องไม่รู้แน่ๆ ว่ามาสเตอร์หลุดพ้นจากสภาวะกึ่งจำศีลแล้ว จึงฉวยโอกาสช่วงที่เขาเข้าไปในครัว คิดจะรังแกมาสเตอร์ต่อ

แต่ปรากฏว่า นอกจากจะแกล้งไม่สำเร็จแล้วก็ยังถูกจัดการเอาคืนอีกต่างหาก คาดว่าพอฉงต้ายื่นอุ้งเท้าออกมา มาสเตอร์ก็กัดมันเข้าไป

ครั้งนี้มาสเตอร์วางยาแรง มองดูใบหน้าอ้วนๆ ที่ยับย่นของฉงต้าก็รู้ได้เลยว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน

ไม่แส่หาเรื่องก็ไม่ตาย เมื่อสักครู่เหล่าสัตว์เลี้ยงพวกนี้ทรมานมาสเตอร์ได้น่าเวทนามากจริงๆ!

ตอนนี้ฉงต้าได้รับบทเรียนแล้ว ฉินสือโอวจึงเข้าไปปลอบมาสเตอร์ เขาเอาปลาคาพีลินมาแกว่งอยู่ตรงหน้ามัน เพื่อให้มันอ้าปากออก

แววตาของมาสเตอร์ยังเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ฉินสือโอวปลอบมันอยู่สักครู่มันถึงเพิ่งจะอ้าปากออกด้วยความคับแค้นใจ

เมื่อคืนวานต้องอยู่ด้านนอกแบบหนาวๆ มาแล้วทั้งคืน มาสเตอร์ก็รู้สึกหิวแล้วเหมือนกัน มันอ้าปากกัดปลาคาพีลิน แล้วรีบกลืนเอื้อกๆ เข้าไปอย่างตะกละตะกลาม

ฉงต้านั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นกอดอุ้งเท้าอวบอ้วนที่มีเลือดไหลอาบอยู่ข้างๆ วินนี่เข้าไปกอดปลอบมันไว้ แต่ฉินสือโอวพูดขึ้นมาด้วยความโกรธเคืองว่า “มันทำตัวมันเอง คุณไม่ต้องไปสนใจ มันจะได้รู้จักจำซะบ้าง!”

วินนี่ตบหัวของฉงต้าทางด้านหลังเบาๆ เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณโกรธอะไรคะ? ฉงต้ายังเด็กอยู่นะ หมีสีน้ำตาลโคโลราโดอายุขวบสองขวบชอบเล่นซนกันทั้งนั้นนั่นแหละ ที่จริงแล้วมันไม่ได้มีเจตนาร้ายกับมาสเตอร์นะคะ”

ฉงต้ามุดหัวเข้าไปในอ้อมกอดของวินนี่ อุ้งเท้าอีกข้างก็ผลักฉินสือโอวที่อยู่ทางด้านข้างออก ไปเลยนะ จะไม่รักพ่ออีกแล้ว

ฉินสือโอวผิวปากออกมา หู่จือเป้าจือกับสัตว์เลี้ยงอีกสองตัวที่เหลือก็พากันเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า หลังจากเข้ามาใกล้แล้วหู่จือก็รีบถูหัวของมันเข้ากับหลังมือของเขา พร้อมกับแลบลิ้นเลียฝ่ามือของเขาอย่างเอาอกเอาใจ

มาสเตอร์กินปลาคาพีลินเข้าไปแล้วติดๆ กันสองตัวจึงค่อยๆ ฟื้นกำลังขึ้นมา มันใช้สายตาอันตรายจ้องมองไปที่พวกหู่เป้าหลัวปอ โดยเฉพาะปอหลัว ความแค้นจากเมื่อสักครู่ที่มันเพิ่งจะถูกปอหลัวขวิดดันไปทั่วพื้นหิมะ ต้องชำระแค้น!

ปอหลัวกลับไม่ได้กลัวมาสเตอร์ เพราะมันหาจุดอ่อนที่แท้จริงของมาสเตอร์เจอแล้ว

ฉินสือโอวประเมินใจที่คับแคบของเหล่าสัตว์เลี้ยงไว้ต่ำเกินไป ปอหลัวกับมาสเตอร์สายตาทั้งสองคู่ปะทะกัน ต่างก็สื่อความหมายอย่างเดียวกันว่า การหลั่งเลือดปรากฏขึ้นมาแล้ว มีเพียงสงครามเท่านั้น ที่จะสามารถกอบกู้ศักดิ์ศรีของพวกเราคืนมาได้!

ตอนเที่ยงท้องฟ้าปลอดโปร่งอยู่ช่วงหนึ่ง ฉินสือโอวจึงลองออกไปประเมินสถานการณ์ดู คาดไม่ถึงว่าระดับความหนาของพื้นหิมะจะมากถึงสิบเซนติเมตรกว่าๆ เข้าส่ายหัวพร้อมกับพูดว่า “ดูท่าว่าปีนี้คงจะมีพายุหิมะอีกแล้ว ถึงได้มีหิมะตกหนักเร็วขนาดนี้!”

จากปรากฏการณ์เรือนกระจกที่เลวร้ายลง ประเทศเขตหนาวแบบแคนาดาได้รับผลกระทบขนาดหนัก หิมะตกหนักไม่ใช่เรื่องดี หิมะตกหนักหมายถึงไอน้ำที่มีอยู่อย่างเต็มอิ่ม แล้วไอน้ำมาจากไหนน่ะเหรอ? จากน้ำแข็งขั้วโลกเหนือละลายไงล่ะ

ฉินสือโอวคิดไปเรื่อยตั้งแต่เมืองเมเปิลลีฟ ไปจงหนานไห่ไปจนถึงตึกเพนตากอนอยู่สักพัก จากนั้นก็ส่ายหัวแล้วไปตรวจสอบสภาพผลเก็บเกี่ยวของฟาร์มปลา

ตอนนี้อีกประมาณหนึ่งสัปดาห์บัตเลอร์ก็จะมารับปลาไปอีกล็อตแล้ว เฉพาะช่วงนี้ผลเก็บเกี่ยวของฟาร์มปลาจะวางจำหน่ายที่ร้านตัวแทนผูกขาดเท่านั้น ไม่มีตัวแทนจำหน่ายจากรัฐอื่น ซึ่งนี่เป็นความคิดของฉินสือโอวเอง

เพราะถึงอย่างไรฟาร์มปลาก็เปิดมาได้ไม่ถึงสองปี หากมีปริมาณการผลิตจำนวนมาก จะทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลได้ง่าย

ฟาร์มปลาแห่งหนึ่งที่อยู่ในฐานะตกต่ำเกือบจะถึงขั้นล้มละลาย เวลาแค่ปีครึ่งกลับกลายมาเป็นฟาร์มปลาทองคำที่มีทั้งคุณภาพและปริมาณผลผลิตชั้นหนึ่งควบคู่กัน นั่นเป็นเรื่องที่ผิดปกติเกินไปจริงๆ

มาสเตอร์เห็นว่าข้างนอกมีแสงแดดแล้ว จึงเดินต้วมเตี้ยมออกไปเตรียมตัวอาบแดด มันดูท่าทางเหมือนกับกำลังชะล่าใจ ทั้งๆ ที่ทั้งตัวก็มีแต่จุดอ่อน

ปอหลัวตามไปเงียบๆ แววตาทั้งคู่เป็นประกายวาววับเย็นยะเยือก เขาขนาดใหญ่บนหัวส่องแสงแวววาวตั้งอยู่อย่างมั่นคงราวกับมีดดาบ

หู่จือเป้าจือกับหลัวปอตามไปทางด้านหลังของปอหลัว ด้านหนึ่งเพื่อทำให้ปอหลัวดูแข็งแกร่ง ส่วนอีกด้านก็เพื่อเตรียมตัวดูเรื่องสนุก

ฉงต้านั่งอยู่ข้างๆ วินนี่ด้วยความเศร้าโศก อุ้งเท้าข้างหนึ่งเป็นสีแดงสด แน่นอนว่าไม่ใช่เลือด แต่เป็นยาแดงที่วินนี่ทาให้มันต่างหาก ก่อนหน้านี้ฉงต้าถูกกัดเข้าไปอย่างแรงเลย

มาสเตอร์นอนหมอบอยู่ตรงประตูเพื่อดื่มด่ำกับความอบอุ่นของแสงอาทิตย์ มันหรี่ตาเล็กน้อย ดวงตาคู่เล็กกวาดมองไปด้านหลังอยู่เรื่อยๆ มันสัมผัสได้ถึงเจตนาร้ายของปอหลัวตั้งนานแล้ว

ปอหลัวเดินเตร่ไปรอบๆ อยู่พักหนึ่ง ในระหว่างนั้นอยู่ๆ มันก็วิ่งออกไป ก้มหัวใช้เขาของตัวเองกักตัวมาสเตอร์ คิดจะดันมันออกไปอีก

ทว่ามาสเตอร์ลงมือได้ว่องไวกว่า เหมือนกับดริฟต์รถ อุ้งเท้าทั้งสี่ข้างเกาะพื้นบ้านไว้เพื่อหมุนตัว ปากใหญ่เต็มไปด้วยซี่ฟันแหลมคมอ้าออกกว้าง มันกัดลงไปบนเขาขนาดใหญ่ของปอหลัว

คราวนี้มาสเตอร์ต้องลำบากแล้ว เขาของปอหลัวไร้ซึ่งความรู้สึก มันไม่เจ็บ!

เขาของกวางอูฐก็เหมือนกับพลั่ว แข็งแกร่งและทรงพลัง ปอหลัวกักตัวมาสเตอร์ไว้ มันหอบหายใจฮืดฮาด มุ่งมั่นที่จะดันมาสเตอร์ลงไปจากขั้นบันไดของวิลล่า

มาสเตอร์เห็นแบบนี้ก็ร้อนใจแล้ว มันอ้าปากออกคิดจะเริ่มโจมตีจากจุดอื่น

แต่ปอหลัวกลับไม่ปล่อยโอกาสให้มัน ภายใต้แสงอาทิตย์สีทอง ขนของมันส่องแสงสีทองสว่างไปทั่วทั้งตัว ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง เขาขนาดใหญ่ราวกับพลั่วยึดกระดองด้านหนึ่งของมาสเตอร์เอาไว้ ท่อนขาทั้งสี่ข้างส่งพลังให้มันเริ่มออกวิ่ง!

นี่คือจุดอ่อนของมาสเตอร์ที่ปอหลัวหาเจอ เต่าอัลลิเกเตอร์หนังเหนียวเนื้อหนาต้านการโจมตีได้ มีซี่ฟันทรงพลังและรวดเร็ว ทว่าคอของมันสั้นเกินไป กลยุทธ์การโจมตีก็เรียบง่ายเกินไป การลงมือก็ช้า หากถูกยึดตัวไว้ก็ไร้ซึ่งหนทางสู้

ปกติปอหลัวจะจัดการกับมาสเตอร์ไม่ได้ เนื่องจากพื้นหญ้าไม่ลื่นพอ มันดันมาสเตอร์ที่แข็งแรงกำยำไม่ได้

พื้นหิมะช่วยมันไว้ มาสเตอร์ที่อยู่บนพื้นหิมะก็เหมือนกับแคร่เลื่อนหิมะ ถูกปอหลัววิ่งขวิดไปทั่วทุกหนทุกแห่งอย่างจนปัญญา…

หู่เป้าหลัวมีความสุขจนเห่าบรู้วๆ ออกมา พวกมันวิ่งตามอยู่ด้านหลัง ในตอนนี้พื้นหิมะมีความคึกคักขึ้นมาแล้ว

ฉงต้าเห็นว่าปอหลัวแก้แค้นให้ตัวเองได้แล้ว จึงรู้สึกตื่นเต้นดีใจจนอยากจะลุกออกไปดูความครึกครื้นข้างนอกทันที ทว่าอุ้งเท้าของมันได้รับบาดเจ็บ พอเหยียบลงไปบนพื้นมันก็ร้องอ๋าวๆ ออกมา เจ็บจัง!

วินนี่ปวดประสาทอย่างถึงที่สุด เธอกำลังแพ้ท้องอยู่ตรงนี้ เหล่าสัตว์เลี้ยงที่อยู่ด้านนอกกลับเริ่มทะเลาะกันอีกแล้ว จึงทำได้แค่เปิดวิทยุสื่อสารไปหาฉินสือโอว แล้วตะโกนไปว่า “กลับมาดูเด็กๆ ด้วยค่ะ ทะเลาะกันอีกแล้ว!”

ฉินสือโอวกำลังนอนหมอบอยู่บนท่าเรือเพื่อตรวจดูสภาพการยึดเกาะของเพรียงตีนเต่า ช่วงฤดูร้อนกับฤดูใบไม้ผลิ เป็นช่วงที่เพรียงกำลังแพร่พันธุ์ เขาจึงตั้งใจจะควบคุมกระแสน้ำให้พัดลูกเพรียงหินมาที่เสาเข็มหรือไม่ก็พื้นผนังของท่าเรือ เพื่อที่ปีหน้าจะได้เก็บออกได้ง่าย

ขณะที่เขากำลังตรวจดูอยู่ทางนี้ เสียงของวินนี่ก็ดังออกมาจากวิทยุสื่อสาร จึงต้องรีบลุกขึ้นมา แล้ววิ่งกลับไปดูอย่างจนปัญญา

หลังจากนั้น เขาจึงพบว่าบนพื้นหิมะที่ด้านหน้าวิลล่า ปอหลัวกำลังดันมาสเตอร์วิ่งไปทั่ว โดยมีหู่จือเป้าจือกับหลัวปอวิ่งตามท้ายอย่างสนุกสนาน ส่วนฉงต้าก็กำลังร้องคำรามอยู่ตรงประตู…

………………………………………………..