ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 914 เงาครีบน้ำเงินปรากฏ

เหมาเหว่ยหลงกำลังคุยกับฉินสือโอว จู่ๆ ก็มีเสียงอุทานตกใจดังออกมาจากห้องคนขับ หลังจากนั้นชาร์คก็วิ่งออกมาแล้วตะโกนขึ้นว่า “บอส รีบมาดู รีบมาดู! พระเจ้า รีบมาดูเครื่องหาปลาเร็วๆ เสียหรือเปล่าเนี่ย!”

ฉินสือโอวมองดูชาร์คที่มีสีหน้าตื่นเต้นจนแดงเป็นสีไวน์ก็ตกใจ เขารีบส่งจิตสำนึกแห่งโพไซดอนกลับลงไปในทะเลอีกครั้ง

ที่เห็นก่อนเลยคือปลาใหญ่สวยงามรูปทรงกระสวย นี่คือปลาโอแถบ ข้างใต้ฝูงปลาตัวใหญ่นั้น มีปลาใหญ่กว่าสิบตัวที่สวยกว่า ลักษณะของพวกมันเป็นประกายแสงเย็นสีฟ้าขาว มีแค่หางที่ส่ายไปมา ว่ายน้ำได้รวดเร็วมาก ราวกับอัศวินแห่งมหาสมุทร

ฝูงปลาทูน่าครีบน้ำเงิน!

ฉินสือโอวเข้าใจแล้ว ชาร์คพบฝูงทูน่าครีบน้ำเงินฝูงนี้จากเครื่องหาปลา ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่ถึงกับทำท่าผิดปกติแบบนี้

อาหารที่ปลาโอแถบกินคล้ายกับทูน่าครีบน้ำเงิน ฝูงปลานี้กำลังไล่ล่าปลาแฮร์ริ่งฝูงโต ส่วนทูน่าครีบน้ำเงินก็อยู่ใต้ฝูงปลาโอแถบ ปลาแฮร์ริ่งที่ถูกไล่ล่าจนตกใจจะมีบางตัวที่ว่ายไปในแถบน้ำลึก แบบนี้พวกปลาทูน่าครีบน้ำเงินก็ได้กินอาหารแบบไม่เปลืองแรง

ฝูงปลาทูน่าฝูงโตในตอนนี้แบ่งเป็นฝูงย่อยสองสามกลุ่ม ฝูงปลานี้มีปลาทูน่าครีบน้ำเงินพ่อลูกนำฝูงซึ่งก็คือทูน่าครีบน้ำเงินตัวเล็กตัวใหญ่สองตัวที่ฉินสือโอวเจอตอนเขาเพิ่งมาถึงฟาร์มปลา

น้ำเงินใหญ่ตอนนี้ร่างกายแข็งแรงกำยำจริงๆ ยาวถึงสี่เมตรกว่า ราวกับขีปนาวุธข้ามทวีปที่วางแนวนอน หุ่นอ้วนกลม เกล็ดปลาเป็นประกาย ตาทั้งสองข้างมีชีวิตชีวา หางสะบัดแบบมีเรี่ยวแรง น้ำหนักน่าจะถึงสองพันปอนด์!

เหล่าชาวประมงถูกเสียงตะโกนของชาร์คดึงความสนใจให้มาที่ห้องคนขับ จากนั้นเสียงของลมหายใจเย็นก็ดังขึ้น ทุกคนเริ่มถกเถียงกัน

“นี่คือฝูงปลาอะไร? หรือว่านี่คือฝูงปลาทูน่าครีบน้ำเงินงั้นเหรอ? พระเจ้า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ งั้นฟาร์มปลาของเราก็จะรวยแล้ว! รวยแล้วจริงๆ!”

“ไม่ๆ นี่ไม่ใช่ฝูงปลาทูน่าครีบน้ำเงิน เห็นปลาตัวนั้นที่นำฝูงอยู่ไหม? ดูรูปร่างของมันสิ ฉันเดาว่ามันหนักสองพันปอนด์ได้ ตอนนี้ในทะเลไม่มีปลาตัวใหญ่แบบนี้แล้ว!”

“ต่อให้มีปลาตัวใหญ่แบบนี้ ก็ไม่มีฝูงทูน่าครีบน้ำเงินแบบนี้ ไม่ใช่เหรอ? พวกแกดูสิ ฝูงปลานี้มีปลากี่ตัว? แถมยังเป็นปลาใหญ่หมดเลยด้วย เหลือเชื่อ!”

“โอ้ พระเจ้า ไม่ใช่มีแค่ฝูงนี้ รีบดูสิ มีมาอีกฝูงแล้ว!”

ที่โผล่ขึ้นมาบนหน้าจอเมื่อกี้ก็คือฝูงปลาทูน่าครีบน้ำเงิน แล้วยังเป็นฝูงย่อยจากฝูงที่น้ำเงินใหญ่นำมาด้วย

ปลาทูน่าครีบน้ำเงินหาอาหารไม่ใช่แค่ทำการบุกเข้าหาเพียงอย่างเดียว หัวหน้าปลาจะมอบหมายงานให้ดำเนินการล้อม มักจะล้อมเป็นเส้นโค้งจากข้าง แล้วค่อยๆ ดื่มด่ำกับอาหารหลังจากล้อมไว้แล้ว

ปลาทูน่าเป็นหนึ่งในปลาที่ทำงานเป็นทีมได้ดีที่สุดในมหาสมุทร ความสามารถไม่แพ้โลมา

ฉินสือโอวค่อยๆ เดินเข้าไปในห้องคนขับ ฝูงชนที่เถียงกันมองมาที่เขาและบูลก็ถาม “บอส นั่นต้องเป็นฝูงปลาแฮลิบัตแอตแลนติกแน่ๆ หรือไม่ก็ปลาทูน่าแอตแลนติก ใช่ไหมครับ?”

ที่พวกเขาขอการยืนยันจากฉินสือโอวก็เพราะตอนนั้นที่พูดโม้ ฉินบอกว่าเขาสามารถวิเคราะห์มูลค่าโดยประมาณของฝูงปลาได้

ฉินสือโอวแตะจมูกแล้วค่อยๆ พูด “ฉันไม่กล้าบอกว่านั่นเป็นฝูงปลาอะไร เพียงแต่มูลค่าจะต้องมากกว่าปลาแฮลิบัตแอตแลนติกกับปลากระโทงสีน้ำเงิน ฉะนั้นเราทำสัญลักษณ์พวกมันไว้ก่อน ไว้หาเวลาออกทะเลไปตกพวกมันโดยเฉพาะ!”

“นั่นก็คือทูน่าครีบเหลืองไม่ก็ทูน่าครีบน้ำเงิน!” ชาร์คตบลงบนแท่นควบคุมแล้วตะโกน

ปลาแฮลิบัตแอตแลนติกกับปลากระโทงสีน้ำเงินก็สามารถโตจนถึงสามเมตรกว่า แต่ไม่เคยมีที่โตจนถึงสี่เมตรมาก่อน

ปลาทูน่าครีบน้ำเงินมีข้อจำกัดด้านการหายใจ พวกมันจะต้องขยับไปมาตลอด ฝูงปลาเลยปรากฏบนหน้าจอเพียงครู่เดียว หลังจากนั้นก็หายไปแบบไร้ร่องรอย

แต่นี่ก็พอให้กำลังใจพวกชาวประมงได้แล้ว พวกเขาหวังว่าฟาร์มของตัวเองจะมีฝูงปลาทูน่าครีบน้ำเงินสักฝูง อาหารในฟาร์มปลาอุดมสมบูรณ์ขนาดนั้น คุณภาพน้ำก็ดีขนาดนี้ งั้นขอแค่พวกมันมา ภายในเวลาสั้นๆ คงไม่ไปไหนแน่

ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหมือนกับเป็นเงินดอลลาร์แคนาดาเลยทีเดียว ปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่ดูดีหน่อยสามารถแลกรถดีๆ ได้คันหนึ่ง ทูน่าครีบน้ำเงินแบบดีที่สุดสามารถแลกบ้านหลังหนึ่งได้เลย

แม้ว่าราคาบ้านในแคนาดาจะไม่สูง แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าใครก็ซื้อบ้านได้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับแนวคิดการบริโภค การประหยัดกินประหยัดใช้ เก็บออมเพื่อซื้อบ้านหลังหนึ่งเหมือนคนจีนนั้นที่แคนาดาแทบจะไม่มี

หลังจากปล่อยอวน เหล่าชาวประมงเก็บกวาดช่องแช่แข็งเตรียมเก็บปลาโอแถบ ฉินสือโอวเอาปืนซุ่มยิงโบลต์แอคชั่นออกมาแล้วถามเหมาเหว่ยหลง “มาลองสักนัดสองนัดดีไหม?”

เหมาเหว่ยหลงกลับไม่ได้สนใจเขายักไหล่พลางตอบว่า “ไม่มีเป้า ยิงขึ้นฟ้าให้เปลืองกระสุนหรือไง?”

ฉินสือโอวยิ้มพลางส่ายหน้า เขาเอากล้องส่องทางไกลให้เหมาเหว่ยหลงมองไปทางทิศใต้แล้วถามขึ้น “เห็นอะไรบ้างไหม?”

เหมาเหว่ยหลงหมุนกล้องส่องทางไกลแล้วพูดขึ้น “มีทุ่นลอยอยู่? ทำไมเหรอ แกโยนลงไปเหรอ?”

ฉืนสือโอวแค่นหัวเราะแล้วเอ่ยปาก “เปล่า เพราะฉะนั้นเอามาเป็นเป้าได้!”

นี่มันฟาร์มปลาของเขาด้วย ไม่รู้ว่าใครกล้าดีมาโยนที่ดักกุ้งกับลอบดักปูที่นี่ แต่สามารถหลบการค้นหาของเรดาร์ได้ก็ถือว่าเก่งพอตัว

ที่จริงการขโมยปลาไม่ใช่เรื่องน่ารำคาญที่สุดที่เจ้าของฟาร์มปลาต้องเจอ เพราะจะขโมยปลาไม่ว่าจะเป็นอวนลากหรืออวนล้อมจับก็ล้วนเปลืองเวลา เจ้าของฟาร์มอาจจะมาไล่หรืออาจจะแจ้งตำรวจทัน

ขโมยกุ้งมังกรกับปูถึงจะจัดการลำบาก เรือขโมยปลามักจะมาถึงแถบทะเลที่ตั้งไว้อย่างรวดเร็ว แค่โยนพวกที่ดักกุ้งหรือหม้อปูไว้ก็เสร็จแล้ว ผ่านไปสองสามวันค่อยมาเก็บที่ดักกุ้งกับลอบดักปูกลับไปอย่างว่องไว ก็มีเงินก็เข้ากระเป๋าแล้ว

นี่ก็คือสาเหตุที่ว่าทำไมฟาร์มปลาหลายๆ ที่ไม่ยินดีเลี้ยงปูกับกุ้งมังกร เลี้ยงไปก็ให้คนอื่นฟรีๆ

เพียงแต่ต่อกรกับพวกนั้นก็ง่ายดาย แค่เก็บที่ดักกุ้งกับลอบดักปูไปก็จบ ขโมยกุ้งมังกรกับปูก็เสี่ยงเหมือนกัน ถ้าขโมยกุ้งปูไม่ได้งั้นก็เสียที่ดักกุ้งกับหม้อปูไปเปล่าๆ

เมื่อเช้าตอนที่ชาร์คบอกว่าพวกเขาไม่มีลอบดักปูจับปูไม่ได้ ฉินสือโอวบอกว่าเขามีวิธี นั่นก็เพราะเขากวาดดูเขตทะเลแถบนั้นแล้วเห็นว่ามีคนโยนหม้อปูไว้

เหล่าชาวประมงตอนหลังก็เห็นลูกทุ่นพวกนั้นเลยโมโหขึ้นมาชั่วขณะ บูลด่ากราดออกมา “ไอ้พวกนี้มันก็อึดจริงๆ! แม้แต่เรือผีก็ไม่กลัวเลยเหรอ? ทำไมพวกมันไม่ไปเป็นทหารรับจ้างเสียเลย ต้องเป็นชายชาติทหารไม่กลัวตายแน่!”

ฉินสือโอวใส่กระสุนที่ปืนซุ่มยิง เขาชักปืนช้าๆ นีลเซ็นยืนแนะนำอยู่ข้างๆ “ถ้าหากเป็นการซุ่มยิงชั่วคราวโดยไม่มีผู้สังเกตการณ์ คุณต้องวิเคราะห์แรงลม ทิศทางลม อุณหภูมิ และความหนาแน่นของไอน้ำด้วยตัวเองก่อน แต่มักจะกลายเป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลสำคัญ…”

“หายใจเข้าออก จับจังหวะของตัวเองก่อน ให้ลมหายใจกำหนดจังหวะการเต้นของหัวใจ หาจังหวะที่คุณและปืนพอดีกัน นิ้วอย่าแข็งมาก ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ เหนี่ยวไกเบาๆ ด้วยนิ้วของคุณไปเรื่อยๆ ต้องสอดคล้องกับจังหวะการหายใจของคุณด้วย…”

“ระยะห่างประมาณหนึ่งพันเมตร นี่คือระยะซุ่มยิงระยะไกล หากเป็นการต่อสู้จริงอย่าลงมือในระยะนี้ แต่ตอนนี้แค่เล่น เพราะฉะนั้นคุณตามสบายเลย ผมดูแล้ว ยกปากกระบอกปืนขึ้นสักสององศา โอเค ยิงเลย!”

“ปัง!” เสียงดังสนั่นดังขึ้น กระแสลมแรงก่อตัวขึ้นรอบปากกระบอกปืน หิมะรอบด้านละลายในพริบตา

……………………………………………..