ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 962 เจ้าชายผู้น่าสงสาร

เจ้าหญิงโลลิต้าคุกเข่าทั้งสองข้างพลางยกมือขึ้น เพื่อให้แสงแดดส่องกระทบลงมายังหอยเบี้ยดวงดาว

ลมทะเลโบกพัด ทำให้เสื้อสีชมพูที่เธอสวมใส่ปลิวไปตามลม

แสงแดดที่ส่องลงมากระทบหอยเบี้ยดวงดาวอันสวยงาม เกิดประกายแสงขึ้นบนเปลือกหอย หากมองดูดีๆ จะเห็นเป็นชั้นแสงหลากหลายสีปรากฏขึ้นบนเปลือกหอย หอยเบี้ยในมือเล็กทั้งสองข้างของหญิงสาวที่เหมือนกับกลีบดอกไม้ ใบหน้าของเด็กสาวเต็มไปด้วยความสุข

ฉินสือโอวหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อจะถ่ายรูป แต่เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก็เก็บโทรศัพท์ไป ภาพเหตุการณ์นี้ให้มันอยู่ในความทรงจำคงจะดีกว่า

เพราะโดดแสงจากดวงอาทิตย์ส่องลงมา หอยเบี้ยที่ยังมีชีวิตอยู่ก็หดเท้าเข้าเปลือกไป ซาลามาห์ตกใจขึ้นมาอีกครั้ง เธอหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มสวยราวดอกไม้ “เฮ้ คุณลุง มันยังมีชีวิตอยู่ล่ะ! มันไม่ได้เป็นเปลือกหอย มันมีชีวิต!”

ฉินสือโอวถามออกมาพร้อมรอยยิ้มว่า “คุณ คุณเรียกผมว่าอะไรนะ?”

“คุณลุงน่ะสิ ที่ประเทศของเรา คำนี้ใช่เรียกคนที่อายุมากกว่าเรามากกว่าสิบปีขึ้นไปนะ พวกเขาจะถูกเรียกว่าคุณลุงหมดเลย” ซาลามาห์พูดออกมาพร้อมสีหน้าที่ไร้เดียงสา แต่ดวงตาเล็กเรียวคู่นั้นมีแววเจ้าเล่ห์ซ่อนอยู่

ฉินสือโอวดำลงไปในน้ำอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่เคยคิดที่จะคิดอะไรกับเจ้าหญิงน้อยคนงามคนนี้ แต่ว่าเขาก็มองว่าเจ้าหญิงคนนี้เป็นน้องสาวคนหนึ่งของเขา แต่เมื่อถูกเรียกว่าคุณลุง เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเขาถูกมองว่าเป็นคนแก่คนหนึ่ง

คนแก่เนี่ยนะ!

แต่ว่าอีกไม่นานเขาก็จะเป็นพ่อคนแล้ว พอฉินสือโอวคิดถึงตรงนี้เขาก็ดีใจขึ้นมา จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้าเหลือเกิน เขาคิดถึงวินนี่อีกแล้ว

เขาคิดถึงวินนี่ที่รออยู่ที่บ้าน รวมถึงคิดถึงทุกคนที่อยู่ที่ฟาร์มปลาด้วย ฉินสือโอวรู้สึกอ่อนไหวขึ้นมา ไม่ได้การ ให้อยู่ที่นี่สิบวันเขาคงทนไม่ได้แน่ ผ่านมาแค่สองวันก็อยากกลับบ้านแล้ว อีกอย่างวัตถุประสงค์ของเขาก็ลุล่วงแล้ว เขามาเพื่อทำความรู้จักกับผู้คนมากมาย

ในขณะที่ฉินสือโอวกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น คลื่นน้ำคลื่นหนึ่งก็พัดเข้ามา พร้อมกับเสียงคำรามของเจ็ทสกี เจ้าชายน้อยฮามานแดนที่มีขนหน้าอกดกดำขับมันเข้ามาด้วยความเร็ว

เจ็ทสกีทำให้เกิดระลอกน้ำ จนเกิดคลื่นขึ้นมาเป็นวงกลม เจ้าชายน้อยที่ขับเจ็ทสกีอยู่คงกำลังคิดว่าตัวเองนั้นกำลังขี่คลื่นทะเลอยู่

เมื่อฉินสือโอวเห็นว่าไม่มีใครที่อยู่แถวนี้ให้ต้องอับอาย เขาก็สั่งจิตสำนึกแห่งโพไซดอน บังคับให้เกิดคลื่นลูกใหญ่ขึ้น แล้วให้มันซัดไล่หลังเจ็ทสกีคันนั้นไป ‘ซ่า’ เสียงคลื่นพัดเข้าที่ด้านหลังของเจ้าชายเต็มๆ เขากัดฟันด้วยความเจ็บปวด

ไม่มีใครสนใจภาพเหตุการณ์นี้ เพราะว่าเจ็ทสกีทำให้เกิดคลื่นอยู่แล้ว การเกิดคลื่นลูกใหญ่จึงเป็นเรื่องปกติ ใครจะไปตั้งใจทำให้เกิดได้กัน? แม้ว่าฮามานแดนเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

เมื่อเห็นพี่ชายของตัวเองมา ซาลามาห์ก็รีบเอามือซ่อนด้านหลังทันที ใบหน้าสวยมองไปยังพี่ชายด้วยสีหน้าบึ้งตึง บนหน้าแทบจะมีคำว่า ‘ฉันไม่ชอบพี่’ เขียนแปะเอาไว้

ฉินสือโอวเดาว่าในตอนที่ยังเป็นเด็กฮามานแดนจะต้องชอบแย่งของมาจากซาลามาห์แน่นอน ไม่อย่างนั้นเจ้าหญิงน้อยองค์นี้คงไม่ซ่อนเปลือกหอยทันทีที่เห็นเขาแน่นอน

ฮามานแดนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เขาพูดกลั้วหัวเราะว่า “น้องพี่ เดาสิว่าพี่เอาของขวัญอะไรมาให้?”

ซาลามาห์มองเขาด้วยความสงสัย “พี่ไปหาซื้อเปลือกหอยจากใครสักคนมาใช่ไหมคะ?”

รอยยิ้มบนใบหน้าฮามานแดนที่สดใสกลับมายิ้มเจื่อนในทันที เขาพูดออกมาอย่างไม่พอใจว่า “เธอหมายความอย่างไร? ทำไมพี่ต้องไปซื้อหอยที่คนอื่นด้วย…”

“เมื่อกี้ที่พี่ขับเจ็ทสกี หนูไม่เชื่อหรอกว่าพี่จะเก็บเปลือกหอยสวยๆ ได้จากการขับเจ็ทสกี ที่นี่ไม่ใช่ทะเลทรายนะ! จะหาเปลือกหอยที่นี่ พี่จะต้องดำน้ำ พี่ดำน้ำไปเก็บหอยมาเหรอคะ?” เจ้าหญิงน้อยถามพลางหัวเราะออกมา

ฮามานแดนชี้ไปยังซาลามาห์อย่างโมโห เขาพูดขึ้นว่า “ได้ ใช่ ฉันไม่ได้ดำน้ำ แค่เปลือกหอยนี้ฉันไม่ได้ซื้อมันมา มีคนให้ฉันมา ฉันเห็นว่ามันสวยดี และคิดว่าเธอน่าจะชอบ เลยตั้งใจเอามาให้เธอโดยเฉพาะ”

“ขอบคุณนะคะ พี่ชายสุดที่รัก แล้วมันอยู่ไหนล่ะ?” เจ้าหญิงโลลิต้าพูดขึ้นมาส่งเดช ไม่เห็นความขอบคุณในประโยคเลยสักนิด

ฮามานแดนชินกับอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ของเธอเสียแล้ว เขาหยิบหอยเบี้ยขนาดใหญ่เท่ากับมือออกมาราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า เขาถามออกมาด้วยความภูมิใจว่า “เป็นยังไง? สวยใช่ไหมล่ะ? เธอดูลายบนตัวมันสิ…”

มันคือหอยเบี้ยแผนที่ ฉินสือโอวมองออกได้ในทันที หอยเบี้ยชนิดนี้เป็นหอยเบี้ยที่มีขนาดใหญ่ แต่ตัวที่ฮามานแดนถืออยู่ถือว่าตัวเล็ก ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของมันสามารถยาวได้ถึงสิบกว่าเซนติเมตร

หอยเบี้ยแผนที่เป็นหอยที่หนักและแข็งแรง รูปทรงเรียวเหมือนไข่ ที่เปลือกของมันเป็นสีน้ำตาลอ่อนปนสีขาว เส้นลวดลายสีน้ำตาลเข้มประดับอยู่ด้านบน ลายที่เกิดขึ้นส่วนมากเป็นเส้นวงกลมสีน้ำตาลอ่อน

เพราะว่าลวดลายและจุดสีขาวมีมากเป็นพิเศษ รูปร่างของมันจึงเหมือนรูปภูเขาแม่น้ำ จึงเป็นที่มาของชื่อหอยเบี้ยแผนที่

หอยเบี้ยแผนที่ที่ฮามานแดนถือ บริเวณด้านข้างและใต้ท้องเป็นสีน้ำตาลอ่อน ตกแต่งด้วยจุดสีขาว ด้านบนถูกเคลือบด้วยสารอีนาเมล ทำให้เปลือกของมันเรียบและเป็นเงางาม แต่ว่าลวดลายของมันค่อนข้างยุ่งเหยิง ไม่เหมือนพวกลายเส้นของภูมิทัศน์เลยแม้แต่น้อย ถือว่านี่ไม่ได้เป็นของล้ำค่าอะไร

สิ่งที่ทำให้มันล้ำค่าคือลวดลายพิเศษที่อยู่บนเปลือกของมัน โดยทั่วไปลายพวกนั้นจะเส้นหนาและชัดเจน มีลักษณะเหมือนแม่น้ำ อีกทั้งยังมีเส้นลวดลายยื่นมาทั้งสองข้างราวกับแม่น้ำที่แตกแขนง

โดยไม่ต้องสงสัย แม้ว่าเจ้าชายองค์นี้จะเชี่ยวชาญในการดำน้ำและท่องไปยังโลกใต้ท้องทะเลได้ แต่กับเรื่องสัตว์ทะเลเขาไม่ได้มีความรู้มากนัก เขายังคิดว่าหอยเบี้ยอันนี้ที่เขาเอามาเป็นของล้ำค่า จึงยังคงพูดเยินยอมันอย่างไม่จบไม่สิ้น

สุดท้าย เขาก็หันมาถามฉินสือโอวว่า “คุณเจ้าของฟาร์มปลา ที่ผมพึ่งพูดไปถูกใช่หรือไม่?”

ฉินสือโอวเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นว่า “สิ่งที่คุณพูดมาทั้งหมดคงเป็นสิ่งที่คนขายหอยเบี้ยบอกกับคุณ ใช่ไหม? งั้นผมขอพูดอะไรหน่อย คุณน่าจะไปรู้จักกับอาจารย์ของผม เขาเก่งมากเรื่องคดีความที่เกี่ยวกับการฉ้อโกงทางการค้า”

ฮามานแดนเบ้ปากลง แต่ฉินสือโอวยังคงพูดเสริมอีกว่า “เห็นแก่ว่าเราเป็นคนรู้จักกัน ผมจะพยายามหว่านล้อมอาจารย์ของผมให้เขาลดราคาให้คุณร้อยละยี่สิบเลย”

ซาลามาห์ยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาปิดปากพลางหัวเราะออกมา แววตาเต็มไปด้วยความซุกซน ดูเหมือนว่าภาพฮามานแดนที่กำลังโกรธอยู่จะสร้างความสุขให้เธอเป็นอย่างมาก

ฮามานแดนถลึงตามองไปยังฉินสือโอว ความหมายที่แสดงออกมาคือคุณรอให้ผมจัดการน้องสาวตัวแสบก่อนเถอะ ผมไม่ยอมให้คุณยั่วโมโหได้ง่ายๆ หรอก

แต่ว่าเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าน้องสาวแน่นอนว่าเขาต้องแสดงความเป็นคนดีออกมา หลังจากที่จ้องไปยังฉินสือโอวเขาก็มองไปยังซาลามาห์ เขายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “อย่าไปฟังคำพูดไร้สาระนั้นเลย เขาอิจฉาที่พี่เจอหอยที่สวยงามอันนี้…”

“หึ นี่เป็นของที่คุณลุงคนนั้นให้หนู” เจ้าหญิงโลลิต้าหยิบหอยเบี้ยดวงดาวออกมา

หอยเบี้ยดวงดาวมีค่ามากกว่าหอยเบี้ยแผนที่อยู่มาก เหตุผลก็เป็นเพราะว่าความงามของมันมีมากกว่า แน่นอนว่า รสชาติก็ดีกว่า แต่ว่าใครจะกินเนื้อหอยเบี้ยที่มีมูลค่านับหมื่นดอลลาร์กันล่ะ?

โดยเฉพาะเมื่ออยู่ภายใต้แสงอาทิตย์แบบนี้ หอยเบี้ยดวงดาวมีสีสันสวยงาม สีก็มันสดชัด แต่หอยเบี้ยแผนที่มีเพียงสีขาวและสีน้ำตาลอ่อนเท่านั้น ไม่ต้องเปรียบเทียบให้สงสัยถึงความสวยของพวกมันเลย

ฮามานแดนจ้องมองไปยังหอยเบี้ยดวงดาว เขาโยนหอยเบี้ยในมือของตัวเองทิ้งลงทะเล จากนั้นก็วิ่งไปแย่งหอยเบี้ยดวงดาวมา

เจ้าหญิงโลลิต้าเตรียมตัวไว้แล้ว เธอถือหอยเบี้ยดวงดาวไว้ที่มือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างแอบแตะตาข่ายที่จับกุ้งมังกรไว้เงียบๆ เธอรอจนฮามานแดนขึ้นมาบนเรือ เธอกัดฟันแล้วลากตาข่ายขึ้นมา แล้วโยนไปยังฮามานแดน

เจ้าชายคว้าตาข่ายจับมาไว้โดยไม่รู้ตัว กุ้งมังกรตัวใหญ่กำลังโบกก้ามไปมาด้วยความโมโห มันพุ่งก้ามของตัวเองเข้าไปที่แก้มของเจ้าชายทันที!

……………………………………………