ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา - บทที่ 968 ผจญภัยในป่าฝน

เมื่อเห็นฝูงเต่าแบบนี้ เหล่าเต่ามะเฟืองรู้ว่าเต่าตนุว่ายตามหลังมา เพราะว่าพวกมันได้รับพลังโพไซดอน ความอดทนจึงมีมากกว่าญาติห่างๆ ความเร็วในการว่ายน้ำจึงค่อนข้างเร็ว เต่ามะเฟืองลดความเร็วลงเพื่อที่เต่าตนุจะได้ตามทัน ไม่อย่างนั้นพวกมันคงว่ายไปไกลกว่านี้แล้ว

เมื่อก่อนเต่าตนุมักถูกชาวพื้นเมืองออสเตรเลียและชาวเอเชียถูกจับไปทำเป็นอาหาร โดยเฉพาะในช่วงสองสามปีมานี้มีการพัฒนาวิธีการสกัดคลอโรฟิลล์จากไขมัน สิ่งนี้จึงทำให้พวกมันเจอกับหายนะ

เต่าทะเลส่วนใหญ่มักจะอาศัยอยู่ในน้ำตลอดชีวิต พวกมันจะขึ้นฝั่งก็ต่อเมื่อวางไข่เท่านั้น แต่มิสเตอร์กูสเป็นข้อยกเว้น มันอาจจะโดนไฟฟ้าช็อตจนเพี้ยนไปแล้ว ถึงได้ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งไปมาทั่วชายหาด

ถ้าหากว่ามันเอาแต่อยู่ในน้ำ เต่าทะเลก็ไม่ได้ถือว่าเป็นสัตว์ที่จับได้ง่าย เนื่องจากว่าพวกมันแข็งแรงและชอบทำนู่นนี่ไปทั่ว ต่อให้มันติดอวนก็สามารถที่จะหนีออกมาได้

เต่าตนุเป็นสายพันธุ์ที่ต่างออกไป พวกมันเป็นเต่าทะเลสายพันธุ์เดียวที่ชอบนอนอาบแดด จึงเป็นเรื่องง่ายที่พวกมันจะถูกจับ เต่าทะเลเมื่ออยู่ในน้ำเป็นสัตว์ที่แม้แต่ฉลามก็ไม่สามารถจะยั่วยุได้ง่ายๆ จะสามารถทำร้ายพวกมันได้ก็ต่อเมื่อพวกมันอยู่บนฝั่งเท่านั้น

อีกอย่างหนึ่งที่เป็นเอกลักษณ์ เต่าตนุเป็นเต่าชนิดเดียวที่กินสาหร่ายทะเลเป็นอาหาร พวกมันก็กินหอย สัตว์ขาปล้องและปลาบางชนิดเป็นครั้งคราว แต่ว่าเต่ามะเฟืองจะกินแมงกะพรุนและหอยเป็นหลัก

และเพราะเหตุผลนี้ จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เนื้อของมันเต็มไปด้วยคลอโรฟิลล์ เรียกได้ว่ามันไม่มีความผิดอะไรเลย

เช่นเดียวกับเต่ามะเฟือง เต่าตนุก็ประสบปัญหาทางด้านเชื้อชาติเช่นกัน แต่ว่าเมื่อก่อนพวกมันตายก็เพราะกินถุงพลาสติกเข้าไป แต่ตอนนี้กลับถูกรุกล้ำแทน

เมื่อก่อนที่ออสเตรเลียเคยเป็นสวรรค์ของเหล่าเต่าทะเล ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็สามารถพบเจอพวกมันได้ แม้ว่าตอนนี้จะมีมาตรการการป้องกันแล้ว แต่ก็ยังพบเจอพวกมันได้น้อยอยู่ดี

พวกเต่าตนุน่าจะเข้าใจสถานการณ์นี้ดี ปรากฏว่าปีนี้เมื่อฝูงเต่ามะเฟืองกลับมา พวกมันก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ ทำไมฝูงของตัวเองนับวันยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ ทำไมในสถานการณ์อันยากลำบากแบบนี้ญาติห่างๆ ของพวกมันจึงกลับมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ล่ะ? อีกทั้งแต่ละตัวยังดูสดใสและแข็งแรงมากอีกด้วย?

เต่ามะเฟืองอาจจะบอกกับเต่าตนุถึงเรื่องของเกาะแฟร์เวล ที่ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแอตแลนติกอันห่างไกล ที่ที่ซึ่งมีทะเลสีครามและท้องฟ้าสีฟ้า ต้นไม้เรียงรายทั่วเกาะ มีสาหร่ายทะเลราวกับป่าไม้ และแมงกะพรุนตัวอ้วนสมบูรณ์ อีกอย่างสถานที่ที่เป็นราวกับสวรรค์แห่งนี้ ยังไม่มีการเข่นฆ่าเกิดขึ้นด้วย!

ดังนั้น เต่าตนุจึงซื้อคำโฆษณาของเต่ามะเฟือง ปีนี้เมื่อญาติห่างๆ ออกเดินทางจากออสเตรเลียไป พวกมันจึงตามไปด้วย เพื่อที่จะไปดูสถานที่แห่งสวรรค์แห่งใหม่

แม้ว่าเต่าตนุจะกินสาหร่าย แต่ก็ถือว่าเป็นการปกป้องสัตว์อื่นๆ ที่ฟาร์มปลามีสาหร่ายเป็นจำนวนมาก สามารถเลี้ยงเต่ายักษ์สองสามตัวได้โดยไม่มีปัญหาอะไร ในทางตรงกันข้ามยังเป็นการเพิ่มความหลากหลายทางสายพันธุ์ที่ดีอีกทางหนึ่งด้วย

เพราะแบบนี้ฉินสือโอวจึงได้ดีใจขึ้นมา เขาเพิ่มพลังโพไซดอนให้เต่าตนุไปจำนวนมาก เพื่อเพิ่มความอึดให้พวกมัน จะได้มั่นใจได้ว่าพวกมันจะไม่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

ส่วนเต่ามะเฟืองนั้น แน่นอนว่าพวกมันได้รับพลังโพไซดอนอยู่แล้ว ถือว่าเป็นรางวัลให้แก่พวกมัน

เมื่อส่งฝูงเต่าเสร็จ ฉินสือโอวก็กลับมายังน่านน้ำเกรตแบร์ริเออร์รีฟ สัมผัสทั้งสี่ของโพไซดอนตื่นตัวทันที หลังจากที่ค้นหาอยู่ครู่หนึ่ง มันก็เจอเข้ากับฝูงปลาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่กลับไม่เจอเรืออับปางอันมีค่าแม้แต่ลำเดียว

เรือที่จมอยู่แถวๆ นี้เป็นเรือสำราญสมัยใหม่ โดยส่วนมากมักจะเป็นเรือลำเล็กๆ เมื่อเกิดปัญหาพวกมันก็จะจมลงล บนเรือพวกนั้นไม่มีของมีค่าอยู่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว เรื่องนี้ทำให้ฉินสือโอวผิดหวังเป็นอย่างมาก

ฉินสือโอวค้นพบสัตว์ทะเลสายพันธุ์ต่างๆ จำนวนมาก แต่เว่าเขาไม่ได้พากลับไปที่ฟาร์มปลา ปลาพวกนี้เป็นปลาเขตร้อน พวกมันไม่เหมาะที่จะอาศัยอยู่ในมหาสมุทรแอตแลนติคที่มีอากาศหนาวเย็น

เมื่อไม่เจออะไร ฉินสือโอวก็เรียกจิตสำนึกแห่งโพไซดอนกลับมา เขามองไปที่นาฬิกา ตอนนี้สามทุ่มแล้ว สำหรับพวกเขาถือว่าเป็นยังไม่ดึก พวกบิลลี่และเบลคเป็นพวกนอนดึกเหมือนกับนกฮูก แต่สำหรับเด็กอย่างไวส์ ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะต้องเข้านอนแล้ว

ไวส์ยังคงดูมีพลังงานล้นเหลือ ท่าทางดูดีกว่าตอนที่มาหาเขาในตอนเช้า ฉินสือโอวคิดว่าเขาก็เป็นพวกนกฮูกเหมือนกัน ปรากฏว่าไม่นานพ่อของเขาก็มาถาม พ่อของไวส์เคาะประตูพลางถามขึ้นว่า “อะจารย์ฉินอยู่ไหมครับ? ผมจอร์จ”

ฉินสือโอวลุกขึ้นจากโซฟาไปเชิญจอร์จให้เข้ามา เมื่อเจ้าของโรงงานเหล็กร่างท้วมเดินเข้ามา เขาก็กวาดสายตาไปรอบห้องรับแขก แล้วถามออกมาอย่างร้อนรนว่า “ไวส์ไม่ได้อยู่กับคุณที่นี่เหรอครับ? ตอนที่กำลังทานอาหารเย็นอยู่เขาโทรมาบอกว่าเขาอยู่กับคุณที่นี่”

ฉินสือโอวหันกลับไปมา ตอนนี้ใบหน้าของไวส์เต็มไปด้วยกระดาษ เขาแพ้อย่างราบคาบ บนตัวก็มีกระดาษแปะอยู่ด้วยเช่นกัน มีเพียงดวงตาทั้งสองข้างเท่านั้นที่โผล่ออกมา มิน่าล่ะพ่อของเขาถึงมองไม่ออก

บิลลี่รีบช่วยไวส์เอากระดาษออกจากตัว ไวส์โบกมือให้พ่อของเขาพลางพูดออกมาอย่างสนุกสนานว่า “พ่อครับ ผมอยู่ตรงนี้!”

“อ้อ บนหน้าของลูกมีอะไรติดอยู่น่ะ?” เจ้าของโรงงานเหล็กจ้องมองไปยังลูกของตัวเอง เขาโน้มตัวไปข้างหน้าและมองลูกชายอย่างละเอียด จากนั้นจึงพยักหน้า ท่าทางของเขาดูค่อนข้างปลาบปลื้มใจ

ฉินสือโอวรู้สึกไม่เข้าใจนิดหน่อย แม้แต่กระดาษขาวก็ไม่รู้จักงั้นเหรอ? ทำไมถึงได้แสดงท่าทีที่เปลี่ยนไปแบบนี้ได้ล่ะ?

จอร์จช่วยลูกชายเช็ดหน้าเช็ดตา คนเป็นลูกหัวเราะออกมาอย่างไร้เดียงสา พลางพูดขึ้นด้วยความสนุกว่า “ที่อยู่บนหน้าของผมไม่ใช่น้ำลาย มันคือน้ำผึ้ง!”

ท่าทางของเจ้าของโรงงานเหล็กยิ่งดูตื่นตระหนกเข้าไปใหญ่ เขารู้แล้วว่าลูกชายของเขาโดนคนนิสัยไม่ดีพวกนี้แกล้งเข้าแล้ว

“ลูกเล่นอยู่ที่นี่สนุกไหม?” จอร์จมองไปยังคนอื่นๆ อย่างสุขุม หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มตาหยีตามลูกชายของตัวเอง

ไวส์พยักหน้าอย่างแรง แล้วตอบกลับมาเสียงดัง “สนุกมากเลยครับ พ่อ อะจารย์ของผมสอนกำลังภายในด้วย วันนี้ผมรู้สึกร่างกายสบายขึ้นมาก พวกลุงบิลลี่ก็เล่นกับผมสนุกมากเลย พวกเขาโง่มากเลย แพ้ให้ผมตั้งหลายรอบ!”

บิลลี่ เบลค และคนอื่นๆ พากันหัวเราะออกมาฝืนๆ เพราะว่าบนใบหน้าของพวกเขาไม่มีกระดาษติดอยู่เลย แต่เจ้าตัวเล็กกลับเกือบจะจมลงไปในกองกระดาษแล้ว

จอร์จดึงลูกชายให้ลุกขึ้น เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มว่า “งั้นเหรอ? เก่งมาก แต่ว่าตอนนี้ลูกต้องกลับบ้านแล้ว กลับไปกินยาเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาเล่นกับพวกลุงๆ อีกดีไหม?”

เมื่อได้ยินว่าต้องทานยา ไวส์ก็รีบโบกมือไปมาทันที เขาตอบกลับว่า “ไม่เอา พ่อ ผมไม่อยากกินยา วันนี้ผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว ไม่ต้องกินยาแล้ว!”

ใบหน้าของจอร์จยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้ม เขาตอบกลับว่า “ไม่ว่ายังไง ลูกก็ต้องกลับไปทานยา หลังจากนั้นพ่อจะอนุญาตให้ลูกมานอนที่นี่กับอะจารย์ดีไหม?”

ไวส์ครุ่นคิดด้วยความลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อนว่า “ไม่ทานยาแล้วนอนที่นี่ไม่ได้เหรอครับ?”

ฉินสือโอวเข้ามาคุกเข่าต่อหน้าไวส์แล้วพูดขึ้นว่า “นายกลับไปทานยากับพ่อก่อนเถอะ เพื่อปรับสภาพร่างกายของตัวเอง เมื่อร่างกายของนายแข็งแรง นายจึงจะเรียนวิทยายุทธกับพวกอาจารย์ได้”

“ผมสามารถเรียนสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรด้วยได้ไหมครับ?” ไวส์ถามออกมาด้วยความตื่นเต้น “แล้วยังมีบาทาไร้เงาอีก!”

“ได้สิ รวมถึงกระบวนท่าพันมือด้วยนะ เรียนได้หมดเลย!”

ไวส์ยิ้มออกมา เขารีบจูงมือพ่อของเขาออกไปทันที จอร์จหันกลับมามองฉินสือโอวแล้วยิ้มให้

ตามที่ตกลงกันไว้ วันต่อมาฉินสือโอวเข้าร่วมกลุ่มผจญภัยป่าฝน กลุ่มผู้ประกอบการวัยรุ่นต้องการที่เข้าไปที่ด้านหลังป่าฝนเพื่อทำการสำรวจพื้นที่

ทีมผจญภัยของพวกเขามีสมาชิกทั้งหมดสิบเอ็ดคน แต่ว่าบริษัทอเมริกันเอ็กซ์เพรสได้เตรียมไกด์และบอดี้การ์ดไว้ให้ด้วยสิบคน เพราะว่าหากเกิดอะไรขึ้นกับคนกลุ่มนั้น บริษัทไม่สามารถรับผิดชอบได้แน่นอน

หัวหน้าไกด์ชื่อว่าคาริส เขาเป็นทหารผ่านศึกเอสเอเอสจากประเทศอังกฤษ ว่ากันว่าเขาคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในป่ามาก เขาเป็นชายผู้มากด้วยประสบการณ์ ตอนนี้เขายังเป็นหัวหน้าทีมผู้กำกับรายการที่โด่งดังไปทั่วโลกอย่าง ‘ผจญภัยสุดขั้ว’ อีกด้วย ก่อนที่แบร์กริลล์สจะได้เข้าไปสำรวจในที่ต่างๆ เขาจะเป็นคนแรกที่ได้เข้าไปก่อนเสมอ

………………………………………………………………..