ผมมีระบบย่อยสลายในวันสิ้นโลก - บทที่ 10 ทักษะแปลกๆ

บทที่ 10 ทักษะแปลกๆ

ตอนนี้ในระยะของการตรวจจับด้วยเสียงของเขานั้นได้ตรวจพบหมาไม้สีหน้าตาลที่มีความยาวประมาณหนึ่งเมตร ในตอนนี้มันกำลังซุกตัวอยู่ภายใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ห่างจากเขาไปประมาณสิบเมตร พร้อมกับดวงตาคู่เล็กๆที่เบิกกว้าง

เฉินเฉียงยังคงทำเป็นไม่ใส่ใจ มือข้างซ้ายถือดาบดั้นเมฆ มือขวาถือมีดที่เคยได้รับมา บรรจงตัดเนื้องูสองหัวเข้าปากไปพร้อมทั้งหลับตาเคี้ยวมันด้วยท่าทางมีความสุข

เฉินเฉียงนั้นถึงแม้จะไม่รู้ว่าหมาไม้สายฟ้านี้จะมีความเร็วขนาดไหนก็ตาม แต่เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นแม้แต่น้อย เขาเตรียมตัวที่จะต้อนรับการโจมตีของหมาไม้สายฟ้าได้ทุกเมื่อ

อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ในตอนนี้เฉินเฉียงเริ่มกดดันขึ้นมา เพราะหมาไม้ตัวนี้มันเอาแต่จ้องไม่ยอมเข้ามาสักที

เนื้องูสองหัวชิ้นที่สองได้ถูกเขาย่างจนตอนนี้เขมือบหมดไปแล้ว มาจนกระทั่งตอนนี้ หมาไม้สายฟ้าก็ยังไม่เคลื่อนไหว เฉินเฉียงเองก็ยังไม่ได้ทำอะไรผิดปกติ เขายืดตัวตรงท่าทางราวกับจะง่วงนอนก่อนที่จะหาที่พิงหลังและหลับตาลง

-มาลองดูกันสิว่าคราวนี้แกจะทำยังไง-

เฉินเฉียงในตอนนี้ได้ตั้งสมาธิมั่นไปกับการตรวจจับด้วยเสียง เพื่อเฝ้าตรวจสอบการเคลื่อนไหวของหมาไม้สายฟ้า

แต่ดูเหมือนว่าตัวเขานั้นจะดูถูกหมาไม้สายฟ้าตัวนี้ไปเหมือนกัน และนี่เองทำให้เขาได้รับรู้ว่าเจ้าตัวนี้ไม่ได้เร็วมากแต่กลับมีความอึดถึกทนที่ดีในระดับหนึ่งเลยทีเดียว

หลังจากผ่านไปประมาณสิบนาที เฉินเฉียงได้ส่งเสียงกรนออกมา

และเป็นตอนที่หมาไม้สายฟ้าเริ่มเคลื่อนไหว

อย่างไรก็ตาม การระแวดระวังของหมาไม้สายฟ้านี้ยังคงเต็มเปี่ยม ไม่ได้พุ่งตรงเข้ามาหาเขาโดยตรง แต่มันนั้นกลับค่อยๆเขย่าต้นหญ้าที่อยู่ข้างๆมันราวกับต้องการตรวจสอบอะไรบางอย่าง

แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด ในเมื่อมันนั้นได้เห็นซากร่างของงูสองหัวที่อยู่ข้างๆเฉินเฉียง เป็นธรรมดาที่มันต้องระวังตัว

เฉินเฉียงเองยังคงแกล้งกรนต่อไป แม้แต่มือที่กุมดาบดั้นเมฆเอาไว้ก็ยังคลายตัวลงไปเล็กน้อย

เป็นตอนนี้ที่หมาไม้สายฟ้าตัดสินใจพุ่งตรงเข้ามา เมื่อมาเหยียบลงไปบนร่างส่วนบนของเฉิงเฉียว กรงเล็บทั้งสองข้างแหวกอากาศตวัดลงไปที่ส่วนหัวของเฉินเฉียง

และในตอนนั้นเอง ดาบดั้นเมฆที่ราวกับรอคอยมานานก็ได้กวาดสวนขึ้นไปราวกับลมกระโชกแรง

แกร๊ง ประกายแสงกระจายไปทั่วต่อหน้าต่อตาของเฉินเฉียง

กรงเล็บของหมาไม้สายฟ้าช่างแข็งแกร่งนัก

หลังจากโจมตีสวนกลับไปได้ เฉินเฉียงก็ได้ดีดตัวไปข้างหน้าเพื่อลุกขึ้นยืนในทันที และก่อนที่เขาจะรักษาสมดุลของตัวเองได้ทัน หมาไม้สายฟ้าก็ได้พุ่งเข้ามาอีกครั้งจากด้านหลังพลางยกกรงเล็บแหลมของมันลงบนร่างของเฉินเฉียงอีกครา

ในคราวนี้เฉินเฉียงไม่อาจยกดาบขึ้นมากันได้ทัน

ก้าวย่างสวรรค์

เพียงก้าวเดียว เฉินเฉียงหลบการโจมตีถึงตายของหมาไม้สายฟ้าได้อีกครั้ง

หลังจากหมาไม้สายฟ้าพลาดในการสังหารเฉินเฉียงอีกครั้ง ในตอนนี้มันกำลังประเมินเฉินเฉียงใหม่และเตรียมที่จะถอยออกไปตั้งหลัก อย่างไรก็ตามเฉินเฉียงนั้นไม่ยอมให้โอกาสนั้นแก่มัน หลังจากที่เขาหลบการโจมตีของมันมาได้ เฉินเฉียงได้ขว้างมีดในมือขวาไปยังหมาไม้สายฟ้าก่อนที่จะใช้ก้าวย่างสวรรค์อีกครั้ง

หลังจากพุ่งทะยานเข้าไป เฉินเฉียงก็ต้องประหลาดใจในทันทีเมื่อเห็นว่ามีดที่ขว้างออกไปเมื่อครู่นี้กระเด้งออกมาหลังจากสัมผัสขนของหมาไม้สายฟ้า

ดูเหมือนว่าขนสีน้ำตาลนี้จะนุ่มแบบสุดๆ

และในทันทีนั้น เฉินเฉียงก็ได้เห็นว่าหมาไม้สายฟ้าหลุดรอดไปจากมีดของเขาไปได้อย่างง่ายดาย เฉินเฉียงที่อยู่ในอากาศในตอนนี้ก็รีบปรับท่าทางของตน เขาได้ใช้ดาบดั้นเมฆปะทะเข้ากับสายลมและเปลี่ยนวิธีของตนให้ดิ่งลงไปยังร่างของหมาไม้สายฟ้าอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งสับลงไปที่ร่างส่วนล่างของหมาไม้สายฟ้า

และนี่เป็นสิ่งที่เฉินเฉียงนั้นตัดสินใจได้ถูกต้องแล้ว

นั่นก็เพราะเมื่อหมาไม้สายฟ้าเห็นวิธีการเคลื่อนไหวของเฉินเฉียงและมั่นใจในขนนุ่มฟูของมันทำให้มันนั้นประมาทการโจมตีของเฉินเฉียงในครั้งนี้

และนี่เองทำให้ตัวมันนั้นทำไม่ได้แม้แต่การเบี่ยงตัวหลบ

มันไม่คิดว่าดาบของเฉินเฉียงจะฟันลงบนขาข้างหนึ่งของมัน

ขาของมันนั้นไม่มีขนสีน้ำตาลปกคลุม นี่จึงเป็นจุดอ่อนอันน้อยนิดของหมาไม้สายฟ้า

“ควี้กกกกกกกกกกก”

ทันทีที่หมาไม้สายฟ้ากรีดร้องด้วยเสียงแหลมเล็ก ขาข้างหนึ่งของมันก็ถูกเฉินเฉียงตัดขาดลงไปเป็นที่เรียบร้อย

ต่อให้เป็นหมาไม้สายฟ้าก็ตาม แต่กับการสูญเสียขาไปอย่างกะทันหันหนึ่งข้าง ความเร็วของมันนั้นย่อมลดลงอย่างมาก และด้วยทักษะก้าวย่างสวรรค์และดาบดั้นเมฆนั้นทำให้เฉินเฉียงนั้นสามารถฆ่าหมาไม้สายฟ้าได้ทุกเมื่อตามต้องการ

อย่างไรก็ตาม เฉินเฉียงนั้นยังไม่ต้องการฆ่ามันในทันที และในครั้งนี้เขานั้นไม่คิดจะใช้กระบวนท่าของดาบสายฟ้าทำลายวิญญาณแม้แต่น้อย ในตอนนี้เข้าใช้แค่เพียงพลังทำลายล้างจากดาบดั้นเมฆและความบ้าพลังของเขาล้วนๆในการค่อยๆชำระอวัยวะส่วนต่างๆของหมาไม้ทีละเล็กทีละน้อย

“ควี้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

ไม่นานนัก ขาทั้งสี่ของหมาไม้สายไฟก็ได้กุดหายไปจนหมด มันส่งเสียงกรีดร้องอย่างโหยหวน

สำหรับหมาไม้สายฟ้านั้น อาวุธของมันมีเพียงกรงเล็บสองคู่ที่คงอยู่บนขาทั้งสี่ข้าง และเมื่อขาทั้งสี่ของมันกุดไปจนหมด มันก็ไม่ได้ต่างไปจากเสือไร้เขี้ยวเล็บเลยแม้แต่น้อย

“ไอ้ตัวระยำ แกฆ่าปู่ซุนของข้า นี่คือสิ่งที่แกควรจะได้รับ”

ไม่ว่าหมาไม้สายฟ้าจะเข้าใจคำพูดของเฉินเฉียงหรือไม่ก็ตาม ในตอนนี้มันทำได้เพียงส่ายศีรษะไปมาและสะบัดอย่างรุนแรง พร้อมเสียงกรีดร้องที่แหลมเล็กที่สุดในชีวิตเท่าที่เคยร้องออกมา

เฉินเฉียงที่ในตอนนี้รู้สึกว่าได้ระบายความโกรธแค้นอย่างพอใจแล้ว เขาหยุดเล่นอีกต่อไป เขาได้ยกดาบดั้นเมฆขึ้นมาก่อนที่จะกระหน่ำทิ่มแทงเข้าไปบนร่างของหมาไม้สายฟ้าอย่างโหดร้าย

ไม่ว่าหนังของหมาไม้สายฟ้าจะนุ่มลื่นขนาดไหนก็ตาม เมื่อเจอท่านี้ของดาบดั้นเมฆก็ไม่มีทางหลบรอดไปได้ ดวงตากลมเล็กของมันนั้นค่อยๆไร้แววลงในขณะที่กำลังจ้องมองไปยังร่างตัวเองที่กำลังเริ่มเป็นรูพรุน ความสดใสของดวงตาของมันค่อยๆหม่นลงจนจางหายไปในที่สุด

“ปู่ซุนนนนนน ข้าแก้แค้นให้ปู่ได้แล้ววววววว”

เฉินเฉียงในตอนนี้ทรุดลงไปกับพื้นต่อหน้าดาบที่ยังคงปักอยู่บนร่างของหมาไม้สายฟ้า และกู่ก้องคำพูดออกมาจนดังลั่นฟ้าไปไกล

เขาได้หยิบดาบดั้นเมฆขึ้นมาอีกครั้งและใช้เจาะเข้าไปในกะโหลกของหมาไม้สายฟ้า และนั่นเองก็ทำให้แก่นคริสตัลชิ้นเล็กๆปรากฏขึ้นมา

หลังจากดึงแก่นคริสตัลออกมาแล้ว เฉินเฉียงได้วางมือขวาทาบไปที่ซากร่างของหมาไม้สายฟ้า

ติ้ง

ระบบตรวจพบเป้าหมายที่ใช้ประโยชน์ได้

การย่อยสลายหมาไม้สายฟ้าระดับทหารชั้นต่ำเสร็จสมบูรณ์

ชื่อ เฉินเฉียง
ระดับ: นักรบสายเลือดทหารระดับกลาง
ค่าพลังงาน:40
ค่าการใช้ประโยชน์:1
ค่าความอดทน:22
ค่าความแข็งแกร่ง:42
ค่าความเร็ว:49
ค่าพลังจิต:24
วิธีการบ่มเพาะ: หลอมเลือดทำลายล้างระดับต้น
ทักษะ: ไร้ตัวตน
ทักษะ: การตรวจสอบด้วยเสียง
ทักษะ: เพลิงดาบสายฟ้าทำลายวิญญาณระดับต้น
ทักษะ: ก้าวย่างสวรรค์ระดับเริ่มเรียนรู้
ทักษะ: ภาษาสัตว์
ทักษะ: แกะรอยด้วยกลิ่น
สายเลือด ค้างคาวพิษเพลิงระดับต้น
กระต่ายสายฟ้าระดับกลาง
เจ้าแห่งสายลมระดับต้น
หมาไม้สายฟ้าระดับต้น

เฉินเฉียงนั้นได้ดึงดาบของตนออกมาจากหลังในทันทีและขมวดคิ้วอย่างทันควันเมื่อได้เห็นค่าสถานะของตน

การดูดซับหมาไม้สายฟ้านี้เข้าไปทำให้ความเร็วของเขานั้นเพิ่มขึ้นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นคือในครั้งนี้เขาได้ทำการปลุกสายเลือดเพิ่มเติมขึ้นมาอีกหนึ่งสาย นี่ก็ยังไม่แปลกเท่าไหร่นัก แต่ที่ทำให้เขาแปลกใจที่สุดในตอนนี้ก็คือทักษะภาษาสัตว์ที่มีอยู่ในรายการทักษะของเขา

จะบอกว่าเขานั้นสามารถพูดกับหมาไม้สายฟ้าได้อย่างนั้นเหรอ

….ถ้าอย่างนั้นแล้วทำไมทักษะนี้ถึงไม่ปรากฏออกมาตอนที่เขาดูดซับกระต่ายสายฟ้าล่ะ ไหนจะเขียนไว้ว่าภาษาสัตว์นี่อีก

ในระหว่างที่คิดอยู่นั้น เฉินเฉียงก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังมาแต่ไกลและพุ่งตรงมาทางเขา

โดยไม่ต้องคิดมาก เฉินเฉียงในตอนนี้ได้กระโดดเข้าไปในกอหญ้าข้างๆอย่างรวดเร็วก่อนที่จะใช้ทักษะไร้ตัวตนในทันใด พร้อมทั้งใช้การตรวจจับด้วยเสียงในทันที

“ควิชชช ควิชช”

เสียงนี้ทำให้เขานั้นรู้ว่าเป็นหมาไม้สายฟ้าสองตัวปรากฏตัวขึ้น

เฉินเฉียงที่ในตอนนี้ยังซุกซ่อนอยู่ในพงหญ้านั้น ตัวเขารู้สึกประหลาดใจขึ้นมาในทันที เพราะในตอนนี้เขานั้นกลับเข้าใจความหมายของเสียงร้องของหมาไม้สองตัวนี้

“พี่รอง พวกเรามาช้าไป น้องสาวเจ็ดตายลงอย่างโหดร้ายมากๆ”

“น้องห้า ตอนที่พวกเขาได้ยินน้องเจ็ดร้องออกมาเมื่อกี้ ฉันบอกแกแล้วให้รีบมาด้วยกัน แต่แกมัวแต่อ้อยอิ่ง เป็นยังไงล่ะ ตอนนี้น้องเจ็ดก็ตายแล้ว แล้วทีนี้พวกเราจะไปบอกพ่อยังไง ห้ะ” เมื่อมันพูดจบก็ได้ทำการข่วนไปที่อีกตัวอยู่หลายที

“เดี๋ยวสิพี่ อย่าพึ่งมาเล่นงานกันสิ ดูก่อน น้องเจ็ดพึ่งจะตายได้ไม่นาน ไอ้ตัวที่ฆ่าต้องอยู่แถวนี้แน่ หากมันออกมาตอนนี้ละก็พวกเราต้องเสร็จมันอย่างแน่นอน”

“แล้วจะมัวแต่พูดทำไมล่ะ วิ่งสิเฮ้ย”

หมาไม้สายฟ้าทั้งสองได้วิ่งกลับไปอย่างสุดแรง และเมื่อผ่านไปอีกพักหนึ่ง เฉินเฉียงก็ได้ยืนขึ้นมา

“ไอ้ตัวที่ตายคงไม่ใช่ตัวที่ฆ่าปู่ซุนสินะ เท่าที่ฟังไอ้สองตัวนั้นพูด ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีอีกเป็นรัง”

ฮึ่มมมมมม

ไม่ว่าจะมีอีกสักกี่ตัว ไม่ว่าพวกมันเหล่านั้นจะเป็นตัวที่ฆ่าผ้าอาวุโสซุนหรือไม่ เฉินเฉียงตั้งมั่นไว้แล้วว่าจะฆ่าล้างพวกมันให้หมด

เพื่อความสงบสุขของอาณานิคมเขาหมางแห่งนี้ ไอ้พวกหมาไม้สายฟ้าต้องสูญพันธุ์ไปจากที่นี่

เฉินเฉียงไม่ได้รีบร้อนที่จะตามหมาไม้สองตัวเมื่อครู่นี้แต่อย่างใด ในตอนนี้เขาได้ยืนอยู่ในจุดที่สองตัวนั้นวิ่งไป ก่อนที่จะทำจมูกฟุดฟิดและค่อยๆเดินตาม

ทักษะแกะรอยด้วยกลิ่นนี้ถือได้ว่าเป็นทักษะที่เกือบจะเป็นความสามารถเฉพาะตัวของหมาไม้สายฟ้าเลยก็ว่าได้ ตราบใดที่เขานั้นสามารถจับกลิ่นได้ไม่ว่าจะนานขนาดไหนก็ตาม เพียงแค่ได้กลิ่นเขาก็แทบจะรู้ตำแหน่งของเจ้าของกลิ่นทันที

และด้วยการที่ดูดซับหมาไม้สายฟ้าเข้าไป ทำให้ตัวเขานั้นมีความเร็วเพิ่มขึ้นเกือบเท่าตัว

และด้วยความเร็วระดับนี้ ต่อให้เขาไม่ได้ใช้ก้าวย่างสวรรค์ก็ตามแต่เพียงแค่เดิมก็ยังรวดเร็วอย่างผิดสายตา แล้วถ้าเขาใช้ทักษะก้าวย่างสวรรค์ล่ะก็ หมาไม้ทุกตัวจะไม่มีวันรอดพ้นไปจากมือเขา

แต่ถึงแม้ว่าตัวเขาในตอนนี้นั้นจะมีค่าสถานะความเร็วที่โดดเด่น แต่ตัวเขานั้นก็ไม่ได้ต้องการเพิ่มความเร็วของเขาขึ้นอีกแม้แต่น้อย ไม่นานนัก เขาก็ได้มองเห็นหมาไม้สองตัวนี้จากจุดที่อยู่ลิบสายตา

เป้าหมายของเขาในตอนนี้ชัดเจนแล้วว่า มันคือรังของหมาไม้สายฟ้า