ผมมีระบบย่อยสลายในวันสิ้นโลก - บทที่ 351 ร่างกายฟื้นคืน
บทที่ 351 ร่างกายฟื้นคืน
“พวกเราจะประมาทไม่ได้”
หลิวเซียงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ตอนที่อยู่ในหอกิจการ ข้าเห็นมากับตาว่ากระบี่ของหยานเสวี่ยนั้นไวมาก แม้แต่ข้าก็ยังมองตามท่าร่างของนางไม่ทัน”
“ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่ชวนน้องจ้าวมาด้วยหรอก”
“ตราบใดที่เราจับนางผู้นี้ได้ หึหึหึ พวกเราจะได้ขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้ากันล่ะ”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ศิษย์แผนกยุทธสกุลจ้าวก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตามอง ก่อนที่จะไม่ลืมทวงผลประโยชน์ของตน “พี่หลิวช่างเจ้าแผนการนัก ยังไงก็อย่าได้หลงลืมข้าผู้นี้ซะล่ะ”
“หากเรื่องนี้เป็นไปได้ด้วยดี น้องชายคนนี้จะของติดตามพี่หลิวไปนับจากนี้”
หลิวเซียงพยักหน้ารับ ก่อนที่จะชี้นิ้วไปทางหนึ่งแล้วเดินนำไป
….
ห่างออกไปร้อยไมล์ เฉินเฉียงได้ออกจากโลกใบเล็กของหยานเสวี่ย หลังจากนั้นเขาก็ได้เผยรอยยิ้มกว้าง
“หยานเสวี่ย ดูเหมือนข้อมูลที่หอภารกิจให้มาจะไม่ค่อยแม่นยำนะ”
“เขาม่อกั๋นแห่งนี้ไม่ได้มีเพียงสัตว์วิญญาณระดับหนึ่งเท่านั้น”
หยานเสวี่ยรู้ดีว่ากระแสจิตตรวจจับของเธอไม่ดีเท่ากับเฉินเฉียง นี่ทำให้เธอต้องรีบถามออกมา “ตรงไหน ไกลรึเปล่า”
“ตรงไปห้าสิบกิโลเมตรทางด้านซ้ายมีสัตว์วิญญาณระดับสองหนึ่งตัวอยู่ในถ้ำ อีกตัวหนึ่งอยู่ในดงไข่ด้านนอก”
“แต่พวกมันเองก็เป็นเพียงไข่ปฐพีเท่านั้น เป็นพวกที่อยู่ใต้สุดของห่วงโซ่อาหาร”
หยานเสวี่ยเมื่อได้ยินก็ยิ้มกริ่มออกมา “แล้วจะช้าทำไมกัน เดี๋ยวข้าจะไปนำพวกมันมาให้เจ้าเอง”
“ไม่ต้องหรอก ระยะแค่นี้ไม่ได้ทำให้บาดแผลข้าต้องกระเทือนแต่อย่างใด พวกเราไปด้วยกันนี่แหละ”
เมื่อพูดจบ เฉินเฉียงใช้ผ่ามิติไปยังในถ้ำก่อนเป็นเป้าหมายแรก
เขาพูดกับหยางเสวี่ยในขณะที่กำลังลูบหัวเมิ่งน้อยในทันทีที่ไปถึง “มันเป็นเพียงสัตว์วิญญาณระดับสองตัวเดียวเท่านั้น ข้าว่าให้เมิ่งน้อยจัดการจะดีกว่า”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เมิ่งน้อยก็กระโดดโลดเต้นและวิ่งพล่านรอบเฉินเฉียงในทันทีจนรอบเฉินเฉียงนั้นกลายเป็นเส้นวงกลมไปแล้ว
“เมิ่งน้อย”
เฉินเฉียงเรียกชื่อเมิ่งน้อยออกมาเบาๆก็จะเริ่มออกคำสั่ง “นำร่างของพวกมันสองตัวมาให้ข้าด้วยนะ อย่าไปเผามันจนกลายเป็นขี้เถ้าซะหมดล่ะ”
เมิ่งน้อยส่งเสียงตอบรับ ก่อนที่จะพึ่งตรงเข้าไปในทิศทางของถ้ำที่ตั้งอยู่
นับจากออกมาจากโลก เมิ่งน้อยเองก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆและไม่ได้ด้อยไปกว่าระดับนายพลวิญญาณขั้นกลางแล้วในตอนนี้
แต่เป็นเพราะการคงอยู่ของหยานเสวี่ยและเฉินเฉียงทำให้มันยากที่จะได้ลงมือ
แน่นอนว่าเมื่อเฉินเฉียงอนุญาต มันย่อมแสดงฝีมือของตนออกมาอย่างเต็มที่
หากว่าเฉินเฉียงไม่อยากจะใช้พลังจิตหรือทักษะประเภทปฐพี วิธีการโจมตีที่ดีที่สุดของเขาก็คือเมิ่งน้อยนี่แล
เฉินเฉียงและหยานเสวี่ยรออยู่เพียงเล็กน้อยก่อนที่จะสะดุ้งออกมา
ด้วยการที่ตรงที่ทั้งสองอยู่ใกล้กับเป้าหมายมาก พวกเขาสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่พวยพุ่งออกมาจากถ้ำ
ไม่นาน เมิ่งน้อยก็ได้มาถึงพร้อมร่างของสัตว์วิญญาณในมือ
เอาจริงๆหากจะให้พูดก็สมควรจะเป็นเศษซากของสัตว์วิญญาณซะมากกว่า
“เฮ้อออออ สงสัยข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังน้อยเกินไปสิน้า”
เฉินเฉียงถอดถอนลมหายใจอย่างช่วยไม่ได้
เหตุผลที่เขาบอกเมิ่งน้อยไปก่อนหน้านี้นั้นเป็นเพราะเขาไม่สามารถดูดซับพลังงานจากซากร่างที่ปรุงสุกไปแล้วได้
แต่เขาก็ไม่คิดว่าเมิ่งน้อยจะแรงเหลือและโหดร้ายขนาดทำให้สัตว์วิญญาณตัวน้อยๆแทบจะจำเค้าลางเดิมไม่ได้แบบนี้
ถึงแม้ร่างของสัตว์วิญญาณทั้งสองจะดูน่าอนาถไปหน่อย แต่เฉินเฉียงก็ยังยื่นมือไปจับอยู่ดี
ติ้ง ระบบย่อยสลายสัตว์วิญญาณระดับหนึ่งสำเร็จ
เจ้าของระบบ: เฉินเฉียง
ระดับ: นักรบสายเลือดระดับกึ่งราชา
การหลอมรวมทักษะ: 1
การคัดเลือกทักษะ : 12
ค่าพลังงาน: 94,816,150
ค่าการใช้ประโยชน์:1
ค่าความอดทน:670
ค่าความแข็งแกร่ง:628
ค่าความเร็ว:475
ค่าพลังจิต:1246
เคล็ดวิชาการบ่มเพาะ: หลอมเลือดทำลายล้างระดับสูง
เคล็ดวิชาการบ่มเพาะ: ภาพวาดแห่งห้วงมหาสมุทร ระดับสูง
เคล็ดวิชาการบ่มเพาะ: เทคนิคฝึกฝนร่างกายพื้นฐาน ระดับสูงสุด
เคล็ดวิชาการบ่มเพาะ: เทคนิคการเล่นแร่แปรธาตุแบบดั้งเดิม ระดับต้น
เคล็ดวิชาการบ่มเพาะ: เทคนิคการยิงธนูของโฮ่วอี้(ผู้ดับตะวัน) ระดับสูงสุด
ทักษะ: ไร้ตัวตน
ทักษะ: การตรวจสอบด้วยเสียง
ทักษะ: เพลิงดาบสายฟ้าทำลายวิญญาณระดับสูงสุด
ทักษะ: ก้าวย่างสวรรค์ระดับสูง
ทักษะ: ภาษาสัตว์
ทักษะ: แกะรอยด้วยกลิ่น
ทักษะ: เคลื่อนย้ายพริบตาระดับสูงสุด
ทักษะ: สื่อสารไร้สาย
ทักษะ: สะกดจิต ระดับสูงสุด
ทักษะ: สะกดข่มวิญญาณมารสวรรค์ ระดับสูง
ทักษะ: แก่นแท้แห่งการเล่นแร่แปรธาตุ ระดับต้น
ทักษะ: รอบรู้สมุนไพร
ทักษะ: เพลงดาบลมเฉือน ระดับสูง
ทักษะ: อินทรีย์สยายปีก ระดับสูง
ทักษะ: ควบคุมสายน้ำ ระดับ 8 (ทักษะที่ 1)
ทักษะ: เปลี่ยนรูปลักษณ์ (ทักษะที่ 2)
ทักษะ: ปีกสีเงิน ระดับ 9 (ทักษะที่ 3)
ทักษะ: ซ่อนตัวจากแสง ระดับ 9 (ทักษะที่ 4)
ทักษะ: เกราะเหล็กไหล (ทักษะที่ 5)
ทักษะ: คลื่นเสียงทำลายวิญญาณ (ทักษะที่ 6)
ทักษะ: ขอบเขตจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ขั้นสูง (ทักษะที่ 7)
ทักษะ: คลื่นอัดกระแทก ระดับ 8 (ทักษะที่ 8)
ทักษะ: หมอกครอบคลุม ระดับ 8 (ทักษะที่ 9)
ทักษะ: ผ่ามิติระดับ 9 (ทักษะที่ 10)
ทักษะ: ห้านิ้วพิศวง(ห้านิ้วสะเทือนสวรรค์) ระดับ 9 (ทักษะที่ 11)
ทักษะ: ขอบเขตเจตจำนงแห่งการต่อสู้ ระดับเรียนรู้ (ทักษะที่ 12)
ทักษะ: กลืนกินเลือดปีศาจ
ทักษะ: โลกใบเล็ก ระดับ 3
……
สายเลือด: โกลาหลมัชฌิมา(โกลาหลขั้นกลาง)
หลังจากดูดซับพลังงานจากเศษซากของสัตว์วิญญาณสองตัวไปแล้ว เฉินเฉียงไม่รู้สึกว่าได้รับสิ่งใดเลยแม้แต่น้อย แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เขาฟื้นฟูสภาพร่างกายของเขาขึ้นมาได้นิดหน่อย และทำให้สีหน้าของเขาดีขึ้นเล็กน้อย
หยานเสวี่ยที่อยู่ข้างๆคิดว่าเฉินเฉียงนั้นจะต้องกินเศษสัตว์วิญญาณนี่ในตอนนี้ แต่เธอกลับเห็นเฉินเฉียงที่มีสภาพดีขึ้นเล็กน้อยทำให้เธอนิ่งคิด ก่อนที่จะถามออกมา
“เฉินเฉียง….สองตัวนี่…..เจ้าต้องการมากกว่านี้อีกรึ”
ด้วยการที่ในตอนนี้ร่างกายของเขาฟื้นฟูขึ้นมาได้บ้าง เขาจึงอารมณ์ดีขึ้นมาก่อนที่จะชี้ไปที่เมิ่งน้อยแล้วพูดออกมา “ช่างมันแล้วกัน ข้าจะให้เมิ่งน้อยจัดการกินมันแทน”
เมื่อเมิ่งน้อยได้ยินมันก็โยนซากสัตว์วิญญาณทิ้งไปกลับพื้นก่อนจะร้องโวยวายออกมา
เฉินเฉียงหัวเราะร่าแล้วนำเหรียญคริสตัลม่วงออกมาหนึ่งเหรียญก่อนที่จะโยนให้เมิ่งน้อย “ไอ้เด็กนี่ ปากเจ้าช่างหรูหรานัก ไม่แม้แต่จะแยแสในการกินสัตว์วิญญาณเลยสักนิด”
“ข้าบอกได้เลยนะว่าที่เจ้าตัวเล็กกระจิริดแบบนี้อยู่ตลอดเป็นเพราะเจ้าเอาแต่กินแก่นวิญญาณเนี่ยแหละ”
เมื่อเห็นเมิ่งน้อยไม่แยแสพลางเคี้ยวกันเหรียญคริสตัลม่วงอย่างหน้าตาเฉย เขาก็ใช้มือยีหัวเมิ่งน้อยไปหนึ่งทีก่อนที่จะพูดออกมา “เมิ่งน้อย ไปที่ซ้ายสักยี่สิบไมล์มีไข่ปฐพีอยู่ ไปจับมันมาแต่อย่าให้มันต้องบอบช้ำล่ะ”
“ถึงเจ้าจะไม่กินแต่ข้ากับแม่ของเจ้าจะกินมันนา”
“ถ้าเจ้าทำได้ ข้าจะให้แก่นคริสตัลเจ้าเลยแล้วกัน”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เมิ่งน้อยก็ยิ้มร่าก่อนที่จะหายไปราวกับสายลม
“เหอเหอเหอ”
เฉินเฉียงยิ้มอย่างหน่ายอุราก่อนที่จะหยิบไวน์ดอกเหมยแดงออกมาจากโลกใบเล็กสองไห แล้วส่งไหหนึ่งให้หยานเสวี่ยไปก่อนที่จะนั่งลง
ไม่นาน เฉินเฉียงก็มองหน้ากันด้วยรอยยิ้มในทันทีที่เห็นเงาของเมิ่งน้อย
ไข่ปฐพีคือสัตว์วิญญาณกินพืช มันจึงยากยิ่งที่จะพบพวกมันในระดับสอง
ถึงแม้ว่ามันจะอยู่ในระดับสอง แต่พลังการโจมตีของมันนั้นก็ยังอ่อนด้อยกว่าสัตว์วิญญาณระดับหนึ่งมากมายนักราวกับไม่มีวิธีการโจมตีใดๆเลย และนี่ทำให้พวกมันหวังพึ่งได้เพียงพลังป้องกันที่แข็งแกร่ง และร่างกายอันใหญ่โตในการเอาตัวรอด
นอกจากนั้น เนื้อของมันยังอร่อยสุดๆ
สัตว์วิญญาณเช่นนี้ไม่มีปรากฏอยู่ในโลกมนุษย์ นี่ทำให้เฉินเฉียงคิดให้เมิ่งน้อยจับตัวมันมาให้
และเมิ่งน้อยก็ไม่ทำให้พวกเขาต้องผิดหวัง มันได้ลากไข่วิญญาณจนมันกลิ้งไปกลิ้งมาในขณะถูกลากจูงมหาที่ที่เฉินเฉียงและหยางเสวี่ยอยู่
เฉินเฉียงได้ค้ำยันตัวเองโดยกึ่งไม้หนึ่งที่พึ่งจะได้พบ ก่อนที่จะนำกระบี่ยาวเริ่มหนึ่งออกมาก่อนที่จะหั่นไข่ปฐพีเป็นชิ้นๆ
YOU MAY ALSO LIKE
