ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 27

SC:บทที่ 27  คุณค่าของรถยนต์

ตุบ-

หลินเฉิง ยังคงเดินอยู่ด้านนอกเพื่อจัดการกับซอมบี้ที่กระจัดกระจายอยู่บนท้องถนน เลือดสีดำเลอะบนร่างกายของเขา  หลินเฉิง จ้องมองศพที่นอนอยู่บนพื้นจากนั้นถอนหายใจ และเก็บใบมีดเข้าไปในฝักตามเดิม

เนื่องจากเขาพบว่าการฆ่าซอมบี้นั้นให้ค่าพลังงานเพียง 0.5 เท่านั้นเขารู้สึกว่าเวลานี้มันกลายเป็นภาระหนักของเขา หลินเฉิง กลับเข้าไปยังลานจอดรถใต้ดินและเริ่มมองหาใช้เวลาเกือบ 1 ชั่วโมงเขาก็พบตัวกินคนที่เขาตามหาถึง 2 ตัวดูเหมือนว่ามันพยายามที่จะหลบซ่อนจากเขา

เขาไม่แปลกใจเลยที่ตัวกินคนนี้สามารถหลบซ่อนได้ก่อนหน้านี้ ในตอนที่เขาเผชิญหน้ากับตัวกินคนที่สถานีตำรวจเขาพบว่าตัวกินคนนั้นมีสติปัญญามันฉลาดเกินไปและรู้จักวางแผน มันสังเกตเขาจากที่มืดและเมื่อเห็นความแข็งแกร่งของเขามันพยายามหลบซ่อนตัว แต่เมื่อ หลินเฉิง พบกับมันโดยตรงมันจึงเริ่มต่อสู้

อย่างไรก็ตามความน่ากลัวของตัวกินคนอยู่ที่สติปัญญาของมัน ความแข็งแกร่งของมันเมื่ออยู่ต่อหน้ามีดของระบบมันเป็นเพียงเสือกระดาษเท่านั้น ตัวกินคนทั้ง 2 ตัวร่วมมือกันในการจัดการกับ หลินเฉิง แต่ในครั้งนี้หลินเฉิงสามารถจัดการมันได้อย่างง่ายดาย เมื่อเห็นค่าพลังงาน 10 คะแนนที่เพิ่มขึ้นมา หลินเฉิง ได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นเหมือนว่าคะแนนจากตัวกินคนก็ลดลงครึ่งหนึ่งเช่นกัน

หลินเฉิง ถือไฟฉายและสแกนหาในลานจอดรถต่อไป หลินเฉิง ก็เห็นพาหนะสีเทาจอดอยู่มุมหนึ่งมันทำให้เกิดความคิดบางอย่างในใจของเขา!

เขารีบขึ้นบันไดไปที่ชั้น 8 อีกครั้งและไปยืนที่หน้าประตูของ ไอ ฮงเตา จากนั้นเขาก็เคาะประตูเพียงไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวเร่งรีบเดินไปที่ประตู ประมาณ 10 นาทีต่อมาประตูก็ค่อยๆเปิด ชายวัยกลางคน ใบหน้าเหลือง ซ่อนตัวอยู่หลังประตูอย่างสงสัย

“โอ้..คุณเป็นยังไงบ้าง?”

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของ  หลินเฉิง ไอ ฮงเตา ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

“คุณคือ..น้องชายคนนั้นที่ย้ายเตียง?”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดี ไอฮงเตาค่อนข้างประหลาดใจ

“ใช่แล้วผมต้องการพบคุณเพื่อทำข้อตกลงบางอย่างผมไม่รู้ว่า พี่เตาสนใจหรือไม่”  หลินเฉิงมองไปที่ชายวัยกลางคนและยิ้ม

“ แน่นอน!มีอะไรเหรอน้องชาย!ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าคุณออกไปเผชิญหน้ากับซอมบี้เหล่านั้นดูจากเสื้อผ้าของคุณในตอนนี้ คุณต้องการที่จะไปส่งผมแล้วใช่ไหม ดูเหมือนด้านนอกตอนนี้ยังเต็มไปด้วยซอมบี้และหิมะ.. !”

หลินเฉิง โบกมืออย่างไม่ใส่ใจและพูดว่า

“ผมไม่ได้สนใจในข้อเสนอของคุณ!แต่ผมมาที่นี่เพื่อถามคุณว่า คุณขับรถอะไรมาที่โรงแรมแล้วได้จอดไว้ในลานจอดรถใต้ดินหรือไม่ กุญแจยังอยู่หรือเปล่า”

เมื่อได้ยิน หลินเฉิง พูดว่าเขาไม่ได้สนใจพาตัวเองไปยังที่ปลอดภัยความตื่นเต้นของ ไอ ฮงเตาก็หมดลง เขาขมวดคิ้วและถาม หลินเฉิง ว่า

“ หากคุณไม่ได้ไปยังสถานที่ปลอดภัยคุณจะไปที่ไหน? ผม..ผมไม่ได้ขับรถมา?”

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนพูดแบบนี้ หลินเฉิง ส่ายหน้ายังไม่สนใจ จากนั้นพูดว่า

“ฟังผมให้ดี  ถ้าคุณมีรถจอดอยู่ในลานจอดรถใต้ดินของโรงแรมนี้ และถ้ากุญแจรถยังอยู่ในมือของคุณผมจะแลกมันกับมาม่า 5 ซอง!นั้นคุณควรคิดทบทวนให้ดี”

“มาม่า 5 ซองแลกกับกุญแจรถ s600 ของผมอย่างนั้นหรอ คุณแน่ใจแล้วอย่างนั้นหรอ?”

“ผมแน่ใจ ทำไมคุณถึงคิดว่าการซื้อขายในครั้งนี้ไม่คุ้มค่า ถ้าไม่ใช่เพราะผมเคยเจอคุณมาก่อนผมคงไม่มาถามคุณ คุณเชื่อมั่นได้เลยว่าการที่กุญแจรถของคุณแลกกับมาม่านั้นเป็นเรื่องที่คุ้มค่ามากที่สุด”เมื่อเห็นท่าทีของชายวัยกลางคน  หลินเฉิง พูดอย่างใจเย็น ท่าทีของเขาทำให้ ชายวัยกลางคนเข้าใจผิดคิดว่า หลินเฉิง ต้องการเปลี่ยนใจเขารีบตะโกนขึ้นออกมาทันทีว่า

“เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน คุณรอสักครู่ …..”

เขารีบกลับเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วและเพียงไม่กี่นาทีเขาก็กลับมาพร้อมกับกุญแจที่อยู่ในมือ เขารีบส่งกุญแจให้กับ หลินเฉิง และพูดว่า

“น้องชาย คุณต้องการรถยนต์อีกไหม มีรถสปอร์ตหลายคันที่คฤหาสน์ของผม…”

เมื่อเห็นว่าชายวัยกลางคนต้องการพูดอีกยืดยาวไม่จบสิ้น หลินเฉิง ขมวดคิ้วและขัดจังหวะในการพูดของเขา

“ตกลงรอเดี๋ยวผมจะขึ้นไปเอามาม่าให้กับคุณ!”

หลังจากพูดจบ หลินเฉิง หันหลังขึ้นไปบนบันได และเมื่อเขาขึ้นมาบนบันไดได้ไม่กี่ขั้นเขาก็หยิบมาม่าออกจากแคปซูลและเดินลงไปชั้นล่างอีกครั้งเพื่อเอามาม่าให้กับ ไอ ฮงเตา จากนั้นเขาลงมายังชั้นล่าง

เมื่อมองเห็นกุญแจที่ถูกทำมาอย่างประณีตในมือของเขา เขาอดคิดในใจไม่ได้ใครจะรู้เมื่อสัปดาห์ก่อนเขายังคงเป็นเพียงแค่คนจนๆที่ทำได้แค่ปั่นจักรยานเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาสามารถแลกเปลี่ยนรถยนต์หรูหราโดยใช้เพียงมาม่า 5 ซอง

มันเป็นเรื่องยากที่จะทำนายอนาคต…. หลินเฉิง ถอนหายใจเล็กน้อยและไม่คิดอะไรอีก เพราะเขามีสิ่งอื่นๆที่ต้องทำหิมะยังไม่ละลายดีเขาไม่สามารถไล่ล่าซอมบี้ ดังนั้นเขาจะใช้ช่วงเวลานี้เรียนรู้การขับรถยนต์อย่างรวดเร็ว

หลินเฉิง เดินลงมาที่ลานจอดรถใต้ดินอีกครั้ง เขากดรีโมทในพวงกุญแจ ทันใดนั้นก็มีเสียง

“ติ๊ด ติํด” พร้อมกับไฟกระพริบจากลานจอดรถด้านใน เมื่อ หลินเฉิง มาถึงตัวรถเขาก็พบรถสีบรอนซ์จอดอยู่เขาเปิดประตูรถและเข้าไปนั่งทันที

“เป็นการเริ่มต้นครั้งยิ่งใหญ่!”

เขานั่งลงบนเบาะหนังนุ่มๆสักครู่และมองปุ่มที่ซับซ้อนอยู่บนแผงหน้าจอ หลินเฉิง อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น แต่เขาต้องเรียนรู้การขับรถก่อนในตอนนี้ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่สามารถไปสำรวจยังสถานที่อื่นๆได้ เขาเริ่มต้นหัดขับรถอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาคิดถึงการเบรครถในภาพยนตร์บางเรื่องในความทรงจำของเขา ต้องดันเกียร์ไปยังตำแหน่ง D และปล่อยเบรคมือ จากนั้นค่อยๆผ่อนเบรคเท้าความรู้สึกเหมือนรถกำลังลื่นไถลออกไปด้านหน้าทันที!

ฝ่ามือของ หลินเฉิง หลั่งเหงื่อเย็นเขาเห็นได้ชัดว่ารถของเขากำลังจะชนกับรถด้านหน้า เขารีบหมุนพวงมาลัยอย่างรวดเร็วโชคดีที่การขับรถของเขาเป็นการปล่อยตัวอย่างช้าๆ สามารถหลบเลี่ยงการชนครั้งแรกได้อย่างสมบูรณ์

หลังจากสามารถหลบการชนในครั้งแรกได้ หลินเฉิง ก็สามารถปรับตัวเข้ากับจังหวะของรถยนต์ รู้จักเขาได้รับยาเสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกายทำให้เขามีความคล่องแคล่วและการคิดวิเคราะห์ของเขารวดเร็วยิ่งขึ้น เขาหัดขับรถนานกว่า 1 ชั่วโมง ในลานจอดรถใต้ดินอันเงียบสงบและไม่มีผู้คนอยู่ หลังจากทำความคุ้นเคยนานกว่า 1 ชั่วโมง  หลินเฉิง ก็ขับรถไปเก็บจากนั้นออกมาจากรถล็อคเรียบร้อยแล้วโยนกุญแจเข้าไปในแคปซูลเก็บของ ตอนนี้ได้เวลากลางวันแล้วเขาควรที่จะไปเยี่ยมชมที่ซุปเปอร์มาเก็ตสักหน่อย!

————————