ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 28

SC:บทที่ 28 คลังสินค้า

สำหรับ หลินเฉิง แล้วทุกวินาทีของเขาต้องทำให้มีประโยชน์สูงสุดในขณะที่รอหิมะละลาย เนื่องจากเขาไม่สามารถตามล่าซอมบี้จำนวนมากเพื่อค่าพลังงานได้ดังนั้นเขาจึงคิดที่จะเติมเต็มพื้นที่ 5 ลูกบาศก์เมตรในแคปซูลจัดเก็บให้เรียบร้อยเพื่อจะได้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการจัดหาอาหารอีกต่อไป

การตุนอาหารก่อนหน้านี้ของ หลินเฉิง นั้นแม้จะมีจำนวนมากแต่การมีอาหารจำนวนมากมันเป็นสิ่งที่แน่นอนใจยิ่งกว่า ในการเดินทางลงใต้มากกว่า 2 พันกิโลเมตรอาจมีสถานะการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา  ดังนั้นเมื่อเขามีโอกาสที่จะเติมเต็มพื้นที่ในแคปซูลจัดเก็บเขายินดีที่จะทำมัน เขาจำเป็นต้องเตรียมสิ่งของให้มากที่สุดก่อนจะเดินทางเพื่อตอบสนองความต้องการในอนาคต

แม้พื้นที่ 5 ลูกบาศก์เมตรไม่ได้กว้างใหญ่โตนักแต่สำหรับในยุคภัยพิบัติการมีพื้นที่จัดเก็บพิเศษถึง 5 ลูกบาศก์เมตรนั้นเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม หากทำความเข้าใจกับพื้นที่ 5 ลูกบาศก์เมตรเพียงยกตัวอย่างโต๊ะคอมพิวเตอร์ปกติ 1 ตัวมีขนาด 1 ลูกบาศก์เมตรลองนึกถึงโต๊ะคอมพิวเตอร์ 5 โต๊ะซ้อนกันแล้วคุณจะเข้าใจความกว้างของพื้นที่อย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น

หลินเฉิง เสบียงเดิมของเขาทั้งหมดและใช้พื้นที่ไปไม่ถึง 2 ลูกบาศก์เมตรยังเหลือพื้นที่อีก 3 ลูกบาศก์เมตรแน่นอนว่าเขาไม่ต้องการปล่อยให้มันว่างเปล่า และในตอนนี้ขาขวาของเขายังไม่หายดีถึงแม้ว่าเขาจะพัฒนาร่างกายแล้วแต่มันคงใช้เวลาอีกหลายวันเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บที่ขาของเขา

ดังนั้นเมื่อพิจารณาอย่างรอบคอบ หลินเฉิง วางเป้าหมายที่จะไปยัง ซุปเปอร์มาเก็ต ที่อยู่ถัดจากโรงแรม

….

หลินเฉิง พยายามต่อต้านความเย็นของหิมะที่แทรกซึมเข้ามาในรองเท้าของเขา ในตอนนี้เขากำลังสูบบุหรี่และคิดว่าจะหาทางเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตฝั่งตรงข้ามได้อย่างไร

หลังจากทานอาหารกลางวันแล้วเขาเดินมาที่ประตูของซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อสำรวจ เขาพบว่าประตูซุปเปอร์มาร์เก็ตถูกปิด ด้านหน้า ซุปเปอร์มาเก็ต เต็มไปด้วยหิมะหนาลึก และมีซอมบี้แอบอยู่ใต้หิมะมากมาย

“ทำไมประตู ซุปเปอร์มาเก็ต ถึงได้ปิด?หรือ ซุปเปอร์มาเก็ต แห่งนี้ถูกเก็บกวาดโดยผู้รอดชีวิตคนอื่นๆแล้ว?”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้การแสดงออกของ หลินเฉิง เปลี่ยนแปลงเป็นเคร่งขรึม ถ้ามันเป็นเรื่องจริงผู้รอดชีวิตที่อยู่ภายในซุปเปอร์มาเก็ตคงไม่ได้อ่อนแอเหมือน ไอ ฮงเตา หรือเฉาหลาน การที่พวกเขากล้าที่จะกวาดล้างซอมบี้ที่อยู่ในซุปเปอร์มาเก็ตนั้นแสดงว่าพวกเขามีพลังพอที่จะอยู่รอดในยุคภัยพิบัตินี้!

การที่ หลินเฉิง มีปืนอยู่ในมือถือเป็นโชคดีของเขาเล็กน้อย หากไม่ใช่เพราะมีปืนอยู่ในมือเขาคงลังเลที่จะเข้าไปยังสถานที่แห่งนี้

แน่นอนว่าเขาไม่ได้หวังว่าจะยิงใครข้างในแต่เขากังวลเกี่ยวกับความขัดแย้งที่เกิดขึ้นระหว่างผู้รอดชีวิต เขาสามารถใช้ปืนพกเพื่อควบคุมสถานการณ์ในเวลานั้นได้

หลังจากขบคิดมาสักระยะหนึ่ง หลินเฉิง ก็คิดว่าซุปเปอร์มาร์เก็ตทั่วไปมักมีประตูหลังที่ใช้ในการขนถ่ายสินค้าและเก็บสินค้า เขาเองก็น่าจะหาเส้นทางเข้าไปจากจุดนั้นได้

เมื่อคิดรอบคอบแล้ว หลินเฉิง ก็ทิ้งก้นบุหรี่ของเขาและเดินลุยหิมะไปยัง ซุปเปอร์มาเก็ต อีกครั้ง ด้านหลังของซุปเปอร์มาร์เก็ตเป็นถนนที่ขายขนมขบเคี้ยวมีป้ายอาหารหลากหลายชนิดแขวนอยู่ที่ประตูเพื่อดึงดูดลูกค้า ในเวลานี้มันเต็มไปด้วยหิมะที่ทับถมอยู่

หลินเฉิง มองไปตามถนนทั่วๆในที่สุดก็พบประตู 2 บาน โดยเป็นม่านเหล็กปิดอยู่  หลินเฉิง ลองใช้นิ้วเคาะเขารู้สึกว่าไม่เป็นปัญหาสำหรับเขา ดังนั้นเขาจึงเอามีดออกมาและตัดไปที่ประตู

มีดที่แหลมคมสามารถเจาะม่านเหล็กเข้าไปด้านใน ด้วยพลังของ หลินเฉิง ในตอนนี้พบว่ามันเป็นเรื่องง่ายๆเขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย จากนั้นเริ่มตัดประตูทีละเล็กละน้อย ประตูม่านเหล็กแห่งนี้ป้องกันไฟไหม้และป้องกันการโจรกรรมเช่นกันแต่มันเหมือนกับเต้าหู้อ่อนเมื่ออยู่ต่อหน้ามีดของระบบ ในเวลาเพียงไม่กี่นาที หลินเฉิง ก็สามารถเจาะรูพอที่จะให้ใครคนหนึ่งผ่านเข้าไป

หลินเฉิง มองเห็นแสงสว่างที่ลอดผ่านเข้ามา ด้านในยังคงมืดมิดเขาทำได้เพียงหยิบไฟฉายออกมาแล้วส่องมันเข้าไป หลังจาก หลินเฉิง เข้าไปแล้วเขาได้ย้ายกล่องและปิดกั้นเส้นทางเข้าของเขาเพื่อป้องกันไม่ให้ซอมบี้ติดตามเข้ามา

หลังจากที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อย หลินเฉิง ก็เหลือบมองไปรอบๆห้องพร้อมกับไฟฉายของเขา ภาพที่ปรากฏต่อหน้าเขาในตอนนี้มันคือคลังสินค้า!

หลินเฉิง มองไปรอบๆด้วยไฟฉายของเขามันเต็มไปด้วยกล่องไม้ที่ปิดผนึกอยู่ มีเครื่องหมายต่างๆนานา แม้ หลินเฉิง จะไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน แต่เขารู้สึกแปลกใจ ถ้ากล่องเหล่านี้เป็นเสบียงจริงเขาเพียงเก็บมันลงไปในแคปซูลและไม่จำเป็นจะต้องต่อสู้กับใคร

หลินเฉิง หยิบมีดและลองแทงไปที่กล่องไม้ด้านข้างแต่ก่อนที่เขาจะทันเปิดมันขึ้นมาเขาก็ได้ยินเสียงเปิดประตู เขารีบเก็บมีดลงไปในแคปซูลอย่างรวดเร็วและซ่อนตัวอยู่หลังกล่องเพื่อดูสถานการณ์

หลินเฉิง ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักแน่นเดินเข้ามา เขาคาดเดาว่าควรเป็นคนที่แข็งแกร่งพอสมควร ก่อนที่เขาจะคิดอะไรมากไปกว่านี้เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆเหมือนกำลังเข้าใกล้จุดที่เขาซ่อนตัวอยู่

หลินเฉิงรู้สึกว่าเขาอาจจะถูกพบได้ตลอดเวลา เขาควรที่จะจัดการควบคุมชายคนนี้ก่อนที่ชายคนนี้จะเห็นตัวเขาและทันใดนั้นชายคนนั้นก็ตะโกนขึ้นว่า

“พี่จาง!มองไม่เห็นอะไรเลยแล้วเหล้าที่คุณบอกมันอยู่ตรงไหน!”

ในเวลานี้มีเสียงตอบดังจากนอกประตู

“อยู่ข้างในนั้นแหละ! รีบหาเร็วเข้า เกือบจะแข็งตายอยู่แล้ว! ฉันต้องการที่จะไปดื่มเหล้าเพื่ออบอุ่นร่างกายสักหน่อยแล้วจากนั้นค่อยจัดการกับสาวน้อยสองคนนั้น!”

“ในตอนแรกเราไม่สามารถเล่นกับพวกหล่อนได้เพราะคำสั่งของลูกพี่เฉิน แต่ในตอนนี้มีผู้หญิง 2-3 คนยินดีที่จะแลกเปลี่ยนร่างกายของเธอกับอาหาร ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะปลดปล่อยสักหน่อย!”เมื่อได้ยินคำพูดของคนที่อยู่ด้านนอกประตูที่ในหัวคิดถึงแต่เรื่องลามก คนที่อยู่ในโกดังค่อนข้างทำอะไรไม่ถูก

อย่างไรก็ตามคนที่อยู่ด้านนอกประตูถอนหายใจอยากดูถูกเหยียดหยามและตะโกนว่า

“เหล่าดอกไม้เหล่านั้นน่าทะนุถนอม ยิ่งนักศึกษามหาวิทยาลัยสองคนนั้นแล้ว ฉันยิ่งอยากที่จะเล่นกับหล่อนอย่างเต็มที่ ถ้าไม่ใช่เพราะลูกพี่เฉิน พวกเธอคงไม่รอดถึงวันนี้ แต่เมื่อคืนลูกพี่เฉินได้พูดแล้วว่าข้างนอกนั้นเต็มไปด้วยซอมบี้มากมายหากผู้หญิงคนใดกล้าขัดขืนเขาจะเนรเทศพวกเธอออกไป แน่นอนว่าสุดท้ายแล้วก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าขัดขืนคำสั่งของลูกพี่เฉิน เราควรที่จะคว้าโอกาสนี้เพื่อเล่นกับเรือนร่างของหญิงสาวเหล่านั้น!”

ได้ยินบทสนทนานี้คิ้วของ หลินเฉิง ขมวดแน่น มี 2 เหตุผลที่เขาขมวดนั่นคือเหตุผลแรกเขาพบว่าคลังสินค้านี้เก็บของไว้มากมายแห่งนี้คือโกดังเก็บเหล้าและมันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการในขณะนี้  ส่วนเหตุผลที่สองก็คือในเวลานี้เพียงผ่านวันสิ้นโลกเพียงแค่ 1 สัปดาห์แต่คนเหล่านี้แสดงออกถึงสัญชาตญาณชั่วร้ายของตัวเองแล้วอย่างนั้นหรอ!”

————————