ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 41

เช้าวันรุ่งขึ้น!

ในขณะที่ หลินเฉิง กำลังฝันดีอยู่นั้นเขาก็รู้สึกเปียกบนใบหน้า เขาจึงอดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมาจากนั้นเขาก็เห็นโคล่าอยู่บนหน้าอกของเขาและเลียบนใบหน้าของเขาในตอนนี้

หลังจากนั้น หลินเฉิง ได้จับร่างเล็กๆของมันโยนออกไป ในคืนนี้ หลินเฉิง ได้นอนอยู่ในร้านอาหารในห้างสรรพสินค้า เมื่อเขามองลอดหน้าต่างและเห็นว่าภายนอกท้องฟ้าสว่างแล้ว เขาลุกขึ้นและไปล้างหน้าด้วยน้ำที่เหลือในร้านอาหารแห่งนี้จากนั้นหยิบขนมปังและอาหารสุนัขออกมาจากกระเป๋า หลังจากนั้น 1 คนหนึ่งสุนัขนั่งกินอาหารเช้าร่วมกัน

หลินเฉิง มองไปยังห้องโถงห้างสรรพสินค้าที่ว่างเปล่าผ่านกระจกร้านอาหาร เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจเมื่อวานนี้เขาสามารถกวาดล้างซอมบี้ในชั้นแรกของห้างสรรพสินค้าทั้งหมดคงไม่มีใครชอบที่จะนอนร่วมกับซอมบี้

หลังจากที่ หลินเฉิง รับประทานอาหารเสร็จเขาสวมเสื้อแจ็คเก็ตจากนั้นแบกกระเป๋าไว้ด้านหลัง และผิวปากให้โคล่าตามหลังเขา ชายคนหนึ่งและสุนัขของเขาเริ่มออกทำงาน

….

การเก็บเกี่ยวในช่วงเช้านั้นค่อนข้างไม่เป็นที่น่าพอใจ หลินเฉิง มองค่าพลังงานรวม 248 คะแนนบนหน้าจอของระบบ เขากัดริมฝีปากของตัวเองอย่างช่วยไม่ได้จากนั้นเดินขึ้นไปบนร้านขายเสื้อผ้าบนชั้น 2 เขาพร้อมที่จะทำความสะอาดบนชั้น 2 แล้ว

หลังจากที่เขาเข้าไปยังร้านขายเสื้อผ้าผู้หญิง โคล่า วนเวียนอยู่รอบๆ ด้วยความยืดหยุ่นทางร่างกายของมันทำให้ซอมบี้ไม่สามารถสัมผัสมันได้ หลินเฉิงเฝ้ามองมันอยู่หลายครั้งแต่เมื่อเห็นว่ามันสามารถหลบหลีกได้อย่างแม่นยำ ตราบใดที่มันไม่พบสถานการณ์พิเศษมันจะไม่ส่งเสียงเห่าออกมา

อย่างไรก็ตามหากโคล่าเปล่งเสียงออกมา หลินเฉิง จะรู้ทันทีว่ามีตัวกินคนอยู่ในบริเวณใกล้เคียง

ในเวลานั้นเองที่ หลินเฉิง กำลังกวาดล้างอยู่ด้านนอกนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเห่าของโคล่าอยู่ด้านไหนของร้านค้า

เมื่อได้ยินเสียงเห่าของโคล่า หลินเฉิง ไม่ชักช้าอยู่กับซอมบี้ด้านนอกอีกต่อไป เขารีบตรงไปยังทิศทางของเสียงเห่า เขาเห็นบางอย่างสีดำพุ่งออกมาหาเขาทันที ด้วยขนาดของบางอย่างที่มีสีดำพุ่งออกมานั้นไม่ใช่ขนาดของตัวกินคนดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่ามันจะต้องเป็นโคล่าเขารีบคว้าบางอย่างที่พุ่งออกมาอย่างรวดเร็วและพบว่ามันเป็นโคล่าจริงๆ

ในมือของเขาในตอนนี้มีร่างของโคล่าที่ดูเหมือนกำลังจะตาย มุมปากของมันมีเลือดไหลออกมาและส่งเสียงครวญครางเบาๆดวงตาของ หลินเฉิง เป็นสีแดงกร่ำ

เขารู้ว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่เขาจะแก้แค้นสถานการณ์นี้มันอันตรายเกินไป เขาไม่ควรทำเรื่องโง่ๆโดยการเข้าไปพัวพันกับสัตว์ประหลาดที่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนอีกอย่างมันสามารถทำให้โคล่าบาดเจ็บได้ เขารีบกลับไปยังที่พักของเขาพร้อมกับโคล่าที่อยู่ในอ้อมแขน และเขาเห็นตัวกินคนวิ่งออกมาจากห้องลองเสื้อด้านใน

เมื่อพบว่าศัตรูปรากฏตัวออกมาดวงตาของ หลินเฉิง แดงกร่ำ หลินเฉิง วางโคล่าที่เกือบจะสิ้นลมหายใจไว้บนหน้าอกของเขาและเอามีดออกมาจากด้านหลังและพุ่งไปหาตัวกินคนพร้อมที่จะสังหารทันที

ในเวลานี้หัวใจของ หลินเฉิง เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาไม่แม้แต่จะพิจารณาว่าตัวกินคนนี้แข็งแกร่งขนาดไหนเขาวิ่งไปหามันแล้วใช้มีดสับคอของมันอย่างเต็มแรง อย่างไรก็ตามมีดที่เต็มไปด้วยความโกรธของ หลินเฉิง จะเล็งที่คอของมันอย่างแม่นยำแต่ก็ไม่สามารถตัดหัวของมันได้

ตัวกินคนได้รับบาดเจ็บจากมีดของ หลินเฉิง มันส่งเสียงคำราม จากนั้นมันไม่สนใจมีดที่ติดอยู่บนคอของมันอีกต่อไปมันพุ่งเข้าหา หลินเฉิง อย่างรุนแรง

เมื่อเห็นว่าตัวกินคนมีความดุร้ายผิดปกติ หลินเฉิง สูดลมหายใจลึก แล้ววาง โคล่า ลงบนพื้นอย่างรวดเร็วเขาพยายามที่จะโยนโคล่าออกไปให้ห่างก่อนที่ตัวกินคนจะพุ่งมาหาเขา

ตัวกินคนกระแทกลงบนท้องของ หลินเฉิง อย่างหนักหน่วงจนเขากระเด็นออกไปกระแทกกับกำแพงด้านหลัง

อึก-

เพียงการชนแค่ครั้งเดียว หลินเฉิง พ่นเลือดสีแดงออกมาจากปากของเขา

การต่อสู้ที่ดุร้ายของมันทำให้ผู้ที่เคยเป็นผู้ล่ากลายเป็นผู้ถูกล่าทันที มันคำรามเสียงดังและเตรียมพร้อมที่จะอ้าปากใช้ฟันแหลมคมของมันกัดลงบนคอของ หลินเฉิง แต่หลินเฉิง ยังคงตอบสนองได้ทันเวลาและสามารถหลบหนีจากอันตรายได้

เพียงเพื่อหลีกเลี่ยงการกัดของตัวกินคน หลินเฉิง กลิ้งตัวเองออกไปอย่างรวดเร็ว เขากัดฟันทนความเจ็บปวดที่ท้องของเขาและจ้องมองตัวกินคนอย่างระมัดระวัง ในใจของเขาเกิดขึ้นพายุบางอย่างไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้

หลังจากที่ถูกโจมตีโดยตัวกินคนเขารู้สึกราวกับว่าตัวเขานั้นราวกับถูกชนด้วยรถยนต์ความเร็วสูง มีความแตกต่างระหว่างความแข็งแกร่งของพวกเขา หากเขาไม่โยน โคล่า หลบไปก่อนหน้านี้โคล่าคงเละเป็นกองโคลน!

เมื่อมองไปที่ตัวกินคนในตอนนี้หลินเฉิงกำหนดสถานการณ์ตรงหน้าของเขาใหม่อีกครั้ง แม้ว่าปฏิกิริยาของตัวกินคนจะช้าลงเล็กน้อยเพราะอาการบาดเจ็บแต่มันเองก็ไม่ยอมแพ้มนุษย์ที่อ่อนแอกว่ามันในตอนนี้ มันคำรามอีกครั้งและพุ่งเข้าหา หลินเฉิง

หลินเฉิง กุมหน้าท้องที่ได้รับบาดเจ็บเขาพยายามเตรียมตัวไปทางซ้ายเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะในครั้งนี้แต่ดูเหมือนว่าจะช้าเกินไป!

เปรียบเทียบกับตัวกินคนที่เขาพบเมื่อวานนี้ เขาพบว่าความเร็วของมันแตกต่างกัน แต่มันยังคงแข็งแกร่งกว่าตัวกินคนธรรมดา หากสังเกตอย่างใจเย็นจะพบว่าตัวกินคนนี้ค่อนข้างโง่

หลังจากที่ หลินเฉิง พบจุดอ่อนของตัวกินคนเขาหยุดตื่นตระหนกและหันไปมองตัวกินคนที่พุ่งมาหาเขาอีกครั้ง จากนั้นเขาพยายามหลีกเลี่ยงการกระแทกครั้งที่ 3 และดึงมีดที่คาอยู่บนคอของตัวกินคนออกมา หลังจากที่เขาดึงออกมาอีกครั้ง เขาใช้มีดในการปัดป้องการปะทะ

หลินเฉิง ต้องทุกข์ทรมานจากการสูญเสียเลือดจากแผลตรงช่องท้อง เขาทำได้แต่ใช้มีดในการป้องกันการโจมตีของมัน ทุกครั้งที่มันพุ่งโจมตี หลินเฉิง พยายามหลบเลี่ยงพร้อมกับหาโอกาสที่เหมาะสมแทงมันอีกครั้ง!

แม้ว่าตัวกินคนนี้จะแข็งแกร่งแต่มันยังคงได้รับผลกระทบจากวิธีการสู้ของ หลินเฉิง ไม่นานร่างกายของมันก็เต็มไปด้วยแผลมากมาย ในเวลานี้ตัวกินคนที่โง่เขลาตอบสนองช้าลงเพราะบาดแผลของมันมีเลือดไหลออกตลอดเวลาควบคู่กับความเหนื่อยล้าทางร่างกายทำให้ความเร็วของมันลดลงอย่างเห็นได้ชัด ทำให้ห้างสรรพสินค้านี้เต็มไปด้วยเสียงคำรามด้วยความโกรธของมัน

หลินเฉิง พบว่าตัวเขาเองก็ถึงขีดจำกัดแล้วเช่นกันเขาไม่สามารถใช้วิธีการต่อสู้แบบนี้ต่อไปได้เรื่อยๆ ดังนั้นเขาจึงใช้โอกาสนี้พุ่งตรงไปที่ตัวกินคนและฟันไปที่คอของมันอีกครั้ง!

————————————–