ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 121

SC:บทที่ 121 ห้องน้ําแข็ง

เมื่อ กวนเป็ง พบว่าหลังจากที่ หลินเฉิง พูดจบเขาไม่สนใจอีกต่อไปแล้วหันไปสูบบุหรี่ ดังนั้น กวนเป็ง จึงไม่กล้ารบกวน หลินเฉิง เขารีบกระชับเสื้อทหารของตัวเองและลุกขึ้นไปหาหลิวฉิงฉิว

“มาดาม มาดาม ตื่นเถอะ!”

เมื่อเห็นว่า หลิวฉิงฉิว กําลังถูกแช่แข็งเธอคล้ายกับกําลังจะหมดสติ กวนเป็ง รีบเขย่าไหล่ของเธออย่างรีบร้อน หญิงสาวเปิดตาขึ้นอย่างช้าๆ กวนเป็ง จึงพูดอย่างตื่นเต้นว่า

“ หลิน… หลินเฉิง ตกลงที่จะให้คุณเข้าไปนอนในเต็นท์โคุณสามารถพาพวกเธอทั้งคู่เข้าไปนอนในเต็นท์ได้ข้างในจะอบอุ่นมากกว่านี้ เร็วเข้าก่อนจะสายเกินไป!”

หลิวฉิงฉิว ที่ถูกแช่แข็งเธอตกตะลึงดวงตาของเธอเบิกกว้างน้ําแข็งที่เกาะอยู่บนใบหน้าของเธอถูกปัดออกและถามขึ้นว่า

“จริง…จริงหรอ!”

หลังจากที่เห็นว่า กวนเป็ง พยักหน้า หลิวฉิงฉิว พยายามลุกขึ้นด้วยร่างกายที่หนาวสั่น ฟางหยู และ ซูว่านหลิง ตกอยู่ในอาการโคม่า เมื่อเห็นว่าพวกเธอไม่ตอบสนองหัวใจของ กวนเป็ง ทรุดฮวบ

กวนเป็ง พบว่า ฟางหยู และ ซูว่านหลิง นั้นยังไม่ตายเขาไม่กล้าชักช้าอีกต่อไปรีบอุ้มพวกเธอที่ละคนเข้าไปในเต็นท์ หลิวฉิงฉิว ติดตาม กวนเป็ง อยู่ด้านหลัง ในขณะที่เธอกําลังเข้าไปในเต็นท์เธอก็นึกถึงบางอย่าง เธอหันหลังกลับไปกล่าวขอบคุณ หลินเฉิง ซึ่งกําลังนั่งผิงไฟอยู่เงียบๆ

“ขอบคุณ..ขอบคุณ!”

หลินเฉิง ไม่หันมามองเขาโบกมือแล้วพูดว่า

“คนที่คุณควรจะขอบคุณคือ กวนเป็ง เพราะนั่นคือโอกาสของเขา…”

จากนั้น หลินเฉิง หยิบไม้ขึ้นและโยนเข้าไปในกองไฟ เห็นได้ชัดว่า หลินเฉิง ไม่ต้องการพูดกับตัวเอง ดวงตาของ หลิวฉิงฉิว ยังคงมอง หลินเฉิง จากนั้นเธอโค้งคํานับให้กับแผ่นหลังของเขาก่อนที่จะกลับเข้าไปในเต็นท์

หลังจากนั้นไม่นาน กวนเป็ง ก็หนีออกมาจากเต็นท์และนั่งข้าง หลินเฉิง พร้อมกับหอบหายใจ

“ความเป็นชายไปไหนหมดเนี่ย?”

เมื่อเห็นท่าทางของ กวนเป็ง หลินเฉิง ยกริมฝีปากขึ้นและหัวเราะ

“ ความเป็นชายบ้านนายสิ! ผมบอกไว้เลยว่าไม่มีอะไรเกินไปกว่าคําขอบคุณ แม้ว่าเธอจะคุกเข่าลงต่อหน้าผมผมก็บอกได้แค่ให้เธอยืนขึ้น!”

เมื่อได้ยินคําเยาะเย้ยของ หลินเฉิง ใบหน้าของ กวนเป็ง มืดมนและบ่นเสียงดัง

หลินเฉิง ส่ายหัวอย่างดูถูก

“ ถ้าเธออยากคุกเข่าก็ให้เธอคุกเข่าไปสิ หากไม่มีคุณพวกเธอจะได้รับโอกาสแบบนี้หรอ?”

เมื่อได้ยินคําพูดของ หลินเฉิง กวนเป็ง ถอนหายใจแล้วพูดว่า

“คุณรู้ไหม คุณหลิวเป็นคนใจดีมาก สําหรับผมแล้วเมื่อ 10 ปีก่อนผมเคยทํางานเป็นเจ้าหน้าที่เคียงข้างกับคุณปู่ของคุณฟางและอาจารย์เฉิน ด้วยเหตุบางอย่างผมถูกโจมตีจากองค์กรจารกรรมของต่างประเทศ ผมฆ่าสมาชิก 5 คนของอีกฝ่ายและตัวเองถูกยิง 3 นัด และหลังจากที่ผมรอดชีวิตมาได้ผมจึงเปลี่ยนสายอาชีพของตัวเอง

“แม้ว่าผมจะเปลี่ยนงานแต่เครือข่ายของข่าวกรองขององค์กรนั้นทรงพลังมาก ผมเองก็ไม่ได้มีการศึกษาสูงนักจึงทํางานได้เพียงใช้แรงกาย เพียงไม่นานผมก็ถูกพบจากคนเหล่านั้น ผมหลบหนีตลอด 2 วันกับ 1 คืน แม้ว่าผมจะสามารถหลบหนีเข้าไปในป่าทึบได้แต่ตัวผมเองก็ถึงขีดจํากัด..แล้ว…”

“ในขณะที่ผมอยู่ในอาการโคม่า คุณหลิวก็ได้มาสํารวจสภาพแวดล้อมทางนิเวศวิทยาในป่าทึบ และพบผมในเวลานั้น ผมเกือบถูกบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างเธอฆ่าตาย ร่างของผมปกคลุมไปด้วยเลือด คุณหลิวหยุดพวกเขาไว้แล้วพาผมไปรักษา ต่อมาหลังจากฟื้นตัวได้พวกเราได้สนทนากันและพบว่า พวกเราเป็นญาติกันห่างๆ และมันยากจะบอกได้ว่าพวกเรามีสายเลือดเดียวกันหรือไม่ ไม่ว่าความสัมพันธ์ของพวกเราจะเป็นอย่างไรคุณหลิวไว้ใจผมมากและให้ผมอยู่เคียงข้างเธอในฐานะผู้คุ้มกัน คุณหลิวช่วยชีวิตผมและปฏิบัติต่อผมอย่างจริงใจ จะไม่ให้ผมทํางานให้เธอได้ยังไง?แม้ว่าตอนนี้จะเป็นวันอวสานโลก แต่ความเมตตาเหล่านั้นที่เธอมอบให้ผมไม่สามารถลบล้างออกไปได้!”

เมื่อฟังคําพูดของ กวนเป็ง หลินเฉิง พยักหน้าและเขาคิดว่าเขาเดาไม่ผิด ชายคนนี้เป็นคนที่รักความยุติธรรมจริงๆ!

แต่ความคิดที่มีต่อ หลิวฉิงฉิว… เมื่อลองคิดดูแล้ว

หลินเฉิง ไม่ได้พูดอะไรอีกเขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาส่งให้กับชายที่อยู่ด้านข้าง ทั้งสองคนนั่งอยู่ข้างกองไฟและสูบบุหรี่ ในขณะที่ หลินเฉิง นั่งอยู่ข้างกองไฟนั้นเขาไม่รู้สึกอบอุ่นเลย เขาอดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง

“ในฐานะที่ฉันเป็นผู้ควบคุมน้ําแข็ง ฉันคนนี้จะต้องกลัวความเหน็บหนาวอย่างนั้นหรอ ไร้สาระจริงๆ”

หลังจากถูมือที่มีน้ําแข็งเกาะเล็กน้อย หลินเฉิง ก็เงยหน้าขึ้นและพบว่า กวนเป็ง นั่งห่อตัว พร้อมกับร่างสั่นสะท้าน หลินเฉิง ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปมุมด้านใน เขาคิดเรื่องนี้สักครู่จากนั้นเขาก็วางมือบนพื้น ภายในใจของเขากําลัง จินตนาการ

ทันใดนั้น ก็เกิดห้องน้ําแข็งที่เป็นโดมกว้าง 3 เมตรสูง 1 เมตร จากพื้นดินทันที!

การเรียกห้องน้ําแข็งนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มีเสียงดังเล็กน้อย ผู้หญิงทั้งสามคนที่อยู่ ในเต็นท์ควรที่จะหลับไปแล้วเพราะไม่มีการตอบสนองในขณะนี้

แต่ กวนเป็ง ที่นั่งอยู่ข้างกองไฟรู้สึกตัวทันทีเขากระโดดขึ้นและอุทานว่าแผ่นดินไหว จากนั้นหมุนดูรอบๆและพบห้องน้ําแข็งตรงมุมกําแพง

เมื่อเห็นว่า กวนเป็ง ตื่นขึ้นมาแล้ว หลินเฉิง ชี้มือและพูดว่า

“ มาที่นี่ เข้ามาพักผ่อนเถอะ”

เมื่อได้ยินคําพูดของ หลินเฉิง กวนเป็ง หันมาถามด้วยความงุนงงว่า

“นี่ นี่คือสิ่งที่คุณสร้างขึ้นมาหรอ มันแตกต่างยังไงระหว่างอยู่ด้านนอก?”

หลินเฉิง ส่ายหัวและพูดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อยว่า

“ ถ้าคุณไม่เข้ามาคุณจะรู้ได้ยังไง!”

เมื่อเห็นสีหน้าหงดหงิดของ หลินเฉิง กวนเป็ง ก็ไม่ถามอีกต่อไปเขาเดินมาที่โดมน้ําแข็งและก้มลงไปด้านใน

เมื่อเข้ามาในโดมน้ําแข็ง กวนเป็ง รู้สึกอุ่นกว่าด้านนอก ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกโง่งม

“นี่…เกิดอะไรขึ้นทําไมอยู่ในห้องน้ําแข็งนี้แล้วอุ่นกว่าด้านนอก?”

หลินเฉิง นอนอยู่บนพื้นข้างๆหยิบถุงนอนออกมาจากกระเป๋าของเขาและตอบอย่างสบายๆว่า

“น้ําแข็งเป็นฉนวนความร้อน ตราบใดที่ประตูห้องน้ําแข็งปิดการหมุนเวียนของอากาศภายในและภายนอก สามารถลดลงอย่างมาก ฉนวนความร้อนด้านในสามารถป้องกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ! แม้ว่าด้านนอกจะเป็นห้องน้ําแข็งที่ปิดผนึกเช่นกันแต่มันมีขนาดใหญ่เกินไปจึงให้ความร้อนไม่เพียงพอสําหรับพวกเรา 5 คนและกองไฟ”

เมื่อฟังแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ของ หลินเฉิง กวนเป็ง รู้สึกราวกับว่าสมองของเขาระเบิด เขาสามารถเข้าใจเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้น

หลินเฉิง ไม่ได้คาดหวังให้ กวนเป็ง เข้าใจเช่นกัน เขาเอาถุงนอนออกมา 3 ใบอย่างรวดเร็ว ให้โคล่าใช้ 1 อันจากนั้นเขาเอาถุงนอนอีกอันให้กับ กวนเป็ง และพูดว่า

“เข้าไปนอน! ตราบใดที่เราสองคนอยู่ที่นี่อุณหภูมิ ห้องน้ําแข็งนี้จะอยู่ห่างจาก 0 องศาอย่างน้อย 10 องศา เมื่อเปรียบเทียบภายนอกแล้ว มันเรียกว่าห้องซาวน่าได้!”