ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 142  ลวดสีเงินแปลกๆ

SC:
　　SC:บทที่142 ลวดสีเงินแปลกๆ
　　เมื่อคิดถึงว่าโคล่าจะเจอกับอันตรายหลินเฉิง ไม่กล้าที่จะชักช้าอีกต่อไปเขารีบพุ่งเข้าไปยังป่าทึบ!
　　ในขณะที่เขากำลังพุ่งเข้าไปในป่าทึบในที่สุดเขาก็ได้ยินเสียงของโคล่าเบาๆ!
　　หลินเฉิง รีบบังคับให้ตัวเองสงบลงและตั้งใจฟังเสียงอยู่สักครู่แล้วได้ยินเสียง เบาๆของโคล่าจากทางด้านซ้ายเขารีบวิ่งตรงไปที่นั่นทันที
　　“ซ่าซ่า!”
　　หลินเฉิง รีบวิ่งพุ่งผ่านป่าทึบใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความเคร่งเครียดป่นกับความวิตกกังวลเพราะรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา เขาหวังว่าสุนัขของเขาจะไม่บาดเจ็บ…
　　ในใจของหลินเฉิง ภาวนาอย่างลับลับ ภายในไม่กี่นาทีต่อมา หลินเฉิง ก็พบร่างของโคล่า และพบว่ามันกำลังเผชิญหน้ากับตัวกินคนขนาดใหญ่ 3 ตัว!
　　หลินเฉิง ดึงดาบยาวออกมาและพุ่งเข้าหาตัวกินคนทั้ง 3 อย่างรวดเร็ว เมื่อดาบถูกเหวี่ยงใส่หัวตัวกินคนที่อยู่ตรงกลางหัวมันกระเด็นออกไปโดยตรง!
　　ในเวลาเดียวกันหลินเฉิง เรียกหนามน้ำแข็งขึ้นมาจากพื้นในขณะที่เตะโคล่าออกจากพื้นที่การต่อสู้ ทันใดนั้นหนามน้ำแข็งก็โผล่ขึ้นมาจากพื้นและทิ่มแทงตัวกินคนอีก 2 ตัวทันที! แต่ดูเหมือนว่าพวกมันเพียงบาดเจ็บเล็กน้อย หลังจากที่ หลินเฉิง เตะโคล่าออกไปจากวงการต่อสู้ เขาพยายามใช้ดาบปิดกั้นการโจมตีจากตัวกินคนทั้ง 2 ตัวอย่างรุนแรง เกิดเสียงปะทะขนาดใหญ่จน หลินเฉิง รู้สึกถึงรสหวานในคอ
　　หลินเฉิง กระเด็นออกไป 2- 3 ก้าวและยังคงเห็นว่าตัวกินคนพุ่งตรงมาหา หลินเฉิง เป็นเป้าหมายเดียวกัน เขาแสยะยิ้มออกมาและยกดาบขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมที่จะตอบโต้พวกมัน
　　ทันใดนั้นหลินเฉิง ก็รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างมาจากด้านหลังของเขา เขาพยายามเรียกกำแพงน้ำแข็งขึ้นมาป้องกันการโจมตีจากตัวกินคน 2 ตัวที่อยู่ด้านหน้าจากนั้นรีบหันกลับไปด้านหลังเพื่อจัดการกับภัยคุกคาม
　　แต่ก่อนที่เขาจะทันได้หันหลังเขาก็ถูกกอดอยากจะทันหันหลินเฉิง ได้กลิ่นเหม็นเน่าจากตัวกินคนที่อยู่ด้านหลัง เขาขมวดคิ้วและพยายามยกแขนขึ้นเอื้อมมือไปจับหัวของตัวกินคนที่อยู่ด้านหลังเพื่อป้องกันไม่ให้มันกัดลงมาที่คอของเขา
　　แกร็กแกร็ก
　　ทันทีที่มือของหลินเฉิง สัมผัสที่หัวของมัน ร่างกายของมันเริ่มเกิดเป็นสะเก็ดน้ำแข็ง ตัวกินคนที่อยู่ด้านหลังถูกแช่แข็งเป็นรูปปั้นน้ำแข็งทันที
　　“ดูเหมือนฉันจะประมาทเกินไป-”novel-lucky
　　หลินเฉิง ได้ยินเสียงแตกหักจากด้านหลังและนึกขึ้นได้ว่าเขาต้องเปลี่ยนชุดป้องกันของเขาให้กลายเป็นสถานะการต่อสู้ จากนั้นตัวกินคนทั้ง 2 ตัวที่อยู่ด้านหน้าก็สามารถฝ่ากำแพงน้ำแข็งพุ่งมาหา หลินเฉิง ได้อีกครั้ง หลินเฉิง รีบใช้ดาบจัดการบั่นคอของพวกมันอย่างรวดเร็ว
　　ในที่สุดวิกฤตเล็กๆน้อยๆนี้ก็ได้รับการแก้ไขหลินเฉิง วางดาบของเขาลงและหอบหายใจ เขาเห็นโคล่าวิ่งมาหาเขาในขณะที่ทำหางตก
　　“ฉันบอกหลายครั้งแล้วใช่ไหมว่าอย่าวิ่งออกมาโดยไม่ได้รับคำสั่งต้องการให้ฉันโกรธนายใช่ไหม..”
　　ในขณะที่เขากำลังพูดก็มีเสียง ดังแปลกๆเกิดขึ้นทันใดนั้นก็มีลวดสีเงินบินออกมาจากพุ่มไม้เบื้องหน้าเขาและพันรอบตัวของ หลินเฉิง ทันที
　　“โฮ่งโฮ่ง”
　　เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง ถูกพันด้วยลวดสีเงินแปลกๆ โคล่าเฮ่า อย่างรุนแรงและพยายามใช้ปากของมันกัดที่เส้นสีเงินนั้น!
　　แรงกัดของโคล่าที่ได้กินแคปซูลยาระดับDเข้าไปนั้นสามารถที่จะกัดคอของตัวกินคนขาดได้ แต่หลังจากที่มันพยายามที่จะกัดเส้นสีเงินนี้ กลับไม่มีร่องรอยความเสียหาย
　　หลินเฉิง รู้สึกว่าแขนของเขาถูกมัดด้วยเส้นสีเงินแปลกๆ เขาพยายามที่จะดิ้นรนแต่ไม่ว่าเขาจะทำยังไง เส้นสีเงินนี้ก็ไม่คลายออกแม้แต่น้อยในทางตรงกันข้ามมันยิ่งมัดแน่นยิ่งขึ้น
　　จากนั้นหลินเฉิง ก็ไม่สามารถทรงตัวได้อีกต่อไป เส้นสีเงินมัดรอบร่างกายของ หลินเฉิง และดึงเขาเข้าไปยังพุ่มไม้
　　“โฮ่งโฮ่ง”
　　เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง ถูกลากออกไป โคล่า พยายามช่วยกัดเส้นสีน้ำเงินนั้นอย่างเร่งรีบ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลดังนั้นโคล่าจึงตัดขากางเกงของ หลินเฉิง เอาไว้เพื่อไม่ให้ถูกลากไป แต่ทันใดนั้นก็มีเสียง
　　แกว็ก!
　　ขากางเกงของหลินเฉิง ถูกฉีกขาดโดยตรง
　　เมื่อพบว่าตัวเองกำลังถูกลากเข้าไปในพุ่มไม้หลินเฉิง รู้สึกวิตกกังวลทันที เส้นสีเงินแปลกประหลาดนี้ไม่สามารถทำลายได้ หลินเฉิง จึงเรียกกำแพงน้ำแข็งขึ้นมาหลายชั้นเพื่อพยายามยื้อเวลาให้กับตัวเอง
　　บูม!
　　หลินเฉิง ชนกำแพงน้ำแข็งชั้นแรกอย่างรุนแรงเขาพยายามที่จะยึดติดกับกำแพงน้ำแข็งเพื่อไม่ให้ถูกดึงเข้าไป แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่หัวไหล่
　　เมื่อมองลงไปที่หัวไหล่ของเขาปรากฏว่าชุดป้องกันของเขาถูกรัดแน่นจนชุดที่อยู่ด้านหลังของเขาฉีกขาด หากเขายังปล่อยให้มันเป็นแบบมีต่อไป เส้นสีน้ำเงินนี้จะต้องรัดเข้าที่คอของเขาจนหายใจไม่ออก
　　“เวรเอ้ย!”
　　เมื่อเห็นว่ากำแพงน้ำแข็งไม่สามารถที่จะหยุดยั้งการดึงได้หลินเฉิง จึงปลดกำแพงน้ำแข็งออก จากนั้นเขารู้สึกว่าร่างกายของตัวเองถูกดึงไปอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้ หลินเฉิง รู้สึกอับอายเป็นอย่างมากเขาไม่เคยสิ้นหนทางขนาดนี้
　　อย่างไรก็ตามในระหว่างที่เขาถูกดึงเข้าไปในพุ่มไม้ด้วยลวดสีเงินที่แข็งแกร่งผิดปกตินี้เขารู้สึกถึงบรรยากาศอันตรายทันทีจากนั้นเขาเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าเขากำลังถูกลากลงไปในหลุม
　　“เชี่ยกำลังถูกลากลงไปในหลุม!”
　　หลังจากเห็นว่าหลุมนี้ถูกขุดโดยตัวกินคนอย่างแน่นอนหลินเฉิง พยายามที่จะดิ้นรน แม้มี 2-3 ชีวิตก็จะไม่มีอะไรเหลือ!
　　แต่ความเป็นจริงนั้นโหดร้ายมากกว่าที่คิดหลินเฉิง จะพยายามดิ้นรนและต่อสู้มากเท่าไหร่ก็ไม่มีผล เส้นสีเงินยังคงพันรอบตัวเขา อย่างแน่นหนาและลากลงไปในหลุมโดยตรง
　　ในขณะที่ถูกลากเข้าไปในหลุมนั้นหัวใจของหลินเฉิง ทรุดฮวบ เขารีบตะโกนสุดเสียงไปทาง โคล่า ว่า
　　“ตามหาหยูซาน! แล้วรอฉันกลับมา!”
　　หลังจากที่ตะโกนประโยคนี้อย่างรวดเร็วร่างกายของหลินเฉิง ก็ถูกลากลงไปในหลุมและหายไปในพริบตา!
　　……
　　“อึกห๊ะ โอ้ย!”
　　ภายในหลุมบางครั้งหลินเฉิง ถูกกระแทกและเกิดความเจ็บปวดเล็กน้อย ภายในหลุมมืดจนไม่สามารถมองเห็นแม้กระทั่งนิ้วมือ หลินเฉิง รู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกกระแทกหลายครั้งหลังจากผ่านมาหลายนาทีตั้งแต่ถูกลากลงมา จนถึงตอนนี้ตัวเขาเองก็ยังไม่ได้หยุดนิ่ง
　　หลังจากนั้น5-6 นาทีเขาก็ได้ยินเสียง
　　ปัก!
　　หลินเฉิง รู้สึกว่าหัวของเขาถูกกระแทกอย่างรุนแรงกับก้อนหิน หลินเฉิง ส่ายหัวอย่างมึนงงในที่สุดเขาก็มาถึงก้นหลุม!
　　—————————————-