ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 154  แมลงบิน

　　หลังจากหลินเฉิง พูดจบแท่งน้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศและ จออยู่ตรงหัวของ ฮวาเจี่ย
　　“หึ่ง!..”
　　ทันใดนั้นก็เกิดเสียงแปลกๆแทงน้ำแข็งที่กำลังแทงฮวาเจี่ย นั้นก็หันกลับและพุ่งตรงมาหา หลินเฉิง เมื่อเห็นสถานการณ์เปลี่ยนไป หลินเฉิง ขมวดคิ้วและดึงดาบดำออกมา จากนั้นจัดการกับแท่งน้ำแข็งที่พุ่งมาหาตัวเองอย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้า ฮวาเจี่ย ทันที
　　ปัง!
　　เนื่องจากความเร็วของหลินเฉิง รวดเร็วมาก ฮวาเจี่ย จึงไม่มีเวลาหลบหลีกและถูกเตะโดยตรง
　　“โอ๊ย!”
　　หลังจากร้องออกมาอย่างเจ็บปวดฮวาเจี่ย กุมหน้าอกซ้ายของตัวเอง เธอไม่รู้ว่า หลินเฉิง ตั้งใจที่จะเตะตรงนี้หรือไม่ เธอยกมือขวาขึ้น เพื่อต้องการที่จะจับตัวประกัน
　　“ฮึ่ม!”
　　เมื่อหลินเฉิง เห็นเขาเข้าใจแผนการของเธอทันที หลินเฉิง รีบเรียกน้ำแข็งขึ้นมาเพื่อตรึงแขนขาของเธอทันที จากนั้นหันไปมอง หยูซาน เพื่อส่งสัญญาณให้เธอหายตัวไป
　　หลังจากที่หยูซาน ล่องหนหายไป หลินเฉิง ไม่ได้ลีลาอีกต่อไปเขาใช้ใบมีดน้ำแข็งพุ่งตรงไปยัง ฮวาเจี่ย ทันที
　　เมื่อมองเห็นใบมีดน้ำแข็งที่จะเจาะเข้าไปในตัวเองฮวาเจี่ย ที่ไม่สามารถจับตัวประกันได้เธอจึงให้ความสนใจมาที่มีดน้ำแข็งทันที เมื่อมีดน้ำแข็งกำลังจะตัดหัวของเธอเธอบังคับให้มันหยุดอยู่ที่ปลายจมูก เธอกำลังจะใช้พลังของเธอผลักใบมีดน้ำแข็งออกไปอีกครั้งแต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงความเยือกเย็นด้านบนศีรษะของเธอ
　　ฟิ้ว!
　　ในช่วงเวลาวิกฤตฮวาเจี่ย ไม่กล้าชักช้าอีกต่อไปเธอใช้พละกำลังทั้งหมดของเธอทำร้ายพันธนาการน้ำแข็ง เมื่อเธอหลุดออกมาจากตรงจุดนั้นเธอพบว่า จุดที่เธอเคยอยู่ถูกฟันด้วยดาบดำของ หลินเฉิง
　　“หยุด…หยุดก่อน!”
　　เมื่อพบว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายคนนี้ฮวาเจี่ย พยายามร้องขอให้ หลินเฉิง หยุด หลินเฉิง ที่มีความตั้งใจแน่วแน่จะฆ่าเธอจะหยุดได้อย่างไร
　　หลินเฉิง จ้องมองหญิงสาวอย่างเย็นชาและชี้ปลายมีดลงบนพื้น ทำให้เกิดน้ำแข็งพันธนาการฝ่าเท้าของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
　　แกร็กแกร็ก.ไอลีนโนเวล.
　　ทันใดนั้นหลินเฉิง ก็รู้สึกว่าห้องสั่นสะเทือนและกำแพงด้านหลังของเขาเริ่มพังทลายลงมา
　　ตูม!
　　เมื่อกำแพงทั้งหมดพังทลายลงมาฮวาเจี่ยรู้สึกโล่งอก ในเวลานี้เธอมีโอกาสที่จะหนีแต่ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงน้ำแข็งอีกครั้ง
　　เมื่อฝุ่นกระจายหายไปหลินเฉิง จ้องมอง ฮวาเจี่ย เขาเดินออกมาจากห้องน้ำแข็งเล็กๆที่ก่อตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ทำให้บนร่างกายของ หลินเฉิง ไม่มีแม้แต่ฝุ่นบนเสื้อผ้า
　　“เอาล่ะก็ได้—”
　　เมื่อพบว่าชายคนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอยิ้มอย่างขมขื่นและถอนหายใจ
　　“คุณมาที่นี่เพื่อค้นหาปืนและเสบียงคุณต้องการอะไรฉันจะให้ทุกอย่าง!”
　　หลินเฉิง โบกมือ จากนั้นสักครู่ หยูซาน ก็ปรากฏตัวด้านหลังของเขา จากนั้น หลินเฉิง ชี้ไปที่ เทียนเก๋อ ที่ยังไม่รู้สึกตัว และบนร่างกายปกคลุมไปด้วยก้อนอิฐจากนั้นพูดว่า
　　“นี่คือของขวัญจากผม…เธอต้องฆ่าเขาก่อนที่ผมจะกลับมา!”
　　จากนั้นหลินเฉิง ก็ไม่สนใจอีกเขาเดินไปพร้อมกับโคล่าเพื่อไปหา ฮวาเจี่ย
　　“อย่างที่เธอเห็น สถานการณ์ตอนนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว คนทั้งหมดของเธอถูกฆ่าตายโดยสุนัขของฉัน และเหตุผลที่เธอยังมีชีวิตอยู่ในตอนนี้เพื่อที่จะมีโอกาสพูด เอาล่ะบอกฉันมาว่าทุกอย่างอยู่ที่ไหน?”
　　หลังจากที่หลินเฉิง พ่นควันบุหรี่ออกมาเขาพูดอย่างเฉยชา
　　เมื่อฮวาเจี่ย ได้ยินว่าคนทั้งหมดของเธอถูกฆ่าโดยสุนัข ฮวาเจี่ย รู้สึกตกใจและทางขึ้นว่า
　　“ทำไม….เป็นไปได้ยังไง?ยังมีคนที่มีพลังอีก2 คนในทีมของฉัน แค่สุนัขตัวเดียว-”
　　เมื่อพูดมาถึงจุดนี้เธอก็จำได้ว่าครั้งแรกที่เธอเห็นสุนัขตัวนี้มันไม่ได้อยู่ในรูปร่างปกตินักในที่สุดเธอก็เข้าใจ หลินเฉิง ยิ้มและพูดว่า
　　“ถ้ามันเริ่มฆ่าแม้แต่ฉันเองก็ไม่สามารถหยุดมันได้แล้วผู้มีพลังทั้งสองคนในทีมของเธอจะสามารถทำอะไรได้ล่ะ?”
　　เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฉิง ฮวาเจี่ย ทำได้เพียงพยักหน้า ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอพูดอย่างโศกเศร้าว่า
　　“ความแข็งแกร่งกำหนดทุกอย่างฉันแพ้แล้ว! ตามฉันมา..”
　　หลังจากพูดกับหลินเฉิง เธอก็ลากขาด้วยความลำบากเดินนำ หลินเฉิง ไปที่ห้องหนึ่ง
　　ฮวาเจี่ย ปลดล็อค 4 หรือ 5 ครั้งอย่างระมัดระวังในที่สุดห้องนิรภัยก็ปรากฏต่อหน้า หลินเฉิง
　　อาหารกองสูงราวกับภูเขาอยู่กลางห้อง มีกล่องปืนและกระสุนวางเรียบร้อยทางด้านซ้ายมือแม้กระทั่งผ้าอนามัยของผู้หญิงก็ยังถูกเก็บไว้ที่นี่
　　“ทุกอย่างอยู่ที่นี่แล้วนายต้องการอะไรเอาไปได้เลย…”
　　เมื่อเห็นหลินเฉิง เข้ามายังห้องเก็บของ และไม่สนใจเธออีก เธอจึงค่อยๆดึงกล่องเล็กๆออกมาจากเอวของเธอจากนั้นเปิดเบาๆและเห็นแมลงสีดำบินออกมา
　　ปัก!
　　เมื่อเห็นแมลงแปลกๆตัวนี้กำลังจะโบยบินหนีไปทางหน้าต่างทันใดนั้นอุ้งเท้าของโคล่าก็ตะปบลงทันที
　　“หืม?ดูเหมือนเธอต้องการขอความช่วยเหลือ..จากใคร?”
　　ในขณะเดียวกันหลินเฉิง ก็หันหลังกลับมาและถามเธอด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็น ว่าหลินเฉิงสามารถรู้ถึงพฤติกรรมเล็กน้อยของเธอได้หัวใจของ ฮวาเจี่ย ทรุดฮวบ เธอได้แต่พูดว่า
　　“ไม่…ไม่…”
　　ทันทีที่เธอต้องการจะปฏิเสธใบมีดสีดำก็วางไว้ที่คอของเธอทันที!
　　“ฉันไม่ชอบคนโกหกถ้าเธอไม่เชื่อ เธอจะลองก็ได้นะ!”
　　หลินเฉิง ถือดาบดำจ่อที่คอของ ฮวาเจี่ย ในขณะที่ใบหน้าของเขาแสดงออกอย่างเย็นชา
　　“ก็ได้…ฉันจะพูด!”
　　เธอรู้ตัวว่าตราบใดที่เธอทำตัวผิดปกติเล็กน้อยชายที่อยู่ตรงด้านหน้าจะไม่ไว้ชีวิตเธออย่างแน่นอนฮวาเจี่ย ทำได้เพียงยกมือขึ้นและอธิบายด้วยเสียงสั่นว่า
　　“นี่คือ…แมลงติดตาม เพื่อขอความช่วยเหลือจากท่านจิวในเมืองกวนโจว ถ้าใครมีปัญหาเพียงปล่อยแมลงตัวนี้ออกไปภายใน 10 นาทีของท่านจิวจะมาช่วยทันที..”
　　“ท่านจิว?”
　　เมื่อได้ยินชื่อนี้หลินเฉิงขมวดคิ้ว “เขาคือใคร?”
　　เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง ไม่รู้จักท่านจิวการแสดงออกของ ฮวาเจี่ย รู้สึกอึดอัดใจ
　　“นี่นายไม่รู้จักท่านจิวอย่างนั้นหรอ!”
　　พูดถึงเรื่องนี้เธอรู้ทันทีว่าชายหนุ่มไม่ใช่คนจากเขตกวนโจว
　　“ถ้านายไม่ใช่คนกวนโจวก็คงจะไม่เคยได้ยินเรื่องดี…”
　　“ท่านจิวถือว่าเป็นจักรพรรดิของกวนโจว ซึ่งเป็นที่รู้จักของผู้รอดชีวิตในเมืองกวนโจวทั้งหมด แต่เดิมเขาเคยทำงานที่สวนสัตว์กวนโจว หลังจากเกิดวันอวสานโลกเขาสามารถปลุกพลังที่สามารถควบคุมสัตว์ทั้งหลายได้ นายลองคิดดูสิเขาอยู่ที่สวนสัตว์ที่มีสัตว์จำนวนมาก! ไม่นานนักชื่อเสียงของผู้ควบคุมสัตว์ก็แพร่กระจายในกลุ่มผู้รอดชีวิตเขตเมืองกวนโจว ตอนนี้ไม่มีใครที่ไม่เคยได้ยินชื่อของเขาว่ากันว่าข้างกายเขามีสิงโตกลายพันธุ์อยู่เคียงข้างและไม่เคยออกห่างจากเขาเลยแม้แต่น้อย!”
　　—————————————————-