ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 157 กองกำลัง

　　SC:
　　หลังจากส่ายหัวเล็กน้อยหลินเฉิง ก็ไม่สนใจที่จะคิดเรื่องนี้อีกต่อไปเขาเดินไปตบไหล่ของเธอ และโบกมือให้ ติงหนาน ตามเขากลับไปที่ ร้านสตาร์บัคส์ตรงข้ามกับสถานีตำรวจ
　　หญิงสาวนั่งอยู่ตรงกันข้ามกับ หลินเฉิง ในขณะที่มีถ้วยกาแฟ 1 แก้วอยู่ตรงหน้าเธอ ติงหนาน ต้องการที่จะเปิดปากพูดแต่ก็หุบปากลงไป หลินเฉิง เห็นว่าเธอต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่กล้าพูดออกมาเขาจึงพูดขึ้นว่า
　　“ถามในสิ่งที่เธอต้องการจะถาม!”
　　ติงหนาน รีบถามขึ้นว่า “ฮวา.. ฮวาเจี่ย ล่ะ?”
　　เมื่อได้ยินคำถามของเธอหลินเฉิง ยิ้มและพูดว่า
　　“เธอไม่ได้เห็นฉากที่อยู่บนทางเดินหรอเธอไม่เข้าใจหรือว่าเกิดอะไรขึ้น โปรดอย่าถามฉันเรื่องไร้สาระฉันไม่ค่อยมีเวลามาก!”
　　“ถ้าอย่างนั้น…พวกเขาตายแล้วจริงๆหรอ..”
　　เมื่อความคาดเดาของหญิงสาวได้รับการยืนยันในที่สุดติงหนาน ก็รู้สึกประหลาดใจและสับสน
　　ถึงแม้ผู้หญิงเหล่านี้จะถูกจับโดยฮวาเจี่ย และถูกบังคับไม่ให้สวมเสื้อผ้า แต่มันก็ยังรับประกันว่าชีวิตของเธอจะไม่อดตายและไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการถูกโจมตีจากสัตว์ประหลาดที่อยู่ด้านนอก ดังนั้นเมื่อเธอรู้ว่ากลุ่มของ ฮวาเจี่ย ถูกทำลายไปแล้วเธอรู้สึกตื่นตระหนกทันที
　　หากไม่ได้รับการป้องกันจากคนเหล่านี้พวกผู้หญิงรู้สึกหวาดกลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับคืนวันที่ไม่แน่นอนมีทั้งซอมบี้และสัตว์ประหลาดทุกหนทุกแห่งเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ร่างกายของ ติงหนาน สั่นเทา
　　เมื่อเห็นใบหน้าที่ซับซ้อนของผู้หญิงคนนี้หลินเฉิง คิดอยู่พักหนึ่งและเข้าใจความคิดของเธอจากนั้นเขาเคาะโต๊ะและพูดว่า
　　“นี่คือจุดจบของโลกการเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดา ดังนั้นฉันไม่รู้สึกผิดที่ฆ่าคนเหล่านั้นแต่ตราบใด ที่ข้อมูลของเธอเป็นความจริงและมีประโยชน์ฉันจะมอบอาหารให้กับเธอไว้กินได้ 2-3 วัน!”
　　ติงหนาน พยายามแยกตัวจากความคิดที่ซับซ้อนอย่างรวดเร็วและแสดงรอยยิ้มขมขื่น
　　“ฉันรู้..นี่เป็นโชคชะตาแม้ว่าคุณจะไม่ให้อาหารฉันฉันก็คงจะต้องบอกคุณอยู่แล้วว่าฉันรู้อะไรใช่ไหม?”
　　“อืม..”
　　เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ยังพอฉลาดอยู่บ้างหลินเฉิง มองเธอด้วยท่าทีแปลกใจเล็กน้อย
　　“ถ้าเธอรู้อย่างนั้นแล้วก็บอกฉันเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวกับท่านจิว!”
　　ติงหนาน หันหน้าไปมองโคล่าที่กำลังเลียแผลอยู่และชี้ไปที่มันจากนั้นพูดว่า
　　“มันเป็นแผล..คุณจะไม่ทำแผลให้มันก่อนหรอ?”
　　หลินเฉิง มองไปที่โคล่าและยิ้ม
　　“ในเวลานี้เธอเองก็ยังไม่ลืมหน้าที่ของสัตวแพทย์ช่างเป็นคนที่อุทิศตัวต่ออาชีพจริงๆ…แต่สุนัขตัวนี้ได้รับบาดแผลจากกระสุนและมันสามารถฟื้นฟูตัวเองได้ แต่อย่างไรก็ตามคงดีกว่าถ้าจะสามารถทำให้มันหายเร็วขึ้น เธอทำได้ใช่ไหม?”
　　“ตราบใดที่มียา!”.novel-lucky.
　　เมื่อได้เห็นข้อสงสัยของหลินเฉิง ติงหนาน กล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ
　　หลินเฉิง ไม่สนใจทัศนะคติของหญิงสาวมากนักเขาส่งถุงปีนเขาที่อยู่ด้านหลังให้กับเธอแล้วพูดว่า
　　“นี่!ฉันมีผ้าก๊อตจำนวนมากและเธอสามารถใช้ได้ในขณะที่ทำแพ้เธอเองก็สามารถที่จะพูดไปเรื่อยๆด้วยเช่นกัน”
　　ติงหนาน พยักหน้า
　　“ได้มันไม่ใช่บาดแผลรหัสอะไรมากนักคุณสามารถถามฉันได้ตลอดเวลา”
　　เมื่อเห็นว่าหญิงสาวสนใจอาการบาดเจ็บของสุนัขตัวเองหลินเฉิง อดชื่นชมเธอไม่ได้จากนั้นเขาก็ถามขึ้นว่า
　　“คุณช่วยเล่าถึงต้นกำเนิดของผู้ชายที่ชื่อท่านจิว ให้ฉันฟังหน่อย”
　　ในขณะเดียวกันติงหนาน ก็โกนขนของโคล่าและใส่ยาฆ่าเชื้อบนบาดแผลพร้อมกับตอบ หลินเฉิง ไปด้วย
　　“ก่อนวันสิ้นโลกไม่มีคนที่ชื่อว่าท่านจิว แต่ในเวลานั้นทุกคนเรียกเขาว่า เฒ่าจิว! การที่ทุกคนเรียกเขาแบบนี้ไม่ใช่ว่าเขาเป็นบุตรคนที่ 9 ของครอบครัว แต่ชื่อเดิมของเขาคือ หวังจิวเคอ แต่ภายในสวนสัตว์นั้นมีคนมากมายที่นามสกุลหวัง ดังนั้นเพื่อแยกแยะการกล่าวถึงแต่ละบุคคลคนอื่นจึงไม่ได้เรียกเขาว่าเฒ่าหวังแต่เรียกว่า เฒ่าจิว
　　“อืม..”
　　เมื่อได้ยินแบบนี้หลินเฉิง พยักหน้า
　　“หลังจากเกิดวันสิ้นโลก เฒ่าจิวก็กลายเป็นผู้ควบคุมสัตว์สินะ”
　　เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง พูดราวกลับไม่เห็นท่านจิวในสายตาของเขา ติงหนาน ส่ายหัวและพูดว่า
　　“ถึงแม้ต้นกำเนิดของท่านจิว จะไม่ได้อลังการมากนักแต่ความแข็งแกร่งของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนและเป็นที่นับถือทั้งหมดของผู้รอดชีวิตเขตกวนโจว! เนื่องจากเขาได้ความทุกข์ทรมานจากการดูถูกเหยียดหยามก่อนวันสิ้นโลกหลังจากที่เขากลายเป็นผู้ควบคุมสัตว์มันทำให้อารมณ์ของเขาค่อนข้างที่จะโหดร้าย คุณเองก็ไม่ควรที่จะดูถูกเขา!”
　　“มันจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง!”
　　หลินเฉิง โบกมือและพูดต่อ
　　“ฉันจะดูแคลนเขาได้ยังไงเพราะฉันเองก็เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งแค่คิดว่ามันน่าสนใจที่คนประเภทนี้สามารถอยู่เหนือกฎหมาย เป็นเพราะเขาทรงอำนาจจึงเอาแต่ใจตัวเองจริงๆ”
　　อย่างไรก็ตามติงหนาน ไม่เข้าใจความหมายที่ หลินเฉิง พูดคำว่า “น่าสนใจ” หลังจากที่ปิดบาดแผลของโคล่าแล้ว เธอก็พูดขึ้นว่า
　　“คุณต้องจำเอาไว้ให้ดีคุณไม่ควรที่จะขัดแย้งกับเขา!แค่คนของเขาและสัตว์ป่าที่เขาควบคุมคุณก็ไม่สามารถที่จะเปรียบเทียบกับความแข็งแกร่งของเขาได้แล้ว!แต่ตอนนี้คุณได้ฆ่าฮวาเจี่ย ซึ่งเป็นลูกน้องของ ท่านจิว ถ้าคุณไม่อยากตายฉันแนะนำให้คุณรีบหนีไปทันที ไม่อย่างนั้นมันอาจจะสายเกินไป!”
　　เมื่อได้ยินคำแนะนำของติงหนาน หลินเฉิง พยักหน้าและเริ่มคิดอย่างรวดเร็ว เป็นดังคำที่เขารู้ข้อมูลก่อนหน้านี้พลังของ ท่านจิว นั้นยิ่งใหญ่จนครอบคลุมเขตกวนโจว และตอนนี้ ติงหนาน ยังคงบอกให้เขารีบหนีไปดูเหมือนว่า ท่านจิว นั้นคือคนที่ก่อให้เกิดการกดขี่ทางจิตใจอย่างมากต่อผู้รอดชีวิตในกวนโจว
　　อย่างไรก็ตามหลินเฉิง ก็ได้ยินข่าวที่ไม่คาดคิดจาก ติงหนาน!
　　“คุณบอกว่า ฮวาเจี่ย เป็นลูกน้องของ ท่านจิว อย่างนั้นหรอ หรือก็คือยังมีกองกำลังอื่นๆในกวนโจวใช่หรือไม่?”
　　เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง ไม่เพียงแต่รู้สึกกังวลแต่ยังถามเรื่องนี้ด้วยความสนใจ ติงหนาน มองเขาด้วยสายตาประหลาดและพูดว่า
　　“คุณนี่ใจใหญ่จริงๆ…ถูกต้องนอกเหนือจากกองกำลังของท่านจิว แล้วยังมีกองกำลังขนาดเล็กหลายแห่งในกวนโจว กองกำลังเหล่านี้อยู่แถบชานเมืองและพวกเขาทั้งหมดคือผู้รอดชีวิตที่ดิ้นรนจะต่อต้านกองกำลังของ ท่านจิว ในขณะเดียวกัน ท่านจิวไม่ได้สนใจคนเหล่านี้จึงทำให้ผู้รอดชีวิตคนอื่นๆเริ่มก่อกลุ่มขึ้นมาอย่างช้าๆ
　　เมื่อฟังรายละเอียดจากติงหนาน หลินเฉิง สนใจเป็นอย่างมากเขาจิบกาแฟในขณะที่สมองของเขากำลังคิดอย่างรวดเร็ว
　　ในกวนโจวนี้ท่านจิว ปกครองราวกับปิดฟ้าด้วยมือเดียว และในขณะเดียวกันตอนนี้ หลินเฉิง ก็ดันไปฆ่าแมลงของเขา หลินเฉิง ขบคิดเรื่องนี้มากยิ่งขึ้น
　　จุดประสงค์ในการมายังเมืองกวนโจวในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะฝึกฝนให้กับหยูซาน แม้ว่าการฝึกฝนจะไม่เป็นที่น่าพอใจแต่ก็ไม่เลวร้ายเกินไป จากการกระทำของพวกเขา ท่านจิว อาจคิดว่าเป็นกลุ่มต่อต้านเล็กๆในเมืองกวนโจว พวกเขาสามารถพักผ่อนเป็นเวลาสั้นๆและออกจากเมืองนี้ในเช้าพรุ่งนี้ได้โดยไม่ต้องคิดมาก
　　อย่างไรก็ตาม…ถ้าท่านจิว ไม่เต็มใจที่จะปล่อยพวกเขาไปและเริ่มติดตามแก้แค้นให้กับคนของเขาแล้วละก็… หลินเฉิง เหลือบมองจำนวนคะแนนบนหน้าจอระบบแคปซูลและแอบยิ้มเงียบๆ
　　——————————————–