ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 158 เก็บเกี่ยว

　　นึกถึงเรื่องนี้หลินเฉิงหันหน้าไปหา หยูซาน ที่ยังคงเหม่อลอยและหันไปถาม ติงหนาน ว่า
　　“เธอรู้อะไรเกี่ยวกับ ท่านจิว อีกบ้าง”
　　ติงหนาน ส่ายหัว
　　“นี่คือทั้งหมดที่ฉันรู้แล้วอันที่จริงฉันกับท่านจิวเป็นเพียงแค่คนเคยรู้จัก หลังจากเกิดภัยพิบัติฉันไม่เคยเห็นเขาอีกเลย..”
　　“อืม..”
　　หลินเฉิงพยักหน้า
　　“แม้ว่าเธอจะให้ข้อมูลเพียงเล็กน้อยแต่ก็มีประโยชน์มาก”
　　จากนั้นหลินเฉิง นำเนื้อวัวและขนมปังออกมา 2 ถุงจากถุงปีนเขาและมอบให้กับ ติงหนาน
　　“นี่คือรางวัลของเธอบอกตามตรงเสบียงที่อยู่ในสถานีตำรวจถูกเอาไปหมดแล้ว ดังนั้นถ้าเธอไม่อยากถูกแย่งสิ่งนี้ไปก็รีบไปจากที่นี่และไปยังชานเมืองเพื่อนรวมตัวกับกองกำลังเล็กๆเหล่านั้น!”
　　ติงหนานจ้องมองชายที่อยู่ด้านหน้าของเธออย่างตกตะลึงชายคนนี้สามารถทำลาย กลุ่มของ ฮวาเจี่ย ได้ด้วยกำลังของตัวเอง มันสามารถจินตนาการได้เลยว่าพลังในการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งเพียงใด และเมื่อคนแบบนี้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้วคงไม่มีอะไรที่จะสามารถเปลี่ยนใจเขาได้
　　เมื่อรู้อย่างนั้นติงหนาน พยักหน้า และมองหน้าของ หลินเฉิง ที่แสดงออกด้วยใบหน้าไม่แยแสสิ่งใด
　　“ก่อนหน้านี้เพื่อนของฉันเคยชวนฉันเข้าร่วมกับกองกำลังเล็กๆในเขตชานเมืองทางเหนือแต่ในเวลานั้นฉันแค่ต้องการอยู่ภายใต้การปกครองของ ท่านจิว แล้วตอนนี้ฉันต้องการไปที่นั่น..คุณ…พอจะพาฉันไปได้ไหม?”
　　สีหน้าของติงหนาน เป็นกังวลในขณะเดียวกัน หลินเฉิง ก็ส่ายหัวเบาๆ น้ำเสียงของเขาค่อนข้างเย็นชา
　　“ข้อตกลงที่เราให้กันไว้ก่อนหน้านี้คือฉันจะแลกเปลี่ยนอาหารกับข้อมูลของเธอ!ตอนนี้ข้อตกลงได้เสร็จสมบูรณ์แล้วเธอไม่มีสิ่งใดที่จะสามารถแลกเปลี่ยนกับฉันได้อีกต่อไปดังนั้น…ขอโทษด้วย!”
　　เมื่อได้ยินคำตอบอย่างไม่คาดคิดติงหนาน ยิ้มอย่างขมขื่นจากนั้นพยักหน้าและพูดว่า
　　“ฉันรู้แล้ว…ฉันแค่…แค่จะถามด้วยความหวัง…”
　　หลินเฉิง เห็นใบหน้าที่อ้างว้างของ ติงหนาน และพูดคำว่า
　　“นี่ถือเป็นอาวุธที่สามารถป้องกันตัวได้ตราบใดก็ตามที่เราสามารถเอาชนะความกลัวในใจของเราซอมบี้ เหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว พวกมันสามารถฆ่าได้ง่ายๆเพียงแค่ตัดหัวหรือทำร้ายร่างกายของมัน แน่นอนว่าหากเธอบังเอิญเจอกับตัวกินคน ก็คงต้องบอกว่าถือว่าเป็นโชคร้ายของตัวเอง….ระวังตัวด้วย!”
　　หลังจากพูดจบหลินเฉิง ยืนขึ้นและพา หยูซาน ที่กำลังเหม่อลอยพร้อมกับโคล่าเดินออกจากร้านกาแฟสตาร์บัค
　　เมื่อมองเห็นร่างกายของหลินเฉิง ค่อยๆหายไปที่มุมถนนติงหนานกัดฟันและลุกขึ้นเธอเดินไปด้านหลังเคาน์เตอร์แคชเชียร์หลังจากนั้นเธอก็สำรวจและพบมีดยาวที่ใช้ตัดขนมปัง 1 ด้าม หลังจากนั้น ติงหนาน ก็ห่ออาหารที่ หลินเฉิง มอบให้และสะพายไว้บนด้านหลัง หลังจากหายใจเข้าลึกๆเธอเดินออกจากประตูด้วยไปหน้าที่ตั้งใจอย่างแน่วแน่
　　……
　　ฟุบ!
　　หลังจากเปลี่ยนแคปซูลบ้านตรงมุมอับสายตาหลินเฉิง เปิดประตูเข้าไปข้างในพร้อมกับ หยูซาน และโคล่า
　　หลินเฉิง เดินเข้าไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาแล้วเมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำเขายังคงเห็น หยูซาน ยืนอยู่ที่เดิม หลินเฉิง ทำได้เพียงไม่สนใจเธอและเดินตรงไปที่ห้องนอน
　　เด็กสาวตัวน้อยคนนี้เพิ่งฆ่าคนเป็นครั้งแรกในเวลานี้ไม่มีประโยชน์ที่เขาจะปลอบใจเธอจะต้องค่อยๆปรับตัวและฟื้นสติอย่างช้าๆ
　　หลินเฉิง ไม่รีบร้อนเพราะสุดท้ายแล้วในตอนที่เขาฆ่าคนครั้งแรกเขาเองก็ต้องให้เวลากับตัวเองเช่นกัน จากความเข้าใจของเขาในตอนนี้หยูซานก็กำลังเป็นอย่างนั้น.ไอลีนโนเวล.
　　อย่างไรก็ตามหาผู้หญิงคนนี้ไม่สามารถตั้งสติจากเรื่องนี้ได้บางทีเขาต้องใช้วิธีพิเศษบางอย่าง!
　　หลังจากคิดมาสักพักหลินเฉิง ส่ายหัวและถอนหายใจลึกจากนั้นเรียกเมนูระบบขึ้นมาเพื่อตรวจสอบการเก็บเกี่ยวในวันนี้
　　ค่าพลังงานที่มีอยู่:17,884 คะแนน
　　ค่าพลังงานรวมทั้งหมด:42,142 คะแนน
　　เมื่อดูค่าพลังงานที่มีในปัจจุบันหลินเฉิง รู้สึกพึงพอใจ ฮวาเจี่ย ให้ค่าพลังงานถึง 5000 คะแนนบวกกลับคนที่มีความสามารถในการอำพรางในวันนี้ทำให้เพียงวันเดียวเขาได้รับคะแนนถึง 6,500 คะแนน
　　ก่อนหน้านี้ในหลุมที่ภูเขาฟีนิกซ์แม้ว่าเขาจะฆ่าตัวกินคนจำนวนมากแต่พวกมันก็ให้คะแนนเทียบเท่ากับตัวกินคนทั่วไป
　　ตัวกินคนหนึ่งตัวให้พลังงานเพียง5 คะแนน เขาฆ่ามันเกือบ 100 ตัวรวมกับตัวที่กลายพันธุ์อีกประมาณ 10 ตัวทำให้เขาได้ค่าพลังงาน 2563 คะแนนเท่านั้น
　　เขาคิดว่าตัวกินคนในถ้ำนี้ได้รับวิวัฒนาการครั้งที่2 ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเขาคงจะตายถ้าตกลงไปเป็นที่รู้ๆอยู่ว่าตัวกินคนที่สามารถควบคุมไฟนั้นหาได้ยากมาก แต่ร้อยละ 90 ของตัวกินคนยังคงเป็นตัวกินคนธรรมดาดังนั้นค่าพลังงานที่เขาได้รับจึงเป็นแค่หลักสิบและหลักร้อยเท่านั้น
　　แต่สิ่งนี้ไม่สำคัญสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ หลินเฉิง พบความลับของระเบิดระดับ C!
　　ระเบิดระดับC ที่ใช้ฆ่าตัวกินคนเหล่านั้น สามารถเก็บเกี่ยวค่าพลังงานเหมือนกับที่เขาลงมือฆ่าเอง หลังจากค้นพบความลับนี้ หลินเฉิง รู้สึกประหลาดใจ และตื่นเต้นแต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ดีๆเขาพบว่า ราคาระเบิดนั่นคือมูลค่า 1000 คะแนน แต่พลังงานที่ได้จากซอมบี้มีเพียง 0.5 คะแนน แม้ว่าเขาจะขว้างระเบิดลงไปในซอมบี้ 2000 ตัว ถึงจะคุ้มกับการใช้ระเบิด แน่นอนว่าการใช้ระเบิดระดับ C ในการฆ่าซอมบี้ 2000 ตัวนั้นในครั้งเดียวยอมเป็นไปไม่ได้!
　　และถ้าเขาใช้ระเบิดในการสังหารตัวกินคนสมดุลของคะแนนยิ่งเลวร้ายขึ้นไปอีก
　　พวกตัวกินคนนั้นมักจะออกหากินเพียงลำพังหากจะพบเป็นกลุ่มก็เพียงตามหลุมของพวกมันเท่านั้น แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้นเขาเกรงว่าค่าพลังงานที่ได้ตอบแทนนั้นอาจไม่ถึงครึ่งของค่าระเบิดด้วยซ้ำ
　　เขาใช้ระเบิด1 ลูกในถ้ำ และอีก 1 ลูกยังไม่ได้ถูกใช้งาน เมื่อเขานำมาคำนวณค่าพลังงานแล้ว พบว่าเขาได้ค่าพลังงานสุทธิอยู่ที่ 5600 คะแนน
　　ผลของการบวกลบค่าคะแนนในครั้งนี้ หลินเฉิง อยากจะสาปแช่ง ดังนั้นเขาจึงเก็บระเบิดเอาไว้ในแคปซูลจัดเก็บ ระเบิดมีประสิทธิภาพในการใช้งานค่อนข้างจำกัดเขาไม่สามารถใช้งานมันได้ตลอดเวลาจนกว่าเขาจะถูกล้อมด้วยตัวกินคนทั้งฝูง
　　หลังจากเสร็จสิ้นในการตรวจสอบการเก็บเกี่ยวในวันนี้หลินเฉิง ลุกขึ้นจากเตียง และมองไปที่ไฟฉายตำรวจที่กำลังชาร์จแบต นี่คือวัสดุที่เขาพบในวันนี้ จากนั้น หลินเฉิง ออกจากห้องนอนและมองไปที่ หยูซาน ที่ยังคงเหม่อลอยจากนั้นเดินไปห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็น
　　“พี่..พี่หลิน…”
　　ในขณะที่เขากำลังทำอาหารอยู่นั้นหลินเฉิง ก็ได้ยินเสียงของ หยูซาน จากด้านหลัง
　　เมื่อหันกลับไปมองก็พบว่าดวงตาของหญิงสาวเป็นสีแดงกล่ำและบวมมากผมของเธอค่อนข้างยุ่งเหยิงดูภาพโดยรวมแล้วดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย
　　หลินเฉิง หันกลับมามองหญิงสาวด้วยรอยยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า
　　“ทำไม?เธอยังไม่สามารถที่จะผ่านมันไปได้อย่างนั้นหรอ?”
　　หยูซาน พยายามดึงรอยยิ้มบนใบหน้าของตัวเองและยื่นมือไปรับมีดจาก หลินเฉิง โดยตรง จากนั้นเธอพูดเบาๆว่า
　　“ฉันขอโทษพี่หลิน ฉันคิดมากเกินไปจนลืมทำอาหาร…”
　　——————————————-