ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 175 แอบเข้าไปในสวนสัตว

　　เวลา2 ทุ่ม!
　　ในคืนนี้ฝนยังคงตกพรำๆมีร่างของคนสองคนปรากฏอยู่ที่มุมหนึ่งของสวนสัตว์ขนาดใหญ่ คนหน้าคือคนเฝ้ายามที่กำลังเอามือปิดบาดแผลที่ลำคอ และล้มลงกับพื้นหมดลมหายใจ
　　เนื่องจากฝนตกหนักการลงมือของหลินเฉิง นั้นจึงถูกปกปิดได้อย่างสมบูรณ์เลือดถูกฝนชะล้าง แม้แต่สัตว์ในกรงก็ยังไม่เห็น
　　หลินเฉิง และโคล่าเดินผ่านทหารยามไปอย่างเงียบๆและแอบเข้าไปยังส่วนลึกของสวนสัตว์ หลินเฉิง ยืนอยู่ใต้ชายคาหลบฝนและถามหยูซานที่กำลังล่องหนอยู่ว่า
　　“เราเดินมาตั้งนานแล้วบ้านหลังใหญ่ที่เธอพูดถึงอยู่ที่ไหน”
　　หยูซาน ยังคงอยู่ในรูปลักษณ์ของการล่องหนเธอค่อยๆปรากฏตัวอย่างช้าๆและชี้ไปทางเนินเขาซึ่งอยู่ทางซ้ายและพูดว่า
　　“อยู่ด้านหลังเขา!”
　　หลินเฉิง เดินตามคำแนะนำของ หยูซาน และกระโจนไปยังทิศทางนั้นสุดท้ายแล้วก็เห็นมุมของอาคารอยู่ทางด้านซ้ายของเนินเขา
　　หลังจากเห็นเป้าหมายแล้วหลินเฉิง พยักหน้า
　　“ผมเห็นเป้าหมายแล้วมีคนอยู่กี่คน”
　　“ประมาณ200 คน!”
　　เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฉิง หยูซาน รีบตอบอย่างรวดเร็ว
　　“200 คน..”
　　หลินเฉิง พูดเสียงเบาๆ ด้วยจำนวนคนขนาดนี้ หลินเฉิง สงสัยว่า ท่านจิว จะอยู่ในกลุ่มคนนี้หรือไม่ ถ้า ท่านจิว เป็นคนกลัวตายเขาจะต้องมีคนมากมายกว่า 200 คนอยู่ปกป้องเขาอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามความรู้สึกของ หลินเฉิง คิดว่าชายชราผู้ที่ทำให้ผู้รอดชีวิตในกวนโจวต้องตัวสั่นเมื่อได้ยินชื่อ เขาไม่ควรอยู่ในบ้านหลังใหญ่นี่!
　　อย่างไรก็ตามในตอนนี้เขาไม่รู้ทิศทางราวกับแมลงวันหัวขาดเมื่อ หลินเฉิง คิดอยู่สักครู่ เขาจึงตัดสินใจยังไม่ไปบ้านหลังใหญ่แต่ สำรวจบริเวณบ้านรอบๆแทนเพื่อค้นหาคนเพียงเล็กน้อยเพื่อสอบถามสถานการณ์
　　พวกเขาเริ่มออกเดินทางอีกครั้งและหยูซานยังคงซ่อนตัวอยู่ด้านหลังในขณะที่ โคล่า ค่อยๆย่องพวกเขาทั้งสามคนกำลังแอบเดินไปรอบๆสวนสัตว์ที่ถูกทิ้งร้างนี้.novel-lucky.
　　อย่างไรก็ตามเป็นเพราะฝนตกทำให้กลิ่นของพวกเขาถูกชะล้างโดยสมบูรณ์ แม้แต่ผู้มีความสามารถในการดมกลิ่นก็ไม่สามารถตรวจสอบได้ในเวลานี้ ไม่ต้องพูดถึงสัตว์ที่อยู่ที่นี่
　　“อีก2 นาทีข้างหน้าไปยังห้องรับรองพนักงานมีคนอยู่ที่นั่น”
　　ในขณะที่เดินหยูซานหยูซาน ยังคงทำหน้าที่เป็น “ไกด์นำเที่ยว”แก่หลินเฉิง เมื่อเห็นว่าฝนยังคงตกหนักและไม่มีทีท่าที่จะหยุด หลินเฉิง จึงรีบมุ่งตรงไปยังห้องรับรองพนักงานโดยตรง หลินเฉิง ไปถึงข้างหน้าต่างเขาก้มตัวลงและให้ หยูซาน เป็นผู้สอดแนมสถานการณ์ภายใน
　　1 นาทีต่อมา หลินเฉิง รู้สึกว่าไหลของเขาถูกตบลง 3 ครั้งอย่างรีบร้อน เขาขมวดคิ้วได้ยืนขึ้นพร้อมกับดึงดาบออกมาทันที ก่อนที่เขาจะออกเดินทางเขาได้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับสัญญาณต่างๆในการดำเนินการภารกิจนี้โดยการตบไหล่ ถ้ามีน้อยกว่า 10 คนอยู่ในห้องหยูซานจะตบตามจำนวนคน หากมีมากกว่า 10 คนที่อยู่ในห้องหยูซานเพียงแค่วางมือบนไหล่ของ หลินเฉิง และ หลินเฉิง จะเข้าใจความหมายทันที
　　หลังจากที่หลินเฉิง ยืนขึ้นเขาพบว่า หยูซาน ปรากฏตัวในเวลานี้เธอยืนหน้าแดงเป็นก้นลิงลามไปถึงหู
　　หลินเฉิง มองเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็วและทันใดนั้นเขาแทบจะอดหัวเราะไม่ได้
　　ปรากฏว่ามีผู้หญิง2 คนและผู้ชาย 1 คนในห้อง ในตอนนี้พวกเขากำลังต่อสู้กันอย่างหนักบนเตียง หลินเฉิง โบกมือให้ หยูซาน หลบไป เขาเองไม่จำเป็นที่จะต้องเสียเวลากับเรื่องไร้สาระแบบนี้ หลินเฉิง แช่แข็งเตียงทันที!
　　เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกพบจากเหตุการณ์ผิดปกติหลินเฉิง จึงไม่ได้ทำลายกระจกแต่พุ่งเข้าไปที่ตัวล็อคและทำความเสียหายกับมันโดยตรง
　　หลินเฉิง ปล่อยให้หยูซานซ่อนตัวอยู่ด้านนอกในขณะที่เขากระโดดเข้าไปในห้องพร้อมกับโคล่า
　　คนเปลือยกายทั้ง 3 คนในห้องกำลังจ้องมอง หลินเฉิง ด้วยใบหน้าตื่นตระหนก พวกเขาแทบไม่เคยคิดว่าในคืนที่ฝนตกจะมีใครบางคนกล้าที่จะแอบเข้ามาในดินแดนของ ท่านจิว โดยที่ไม่มีใครรู้ตัว
　　เมื่อเห็นอย่างนี้หลินเฉิง เหยียดยิ้มและจุดบุหรี่จากนั้นนั่งบนเก้าอี้และพูดว่า
　　“ขอโทษด้วยทั้ง3 คนมันน่าละอายจริงๆที่ผมมาขัดจังหวะ…”
　　หญิงสาว2 คนที่อยู่บนเตียงไปหน้าเป็นสีแดงและพยายามค้นหาเสื้อผ้ามาใส่แต่เนื่องจากแขนขาของพวกเธอถูกแช่แข็งจึงไม่สามารถทำอะไรได้เลย
　　เมื่อเห็นหญิงสาวสองคนมองหน้าหลินเฉิงด้วยความอับอาย หลินเฉิง จึงลูบหัวของตัวเองและเดินไปหยิบกองเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นโยนใส่หญิงสาวทั้งสองคน จากนั้นเขาพูดว่า
　　“ผมขอโทษด้วยที่ละเลยความละอายของพวกคุณ”
　　“นายเป็นใคร?มาทำอะไรที่นี่?!”
　　หลังจากได้เสื้อผ้่ามาคลุมกระต่ายน้อย2ตัวของพวกเธอหญิงสาวที่อยู่ทางซ้ายถาม หลินเฉิง ด้วยความเยือกเย็น
　　หลังจากได้ยินคำถามหลินเฉิง ดับก้นบุหรี่และหันไปมองชายหญิงที่อยู่ข้างๆก่อนที่จะหันกลับมาที่ผู้หญิงคนที่ถามอีกครั้ง
　　“ผมคาดไม่ถึงจริงๆว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้กำลังเล่นอยู่กับคุณ แต่กลายเป็นว่าคุณกำลังเล่นอยู่กับเขา!”
　　เมื่อได้ยินคำพูดหยาบคายของหลินเฉิง หญิงสาวร่างผอมตะโกนขึ้นด้วยความรังเกียจว่า
　　“ใครอนุญาตให้นายมาวิจารณ์เรื่องนี้ไม่มีข้อห้ามใดที่บอกว่าผู้หญิงห้ามเล่นกับผู้ชายก่อน?”
　　“ชายหนุ่มคนนั้นน่ะ!”
　　หลินเฉิง โบกมือไปข้างหน้าและมองชายหนุ่มที่ซ่อนตัวอยู่เงียบๆ
　　“ผมไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องที่คุณกำลังทำกันอยู่นอกจากนี้คุณเพียงแค่ตอบคำถามของผมและผมจะหายไปทันทีสัญญาว่าจะไม่รบกวนพวกคุณอีก”
　　หลังจากนั้นหลินเฉิง ก็หันมามองผู้หญิงที่มีใบหน้าผอมพร้อมด้วยรอยยิ้ม ราวกลับจะบอกว่าเขาเป็นเพียงแค่แขกสัญจรไปมาและเข้ามารบกวนโดยไม่ได้ตั้งใจ
　　“เหอะ-”
　　เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฉิง ผู้หญิงร่างผอมหัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า
　　“หยุดเล่นได้แล้วฉันรู้ว่านายเป็นใคร!นายคือคนที่จัดการกับนายพล2 คนของ ท่านจิว และตอนนี้นายแอบเข้ามาในบ้านหลังนี้ ฉันบอกได้เลยว่าภายใน 10 นาทีนายจะถูกห้อมล้อมไปด้วยสัตว์ทั้งหมด!”
　　“โอ้หรือว่า..คุณเองก็มีแมลงชนิดนั้นอยู่ในมือเช่นกัน?”
　　เมื่อเห็นทัศนคติของผู้หญิงคนนี้แสดงออกถึงความกล้าหาญหลินเฉิง ขมวดคิ้วและถามขึ้น
　　ผู้หญิงคนนั้นส่ายหัวและพูดอย่างเหยียดหยามว่า
　　“แมลงชนิดนั้นเป็นเพียงของเล่นที่ท่านจิว ใช้เพื่อเอาใจกองกำลังเล็กๆข้างนอกเท่านั้น ในสถานการณ์ที่ ท่านจิว นั้นอยู่ไกล แต่ในขณะนี้ นายกล้ามากที่จะเข้ามาที่นี่!”
　　——————————————————