ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 176 แมลง

　　SC:
　　“10 นาที..”
　　หลินเฉิง มองไปที่ผู้หญิงร่างผอมที่พูดขึ้นเขาพูดด้วยเสียงต่ำว่า “พอ!”
　　หลังจากนั้นหลินเฉิง สะบัดมือซ้ายของเขาเพื่อปิดผนึกปากของทั้ง 3 คนด้วยน้ำแข็ง จากนั้นเขาใช้ดาบของเขาตัดแขนซ้ายของผู้หญิงร่างผอมทันที
　　“อึกอึก!”
　　ไม่คาดคิดว่าหลินเฉิง จะลงมืออย่างกะทันหันหญิงสาวร่างผอมจ้องมอง หลินเฉิง ด้วยความโกรธใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความเจ็บปวดและอยากจะกรีดร้องออกมาแต่เธอไม่สามารถร้องออกมาได้แม้แต่คำเดียว!
　　แกร็ก-
　　หลินเฉิงใช้น้ำแข็งปิดแขนข้างที่ขาดของหญิงสาวร่างผอมเพื่อหยุดเลือดของเธอจากนั้นไม่ได้สนใจหญิงสาวร่างผอมอีกต่อไป เขาหันไปหาผู้หญิงอีกคนหนึ่งและพูดว่า
　　“หากนี่เป็นการถ่วงเวลาแล้วล่ะก็เธอต้องการที่จะเป็นเหมือนกับคนนี้ไหม?”
　　เมื่อได้ยินดังนั้นหญิงสาวผมยาวชายศีรษะอย่างบ้าคลั่งใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นท่าทางของผู้หญิงคนนี้แต่ หลินเฉิงพยักหน้าและพูดขึ้นว่า
　　“เอาล่ะ ตอบคำถามผมมา ท่านจิว อยู่ที่ไหน?”
　　หลินเฉิง ค่อยๆดีดนิ้วเพื่อดึงน้ำแข็งออกจากปากของเธอ
　　“ในหอคอยว่านฮวาอยู่ติดกับหออุรังอุตังทางฝั่งตะวันตก!”
　　เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฉิง ผู้หญิงผมยาวรีบตอบอย่างรวดเร็ว
　　“ฝั่งตะวันตก?”
　　หลินเฉิง ขมวดคิ้ว “มันอยู่พื้นที่ไหน?”
　　“เหนือ…เขตเหนือ! ที่นั่นเป็นที่รวมตัวกันของบุคคลสำคัญของ ท่านจิว เขาไม่ค่อยมาที่นี่..”
　　เมื่อได้ยินข้อมูลเหล่านี้หลินเฉิง พยักหน้าและกำลังคิดที่จะแอบเข้าไปในอาคารว่านฮวา แต่เขาได้ยินเสียงเตือนของหยูซานทันที
　　“พี่หลินมีคนมากมายกำลังมาที่นี่!รีบไปกันเถอะ!”
　　หลินเฉิง ขมวดคิ้วและโบกมือให้หยูซานนำโคล่าออกไปก่อนส่วนเขาหันหน้ามาหาคนทั้ง 3 คนอีกครั้ง
　　“ปฏิกิริยารวดเร็วมากแม้ว่าผมจะอยากรู้ว่าทำไมพวกเขาถึงพบผมได้แต่เห็นได้ชัดว่าคุณคงไม่บอกผม?”
　　ผู้หญิงผมยาวที่พูดอย่างรวดเร็วว่า
　　“ไม่..ไม่ใช่ว่าเราไม่บอกคุณแต่เราเองก็ไม่รู้วิธีการของ ท่านจิว นั้นเป็นเรื่องลึกลับมากเขาสามารถรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เราไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไง!”
　　“อืม..”.novel-lucky.
　　เมื่อได้ยินคำตอบของผู้หญิงผมยาวกว่านี้หลินเฉิง พยักหน้าและถอนหายใจ
　　“คุณให้ความร่วมมือดีจริงๆแต่ใครให้คุณเป็นคนของท่านจิว กันล่ะ ไว้ชาติหน้าคุณไม่ควรที่จะใช้ชีวิตแบบนี้!”
　　หลังจากพูดจบหลินเฉิง สะบัดมือซ้ายเป็นกรวยน้ำแข็ง 3 แท่งแทงเข้าไปในคอของทั้ง 3 คนทันที
　　หลังจากฆ่าคนทั้ง3 คน หลินเฉิง ส่ายหัวและไม่ได้สนใจอีกต่อไปเขากระโดดออกจากห้องเบาๆ ในขณะที่หูของเขาได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังพุ่งตรงมาที่นี่ หากไม่มีสิ่งผิดพลาดดูเหมือนพวกเขาจะมาถึงที่นี่ภายใน 2 หรือ 3 นาที
　　หลินเฉิง ไม่ต้องการที่จะต่อสู้กับคนเหล่านี้ ท่านจิว รู้แล้วว่าเขามาที่นี่ดังนั้น หลินเฉิง ไม่ต้องการเสียเวลาและพลังงานกับที่นี่อีกต่อไป เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินเฉิง โบกมือให้โคล่าและ หยูซาน หายตัวไปจากสถานที่นั้นภายในพริบตา
　　….
　　“พี่เฉินปิงตายแล้ว!”
　　“ใครเป็นคนทำ?”
　　“ไอ้บัดซบ แม้จะต้องพลิกแผ่นดินหาก็ต้องหามันให้เจอ!!”
　　“ไอ้บ้านั่นเป็นผีหรือเปล่าเขาถูกส่งคนไปจัดการหลายครั้งแล้วไม่ใช่ครั้งเดียว!”
　　หลินเฉิง ซ่อนตัวอยู่ในบ้านร้างห่างจากพื้นที่จุดเกิดเหตุประมาณหลายร้อยเมตรแต่เขาได้ยินเสียงบทสนทนาจากระยะไกลอย่างชัดเจนและสังเกตคนเหล่านั้นอย่างระมัดระวัง
　　ผู้หญิงใบหน้าซีดผอมไม่ได้โกหกเขาท่ามกลางฝนที่ตกหนัก ผู้คนประมาณ 2 – 300 คน เต็มไปด้วยความโกรธพากันมาที่นี่อย่างพร้อมเพียง
　　“อืม..คนพวกนี้พบพวกเราได้ยังไง?”
　　มองดูฝูงชนที่กระจัดกระจายอยู่ในลานเล็กๆอันห่างไกลหลินเฉิง พึมพำกับตัวเองอย่างประหลาดใจ
　　“หรือว่า…บางทีมันอาจเป็นแมลงตัวจิ๋วบางชนิดที่เราไม่รู้สึกตัว?”
　　ทันใดนั้นเสียงของหยูซานก็ดังเข้ามาในหูของหลินเฉิง
　　“อืม..”เมื่อได้ยินการคาดเดาของ หยูซานหลินเฉิง พยักหน้า
　　“ด้วยความสามารถของท่านจิว ความคิดนี้อาจเป็นไปได้” กลุ่มของชายชราคนนี้เป็นกลุ่มใหญ่หากเขาต้องการควบคุมคนเหล่านี้และเฝ้าระวังเรื่องต่างๆเขาอาจจะใช้วิธีนี้ก็เป็นไปได้
　　เมื่อนึกถึงเรื่องนี้หลินเฉิง ดึงโคล่าออกมาด้านหน้า และพยายามสังเกตขนของโคล่าอย่างระมัดระวัง
　　หลังจากมองดูสักครู่หลินเฉิง ไม่พบอะไรเขาจึงลูบหัวของโคล่าและพูดขึ้นว่า
　　“เร็วเข้าลองดมดูซิว่ามีกลิ่นอะไรติดร่างกายของพวกเรามาหรือเปล่า!”
　　เมื่อได้ยินคำสั่งของหลินเฉิง โคล่าไม่รอช้ารีบดมร่างกายของ หลินเฉิง และ หยูซาน อย่างระมัดระวัง สักครู่ต่อมาเขาก็ได้ยินเสียงครวญครางของโคล่าเมื่ออยู่ต่อหน้า หยูซาน
　　หลินเฉิง ขมวดคิ้วพร้อมกับฟังเสียงรอบตัวจากนั้นรีบพุ่งตรงไปยัง หยูซาน โดยไม่คำนึงถึงสีหน้าของเธอ หลินเฉิง จับหน้าอกของเธอทันที!
　　“พี่หลิน..พี่กำลังทำอะไร!”
　　เมื่อเห็นการกระทำของหลินเฉิง หยูซาน รู้สึกสับสน แต่เมื่ออยู่ในสถานการณ์นี้เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรเธอพยายามเอามือปิดหน้าอกแน่นและมอง หลินเฉิง ด้วยความสงสัย
　　เมื่อเห็นการแสดงออกของหยูซาน หลินเฉิง ตกตะลึงและอธิบายทันทีด้วยรอยยิ้มขมขื่น
　　“เธอกำลังเข้าใจผิด!โคล่าได้กลิ่นพิเศษมาจากตัวของเธอบางทีอาจมีแมลงตัวเล็กๆของ ท่านจิว อยู่!”
　　ท้ายสุดแล้วหลินเฉิง ก็ไม่กล้าที่จะลูบคลำสุ่มสี่สุ่มห้าเขาให้โคล่าดมอีกครั้งเพื่อบอกตำแหน่ง หลังจากการตรวจสอบอยู่สักครู่เขาก็พบแมลงตัวเล็กๆอยู่ที่ใต้หน้าอกซ้ายของเธอ!
　　หลินเฉิง จับแมลงตัวเล็กๆที่เกือบจะมองไม่เห็นในมือเขา และเห็นได้ชัดว่าหยูซานใบหน้าแดงก่ำเมื่อถูกสัมผัสโดย หลินเฉิง หลินเฉิง เองก็รู้สึกอึดอัดใจเขาทำเพียงแค่ไอ 2-3 ครั้งเพื่อกลบเกลื่อนจากนั้นเริ่มหยุดคิดและเริ่มสังเกตแมลงอย่างระมัดระวัง
　　แมลงชนิดนี้ดูธรรมดามากมันคล้ายกับด้วงสีดำที่เขาเคยเห็นมาก่อนหน้านี้แต่มีขนาดเล็กมากกว่าและมันก็ไม่ได้มีสีดำแต่มีสีขาวเล็กน้อยซึ่งดูแปลกมาก
　　หลังจากตรวจสอบสักครู่หลินเฉิง ค่อยๆจับแมลงตัวนี้และบีบมันจนตายจากนั้นพูดกับ หยูซาน ว่า
　　“ดูเหมือนท่านจิว จะเจ้าเล่ห์กว่าที่เราคิด…ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้ถึงรูปลักษณ์และจำนวนของเราอย่างถูกต้อง ต่อไปต้องระวังให้มากขึ้น”
　　หลังจากพูดจบหลินเฉิง ก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากไกลๆ หลินเฉิง ไม่ลังเลอีกต่อไปเขาพาโคล่าและหยูซานพุ่งตรงไปสู่หอคอยว่านฮวา ที่ ท่านจิว อาศัยอยู่!
　　————————————–