ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 223 ถั่วพลังงาน

SC:

　　“เปรี้ยงเปรี้ยง…”
　　เมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้องที่ไม่มีที่สิ้นสุดจากเมฆมากเหนือศีรษะหลินเฉิงก็ตกตะลึงกับการงอตัวของสัตว์ประหลาดหลินเฉิงไม่กล้าประมาทที่จะโบกปีกน้ำแข็งในอากาศและพลิกตัวหลาย ๆ ครั้งเพื่อหลีกเลี่ยงสายฟ้าที่พุ่งเข้ามา หลังจากที่หลินเฉิงได้เปลี่ยนความคิด เขาเห็นพายุหิมะขนาดเล็กลอยขึ้นอย่างช้าๆในมือของเขา
　　“จงกินยาขนานใหญ่นี้ซะ!”
　　หลังจากปล่อยมุขตลกออกมาหลินเฉิงก็สะบัดข้อมือของเขาพร้อมมองพายุหิมะขนาดเล็กบินไปยังท้องของสัตว์ประหลาดยักษ์อย่างรวดเร็ว
　　“ฮี๊”
　　ด้วยเสียงกระซิบพายุขนาดเล็กก็พุ่งเข้าชนท้องของสัตว์ประหลาดในทันที
　　มันยังคงพยายามอย่างบ้าคลั่งที่จะเรียกสายฟ้าพยายามที่จะทำให้มนุษย์ที่น่ารังเกียจในอากาศกลายเป็นห่อเนื้อ!
　　”เสียงดังเปรี้ยง… คช่า”
　　สิ้นสุดเสียงลงไม่นานร่างยักษ์ที่พยามเรียกลมเรียกฝนก็สั่นเทิ้มในทันใด จากนั้นชั้นน้ำค้างแข็งสีฟ้าก็เริ่มปกคลุมจากบริเวณบาดแผลที่หน้าท้องและลุกลามไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว
　　ตอนนี้สัตว์ประหลาดตัวยักษ์ก็ได้รับรู้ถึงความเหน็บหนาวจากบาดแผลแต่มันสายเกินไปเสียแล้ว น้ำค้างแข็งที่ลุกลามอย่างรวดเร็วใช้เวลาเพียงชั่วครู่เพื่อปกปิดมันให้เย็นอีกครั้งด้วยความเย็นจัด!
　　ไม่เพียงแค่นั้นเพราะน้ำค้างแข็งที่เย็นกว่าควบแน่นจากบาดแผลของสัตว์ประหลาดผลที่ตามมาก็คือภายในร่างกายของสัตว์ประหลาดนั้นถูกแช่แข็งด้วยแม้ว่าจะมีจำนวนน้อยมาก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้มันเจ็บปวด! นี่คือรุ่นมินิขนาดเล็กที่ทรงพลังของ “คลื่นน้ำแข็งหลายพันไมล์” โดยที่หลินเฉิงได้คิดค้นขึ้นมาเมื่อเร็วๆนี้
　　“โอ้ววว!!!”
　　แม้ว่าสัตว์ยักษ์จะพยายามอย่างมากเท่าใดที่จะสลัดน้ำค้างแข็งส่วนใหญ่ออกไปข้างนอกร่างกายแต่ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจะกลิ้งตัวลงไปในทะเลด้วยความเจ็บปวดและเสียงหอนในขณะที่มีสายฟ้าและฟ้าผ่าจำนวนมากที่มารวมตัวกันอย่างบ้าคลั่ง จากความพยายามที่จะระดมยิงผู้ร้ายที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าให้กลายเป็นเศษซาก
　　อย่างไรก็ตามหลินเฉิงผู้ซึ่งประสบกับความสูญเสียหลายครั้งจะไม่ให้โอกาสมันในการ”ปลดปล่อย” ตัวเองอีกต่อไป ปีกน้ำแข็งที่อยู่ข้างหลังเขากำลังพัดอย่างรวดเร็วและพายุหมุนกำลังก่อตัวอย่างรวดเร็วภายใต้พัดของปีกน้ำแข็งแล้วโจมตีสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์โดยตรงอย่างไม่หยุดยั้ง novel-lucky
　　พายุหิมะเหล่านี้กระทบร่สงของมันอย่างบ้าคลั่งและสัตว์ประหลาดตัวยักษ์ก็ถูกแช่แข็งอีกครั้งราวกับว่ามันกำลังจะพยายามโจมตีหลินเฉิงด้วยสายฟ้าสีดำไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนมันก็ไม่สามารถตอบโต้และหลุดพ้นจากการโจมตีภายใต้พายุหิมะในหลินเฉิงออกไปได้
　　ไม่กี่นาทีต่อมาความแข็งแกร่งของเจ้าสัตว์ประหลาดได้ลดลงอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่ามันจะไม่หยุดนิ่ง แต่มันก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความช้าลงโดยที่ภูเขาหิมะขนาดเล็กที่มีความสูง 40 เมตรข้างๆนั้น สูงขึ้นเรื่อย ๆ และน้ำแข็งที่อยู่รอบ ๆ ก็ถูกแช่เข็งในพายุที่หนาวจัดแล้วกลับมาจับตัวกันอีกครั้ง
　　หลังจากนั้นไม่กี่นาทีทุกอย่างก็เกือบจะเหมือนเดิม หลินเฉิงค่อยๆหยุดปีกพายุน้ำแข็งอย่างช้าๆ เมื่อเขาหยุดอย่างสมบูรณ์เขาก็รู้สึกเล็กน้อยจากปีกของเขา
　　“พอแล้วน่าจะถึงขีดจำกัดแล้ว…”
　　ความรู้สึกรวดร้าวจากปีกของเขาหลินเฉิงได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น เมื่อในความเป็นจริงเขาได้ทำการทดสอบเมื่อเขาพัฒนาเคล็ดลับนี้มาก่อน ด้วยความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาในปัจจุบันหากเขาเพียงแค่รักษา “รูปร่างปีกน้ำแข็ง” มันอาจใช้เวลาประมาณ 30 นาที แต่เมื่อเขาทำสิ่งที่เรียกว่า “ปีกพายุหิมะ” ในกรณีที่เกิดพายุหิมะอย่างต่อเนื่อง การใช้พลังทางกายภาพของเขาก็จะเพิ่มขึ้นทันทีแต่นั่นทำให้สามารถใช้พลังได้เพียงไม่เกิน 10 นาที
　　เมื่อคิดถึงเวลาเร่งด่วนหลินเฉิงก็ไม่กล้าที่จะลอยบนท้องฟ้าอีกครั้งทันทีที่ปีกน้ำแข็งหดตัวเขาบินไปสู่สัตว์ประหลาดที่กำลังจะสลายตัวอีกครั้ง!
　　“ฮู…..”
　　หลังจากบินไปที่ขากรรไกรของัตว์ประหลาดแล้วหลินเฉิงก็โบกดาบของเขาและแทงเข้าไปที่คอของมัน
　　ตอนนี้สภาพของสัตว์ประหลาดไม่สู้ดีนักไม่อย่างนั้นหลินเฉิงคงไม่กล้าเข้าใกล้มันอย่างนี้ หากสัตว์ประหลาดเคลื่อนไหวได้ เขาอาจจะถูกบดขยี้เป็นซอสเนื้อทันทีหากเขารีบพุ่งเข้าไป
　　“โอ้วววว!”
　　เมื่อถูกทำลายโดยมนุษย์ตัวเล็กๆ ความโกรธภายในของสัตว์ยักษ์ในเวลานี้ก็สามารถคาดเดาได้ แต่โชคไม่ดีนักที่ตอนนี้มันมีหัวใจที่มากพอแต่กลับมีความแข็งแกร่งที่น้อยกว่า น้ำแข็งที่กระจายไปทั่วร่างกายไม่ได้ถูกกำจัดออกไปซึ่งทำให้ร่างกายของมันถูกแช่แข็งมากขึ้น แต่ก็ไม่สามารถกันไม่ใให้มีดแทงระหว่างคอของมันได้!
　　”ยังไม่ตายอีกเหรอ?”
　　หลินเฉิงฟาดดาบเข้าไปที่คอของมันอย่างไม่หยุดยั้งเขาเป็นกังวลเล็กน้อยว่าหากเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ยอมให้เขาฟันต่อไปโดยไม่มีการต่อต้านใดๆ มันจะตายโดยไม่รู้ตัว และเขาจะกลายเป็นผู้ชนะในทันที หลังจากลงมืออีกสองสามครั้ง หลินเฉิงก็รู้สึกหมดหนทางและเกลียดที่จะต้องดึงกล่องเหล็กที่ละเอียดอ่อนออกจากแคปซูลที่เก็บไว้
　　”คลิกคลิก … ”
　　หลังจากเปิดกล่องเหล็กหลินเฉิงก็ได้บีบถั่วน้ำตาลออกมา หลังจากจ้องมองมันสักสองสามวินาทีเขาก็กัดฟันแล้วสอดมันเข้าไปในปากของเขาทันทีและเคี้ยวอย่างรวดเร็ว!
　　เพียงแค่กลืนเมล็ดถั่วนี้ลงไปในเวลาครึ่งวินาทีต่อมา หลินเฉิงก็รู้สึกตกใจอย่างกะทันหันจากนั้นก็รู้สึกถึงพลังที่เต็มเปี่ยมกระจายไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว!
　　“มันช่างน่าเสียดายยิ่งนัก”
　　ทันทีที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความแข็งแกร่งทางกายภาพแต่ใบหน้าเขากลับรู้สึกไม่สบายนัก นี่คือสิ่งที่เรียกว่า “ถั่วน้ำตาล” ซึ่งเขาแปลงมาจากระบบก่อนหน้านี้ที่มีค่า 5,000 คะแนนของค่าพลังงานของกล่องพลังงาน! เขาคิดว่าจะมีถั่วนับสิบอยู่ในกล่อง แต่แล้วเขาก็ต้องเสียใจเมื่อมันราคาสูงเกินไป มันกลับกลายเป็นว่าแม้ว่ากล่องโลหะด้านนอกบรรจุอยู่อย่างประณีต แต่ก็มีพลังงานเพียงสามเม็ดเท่านั้น
　　หลินเฉิงร้องทักท้วงในระบบแคบซูลจากใจในเวลานั้นแล้วเก็บกล่องใส่ถั่วพลังงานลงในแคปซูล
　　เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่กินถั่วเล็กๆ ที่มีค่านี้จนกว่ามันจะจำเป็น แต่เมื่อสิ่งนี้ได้เกิดขึ้น เขาก็ไม่สามารถอดใจที่จะกินมันได้
　　กำลังของเขาตอนนี้ไม่สามารถอยู่ได้แม้แต่ในนาทีเดียวถ้าเขาไม่กินอะไรอีกเขาจะตกจากอากาศแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้นความพยายามก่อนหน้าของเขาทั้งหมดอาจจะสูญเปล่า!
　　เมื่อต้องบีบบังคับให้โยนความรู้สึกเจ็บปวดออกจากใจของเขาปีกน้ำแข็งและเลือดที่ฟื้นคืนชีพของหลินเฉิงเพียงแค่เปลี่ยนความเศร้าโศกให้เป็นพละกำลัง เขาถือดาบไว้ในมือและแทงคอสัตว์ประหลาดอีกครั้งอย่างรวดเร็ว!
　　—————————-