ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 274 ผู้หญิงหัวด

　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ส่ายหน้าก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า“เธอเองก็พูดถูก แต่ฉางเหวินฉวนเป็นถึงรองผู้บังคับบัญชาไม่มีใครจะสอบสวนเขาได้หรอก…:”
　　“จะเป็นแบบนั้นหรอ?”
　　เห็นหลินเฉิงกำลังตกที่นั่งลำบากชูฉิงก็หัวเราคิ๊กคั๊กและพูด “งั้นทำไมนายถึงอยากจะทำงานในกองพันที่หนึ่งหละ?”
　　ถูกจ้องมองด้วยดวงตาเป็นประกายสีน้ำเงินเหมือนคริสตัล หลินเฉิงก็รู้สึกไม่สบายใจ
　　“ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่หรอ?กองพันที่หนึ่งเป็นตำแหน่งที่อันตราย แต่เพื่อน้องแล้วนายก็ไปใช่ไหมหละ!”
　　“เรื่องของเธอเลยยัยบื้อ!”
　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ยังปากแข็งชูฉิงก็เลยหยอกเข้าไปอีก “นายอยู่ที่แผ่นดินใหญ่มาแทบตลอดชีวิต นายจำไม่ได้แล้วหรอว่าจะทำอะไรต้องค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป แต่นายก็รีบเข้าร่วมกองพันที่หนึ่งทันทีเลย ถ้านายไม่รู้ถึงอะไรที่มันผิดปกติ นายก็คงไม่รีบทำอย่างนี้ด้วยนิสัยขี้ระแวงของนายอยู่แล้วใช่ไหมหละ!”
　　เห็นความมั่นใจในคำพูดของชูฉิงหลินเฉิงก็ได้แต่ยิ้มออกมา แม้ว่าระหว่างทางเขาจะเจอผู้หญิงฉลาดหลักแหลมมาหลายคนแล้ว เขาก็ทำได้แค่ยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ข้างหน้าของเขาคือคนเดียวที่มองเขาออกขนาดนี้!
　　“มันยากนะที่จะโกหกผู้หญิงที่ฉลาดเกินไป…”
　　สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องยอมรับและพูดแผนการของเขาออกมาในเวลาเดียวกันเธอก็ยอมรับว่าเธอเองก็มีส่วนได้ส่วนเสียกับเขาด้วย “ฉันเดินทางมาจากแผ่นดินใหญ่ด้วยเรือ ทะเลนั้นอันตรายมาก นั้นน่าจะเป็นสิ่งที่ใครๆก็รู้อยู่แล้ว พูดตรงๆ เลยนะไม่อ้อมค้อม ต่อให้ฉันอยู่ในสถานะการณ์แบบนั้นกับคนไม่กี่คน ฉันเองก็ไม่สามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัยแน่นอน”
　　“แต่กองพันที่หนึ่งออกล่าในทะเลมาแล้วหลายครั้งแต่อัตตราการตายกลับน้อยลงเรื่อยๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่แปลกมากๆ เพราะงั้นฉันเลยอยากจะเข้าไปในกองพันที่หนึ่ง ลงลึกเข้าไปในนั้นเพื่อหาเหตุผลให้เจอ รวมถึงสอดแนมฉางเหวินฉวนทุกก้าวด้วย ฉันเองก็จะได้หาเหตุจูงใจว่าทำไมเขาถึงมายุ่งเกียวกับเสี่ยวเดียด้วย…”
　　“ทะเลมันอันตรายมากเลยหรอ?”
　　ได้ยินคำสารภาพของหลินเฉิงชูฉิงก็ขมวดคิ้วเป็นปม “แม้ว่าฉันจะยังไม่เคยออกไปข้างนอกนั้นเลยตั้งแต่วันโลกาวินาศ และก็ไม่เคยออกเรือเลยด้วย แต่ตามสิ่งที่ทหารของกองพันที่ 1 บอก แม้ว่าพวกเขาจะเจอกับปัญหาใหญ่ในครั้งแรกที่พวกเขาออกทะเล ปฏิบัตการออกล่าของพวกเขาก็ไม่เคยสูญเสียมากขนาดนั้นอีกเลย แม้ฉันจะไม่เคยออกไป แต่จำนวนผู้เสียชีวิตก็ไม่มากเหมือนที่นายบอกนะ..”
　　“ใช่หรอ?”
　　หลินเฉิงก็อดพูดเยาะเยิ้ยไม่ได้“จากที่ฟังมา เหมือนกองพันที่หนึ่งจะเจอปัญหาอยู่!”
　　เธอสงสัย“นายหมายความว่าอย่างไร?”
　　เห็นใบหน้าสงสัยเขาก็เปิดปากถาม “เธอเคยเห็นเจียว (จางเหว่ย สัตว์ประหลาดในทะเล)มาก่อนรึปล่าว”
　　“เจียว?!”
　　ได้ยินชื่อสัตว์ในตำนานชูฉิงก็ประหลาดใจ “ไม่ใช่ว่าสิ่งมีชีวิตนั้นมันอยู่ในเทพนิยายปกรณัม อย่างเดียวหรอกหรอ? ทำไมนาถึงพูดถึงมัน? ”
　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ซูดหายใจลึกและพูดออกมาด้วยเสียงต่ำ“เพราะว่าไม่นานมานี้ ฉันพึ่งจะสู้กับมันมาตัวต่อตัว และฆ่ามันไป ตอนที่พวกเราอยู่ในน่านน้ำหนานซู!” 　　“ห๊ะ!!!”
　　ได้ยินข่าวร้ายจากหลินเฉิงชูฉิงก็สะดุ้งโหยงตาตั้ง “งั้น…เป็นไปได้อย่างไร!? มันคือสัตว์ในตำนาน? มันมาอยู่ในน่านน้ำหนานซูได้อย่างไร?”
　　“นั้นแหละ….” novel-lucky
　　หลินเฉิงถอนหายใจ“ฉันยังไม่ยากจะเชื่อเลย แม้จะถึงตอนที่ฉันฆ่ามันไปแล้ว ฉันไม่สนใจอะไรมากนัก แต่เมื่อมานึกดูในภายหลัง มันก็คือมังกรยังตัวจริงเลยหละ….”
　　“มังกรสูงกว่า20 เมตร ร่างกายเต้มไปด้วยเกร็ด แผงคอสีเงินมีขนปกคลุมตามสันหลังยาวไปถึงหาง มีเขาสองเขา แค่รูปลักษณ์ภายนอกมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับสัตว์ในเทพนิยายเลย! มันจะต่างก็ตรงทีมันน่าจะสามารถควบคุมลมฟ้าได้…”
　　หลังจากได้ฟังเรื่องเล่าของหลินเฉิงชูฉิงก็รู้สึกขาอ่อนเกือบจะล้มลงไป จนถึงคำสุดท้ายที่หลินเฉิงพูดเธอก็ยังคงช็อคอยู่ ในหัวของเธอเหลือแค่ สิ่งมีชีวิตโบราณที่อยู่ในนิทานพื้นบ้าน!
　　“มันเหลือเชื่อมาก…ยังไงก็ตามถ้ามีมังกรตามที่นายว่า ไม่ใช่แค่ขนาดที่ใหญ่ยักษ์แล้ว มันยังสามารถควบคุมลมฟ้าได้อีก แทบจะเรียกมันได้เลยว่า จ้าวสมุทร! นายฆ่ามันลงไปได้อย่างไงนะ?”
　　แม้เธอจะยังไม่อยากเชื่อแต่เธอก็ไม่คิดว่าหลินเฉิงจะโกหกเธออยู่แล้ว เขาไม่มีเหตุผลที่จะโกหกเธอมากไปกว่านั้น ผู้มากความสามารถก็เข้ามาอยู่ที่นี่กันเยอะตลอดทั้งปี เหมือนจะไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้แล้วแล้วในตอนนี้ไม่เว้นแต่สัตว์ในเทพนิยายปกรณัมก็ตาม…
　　ได้ยินหญิงสาวสงสัยในตัวเขาหลินเฉิงก็ส่ายหน้าเบาๆ “เรื่องมันยาวหนะ เธอรู้แค่พลังทำลายล้างของเจียวมันมากมายมหาศาลมากก็พอ มันทำลายกองทัพมาตราฐานได้สบายๆ ภายในพริบตาเลย ตอนนี้ก็มีสัตว์อสูรประเภทนี้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ในทะเลนั้น สัญชาตญาณของฉันบอกกับฉันว่า พวกมันกำลังรอเหยื่ออยู่ในทะเลลึกนั้น! แล้วเธอคิดว่ามันไม่แปลกหรอที่กองพันที่หนึ่งออกทะเลไปหลายครั้งเป็นเวลานาน และไม่เจอไอพวกนั้นเลยจนถึงตอนนี้ได้?”
　　“ได้ยินแบบนี้ฉันว่ามันมีอะไรหลายๆอย่างไม่ถูกต้องจริงๆ นั้นแหละ…”
　　ได้ยินการวิเคราะห์ของหลินเฉิงชูฉิงก็เข้าใจในพลังของกองพันที่หนึ่ง เธอไม่รู้ว่าทะเลเป็นอย่างไร แต่เธอก็เห็นว่า แม้แต่คนอย่างหลินเฉิงยังกลัวทะเล กองพันที่หนึ่งแก้ไขปัญหานี้ได้อย่างไรกันแน่?
　　จู่ๆชูฉิงก็ตัวสั่นเมื่อคิดถึงสถานการณ์ดังกล่าว ตำแหน่งของเธอค่อนข้างจะสูงก็จริง แต่เธอก็ไม่รู้ถึงพลังของกองพันที่หนึ่งเลยแม้แต่น้อย ถ้าไม่ใช่เพราะการมาถึงของหลินเฉิง เธอก็ไม่มีวันรู้ถึงการมีอยู่ของปีศาจบรรพการพวกนั้นเลยแม้ว่าทะเลจะอยู่ห่างออกไปไม่ถึงร้อยเมตรก็ตามจากที่พักของพวกเธอ!
　　“ตั้งแต่กองพันที่หนึ่งพบกับปัญหาใหญ่ถ้านายเข้าร่วมกับพวกเขา การทำงานของพวกเขาก็ถูกเปิดเผยมันจะเป็นเรื่องใหญ่ไหมหละเนีย?”
　　“ฉันมีวิธีของฉันแหละ!”
　　หลินเฉิงก็ส่ายหน้า“เหตุผลที่ฉันมายังฐานทัพแห่งนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของป้าฉินและครอบครัว เพราะงั้นพื้นฐานของการกระทำทั้งหมดของชั้นจะตั้งอยู่บนเหตุผลข้อนี้และพวกเขาต้องไม่ได้รับผลกระทบ และ…”
　　หลินเฉิงก็กล่าวคำเย้ยยันออกมา“แม้ปัญหาของกองพันที่หนึ่งจะเป็นเรื่องใหญ่มาก แต่ฉันก็ไม่กลัวว่ามันจะเลวร้ายจนฉันก็ตกไปอยู่ในปัญหานี้ด้วย!”
　　เมื่อได้เห็นสีหน้าอันมั่นใจของหลินเฉิงชูฉิงก็รู้สึกอิจฉาเขาขึ้นมา ในวันสิ้นโลกแบบนี้ ขอแค่เธอแข็งแกร่งมากพอ เธอก็จะไม่กลัวอะไรแบบหลินเฉิง แม้ตำแหน่งเธอจะสูงแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถต่อสู่อย่างดุเดือดเลือดพล่านแบบนั้นได้
　　———————–