ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 285 น้องสาวคนเล็ก

　　ตอนนี้ข่าวที่เธอบอกก็ทำให้หลินเฉิงพอใจ จิตใจของหยูซานก็ได้รับกำลังใจมากยิ่งขึ้น ตอนนี้เธอจะสารภาพอะไรบางอย่างที่น่าอายออกมา “จริงๆ แล้ว เพิ่มเติมเกียวกับออฟฟิสและกองพัน ฉางเหวินฉวนก็มีบ้านอยู่แถวชายทะเลด้วยแต่การป้องกันของมันหนาแน่นมาก หนู..หนูกลัวว่าถ้าเข้าไปอาจจะถูกจับได้เลยเลือกที่จะถอยออกมาดีกว่า…”
　　“เธอทำถูกแล้วหละ!”
　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ไม่คิดอะไร“การทำภาระกิจแทรกแทรงสิ่งที่ต้องคำนึงถึงอันดับแรกคือความปลอดภัยของตัวเอง! ไหนๆ เธอก็เจอเหตุการณ์แบบนี้ไปแล้วก็จำเอาไว้ให้ดีหละ! เอาหละบอกตำแหน่งของบ้านหลังนั้นให้หน่อยสิ ฉันจะลองไปให้เห็นกับตาสักหน่อยแล้ว!”
　　เห็นหลินเฉิงไม่คิดอะไรมากความกังวลขอหยูซานก็หายไปแล้วในที่สุดหลังจากที่แสดงรอยยิ้มอันผ่อนคลายออกไป เธอก็รับไปนำกระดาษสีขาวมาแผ่นหนึ่งและเริ่มวาดแผนที่ให้กับหลินเฉิง
　　“นี้คือออฟฟิสของฉางเหวินฉวนส่วนนี้คือบ้านพักสีน้ำเงิน… สองที่นั้นห่างไกลจากกันมาก ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เขาต้องไปยังบ้านหลังนั้นทั้งๆ ที่มีงานท่วมหัวแบบนี้ ใช้เวลากว่าชั่วโมงในการเดินทางไปยังอีกสถานที่หนึ่ง!”
　　-ขณะที่วาดแผนที่เธอก็พูดทฤษฏีที่ได้จากการนำข้อมูลของทั้งคู่มารวมกัน
　　ได้ยินสิ่งที่หยูซานคาดการหลินเฉิงก็ส่ายหน้า “ลุงหลีบอกฉันไว้เมื่อวานรึปล่าวนะ? ลุงของฉางเหวินฉวน ผู้บังคับบัญชาสูงสุด ดิงเฉาหยวน ตอนนี่ร่างกายไม่แข็งแรงนัก ถ้างั้นยามที่คุ้มกันอย่างหนาแน่นก็เพื่อความสบายใจของเขารึปล่าว…. ”
　　“ใช่แล้ว”
　　หยูซานพยักหน้าเล็กน้อย“แต่ครึ่งวัน หนูก็พบว่าสิ่งที่พี่หลินคาดการไว้ถูกต้องทั้งหมดเลย! ปัญหาใหญ่ที่สุดคือเรื่องตำแหน่งที่สูงของฉางเหวินฉวน แม้เขาจะสุภาพต่อหน้าผู้คน ตราบใดที่เขายังอยุ่คนเดียว เขาก็จะกลายเป็นคนขี้กังวลและมืดมนมากในทันที!” novel-lucky
　　“เป็นอย่างนั้นรึ?”
　　ได้ยินสิ่งที่ไม่คาดคิดหลินเฉิงก็เลิกคิ้วขึ้น “นี้เป็นข้อมูลที่สำคัญมากเลยนะ ทำไมพึ่งมาบอกตอนนี้หละ?”
　　“ก็มัน….”
　　หลินเฉิงมองมายังเธออย่างต้องการคำตอบหยูซานก็เริ่มอาย “นะ…หนูแค่ลืมหนะ…..ต้องตามเขาตลอดเวลา…. ก็เลยพึ่งนึกได้….”
　　เห็นหน้าหยูซานเขาก็ช่วยไม่ได้ส่ายหน้าและพูด “เธอ…..เธอควรจะคิดออกให้หมดก่อนที่จะไม่มีเวลาให้พูดนะ!”
　　“มะไม่มีอะไรแล้ว!”
　　หยูซานส่ายหัวด้วยความเร็วสูง“หนูสาบานเลยว่าไม่มีอะไรแล้ว สิ่งที่พึงบอกไปคืออันสุดท้ายแล้ว!”
　　“โอเคไม่ ไม่ ไม่!”
　　เห็นหยูซานกลัวที่จะถูกดุหลินเฉิงก็ส่ายหน้า “จะว่าไปแล้ว เธอเห็นบ้างไหมว่าเขามีพลังอะไร ตลอดเวลาที่เธอตามเขาไป?”
　　หยูซานส่ายหน้า“ไม่เลย เขาทำงานทั้งเช้า เขาก็เลยไม่มีโอกาศที่จะฝึกใช้พลังอะไรเลย…แม้แต่ตอนอยู่คนเดียว…”
　　“โอเค…”
　　เห็นอย่างนั้นหลินเฉิงก็ถอนหายใจเบาๆเขาไม่คิดถึงเรื่องนี้มากแล้ว เพราะยังไงๆ ตอนเช้ามันก็เป็นเวลาสั้นๆ หยูซานก็ทำให้เขาพึงพอใจ รวมถึงข้อมูลที่เขาได้มาตลอดวันนี้แล้วด้วย เขามีเวลามากพอที่จะคิดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน จนตอนนี้เข้าถึงเบื้องหลังของฉางเหวินฉวนบ้างแล้ว
　　หลินเฉิงก็จะได้ข้อมูลไปมากแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับฉางเหวินฉวนว่าจะทำให้เขาประหลาดใจมากเท่านั้น! 　　ตอนนี้เขาไม่คิดถึงมันแล้วแม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่ได้อยู่กับทุกคนแล้วตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ เขาก็รู้สึกเหนื่อยมาตลอดสองวันที่ผ่านมานี้ แล้วจะเหนื่อยมากๆ ในตอนที่ออกไปข้างนอก
　　แต่เหตุผลที่ทำให้สถานที่แห่งนี้อยู่ได้ง่ายคือตอนนี้เขากลับออกไปตามแนวทางเดิมไม่ได้แล้ว แต่ถ้าเขาเจอใครที่อยากตายมากเขาก็จะนำพวกเขาไปในทิศทางนั้น อารยธรรมและความศิวิไลซ์เริ่มจากตรงนั้น เขาเองก็หายจากความศิวิไลซ์มานานมันจึงยากที่จะปรับตัวได้ในทันที….
　　หลังจากที่อาบน้ำเย็นอย่างรวดเร็วหลินเฉิงก็กลับมายังห้องนั่งเล่นพร้อมกับผ้าเช็ดตัวและผมที่ยังเปียกอยู่
　　แต่หยูซานยังคงนั่งอยุ่บนโซฟาเขาจึงถามเธอไปอย่างสงสัย “ทำไมยังอยู่ตรงนี้อีกหละ? นี้มันจะ 5 ทุ่มแล้วนะ จะทำอะไรอีกหละถ้ายังไม่ไปนอน?”
　　หยูซานที่อยู่บนเสิ่นหยางเคลื่ยนไหวก็กลับมาได้สติ เห็นหลินเฉิงมองมายังเธอแบบแปลกๆ เธอก็พูดอย่างไม่เต็มใจเล็กน้อย “หนูง่วงมากเลย! แต่พี่หลินเองก็ไม่ไปนอนก่อนหรอ พรุ่งนี้พี่ยังไม่บอกหนูเลยว่าต้องทำอะไรบ้าง…”
　　“โฮ่โฮ่!”
　　เห็นคำถามของหยูซานที่ถามมาอย่างไม่เต็มใจหลินเฉิงก็นึกได้ว่าเขาเองก็มีงานมีอาชีพต้องทำ แต่หยูซานยังไม่ได้เริ่มหางานเลยด้วยซ้ำ ถ้าเขาไม่ได้วางแผนอะไรไว้ให้เธอ เธอก็ไม่มีอะไรทำเลยก็ว่าได้
　　คิดได้ยังงี้เขาก็นั่งลงบนโซฟาและสูบบุหรี่ “ฉันมีชื่อบนกองพันที่หนึ่งแล้ว ถ้าไม่มีปัญหาอะไรฉันก็ต้องไปทำงานที่นั้นสักสองวัน! ดังนั้นฉันจะต้องรับผิดชอบต่อข้อมูลของกองพันที่หนึ่ง งานหลักของเธอในอนาคตคือการติดตามฉางเหวินฉวน เมื่อเขามีเรื่องต้องยุ่งกับกองพันที่หนึ่งฉันก็จะรับช่วงต่อเอง เมื่อเรานำข้อมูลมารวมกันก็ใกล้จะถึงเวลาลงมือแล้ว!”.
　　“ต่อให้ฉันโดยจับไปทรมาณก็ยังดีกว่าที่ต้องกลับออกไปข้างนอกหลังจากนั้นก็นำข่าวกลับออกมา พวกเราสี่คนจะปลอดภัยรวามถึงครอบครัวของป้าฉินด้วย ฉันคิดว่าเขาไม่ใช้คนง่าย ถ้าเราเก็บเขาไม่ได้อย่างรวดเร็ว มันจะทำให้ผู้คนเริ่มตื่นตัวและเราต้องรับผลที่ตามมา….”
　　พูดจบหลินเฉิงก็กดบุหรี่ลงไปบนที่เขี่ย“งั้นเราก็ต้องทำงานหนักขึ้น และทำมิชชั่นอิมพอสซิเบิ้ล ในฐานทัพแห่งนี้ให้ได้!”
　　…..
　　“เทียนซือออกไปเล่นกับน้องสาวหน่อยไหม?”
　　วันต่อมาในตอนเช้า
　　หยูซานกำลังล้างจานอยู่ในห้องครัวขณะที่หลินเฉิงที่มีอาหารและน้ำเต็มท้อง กำลังนั่งเล่นข้างๆ กับกลุ่มสัตว์เลี้ยงอีกสองตัว เขาพูดกับมันด้วยน้ำเสียงขอคำปรึกษา
　　เห็นหลินเฉิงจะพามันไปหาน้องสาวของเขามันก็เริ่มตื่นเต้นและโค้งตัวไปบนอกของหลินเฉิง บอกกับหลินเฉิงว่ามันอยากไปด้วย
　　โคล่าทำอะไรที่น่าตื่นตากว่านั้นอีกเมื่อมันได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับน้องสาวคนนั้น มันกระโดดใส่หลังของหลินเฉิงพร้อมกับเล็บคมๆ
　　“โอ๋ย!”
　　โดนโคล่าฟาดหลินเฉิงก็ยิงฟันด้วยความเจ็บปวด เขาจะไม่ยุ่งกับเรื่องของมันในวันนี้ เขาอธิบายกับหยูซานก่อนที่จะเดินออกไป ทิ้งให้โคล่านั่งอยู่บนโซฟาอย่างรู้สึกผิด….
　　————————-SC: บทที่ 286 ภาระกิจใหม่ของกลุ่มโคล่า